Chapter 2

FAITH'S POV

It has been two weeks mula nang ikasal ako sa isa sa pinaka mayaman, kilala at ma-impluwensyang tao dito sa bansa. After our very simple wedding ay agad niya akong pinalipat dun sa bahay niya. Oo at nakatira nga kami sa iisang bahay pero bibihira lang naman kaming magkita dahil kung hindi siya nagkukulong sa kuwarto niya'y umaalis naman siya kasama ng mga bodyguards niya. Kung saan man siya nagpupunta ay hindi ko alam at wala naman akong balak alamin. 

Kung pag-uusapan ang ugali niya'y isa lang ang masasabi ko– he's cold. Bilang lang ang mga salitang lumalabas sa bibig nito at palagi pa siyang walang emosyon. Blanko.

"This way, milady." 

Tapos na ang klase ko ngayong araw kaya ngayon ay naglalakad na ako palabas ng university when all of sudden ay may sumalubong na naman sa akin na isang men in black. I knew him, isa siya sa mga tauhan ni Matteo na palaging nagsusundo sa akin. 

Tipid ko lang itong nginitian atsaka nagtungo sa kotseng pagmamay-ari ni Matteo. Akma na sana akong papasok sa loob, nang may biglang humaklit sa aking braso dahilan para lingonin ko kung sino man yun.

And there, I saw my twin sister. 

"So its true, buhay reyna kana talaga ngayon." 

"Ano'ng pinagsasabi mo?"

She scoffed. Bakas ang matinding inis sa kanyang mukha. "How's it like living in a fairytale na dapat ay para sa akin naman talaga?" 

Huminga ako ng malalim sabay bawi ng aking braso na hawak-hawak niya. 

"I don't know what you're talking about, Freya. Aalis na ako." Tatalikuran ko na sana ito nang bigla niyang hablutin ang buhok ko. Napa-igik ako dahil sa paraan ng paghila niya rito. 

"You, fat ugly duckling! Sa tingin mo nakalamang kana sa'kin dahil sa pinakasalan ka ng lumpo at bulag na lalaking yun?! Hah! Let me remind you, basura ka parin. You are nothing but a fat-" 

"Ang ingay mo." 

Nanlaki ang mga mata ko matapos bumulagta sa sahig si Freya. 

"What the-! Ano'ng ginawa mo sa kapatid ko?!" Ang galit kong baling sa bodyguard ni Matteo na ngayon ay may hawak na syringe. 

"Calm down, milady. Tinurukan ko lang siya ng pampatulog." Balewalang turan nito atsaka ibinulsa ang syringe. 

"Nababaliw kana ba? Bakit mo yun ginawa-"

"Be thankful dahil ginawa ko yan, dahil sa oras na malaman ni boss lahat ng mga pang-iinsulto sayo ng sinasabi mong kapatid mo– trust me, she'll be dead right away." Seryoso at walang halong pagbibirong saad nito na ikinaputla ko. 

"W-why..." 

"Dahil ayaw ni boss na may nang-iinsulto sa'yo, ikaw na asawa niya. Believe me, wala yung sinasanto."

************

Sanay na ako. Sanay na sanay na ako na palaging kinukutya dahil sa panlabas kong kaanyoan. 

Kambal kami ni Freya pero malaki ang pagkakaiba namin. Maganda siya at sexy na kabaligtaran ko naman. Bukod sa puno ng mga tigyawat ang mukha ko'y may malaki rin akong pelat sa noo na nakuha ko noong bata palang ako. Totoong mataba rin ako dahil pagkain ang palagi kong takbuhan every time na may mabigat akong dinadala at wala man lang akong mapagsabihan. 

"Magandang umaga po, senyorita." Ang bati sa akin ng isa sa mga kasambahay rito. Up until now ay naiilang parin talaga ako sa kung paano nila ako tawagin at tratuhin. Ilang beses ko na silang sinabihan miski ang mga bodyguards ni Matteo na tawagin nalang ako sa pangalan ko but they refused, magagalit raw ang boss nila. Hinayaan ko nalang. 

"Nakahanda na po ang almusal," ang muling anito na tinangoan ko naman atsaka nagtungo sa may dining area. Pagkarating ay saglit akong natigilan matapos mabungaran roon si Matteo na prenteng naka upo sa pinaka dulo at nagka-kape. 

Heto na naman ang pakiramdam na tila hindi mapakali. Wala naman siyang ginagawa but his aura was so really intimidating. Kahit bulag siya at hindi nakakalakad ay hindi hadlang yun para hindi ako makaramdam ng takot at kaba everytime he's around. Lalo pa nung nalaman kong wala itong sinasanto. 

"What are you waiting for? Eat." 

Ilang beses akong napakurap matapos marinig ang malalim nitong tinig. Wait, alam niyang nandito ako? Hindi naman ako gumagawa ng ingay, a, kaya paano niya- 

"I can smell your perfume."

Mariin akong napakagat labi. 'Di naman siguro siya mind reader? Nasagot niya yung tanong na nasa isip ko lang, e. 

Nang makita ko ang mga pagkain na nakahain sa mesa ay bigla akong natakam kaya naman hindi na ako gaanong nag-isip pa at kaagad na nagsandok ng pagkain. Then, I started eating. 

"Do you want me to kill her?" 

Nabitin sa ere ang kutsara na dapat ay isusubo ko dahil sa aking narinig. 

"H-ha?" What the hell is he talking about? 

"Your twin sister. Do you want me to kill her?" Walang emosyon ang kanyang mga mata na nakatingin sa kawalan. Pagka gano'n ay naramdam ko ang kaseryosohan sa kanyang tinig. 

Namutla ako. "B-bakit mo naman gagawin y-yun?" I stuttered. Dala ng hindi maipaliwanag na kaba at takot ay nabitawan ko ang kutsarang hawak ko kaya gumawa yun ng ingay. Mariin akong napapikit. 

Kung hindi lang siya bulag ay paniguradong makikita niya kung gaano ako ka takot sa mga oras na ito. My body was trembling kasabay ng mabilis na pagtibok ng aking puso. 

"She insulted y-" I cut him off. 

"H-hindi naman big deal sakin yun, e. Sanay na ako. Kung yun lang naman ang dahilan kaya mo siya papatayin, sorry to say this pero ang babaw mo naman." 

Kita ko ang pag-igting ng kanyang panga. Kung kanina'y blanko ang kanyang ekspreyon, ngayon ay galit na ito't kita ko yun sa kanyang mga mata. 

"Let me tell you this, sa susunod na malaman kong sinaktan o ininsulto ka niya, o kahit sino mang magtangkang gumawa sayo niyan, I won't hesitate to end their fucking life." That's the last thing he said bago niya ako iwan rito sa may dining area. 

Kahit papaano'y nakahinga ako ng maluwang sa pag-alis niya. But still, hindi pa rin maalis-alis sa akin yung kaba dahil sa mga salitang binitawan niya. 

Bakit ba siya gano'n? Papatay siya dahil lang sa ininsulto ako? The heck. He's so unbelievable! 

Ngayon ay malaking palaisipan tuloy sa akin kung bakit gano'n nalang siya kung mag react? May pinaghuhugutan kaya siya?