LOGIN“Are we sure about this? Is this safe for her? Could it harm her?” Blue asked, his tone laced with concern.“The doctor says it’s safe. Besides, this is a tradition. Lahat ng kasapi ng LaSombra dumadaan sa ganito, even our agents,” Hera said confidently.“Pero what if matakot siya?” tanong ni Cyruz, halatang nag-aalala.“She’s not someone who gets afraid so easily,” sagot ni Laica, na bestfriend ni Kazmiyah.“Are you sure about that?” tanong ni Chad, isang kilay ang nakataas.“Wag na kaya natin ituloy,” alanganing saad ni Allain.“Let’s do that,” sang-ayon ni Cyruz, tila nagdadalawang-isip.“Ituloy na natin. Kazmiyah will like this. it’s something unique, and she’ll be challenged,” sabi ni Laica, may kumpiyansa sa tinig.Sa huli, napagdesisyunan nilang ituloy. Lahat sila ay alerto—kapag may masamang nangyari, agad nilang ihihinto ang plano at lilipat sa Plan B.---The hideout was alive with controlled chaos.Shadows twisted along the walls, lights flickering unpredictably.Kazmiyah m
“What is this all about, Cyruz?” Hera asked, her eyes sharp. Lahat sila ay nakapalibot sa hideout, bawat isa nakatingin nang may halong pagtataka at alalahanin. “I have good news and bad news,” Cyruz said, trying to steady his voice. Napakunot ang noo ni X, tiningnan siya nang may galit. “So what my men said was true?” he said, his gaze piercing. Lahat ay tumahimik, nakamasid, halos humihinga sa anticipation. “Kazmiyah is pregnant. Magkakaanak na kami,” he said, a mix of relief and joy in his tone. “What the fuck, kuya! You’re one of hell shooters!” Blue exclaimed, half in shock, half in disbelief. “And the bad news?” Vienna asked cautiously. “She might be in danger. I cleaned her records in the hospital, pero we can’t let our guard down, Victorio might be up for something” Cyruz admitted, a flicker of fear in his eyes. Blue leaned forward, elbows resting on his knees. “Kung may isang bagay na natutunan natin, it’s that Victorio never gives up. He’ll always find a way to get w
Simula nung matapos ‘yung event, naging parang tambayan na ng La Sombra ang bahay ni Cyruz na parang extension ng hideout nila, pero mas chill, mas tahimik, at mas normal. Lagi silang nandito. sina Allain, Blue, Hera, Vienna, Chad, at Shawn ay nagtatawanan, nagkukulitan, o minsan sabay-sabay lang nagbabantay habang nagkakape o nagluluto ng kung anu-ano. Minsan, habang nakaupo lang si Kazmiyah sa veranda, napapaisip siya kung kailan nga ba huling naging ganito si Cyruz. Kung kailan huli niya itong nakitang tunay na ngumiti. “You know what, I’ve never seen Cyruz smile like this. Madalas masungit ‘yan,” komento ni Vienna, habang pinupunasan ang kamay niyang may mantika ng inihaw. Napatingin si Kazmiyah sa direksyong binanggit. Si Cyruz, nakasando lang at naka-apron habang nag-iihaw. Pawis na pawis pero kalmado. “Yeah, I can see the changes in him,” sang-ayon ni Hera. “It’s normal to smile like that, especially if you’re with someone you love,” dagdag ni Shawn. “That’s not yo
Kumikislap ang mga chandelier sa buong bulwagan ng 'KZ Hotel'. Isa sa pinakakilalang hotel ni X, masyadong magarbo, bawat sulok ay talagang nagpapakita ng karangyaan. Lahat ng sulok ng silid ay may bantay. Ang mga lalaking nakaitim na suit ay nakatayo doon.Makikita mo ang mga nakakabit na earpiece sa mga tenga nito, matitipuno ang katawan, halod lahat sa mga iyon may angking kagwapohan. Hindi lang iilan bagkus halos hindi na mabilang. The guests , business elites, politicians, and underground figures, mingled with champagne in hand, pretending this was just another charity gala. They have no idea about LaSombra. But everyone knew: tonight wasn't about charity. It was about bloodline. "Ladies and gentlemen... tonight, We all gathered to welcomes a name long hidden in the shadows. The rightful heiress to an empire built in silence..." Pagsisimula ng host ng event. A hush fell over the room. All eyes turned toward the grand staircase. Slowly, she appeared. The Heir
Kazmiyah slept soundly after they made love. her body draped in the soft glow of the bedside lamp, her breathing even, her skin still marked by the heat of his touch. For the first time in a long while, Cyruz felt… peace. A fleeting peace he knew wouldn’t last. Napangiti siya nang bahagya. Walang pagtutol, walang alinlangan. Hindi ito lasing, hindi ito nadala lang ng sandali. She wanted him. And that truth settled deep in his chest — heavy, intoxicating. Finally, naisip niya. I’m inside her world… maybe even her heart. Pero kahit gano’n, may kirot pa rin sa isip niya. Hindi niya maalis ang tanong — mahal pa rin kaya niya ‘yung lalaki sa nakaraan? Pero hindi iyon ang oras para magselos. Sa ngayon, may mas mahalagang bagay siyang kailangan protektahan — ang buhay nito. Tahimik niyang pinagmasdan ang mukha ni Kazmiyah. Sa bawat paghinga nito, may lambing na tila sumisigaw ng tiwala. Pero para sa kanya, iyon din ang dahilan ng pangamba. Dahil sa mundong ginagalawan nila,
“Magbihis ka. Pupunta tayo sa mall.” Kalmado ang boses ni Cyruz, pero walang puwang sa pagtutol. Habang inaabot niya ang paper bag na may laman ng mga damit, ramdam ni Kazmiyah ang bigat ng awtoridad sa bawat salita nito. Katatapos lang nilang mag-training, at kahit pagod pa siya, tumango na lang at pumasok sa silid para maligo at magbihis. Wala naman talaga siyang masuot. Madalas, mga damit ni Cyruz ang ginagamit niya—malalaking shirt, loose pants, minsan ilang piraso ng mga binili nito na pilit niyang tinatanggihan pero nauuwi rin sa pagsusuot. Hindi niya alam kung bakit patuloy itong bumibili para sa kanya. Siguro, iyon ang paraan nitong mag-alaga—hindi sa salita, kundi sa kontrol. Pagkatapos magbihis, agad silang umalis. Tahimik ang biyahe; tanging ugong ng makina at mahina ng ulan sa windshield ang maririnig. Sa rearview mirror, napansin niyang may mga itim na SUV na nakasunod. Mga tauhan ni Cyruz. sigurado siya. Pero may isang sasakyan sa dulo ng convoy na tila hindi kasaba







