Share

Chapter 3

Author: Luna Dianthe
last update Last Updated: 2021-06-20 00:33:22

Farrel Juancho

I was just silently tapping my fingers on my lap while watching tv when I heard the door at my right side opened. Zavier, my cousin was shocked upon seeing me in his office.

“Hey, Juancho. How are you? Ngayon ka lang ulit nadalaw dito sa Manila,” pambungad niyang  turan.

Nandito ako sa hospital kung saan siya ang Doctor at anak ng isa sa mga may-ari nito.

“Hm. Medyo maluwag ang schedule ko ngayon sa hacienda kaya may oras ako para dumalaw sa’yo,” sabay ngisi ko rito.

“Really? If I know madalas naman na maluwag ang gawain doon, ayaw mo lang talagang maglagi rito dahil kukulitin ka na naman ni Tita Fiona sa mga anak ng kaibigan niya.”

“Tsk. Sort of. I don’t know why she can’t understand that I am not comfortable when she’s setting me up to a date. Hay.”

Tumawa ang gago at nang asar pa. “Oh, man. Why don’t you just accept it? Hindi ka na bumabata, months from now mawawala na ang edad mo sa kalendaryo,” aniya.

“Wala pa sa plano ko ‘yan. Besides, hindi ko nakikita sa mga ipinapakilala sa akin ang qualities na gusto ko sa isang babae. Zav, you know me. Hindi ako tumitingin sa panlabas, mas gusto ko pa rin kung ano ang totoong ugali,” sagot ko rito.

“Then why don’t you look for yourself? Hindi yung tinatanggihan mo mga pinapakilala sa’yo ni Tita,” sermon nito sa akin.

“Naniniwala ako na hindi ‘yun hinahanap, kusang dumarating ‘yun,” bigkas ko.

“Really? I didn’t know you had such corny quirks! Look at me, I can’t believe na sa fixed marriage na ito ko pala makikilala ang babaeng mamahalin ko habang-buhay,” may ngiti nitong sabi sa akin.

Napatitig ako sa pinsan ko habang nagkukwento siya tungkol buhay may asawa. Isa lang ang masasabi ko, fixed marriage really worked to them. Hindi naman ako against do’n but I have my own belief, and that, it is not meant for me. That’s why I am getting annoyed every time my mother is calling me saying that she set me up for a date.

“By the way, how’s Vera?” pangangamusta ko sa asawa nito.

“She’s doing great. Why are you asking? If you’re thinking something to ruin us, better stop that Juancho. That will never work, trust me.

Hindi ko mapigilan mapatawa sa sinabi nito, “Talaga ba, Zavier? Wala akong plano na agawin si Vera sa’yo,” wika ko habang napapailing pa.

“Just making sure. Remember when she came with you to Bulacan? Ang dami niyang pwedeng pagtaguan na lugar do’n niya pa talaga naisipan sa hacienda at ikaw pa ang kasama!”

“Why don’t you just accept the fact that Vera once had a crush on me back then,” pang-aasar ko pa.

“Fuck you, get out will you! Don’t you dare try to steal my wife or else I will forget that you’re my cousin.”

Tuluyang uminit ang ulo ng loko dahil sa sinabi ko. Napahagalpak ako ng tawa at itinaas ko ang aking dalawang kamay hudyat na sumusuko na.

“And oh, I forgot. She’s pregnant.”

“Oh, Congrats then. Seems like I have two person to take away from you,” pahabol ko pang turan.

“GET LOST, JUANCHO!!”

Before he even beat me, I hurriedly went to the door, open it and immediately shut it. Before proceeding to walk, I fixed and composed myself first. After that, I started walking. Everyone is greeting me, including patients who knows me by my name.

Palapit sa elevator ay may nakita akong batang tumatakbo, sa likod niya ay isang babaeng humahabol din. Tumatawa ang bata na tila ba’y nasisiyahan dahil hindi siya maabutan, subalit sa hindi inaasahan ay bigla itong nadapa. Mabilis akong tumakbo papalapit dito at itinayo agad siya.

“Miko!” isang malamyos na tinig ng babae ang aking narinig.

“Auntie! Nadapa po ako pero hindi po ako umiyak, sabi mo po kasi ang big boy hindi umiiyak, ‘di ba po!” turan ng batang nagngangalang Miko.

“Naku, sorry po Sir! Naabala pa kayo ng makulit na ito. Halika na Miko, matatapos na rin si Lola,” turan ng babaeng nasa harap ko, sabay lahad ng kamay sa bata.

I finally saw the face of the woman closely. I was mesmerized by her beauty. With her short curly and wavy hair, a set of deep brown eyes and the typical skin color of a Filipina, which is morena.

I was stunned for a moment, though I used to see and encounter a lot of women, I can’t understand myself why can’t I take my eyes off of her.

“U-uhm. Mister? Salamat po sa pagtulong sa pamangkin ko. Mauuna na po kami, pasensiya na rin po sa abala,” sabay talikod nito habang kinakausap ang bata.

Nakapagpagising sa aking pagkakatulala ang kaniyang malamyos na boses. Natuon ang pansin ko sa kanilang dalawa ngunit sila’y nakatalikod na. Get a hold of yourself, Juancho.

“Wait, Miss!” pagpigil ko sa susunod na hakbang nito. Lumingon ito sa akin na may pagtataka sa mukha.

“B-bakit po?” bakas ang pagtataka sa kaniya kung bakit tinawag ko siya.

“Uh, nothing. I-I just want to ask, what’s your name?” nauutal na sambit ko.

“H-ha? A-ako po si Bea,” may pag-aalinlangan na sagot nito.

“Okay. Bea, it is. Hm, I-I hope we see each other again,” nahihiyang ngiti ko rito.

Nagulat man sa ginawa ko ay ngumiti rin ito pabalik sa akin at nagpatuloy na sa paglalakad. I think I’m having a heart attack when she gave me her sweetest smile.

Kaya kahit nasa elevator at makasakay sa kotse ko ay hindi maalis ang ngiti ko. Nakarating ako sa mansiyon ng magulang ko at si Mommy agad ang una kong hinanap. Natagpuan ko ito sa garden, nagdidilig nang kaniyang mga halaman.

“Mom!” pagtawag ko rito.

“Juancho! Oh my god. You’re here! Mabuti naman at naisipan mong dumaan dito,” lumapit ito sa akin sabay halik sa magkabila kong pisngi.

I remember, its been 3 weeks since I last visited them. I was busy handling the factories in Bulacan, and well let’s just say that I am also avoiding what my mom doing every time I am here in the city.

“I missed you Mom. Where’s Dad?”

“In his office, bibisita na sana kami sa Bulacan. Mabuti at dumating ka. Wait, why are you like that?” may gulat sa mukha nito.

Hindi pa nito napigilan ang sarili at sinuri pang mabuti ang aking mukha.

“Hey, Mom. What are you doing? Please stop it.”

“You look happy. Ngayon ko lang nakita ang ganiyang kislap sa mata mo. Tell me, you already have girlfriend? ” natutuwa at may pagdududang turan ni Mommy.

“I don’t have one, Mom.”

“Really? Then I will get you one! Ready yourself for tomorrow, your Tita Agnes and her daughter Melisa will visit.”

“Mom! Not again. Could you please stop doing that? Pairing me with your friends’ daughter. Besides, may nakilala po ako kanina. And I think, I had a crush on her,’” pag-amin ko.

“Juancho! Crush? Look at yourself you grown up man!”

“Mom, does having a crush requires age?”

“I am not saying that, hijo. Maybe you’re just attracted to her for now. I am sure naman na hindi na kayo ulit magkikita pa. Do you know her name? Where did you met her?”

“Well, we met at the hospital. I visited Zavier, earlier and her name is Bea.”

“That’s it? You only knew her name, Bea? Do you even hear yourself, Juancho? Just Bea? Do you think you can find her with that name?”

“What’s the use of Zavier’s connection, Mom. I’m sure they have records.”

“Records for what? What if she just passed by in the hospital to visit her relatives or friend?”

“Mom, please. Just leave it to me. You will meet her soon. And please, hear my favor. Okay, Mom? Now, if you’ll excuse me. I’ll just go upstairs to greet Dad and rest for a moment,” tuluyan akong nagpaalam sa kaniya at humalik sa noo nito bago pumasok sa loob ng aming mansiyon.

Looking back from the scene earlier, I cannot stop thinking of that woman. Am I really having a crush on her?

Kung ano man ito. Isang bagay pa rin ang gagawin ko. Hahanapin ko siya upang maintindihan ko itong nararamdaman ko sa kaniya.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Epilogue

    Farrel Juancho Nakangiti kong pinagmamasdan ang babaeng nakahiga sa kanang bahagi ng kama. After what she had experienced before, I cannot believe she let the situation lead us here. It felt surreal. Puno ng galak at kasiyahan ang puso ko ngayon. Indeed, all the wait that I've done before, it's all worth it. Hinayaan ko na muna siyang magpahinga. Alam kong pagod na pagod siya sa ginawa namin. How couldn't she? I didn't stop until she said she's tired. I chuckled at my own thoughts. I can't resist her body, that's all I know. Ngayon na nakita ko na at natikman ko na, I am sure that our room will fill by her moans. Artemis will gonna have lots of siblings. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at isinuot ang roba na nakasabit malapit sa cr. Idinial ko ang numero ng room service at nagpahatid ng meryenda. Matapos ko roon ay ang sariling cellphone ko naman ang aking kinuha. Lumabas ako sa terrace. Pagbukas ko ng aking cellphone ay

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Chapter 36

    Eana Beatrix Warning: Mature content ahead. Not suitable for younger audiences. Read at your own risk. Isang taon ang matulin na lumipas, at sa buong taon na iyon ay maraming nangyari. Tuluyan nang ibinenta ni Papa ang dati namin na bahay. Muling umusbong ang pagmamahalan nina Mama. Ikinatuwa iyon ni Lorena Cortes na noo'y nasa Canada pa rin. Sina Lucy at Kuya Arthur naman ay kaswal pa rin ang set-up. Iyon nga lang ay mas madalas na si Kuya sa bahay, bagay na ikinagagalit nina Papa. Si Anton at Artemis, hindi namin inaasahan na mapapalagay agad ang loob ng bata sa una. May mga araw na hinihiram siya ni Anton at doon pinapatulog at kapag uuwi na siya sa amin ay may baon na siyang mga kuwento tungkol sa kung ano ang ginawa niya roon. Kami naman ni Juancho, ganoon pa rin. May pagkakataon pa rin na inaasar niya ako kaya minsan ay 'di siya nakakaligtas sa paghahampas at kurot ko sa kaniya. Nagkaroon na rin kami ng bond

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Chapter 35

    Eana Beatrix "Care to explain what is the meaning of this, Beatrix?" galit ang may ari ng baritonong boses na iyon. Nanghilakbot ako sa nakikitang itsura ni Juancho. Mariin ang titig na ibinibigay niya kay Anton. Kung nakakapatay lamang ang mga iyon ay nakabulagta na siguro ang huli. Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko kahit na sa loob loob ko ay natatakot ako. "Juancho, kumalma ka, please. Huwag na tayong gumawa ng eksena pa rito." Inilibot ko ang aking paningin at may mangila-ngilan na tao ang dumaraan at hinahabol kami ng tingin. "What do you expect me to feel, Bea? This guy brought you tears and sufferings! Anong gusto mong maging reaksiyon ko?" nagkikimpian ang mga ngipin nito habang nagsasalita. "Sorry, hindi kita nasabihan. Unexpected din kaming nagkita, kung gusto mo—" "Let go of her," madiin niyang pagputol sa dapat na sasabihin ko. Naramdaman ko ang pagluwag ng hawak ni Anton hanggang sa tuluy

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Chapter 34

    Eana Beatrix "Bakla ka! Ilang buwan lang ako nawala, pagbalik ko may jowa ka na!" Tumawa ako sa sinabing iyon ni Gaspar. Araw ngayon ng Linggo kaya malaya akong nakasama nang inaya ako nitong lumabas. Ang maghapon na bonding dapat namin nila Mama ay naging pagsimba na lang, dahil na rin sa kagustuhan namin na makapagpahinga pa ito. "Hindi pa naman kami matagal," tanging nasabi ko. "Naku, kung hindi pa ako tumawag, hindi ko pa malalaman ito! Grabe, ang tagal kong nawala tapos ni minsan hindi mo sa akin nabanggit ito kahit na minsan lang tayong nagkakausap? I'm hurt! Parang hindi tayo magkaibigan niyan!" aniya na may drama pang pahid sa mga pisngi. Kadarating lang niya galing Samar dahil doon daw siya inilagak pansamantala ng kaniyang boss sa parlor na pinagtatrabahuhan niya rito. Isang coffee shop na hindi nalalayo sa aming lugar ang napagkasunduan naming pagkitaan. "Ang drama mo, Gaspar! Nakakalimutan ko nga kasi banggit

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Chapter 33

    Farrel Juancho A smile remained on my lips even after the call was over. I'm a man yet I couldn't help myself to feel the shudder feeling that only Beatrix can give. Her calling me babe... sent shivers to my body and I cannot stop my friend down there to be arouse and well, think of something. Beatrix will surely hit me if ever she hear me say this! "Tito, nasaan na po si Mama?" It was Artemis again. His innocent eyes are fixated on mine and the worry on his face is visible. "She's in the hospital, kiddo. Mamaya narito na rin sila," malambing kong sabi sa kaniya. "Miss ko na po siya, bawal po ang bata roon? Puntahan natin, Tito." He pleaded. "I miss her, too. Pero bawal kasi ang bata sa hospital. We'll just need to wait for her call, tapos susunduin natin sila, okay?" Napipilitan itong tumango at muling itinuon ang mata sa tv. Ito ang unang beses na pambatang palabas ang nangingibabaw sa buong sala. To up his moo

  • Marcelo Series 1: Owned by Juancho   Chapter 32

    Eana Beatrix Mabilis ang mga pangyayari, namalayan ko na lang na tinatahak na namin ang daan papuntang hospital. Nanginginig ang aking mga kamay habang pinagmamasdan si Mama na wala pa rin malay. Naiiyak ako pero pinipigilan ko dahil hindi ito ang tamang oras para roon. Kasunod nang sinasakyan namin ang kotse nila Papa sa likod. Mabilis ang pagmamaneho ng dalawang sasakyan na para bang nakikipagkarera. Nakarating kami sa hospital at agad kaming bumaba, si Papa mismo ang nagbuhat at natawag ang atensiyon ng mga nurses doon. Itinakbo sa emergency room si Mama, hindi kami pinapasok at inabisuhan na hintayin na lang namin hanggang sa matapos. Pagod akong naupo sa waiting area. Si Papa ay palakad-lakad at ganoon din si Kuya Arthur. Si Lucy naman ay bakas pa rin ang ilang sa presensiya ni kuya ngunit may pag-aalala rin sa kaniya. Dinaluhan ako ni Juancho at niyakap. “K-kasalanan ko ito…” “Shh. Babe, walang may

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status