Farrel Juancho
I was just silently tapping my fingers on my lap while watching tv when I heard the door at my right side opened. Zavier, my cousin was shocked upon seeing me in his office.
“Hey, Juancho. How are you? Ngayon ka lang ulit nadalaw dito sa Manila,” pambungad niyang turan.
Nandito ako sa hospital kung saan siya ang Doctor at anak ng isa sa mga may-ari nito.
“Hm. Medyo maluwag ang schedule ko ngayon sa hacienda kaya may oras ako para dumalaw sa’yo,” sabay ngisi ko rito.
“Really? If I know madalas naman na maluwag ang gawain doon, ayaw mo lang talagang maglagi rito dahil kukulitin ka na naman ni Tita Fiona sa mga anak ng kaibigan niya.”
“Tsk. Sort of. I don’t know why she can’t understand that I am not comfortable when she’s setting me up to a date. Hay.”
Tumawa ang gago at nang asar pa. “Oh, man. Why don’t you just accept it? Hindi ka na bumabata, months from now mawawala na ang edad mo sa kalendaryo,” aniya.
“Wala pa sa plano ko ‘yan. Besides, hindi ko nakikita sa mga ipinapakilala sa akin ang qualities na gusto ko sa isang babae. Zav, you know me. Hindi ako tumitingin sa panlabas, mas gusto ko pa rin kung ano ang totoong ugali,” sagot ko rito.
“Then why don’t you look for yourself? Hindi yung tinatanggihan mo mga pinapakilala sa’yo ni Tita,” sermon nito sa akin.
“Naniniwala ako na hindi ‘yun hinahanap, kusang dumarating ‘yun,” bigkas ko.
“Really? I didn’t know you had such corny quirks! Look at me, I can’t believe na sa fixed marriage na ito ko pala makikilala ang babaeng mamahalin ko habang-buhay,” may ngiti nitong sabi sa akin.
Napatitig ako sa pinsan ko habang nagkukwento siya tungkol buhay may asawa. Isa lang ang masasabi ko, fixed marriage really worked to them. Hindi naman ako against do’n but I have my own belief, and that, it is not meant for me. That’s why I am getting annoyed every time my mother is calling me saying that she set me up for a date.
“By the way, how’s Vera?” pangangamusta ko sa asawa nito.
“She’s doing great. Why are you asking? If you’re thinking something to ruin us, better stop that Juancho. That will never work, trust me.
Hindi ko mapigilan mapatawa sa sinabi nito, “Talaga ba, Zavier? Wala akong plano na agawin si Vera sa’yo,” wika ko habang napapailing pa.
“Just making sure. Remember when she came with you to Bulacan? Ang dami niyang pwedeng pagtaguan na lugar do’n niya pa talaga naisipan sa hacienda at ikaw pa ang kasama!”
“Why don’t you just accept the fact that Vera once had a crush on me back then,” pang-aasar ko pa.
“Fuck you, get out will you! Don’t you dare try to steal my wife or else I will forget that you’re my cousin.”
Tuluyang uminit ang ulo ng loko dahil sa sinabi ko. Napahagalpak ako ng tawa at itinaas ko ang aking dalawang kamay hudyat na sumusuko na.
“And oh, I forgot. She’s pregnant.”
“Oh, Congrats then. Seems like I have two person to take away from you,” pahabol ko pang turan.
“GET LOST, JUANCHO!!”
Before he even beat me, I hurriedly went to the door, open it and immediately shut it. Before proceeding to walk, I fixed and composed myself first. After that, I started walking. Everyone is greeting me, including patients who knows me by my name.
Palapit sa elevator ay may nakita akong batang tumatakbo, sa likod niya ay isang babaeng humahabol din. Tumatawa ang bata na tila ba’y nasisiyahan dahil hindi siya maabutan, subalit sa hindi inaasahan ay bigla itong nadapa. Mabilis akong tumakbo papalapit dito at itinayo agad siya.
“Miko!” isang malamyos na tinig ng babae ang aking narinig.
“Auntie! Nadapa po ako pero hindi po ako umiyak, sabi mo po kasi ang big boy hindi umiiyak, ‘di ba po!” turan ng batang nagngangalang Miko.
“Naku, sorry po Sir! Naabala pa kayo ng makulit na ito. Halika na Miko, matatapos na rin si Lola,” turan ng babaeng nasa harap ko, sabay lahad ng kamay sa bata.
I finally saw the face of the woman closely. I was mesmerized by her beauty. With her short curly and wavy hair, a set of deep brown eyes and the typical skin color of a Filipina, which is morena.
I was stunned for a moment, though I used to see and encounter a lot of women, I can’t understand myself why can’t I take my eyes off of her.
“U-uhm. Mister? Salamat po sa pagtulong sa pamangkin ko. Mauuna na po kami, pasensiya na rin po sa abala,” sabay talikod nito habang kinakausap ang bata.
Nakapagpagising sa aking pagkakatulala ang kaniyang malamyos na boses. Natuon ang pansin ko sa kanilang dalawa ngunit sila’y nakatalikod na. Get a hold of yourself, Juancho.
“Wait, Miss!” pagpigil ko sa susunod na hakbang nito. Lumingon ito sa akin na may pagtataka sa mukha.
“B-bakit po?” bakas ang pagtataka sa kaniya kung bakit tinawag ko siya.
“Uh, nothing. I-I just want to ask, what’s your name?” nauutal na sambit ko.
“H-ha? A-ako po si Bea,” may pag-aalinlangan na sagot nito.
“Okay. Bea, it is. Hm, I-I hope we see each other again,” nahihiyang ngiti ko rito.
Nagulat man sa ginawa ko ay ngumiti rin ito pabalik sa akin at nagpatuloy na sa paglalakad. I think I’m having a heart attack when she gave me her sweetest smile.
Kaya kahit nasa elevator at makasakay sa kotse ko ay hindi maalis ang ngiti ko. Nakarating ako sa mansiyon ng magulang ko at si Mommy agad ang una kong hinanap. Natagpuan ko ito sa garden, nagdidilig nang kaniyang mga halaman.
“Mom!” pagtawag ko rito.
“Juancho! Oh my god. You’re here! Mabuti naman at naisipan mong dumaan dito,” lumapit ito sa akin sabay halik sa magkabila kong pisngi.
I remember, its been 3 weeks since I last visited them. I was busy handling the factories in Bulacan, and well let’s just say that I am also avoiding what my mom doing every time I am here in the city.
“I missed you Mom. Where’s Dad?”
“In his office, bibisita na sana kami sa Bulacan. Mabuti at dumating ka. Wait, why are you like that?” may gulat sa mukha nito.
Hindi pa nito napigilan ang sarili at sinuri pang mabuti ang aking mukha.
“Hey, Mom. What are you doing? Please stop it.”
“You look happy. Ngayon ko lang nakita ang ganiyang kislap sa mata mo. Tell me, you already have girlfriend? ” natutuwa at may pagdududang turan ni Mommy.
“I don’t have one, Mom.”
“Really? Then I will get you one! Ready yourself for tomorrow, your Tita Agnes and her daughter Melisa will visit.”
“Mom! Not again. Could you please stop doing that? Pairing me with your friends’ daughter. Besides, may nakilala po ako kanina. And I think, I had a crush on her,’” pag-amin ko.
“Juancho! Crush? Look at yourself you grown up man!”
“Mom, does having a crush requires age?”
“I am not saying that, hijo. Maybe you’re just attracted to her for now. I am sure naman na hindi na kayo ulit magkikita pa. Do you know her name? Where did you met her?”
“Well, we met at the hospital. I visited Zavier, earlier and her name is Bea.”
“That’s it? You only knew her name, Bea? Do you even hear yourself, Juancho? Just Bea? Do you think you can find her with that name?”
“What’s the use of Zavier’s connection, Mom. I’m sure they have records.”
“Records for what? What if she just passed by in the hospital to visit her relatives or friend?”
“Mom, please. Just leave it to me. You will meet her soon. And please, hear my favor. Okay, Mom? Now, if you’ll excuse me. I’ll just go upstairs to greet Dad and rest for a moment,” tuluyan akong nagpaalam sa kaniya at humalik sa noo nito bago pumasok sa loob ng aming mansiyon.
Looking back from the scene earlier, I cannot stop thinking of that woman. Am I really having a crush on her?
Kung ano man ito. Isang bagay pa rin ang gagawin ko. Hahanapin ko siya upang maintindihan ko itong nararamdaman ko sa kaniya.
Eana Beatrix “Eana, anak. Ayos ka lang ba? Kanina ko pa napapansin na nakatulala ka at namumula ang mukha mo. May masakit ba sa’yo?” nag-aalalang boses ng aking ina ang nangibabaw sa aking pandinig “W-wala po, Ma. Medyo mainit lang po.” “Sigurado ka ha? Sabihin mo sa akin kung may nararamdaman kang kakaiba sa katawan mo.” “Oo nga po, Ma. Sige na po, kain na tayo,” paninigurado sa kaniya. Kasalukuyan kaming nasa mall dahil napagdesisyunan kong ipasyal ang dalawang bata. Matagal tagal na kasi noong huli kaming pumunta rito. Habang kumakain ay hindi nawawaglit sa aking isipan ang lalaking nagtanong sa aking pangalan. Parang pamilyar ang kaniyang mukha, pero hindi ko alam kung saan ko na siya nakita. Ramdam kong namula na naman ang aking magkabilang pisngi ng maalala ang gwapong mukha nito, at kaniyang pag-ngiti sa akin. Diyos ko! Nababaliw na ba ako? Hindi naman siguro iyon paghanga dahil hindi naman kami ma
Farrel Juancho It's been two weeks but I'm still here in Manila. My cousin Zavier is surprised because I stayed here in the city for too long. If he only knew what the reason was, he would definitely tease me again. Ito kasi ang unang beses na tumagal ako rito. 1-3 days is the usual count that I stays here. Though, my Mom is very thankful for it, they got the chance to be with me. She's also giving suggestions on how can I find Bea. Of course, hiring private investigator is on the list but I didn’t accept it. Gusto kong ako ang makatunton sa kung saan man lupalop ng Manila nakatira si Bea. “Yes, fucker. Why’d you call?” Pambungad na saad ni Zavier. It’s still early in the morning and I was greeted by his bitter voice. “How’s your wife? I already missed her, can I visit?” para gaguhin pa siya lalo, dinagdagan ko pa ang pang-aasar ko sa kaniya. “She’s having a morning sickness! You fucker, shut up!” ang huling nari
Eana Beatrix Isang umaga na puno ang tensiyon sa pagitan ng aming pamilya at ni Attorney. Nagtitinginan kaming tatlo kung sino ang dapat na maunang magsalita upang masimulan na ang usapan. Pagtikhim ni Attorney ang nakapagpalingon sa amin sa kaniya. “Nandito ako upang mahingi ang desisyon ninyo sa bagay na aking ibinalita sa inyong ina. Batid ko na alam na ninyo ang tungkol doon. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa,” paunang salita nito. “Bago po iyan, maaari ba muna namin malaman kung sino ang nasa likod ng pagpapaalis sa amin dito?” katagang isinambit ni Kuya Arthur. Sandaling nanahimik ito at parang tinatantya kung sasabihin ba o hindi. “A-ng ama ninyo,” maikling tugon nito. Sinasabi ko na nga ba, may hinuha ako na may kinalaman ang bagong asawa ni Papa sa pagpapaalis sa amin. “Hindi po kami naniniwala, ang sabi sa amin ni Mama, ibinigay sa kaniya ito ni Papa at sinabing bahala na siya kung ano man ang
Farrel Juancho Three weeks but feels like an eternal. I used to not care about the passing days, but now something has changed. On that three weeks, Zavier already called and told me the address of Bea. My eagerness to leave this hacienda and drive back to Manila is uptight, but I can't just leave. Napabuga ako ng hangin sabay bagsak nang katawan ko sa aking higaan. I am stressed out. All of the missing horses were found and the machines are already fixed, but we are still on the process finding the culprit whose behind all of these mess in my territory. Isang pagkatok sa pinto ang nakapagpabangon sa akin. “Sir, kakain na po. Nakahanda na sa mesa. Hinihintay na po kayo ng abuelo,” tinig ng kasambahay ang nasa labas. I decided to take a quick shower and changed my clothes to a comfortable one. Wala naman na akong ibang pupuntahan kaya mabuti ng ganito ang isinuot ko. Kapagkunway bumaba na rin ako agad. “Lo,” pagbati ko sa matanda
Eana Beatrix Araw ng Sabado ng makatanggap ako nang tawag mula kay Gisel. Sinabi niyang tutuloy kami ngayong araw, mabuti raw at napakiusapan niya ang kaniyang mga katrabaho na mag-ha-half-day siya ngayon. Sa nakalipas na dalawang araw ay naisipan ko munang magbenta ng ulam sa pananghalian at meryenda para sa hapon sa tapat ng aming bahay. Katulong ko si Mama roon at kami'y nagpapasalamat dahil pumatok sa aming mga kapitbahay ang luto niya. Isa na rin sa dahilan kung bakit 'yun ang naisipan kong ibenta ay dahil kay Kuya Arthur. Hindi niya ako pinayagang magtrabaho sa malayo at uuwi nang gabi. Mula nang mangyari ang pagtangka ni Kiko sa akin ay hindi na muna sila pumayag na magtrabaho ako. Kahit na ba'y sabihin ko na uuwi ako nang maaga, pero wala akong nagawa dahil sila pa rin ang nasunod. Ang laki ng pasasalamat ko sa araw na 'yun dahil si Kuya ang nakakita sa amin. Mabuti na lamang at inutusan siyang bumili ni Mama ng gamot at saktong
Farrel Juancho I can't contain the happiness and excitement that I am feeling right now. I am actually on my way to the address that Zavier gave me. Kahapon pa sana ako makakarating doon, subalit sa tagal ng byahe dahil traffic, halos dis-oras na rin nang gabi ako nakarating sa mansiyon. I have my own house just a few blocks away from my parents house. But yesterday I decided to stay with them, because I know that I will get up early today to visit someone. I also informed my Mom about today and she's been bugging me that she wants to come with me but I keep on telling her no. In the end, napakalma naman siya ni Daddy bago ito pumasok sa kompanya. Habang lumilipas ang bawat segundo na tinatahak ko ang daan papunta sa kanila ay hindi maalis sa akin ang kaba. What if she finds it weird? Hindi kami lubos na magkakilala para bumisita ako sa kanila. But, I am determine to know her more and let her know about my good intentions to her.
Eana Beatrix Ilang oras na nakaalis ang lalaking nagngangalang Juancho. Iyong lalaking naglahad na gusto niya raw ako. Nahihibang ba siya? Bukod sa kaniyang pangalan ay wala na akong ibang alam tungkol sa kaniya. Binibiro lang naman niya siguro ako 'di ba? Kung gusto niya talaga ako, bakit ngayon lang siya ulit nagpakita? Hindi ba dapat kinabukasan din niya ako hinanap? Teka nga, bakit parang ang assuming ko naman yata sa parte na iyon? At ang ngiti na naman na iniwan niya sa akin kanina! Parang gusto ko siyang hilahin pabalik at pangitiin na lang siya magdamag! Hay nako, 'bat parang ako naman yata itong nababaliw?! Napailing na lang ako at lumabas na sa banyo. Nadatnan kong nagbibilang si Mama ng mga pera na kinita namin kaninang hapon sa pagtinda. Ang dalawang bata naman ay nasa sala at kasalukuyang kumakain ng turon at lumpia na ibinukod ni Mama para may meryenda kami. Tuluyan akong umupo sa tabi niya para mat
Farrel Juancho Sakay ng kotse ko ay tumungo ako sa flower shop na pagmamay-ari ni Vera. Yesterday, I called her to order two pieces of flower bouquet. I arrived at her shop, at sa labas pa lang nakita ko nang kasama niya sa loob si Zavier. Ano naman ginagawa ng gagong 'yan dito? Don't tell me binabantayan niya asawa niya? The hell with this man. Napailing na lang ako. Lumakad na ako papasok at bumaling sa akin ang tingin ng mag-asawa na natigil sa pag-uusap. “Juancho! I've been waiting for you, akala ko hindi ka darating,” bungad na saad sa akin ni Vera. “Hon! Don't make it sound like you're waiting for him as if you two will going to have a date!” Nagseselos na saad ni Zavier. Hanggang ngayon ba naman pinagseselosan niya ako? As if naman aagawin ko sa kaniya ang asawa niya. I only love Vera as my younger sister at ganoon din siya sa akin, she sees me as her older brother. Vera and I laughed from her husband’s remarks. T