LOGIN
Hindi kailanman naging madali ang maging anak ni Senior Alonzo De Hizon
Trying hard to be worth on his praises,
Being the good daughter I thought I could be,
Trying my hardest so he can be proud of me,
And yet being hidden in society, and not being recognized.
Hindi kailanman naging madali ang maging ako...
Yes, I may have everything
Wealth, luxurious and glamorous life,
Lots of girls maybe even wanted to be in my shoes,
Pero hindi ako.
Hindi ko ito hiniling at lalong hindi ko ito ginusto
I've never been satisfied,
And I've never been happy.
It's so lonely being me
To be confined in a golden cage, with one's freedom narrowed and restricted
To find out, that you're not truly a part of your so-called family,
It's so hard to accept, but that's the truth I have to accept
Striving hard to be your best, yet knowing it will never be enough
Striving hard to earn your family's praise, just to be loved in return
Kahit katiting na pansin at pagkilala man lang,
Gusto ko lang na tanggapin at mahalin
Ngunit sa kasamaang palad, alam kong hindi ito mangyayari
I was only adopted,
A mere accessory to the family's prestigious and untainted name
Alam mo ba kung gaano kasakit ang masampal sa katotohanang iyon?
Halos buong buhay ko ay inalaay ko sa pagpapalugod sa kanila
And what's more hurting?
To be asked to repay their goodness by marrying their son—the person whom I thought my brother
Sebastian Alexander De Hizon, the brother who despise me for unknown reasonsHe hates me as much I hate him
But beyond those icy cold stares and bad treatments he showed me, alam kong kahit papaano ay mabuting tao siya
Kung bakit niya ako kinamumuhian?
Hindi ko yata kailanman malalaman ang dahilan
Ang kanyang maiinit at makahulugang tingin,
Ang kakaibang pakikitungo niya sa akin
At ang mga patago at lihim niyang mga sulyap kapag akala niyang hindi ako nakatingin,
Ay siya lang ang nakakaalam.
Whenever I stutter and blunder in front of him,
Whenever I get conscious when he's around
And this silly heart that throbs whenever he comes near me,
Hindi ko maipaliwanag kung bakit ako nakakaramdam ng ganoon...
I am about to marry him, yes,
At wala ni isa sa amin ang may gustong mangyari iyon
He hates me and I'm afraid of him
We can't be together,
It will be like mixing oil into the water
Oo, kinamumuhian niya ako
And I can't imagine spending my life with him.
Well, I'm done with this kind of life anyway
I had enough with the sorrow and pain
Pagod na akong umasa na mahalin pabalik
Pagod narin akong humiling sa kanilang pagtanggap
I had enough of this hypocrisy and pretensions
And this time, I'll think of myself
This time, hindi ko na hahayaan na manipulihin pa ng sinuman ang aking buhay
I'll do what I have to do
At iyon ay ang tumakas....
I am Emerald Marie De Hizon, married to the ruthless and this is my story….
10 years ago:It was another summer vacation, inasahan niyang uuwi ang kanyang dalawang kapatid. Parang noong nakaraang taon lang, napakasaya niya at hindi makapaghintay na umuwi sila ng hacienda. Ang hacienda ang kanilang tahanan at dito dapat sila magpalipas ng summer vacation. Noong nakaraang taon, si Patty lamang ang umuwi sa hacienda at nalungkot siya dahil hindi nakasama si Alec. Ayon kay Patty, pinili ni Alec na magbakasyon sa New Zealand kasama ang kanyang matalik na kaibigan na si Joachin sa rancho ng pamilya nito. Iniisip niya kung uuwi ba si Alec ngayong darating na bakasyon. Naaalala pa niya ang aksidente na nangyari dito at kung paano siya sinisi nito sa nangyari apat na taon na ang nakalipas at kung paano umalis ito ng hacienda nang hindi man lamang sila nagkabati. Hindi na sila nag-usap mula noon. Parang naging lamat iyon sa kanilang relasyon bilang magkakapatid dahil ang magkakasunod na mga taon ng bakasyon ay hindi na nito piniling magpalipas ng summer sa hacienda.
Feeling agitated, pinanood niya ang kanilang family doctor na sinusuri si Alec habang ang kapatid ay nakahiga sa kama na walang malay. Mayroon siyang mga pasa at sugat sa kanyang braso na natamo nito mula sa pagbagsak sa kabayo. "Kumusta na po siya, Dr. Ramirez?" May pag-aalalang tanong ni Mr. De Guzman- ang kanilang butler, sa doktor matapos nitong suriin si Alec."Nagtamo siya ng mga pasa at sugat sa buong katawan at nabali din ang kaliwang kamay. Salamat sa Diyos hindi siya nahulog sa mabatong lugar at hindi natamaan ang ulo." "Maraming salamat po, Dr. Edwards. Agad na tumawag si Senior Alonzo mula sa Itally nang malaman niya ang nangyari sa kanyang unico hijo. Magiging maayos na po ba siya doktor?" Tanong ni Mr. De Guzman."Kapag gumising na siya, tiyak na makakaramdam siya ng kirot at pananakit dulot ng aksidente, kaya inirerekomenda kong turukan siya ng pain relievers. Tiyakin ninyong naipapainom ang mga ibibigay kong gamot sa tamang oras. I'll send a personal nurse here
14 years ago: “Nana, paparating na ba sila?” Masiglang tanong niya sa kanyang Yaya. “Oo, Señorita. Dumating na sila mula sa airport ayon kay Mr. De Guzman,” sagot ng kanyang Yaya.Ngayon ang araw ng pag-uwi ng kanyang mga kapatid mula sa London. Magbabakasyon Ang mga ito sa hacienda ngayong tapos na ang pasukan. Si Patricia at Alec ay ipinadala sa England upang doon mag-aral at umuuwi lamang ang mga ito sa bansa tuwing semestral break o katapusan ng taon. Si Patricia ang panganay ng kanilang amang si Don Alonzo De Hizon at katorse na siya ngayon samantalang si Alec ay sampung tao na. Dalawang taong mas matanda ito sa kanya at siya na bunso na walong taong lamang. Tuwing bumibisita sila sa hacienda, hindi niya mapigilan ang kagalakan at antisipasyon na makita ang mga kapatid. Sobrang na miss niya ang mga ito. Mula nang tumawag ang kanyang ama mula sa Italy at sabihin kay Mr. De Guzman —ang mayordomo na uuwi sina Alec at Patty sa hacienda ay nagsimula nang maging abala ang mga tao
"I want you to get married as soon as possible." Nagulat siya at biglang napatayo matapos marinig ang sinabi ng kanyang Ama.Kakauwi lang nito sa kanilang mansyon at agad-agad na ipinatawag sila ni Alec sa library pagdating nito. Si Senior Alonzo De Hizon ang pinuno ng tahanan. Bawat sabihin niya ay parang batas na dapat sundin. "D-Dad!" Galit na sigaw din ni Alec. Sinusubukan man nitong panatilihing maging mahinahon, malinaw na malinaw ang galit sa mukha nito. "Did it sound like one to you, young man? You heard me right, gusto kong magpakasal na kayo sa lalong madaling panahon " Seryosong turan ng ama. Ang mukha nito ay napaka seryoso, at alam niyang hindi nagbibiro ang matanda. "B-But D-Dad, magkapatid po kami!" Sa wakas ay nahanap niya ang boses at nagkaroon ng lakas ng loob na tumutol. Sa kanyang pagtataka, ang matandang Don ay tumawa lamang nang mapanuya."Sinasabi ko na sa'yo, hindi kita tunay na anak. Inampon lamang kita kaya walang dugong nag-uugnay sa inyo." Ang mapait n
Hindi kailanman naging madali ang maging anak ni Senior Alonzo De HizonTrying hard to be worth on his praises,Being the good daughter I thought I could be,Trying my hardest so he can be proud of me,And yet being hidden in society, and not being recognized.Hindi kailanman naging madali ang maging ako...Yes, I may have everythingWealth, luxurious and glamorous life,Lots of girls maybe even wanted to be in my shoes,Pero hindi ako.Hindi ko ito hiniling at lalong hindi ko ito ginustoI've never been satisfied,And I've never been happy. It's so lonely being meTo be confined in a golden cage, with one's freedom narrowed and restrictedTo find out, that you're not truly a part of your so-called family,It's so hard to accept, but that's the truth I have to acceptStriving hard to be your best, yet knowing it will never be enoughStriving hard to earn your family's praise, just to be loved in returnKahit katiting na pansin at pagkilala man lang, Gusto ko lang na tanggapin at mah







