Chapter 4

FAITH'S POV 

"S-sorry pero hindi ako sasama." I firmly said. Kagaya nga ng sabi ko'y, wala na akong mukhang maihaharap pa kay Matteo after knowing na hindi naman pala ito bulag. 

"My boss would surely get mad kapag bumalik ako sa mansion at hindi ka kasama." Halata sa kanya na wala talaga siyang balak umalis hanggat hindi ako kasama kaya, labag sa loob na sumama na lamang ako rito. 

Bago umalis ay nagpaalam at nagpasalamat na muna ako kay Elyse sa pagpapatuloy nito sa akin sa loob ng ilang araw. 

"Nasa office room niya siya at hinihintay ka." Ang ani bodyguard ni Matteo pagkarating na pagkarating namin sa mansion. Tipid ko lang itong tinangoan atsaka naglakad na papasok. 

Hindi ko maipaliwanag ang kabang bumabalot ngayon sa dibdib ko habang paakyat ng hagdan. All this time akala ko talaga bulag siya kaya nga somehow ay nakampante rin akong humarap sa kanya kasi alam kong hindi niya makikita ang panget kong mukha, but I was wrong. Nakakakita siya una palang pero bakit siya pumayag na pakasalan ako? 

"How are you?" His familiar deep voice welcomed me the moment I entered his office room. 

Walang bakas na ano mang emosyon ang kanyang mukha habang diretsong nakatingin sa akin. Nakakailang. Hindi ko tuloy matukoy kung ano ba'ng tumatakbo ngayon sa isipan niya. 

"A-ayos lang naman.." tugon ko na nakayuko. Sa mga oras na 'to ay hindi ako mapakali. Nahihiya ako and at the same time kinakabahan. 

"Why can't you look at me?" 

"B-baka masuka ka lang sa pagmumuk-" 

"You always underestimate yourself." Ramdam ko ang kalamigan sa kanyang boses habang sinasabi ang mga salitang yun. Mariin akong napakagat labi. "That's the reason kung bakit ako nagpanggap bilang bulag." 

Dahil sa narinig ay agaran akong nag-angat ng tingin sa kanya. "H-hindi mo naman kailangang magpanggap-"

"Nung araw na nagpunta ako sa inyo,  haharap at magpapakita kaba sakin kung alam mong nakakakita naman ako?" Then, I saw how his jaw clenched. 

Hindi ako nakaimik. Ang tinutukoy niya ay yung araw na una siyang nagpunta sa bahay namin at yun din yung araw na inisulto at winalk-out-an siya ng kambal ko. Habang nag-uusap sila nun ay nasa isang tabi lang ako't nakikinig. I honestly had no plan na magpakita sa kanya nun kasi sa isip ko baka kutyain niya rin ako. But then, unexpected thing happened. Hinila ako ni Mama palapit sa kanya and I somehow feel relieved after knowing that he was blind- na hindi naman pala totoo. 

Kung nagpapanggap lang pala siyang bulag, baka nagpapanggap lang rin siyang hindi nakakalakad? Posible kaya yun? 

"You're beautiful, baby. Remember that." 

Nanlaki ang mga mata ko sa narinig kasabay ng biglaang pagbilis ng tibok ng aking puso. 

S-shet...

************

Tulala ako habang nakatitig sa kisame ng aking kuwarto. Malalim na ang gabi ngunit heto't hindi parin ako dinadalaw ng antok. Hanggang ngayon kasi ay sariwa parin sa alaala ko ang mga salitang binitawan kanina ni Matteo. I am hundred percent sure na hindi yun basta imagination ko lang dahil totoo talagang sinabi niya yun, with sincerity pa nga so how can I doubt it? 

Sa tanang buhay ko'y ngayon lang may pumuri sa akin. Nasanay kasi ako na puro panlalait ang mga natatanggap ko lalo na sarili ko pang pamilya. They made me believe na ako na ang pinaka panget na babae sa buong mundo dahilan kung bakit wala akong kompyansa sa sarili ko. But then, isang lalaki ang nagpa alala sa akin na maganda ako. 

"Can't sleep?" 

"Ay, kabayo ka!" Dala ng pagkagulat ay nabitawan ko ang basong hawak ko kaya yun nabasag at gumawa ng ingay. Dali-dali naman akong lumuhod para pulutin yun ngunit sa kamalas-malasan ay nasugatan pa ako. "Aray!" 

"Damn. Give me your hand." Ang seryosong ani Matteo. Wala sa sarili ko namang inabot sa kanya ang aking kamay na ngayon ay dumudugo na dahil sa tumamang bubog rito. Saglit niya munang tinitigan yun tsaka siya tumalikod gamit ang wheelchair niya. Saglitan lang siyang umalis at pagbalik niya'y may dala na siyang medicine kit. 

"You should be careful next time." Nanatili siyang seryoso habang ginagamot ang aking sugat. Hindi ko naman maiwasang mapatitig sa ngayon ay naka sideview niyang mukha. Ang guwapo niya talaga kahit saang anggulo tingnan. Very manly ang datingan. 

"Done checking me out?" 

Ilang beses akong napakurap matapos marinig ang malalim niyang boses. Tsaka ko palang napagtanto na nakatitig na pala ako sa kanya. Shet! Nakakahiya..

"S-sorry.." turan ko't lihim na napakagat labi. Parang gusto ko nalang magpalamon sa lupa dahil sa hiyang naramdaman ko sa mga oras na 'to– pero bigla niya akong nginitian na ikinatulala ko. For the first time, mula nung kinasal kami'y ito palang ang unang beses na nginitian niya ako and shet, ang gumwapo siya lalo sa paningin ko! 

"You know what, you look cute when you're shy." 

At doon na nga tuluyang nagwala ang puso ko. Ang pag ngiti at pagtawag niya sakin na cute– gosh, 'di ko na yun kinakaya! 

Mabilis akong nag-iwas ng tingin habang lihim na pinapakalma itong nagwawala kong puso.

Ok, calm down, self. Huu! 

"There, it's already done." Anunsyo niya matapos lagyan ng band-aid ang sugat ko. 

"S-salamat. Sige, matutulog na ako.." paalam ko atsaka akmang tatalikod nang muli itong magsalita. 

"Wait, do you know how to cook?" 

Hindi ko alam pero kusa akong napangiti sa naging tanong niya na yun. "Oo naman. Pagkain lang ang nagpapasaya sakin kaya inaral ko talaga kung paano magluto." And I am proud to say that. 

For the second time, he smiled. Ngiting talaga namang kahit sinong babae ay magwawala sa kilig. "Well then, can you cook something for me? I haven't eaten yet," 

Napakunot noo ako sa narinig mula sa kanya. "Hindi ka kumain ng dinner?" 

Isang pag-iling lang ang isinagot niya na ikina buntong hininga ko. Ala una na ng madaling araw and yet ngayon niya palang naisipang kumain? Hayst.

"Ano ba'ng gusto mong kainin?" 

"Ikaw," 

Kaagad na nanlaki ang mga mata ko kasabay ng muling pagwawala ng aking puso. Shet! Imbes na napakalma ko na ito, ay heto't muli niya na naman akong binigyan ng dahilan para mag reak ng ganito. Oa na kung oa pero kasi, ito palang ang unang beses na nakaramdam ako ng ganito kaya bago palang sa akin ang ganitong pakiramdam. 

"Matt-" 

"Hey, relax, baby." Then, I hear him chuckle. "What I mean is, ikaw, ano ba'ng paborito mong pagkain at yun din ang kakainin ko." 

Piste. Paano naman ako kakalma gayong tinawag niya na naman akong baby?! Balak yata akong baliwin ng guwapong nilalang na 'to, e!