Chapter 3

FAITH'S POV

KAKAALIS lang ng driver ni Matteo na syang naghatid sa akin dito sa school at ngayon ay naglalakad na ako papasok ng aming school gate- nang biglang may humablot ng aking braso.

Pagkaharap na pagkaharap ko palang ay isang malutong na sampal na ang tumama sa aking pisngi dahilan para mapabaling ang mukha ko.

"That's for hurting your sister!" Sigaw ni Mama habang nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin. 

"M-ma? Hindi ko sinaktan si Freya. A-ano po bang sinasa-" again, I receive another slapped but this time ay mas malakas na kaya alam kong mag-iiwan yun ng marka sa aking pisngi. 

"Nagpunta siya rito nung nakaraan para manghingi ng tulong sayo dahil walang-wala na kami, but what did you do?! Sinaktan mo siya at inisulto mo pa!" 

Napamaang ako sa narinig. Ni minsan ay hindi ko kailanman sinaktan si Freya. Oo at palagi niya akong iniinsulto at tinatawag ng mga kung ano-ano pero never kong naisip na saktan siya. I would never do that to my own sister.

"Porque't napangasawa mo ang lumpo at bulag na yun ay sa tingin mo mas mataas kana sa amin, ha?! Let me remind you na kung hindi dahil sa akin at kung hindi nag back out ang kapatid mo sa nakatakda nilang kasal ng Matteo na yun ay paniguradong siya ang nagbubuhay reyna ngayon!" 

Maraming mga kapwa ko istudyante ang ngayon ay nanonood na sa amin. May nag bubulungan habang yung iba ay nag video pa. 

"Kung nakakakita lang si Matteo, sa tingin mo gugustuhin niyang maikasal sayo? Baka nga ni tingnan ka lang ay hindi niya pa magawa dahil mataba at panget ka! You hear me? You're nothing but an ugly, fa-" 

I didn't let her finish her words dahil kaagad na akong tumakbo palayo. May naririnig pa akong mga tawanan sa paligid na kahit pilit ko mang ignorahin ay hindi ko magawa. 

"Faith." Hindi pa man din ako nakakalayo ay may tumawag na sa pangalan ko at nang tingnan ko kung sino yun ay sumalubong sa akin ang nanlilisik sa galit na mga mata ni Matteo.

"You, kneel and beg for my wife's forgiveness." Puno ng diin na saad ni Matteo. 

"Pero, Mr. Monte-" 

"You heard me." 

Tulala parin ako habang nakatitig kay Matteo. Hindi ko alintana ang mga nangyayari ngayon dahil mas nakatoon ang aking buong atensyon sa kanya. Hindi siya bulag at yun yung una kong napansin. 

"Hah! At bakit naman ako luluhod at hihingi ng tawad sa babaeng yan? That ugly fat– oh my god!" 

Biglang umalingawngaw ang malakas na putok ng baril na agaran kong ikinapitlag sa gulat. Doon lang ako natauhan atsaka mabilis na nilibot ng tingin ang buong paligid, and I was stunned. 

"Kaya kitang patayin ngayon kung gugustuhin ko, but since you're my wife's mother I'm giving you the chance to save your fucking self by saying sorry to her." Kalmado pero nakakatakot na usal ni Matteo habang walang emosyon ang mukha na nakatingin kay Mama.

Yung mga taong kanina lang ay nanonood sa amin, ngayon ay parang mga bulang naglaho. Nagkukumahog ang mga itong magsi-alisan matapos marinig ang malakas na putok ng baril. Ang ipinagtatakha ko ay kung bakit wala man lang lumapit dito sa amin para umawat, miski yung school guard na nagbabantay sa may gate ay hindi man lang naglakas loob. 

"F-faith, anak, p-patawad sa mga masasakit na salitang nasabi ko sa'yo.." my mom pleadingly said while kneeling in front of me. Umiiyak siya at bakas sa kanyang mga mata ang takot. 

Mariin akong napapikit. Sa ngayon ay hindi ko pa siya kayang makita matapos niya akong ipahiya sa maraming tao. 

Tiningnan ko si Matteo at nahuling nakatitig pala ito sa akin. May kakaiba sa kanyang mga mata na hindi ko matukoy kung ano. Suddenly, my heart beats fast and I don't know why. Kaagad akong nag-iwas sa kanya ng tingin tsaka muling binalingan si Mama. 

"U-umalis kana,"

Kaagad naman siyang tumayo at pagkuwan ay may ibinulong ito sa akin. 

"Masuwerte ka ngayon pero hindi ibig sabihin nun na tatantanan na kita. Tandaan mo, basura ka parin." 

Pagkaalis niya'y saka palang tulayang kumawala ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. 

"Ikaw na ang bahalang umayos rito." Ang sabi ni Matteo sa tauhan niya na mabilis naman siyang tinangoan He, then turned to look at me. 

"Let's go h-" 

Hindi ko na siya pinatapos sa sasabihin niya dahil kaagad na akong nanakbo papalayo. Ngayon na nalaman kong hindi naman pala siya bulag ay wala na akong mukhang maihaharap pa sa kanya sa kadahilanang nahihiya ako, nahihiya ako sa itsura ko. 

Panget at mataba ako kaya paniguradong kukutyain niya rin ako tulad ng kung paano ako kutyain ng sarili kong pamilya. Or baka nga nagsisisi na yun siya kasi sa katulad ko siya nagpakasal. 

**********

PAGKATAPOS ng araw na yun ay hindi na ako umuwi pa sa bahay ni Matteo. Kasalukuyan akong nakikitira rito sa apartment ng kaibigan kong si Elyse. 

"Baka nag-aalala na sayo si Tita. Tatlong araw kanang hindi umuuwi, e." 

Mapait akong napangiti dahil sa sinabing yun ni Elyse. "Para namang hindi mo kilala ang nanay ko. Allergic yun sa panget kong mukha kaya balewala lang kahit hindi niya ako makita." 

I hear her sighed. "Ewan ko ba d'yan kay Tita kung bakit hate na hate ka e, 'di hamak naman na mas mabait at mas maalaga ka compare dun sa kakambal mong ubod ng pagka maldita." 

Hindi na ako nagsalita pa't inabala na lamang ang aking sarili sa pagbabasa ng libro. Ilang saglit lang ay nakarinig kami ng sunod-sunod na pagkatok sa may pinto. 

"Pakibuksan muna, besty. Yan na siguro yung pagkain na inorder ko for our dinner." Ang ani Elyse na tinangoan ko lang. Naglakad ako palapit sa may pintoan at binuksan yun. 

"Milady," 

My forehead instantly creased dahil sa taong nakatayo ngayon sa aking harapan. Kilala ko ito, isa lamang ito sa mga tauhan ni Matteo. What is he doing here? 

"Bakit?" 

"My boss sended me here to fetch you, milady." Seryoso ang mukhang turan nito. 

Pinadala siya rito ni Matteo para sunduin ako? Bakit? 'Di ba dapat ay wala na siyang pakealam sakin?