Marcelo Series 1: Owned by Juancho

Eanna Beatrix   “Ba’t ginabi ka naman yata?” Pahakbang pa lang papasok sa aming bahay ay malagom na boses na ang aking narinig. Sumalubong sa akin ang nakakunot na noo ni Kuya Arthur. “Kuya! Anong ginabi? Nauna ka lang kamo sa akin umuwi,” pagbibiro ko. “Eana naman, alam mo naman delikado riyan sa labas kapag ganitong oras ‘di ba? Mainit pa ang mata ng mga kriminal dito sa barangay natin kaya pabalik-balik sila rito,” sermon niya. “Kuya naman, syempre nga kasi inubos ko na ‘yung paninda ko. ‘Di ba nga magpapa-check-up si Mama bukas? Sayang naman ‘yun kung matitira, dagdag kita rin.” “Oh siya sige. Magbihis ka na ro’n. nagpaluto ako kay Mama ng sinigang. Malaki ang tip na nakuha ko sa talyer kaya. Mamaya iaabot ko sa’yo ‘yung ambag ko. Nag-thumbs up sign ako sa kaniya at tumuloy na papasok. Pagkakita sa akin ng dalawa ay tumakbo sa akin agad si Miko at nagmano. “Auntie! Sabi po ni Kuya Artemis, may pasalubon

Eana Beatrix   “Eana, anak. Ayos ka lang ba? Kanina ko pa napapansin na nakatulala ka at namumula ang mukha mo. May masakit ba sa’yo?” nag-aalalang boses ng aking ina ang nangibabaw sa aking pandinig “W-wala po, Ma. Medyo mainit lang po.” “Sigurado ka ha? Sabihin mo sa akin kung may nararamdaman kang kakaiba sa katawan mo.” “Oo nga po, Ma. Sige na po, kain na tayo,” paninigurado sa kaniya. Kasalukuyan kaming nasa mall dahil napagdesisyunan kong ipasyal ang dalawang bata. Matagal tagal na kasi noong huli kaming pumunta rito. Habang kumakain ay hindi nawawaglit sa aking isipan ang lalaking nagtanong sa aking pangalan. Parang pamilyar ang kaniyang mukha, pero hindi ko alam kung saan ko na siya nakita. Ramdam kong namula na naman ang aking magkabilang pisngi ng maalala ang gwapong mukha nito, at kaniyang pag-ngiti sa akin. Diyos ko! Nababaliw na ba ako? Hindi naman siguro iyon paghanga dahil hindi naman kami ma

Eana Beatrix   Isang umaga na puno ang tensiyon sa pagitan ng aming pamilya at ni Attorney. Nagtitinginan kaming tatlo kung sino ang dapat na maunang magsalita upang masimulan na ang usapan. Pagtikhim ni Attorney ang nakapagpalingon sa amin sa kaniya. “Nandito ako upang mahingi ang desisyon ninyo sa bagay na aking ibinalita sa inyong ina. Batid ko na alam na ninyo ang tungkol doon. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa,” paunang salita nito. “Bago po iyan, maaari ba muna namin malaman kung sino ang nasa likod ng pagpapaalis sa amin dito?” katagang isinambit ni Kuya Arthur. Sandaling nanahimik ito at parang tinatantya kung sasabihin ba o hindi. “A-ng ama ninyo,” maikling tugon nito. Sinasabi ko na nga ba, may hinuha ako na may kinalaman ang bagong asawa ni Papa sa pagpapaalis sa amin. “Hindi po kami naniniwala, ang sabi sa amin ni Mama, ibinigay sa kaniya ito ni Papa at sinabing bahala na siya kung ano man ang

Eana Beatrix   Araw ng Sabado ng makatanggap ako nang tawag mula kay Gisel. Sinabi niyang tutuloy kami ngayong araw, mabuti raw at napakiusapan niya ang kaniyang mga katrabaho na mag-ha-half-day siya ngayon. Sa nakalipas na dalawang araw ay naisipan ko munang magbenta ng ulam sa pananghalian at meryenda para sa hapon sa tapat ng aming bahay. Katulong ko si Mama roon at kami'y nagpapasalamat dahil pumatok sa aming mga kapitbahay ang luto niya. Isa na rin sa dahilan kung bakit 'yun ang naisipan kong ibenta ay dahil kay Kuya Arthur. Hindi niya ako pinayagang magtrabaho sa malayo at uuwi nang gabi. Mula nang mangyari ang pagtangka ni Kiko sa akin ay hindi na muna sila pumayag na magtrabaho ako. Kahit na ba'y sabihin ko na uuwi ako nang maaga, pero wala akong nagawa dahil sila pa rin ang nasunod. Ang laki ng pasasalamat ko sa araw na 'yun dahil si Kuya ang nakakita sa amin. Mabuti na lamang at inutusan siyang bumili ni Mama ng gamot at saktong

Eana Beatrix   Ilang oras na nakaalis ang lalaking nagngangalang Juancho. Iyong lalaking naglahad na gusto niya raw ako. Nahihibang ba siya? Bukod sa kaniyang pangalan ay wala na akong ibang alam tungkol sa kaniya. Binibiro lang naman niya siguro ako 'di ba? Kung gusto niya talaga ako, bakit ngayon lang siya ulit nagpakita? Hindi ba dapat kinabukasan din niya ako hinanap? Teka nga, bakit parang ang assuming ko naman yata sa parte na iyon? At ang ngiti na naman na iniwan niya sa akin kanina! Parang gusto ko siyang hilahin pabalik at pangitiin na lang siya magdamag! Hay nako, 'bat parang ako naman yata itong nababaliw?! Napailing na lang ako at lumabas na sa banyo. Nadatnan kong nagbibilang si Mama ng mga pera na kinita namin kaninang hapon sa pagtinda. Ang dalawang bata naman ay nasa sala at kasalukuyang kumakain ng turon at lumpia na ibinukod ni Mama para may meryenda kami. Tuluyan akong umupo sa tabi niya para mat