Napalingon si Regina nang makita ang anak niyang nakahandusay sa sahig ang mga mata niya ay nagliliyab at ang dibdib ay kumakabog. Agad siyang yumuko, inabot ang kamay para hilahin si Ethan pataas. Hawak niya ang anak nang matatag, tinitigan si Emilio nang punong-puno ng poot at hinanakit.
“Emilio! Siya ang anak natin!” sigaw niya na halos masira ang boses. “Kung naisip mong sipaing mo pa ‘yang anak ko, ngayon din, ide-declare ko na hihiwalay na ako sayo! Kung sipain mo pa uli, diborsyo na agad!”
Ang boses niya ay pino pero matalas hindi na siya ina lamang sa sandaling iyon babae siyang handang depensahan ang dugo’t laman niya kahit anong mangyari.
Tumitig si Ethan sa ina ang luha ay kumikislap sa mga mata niya. Nilapat niya ang kamay sa braso ni Regina, at sa loob ng pag-iyak at pag-aalangan, nagsalita siya nang halos bumabas ang kaluluwa sa mga salita.
“Mommy hayaan niyo na si Daddy n
“Hindi pa nagtatagal mula nang bumalik kami sa villa kahapon, sinabi ni Xyler sa pamilya niya ang balita na kinasal na kayo. Pero nang marinig iyon ni Mrs. Regina, nagngitngit siya sa galit. Itinuro niya si Xyler at nilait, sinabing hindi siya karapat-dapat bilang nakatatandang kapatid ni Ethan! Idinagdag pa niya na pinakasalan ka raw ng commander hindi dahil mahal ka niya, kundi para gamitin ka sa paghihiganti para sa kanyang ina. Alam daw niyang fiancee ka ni Ethan, pero nagkaroon pa rin siya ng kapal ng mukha na magpakasal sayo. Wala raw siyang konsensya bilang tao at tinudyo pa siyang nakaupo lamang sa wheelchair.”“Dominic! Anong kalokohan ang sinasabi mo?!”Isang mabigat na boses ang biglang umalingawngaw mula sa sala. Nagulat si Dominic, napaatras siya at namutla ang mukha. Hindi niya namalayang lumabas na pala si Xyler mula sa silid-aklatan at narinig ang lahat.Agad siyang napahinto, nanginginig pa ang tinig. “C-Captain, ako.”Ngunit galit at mariing tinapunan siya ng tingin
Nakaramdam ng ginhawa si Cassandra nang marinig ang sagot ni Xyler. Napangiti siya at sinabing, “Kung ganon, umuwi na tayo ngayon!”Mabilis siyang sinulyapan ni Xyler, saka iniunat ang malaki niyang kamay, kinuha ang ilan sa mga dala ni Cassandra at inilapag sa kanyang kandungan. “Ibigay mo sa akin ang mga gamit.” kalmado ngunit diretso niyang sabi.Sandaling natigilan si Cassandra , ngunit agad din siyang natauhan. Mabilis niyang inagaw pabalik ang mga gamit at mahigpit na hinawakan sa kanyang kamay. “Hindi na kailangan! Masama na nga ang paa mo, hindi ko hahayaang abusuhin mo pa ito.” mariin niyang tugon. Pagkasabi niyon, agad siyang pumuwesto sa likuran ni Xyler at itinulak ang kanyang wheelchair pabalik sa kabilang bahagi ng kalsada.Hindi nagtagal, dumating na ang sasakyan ni Dominic. Siya muna ang nag-ayos ng mga dala ni Cassandra at inilagay ang mga iyon sa trunk ng kotse, bago inakay si Xyler at maingat na ipinasok sa loob. Nang makitang nakaupo na si Cassandra sa tabi nito, p
Nang marinig ni Cassandra ang tanong ni Valeira , agad siyang humarap sa hindi kanais-nais na ekspresyon ng babae. Hindi siya nag-atubili. "Hindi! Siya ang asawa ko!"Tumigil ang mundo sandali kay Valeira . Namutla ang mukha nito, at lumaki ang kanyang mga mata na puno ng pekeng pilikmata habang nakatitig kay Cassandra na halos hindi makapaniwala. "Hindi hindi puwede Ikaw ikinasal ka sa." Hindi natapos ni Valeira ang kanyang sinabi nanatili na lang siyang nakatitig, halatang may halong awa at panghihinayang, sabay lingon ang ulo.Tahimik na tumitig si Cassandra sa kanya ng ilang saglit. Nang mapansin niyang dumating na ang kanyang bill, itulak niya si Xyler palabas ng may malamig na ekspresyon. Agad namutla at kumunot ang labi ni Valeira sa pang-aalipusta.Mula nang makaharap niya si Valeira hanggang sa itulak niya si Xyler palabas ng supermarket, nanatiling tahimik si Cassandra, ngunit sa loob niya ay sumisiklab ang apoy ng galit at sakit, isang damdaming hindi niya maipaliwanag, hal
Hindi inasahan ni Cassandra na makatagpo ng ganoong kabait na tao, kaya’t paulit-ulit siyang nagpasalamat sa taxi driver sa buong biyahe. Si Xyler naman ay nanatiling seryoso, nakatingin lamang sa bintana nang walang imik.Dahil sa tulong ng drayber, nakarating silang dalawa sa harap ng supermarket. Habang papalayo ang taxi, hindi napigilan ni Cassandra na mapabuntong-hininga. “Hindi ko akalaing marami pa palang mababait na tao sa mundong ito.”Tahimik na nakinig si Xyler, at habang nakatitig sa papalayong taxi, may bahagyang kislap na dumaan sa kanyang malalim na mga mata.Sanay na si Cassandra sa supermarket na iyon dahil madalas siyang namimili roon. Alam niyang may driveway sa mismong bungad na maginhawa para sa mga gumagamit ng wheelchair. Maingat niyang itinulak si Xyler papasok. Dahil alam niyang kaya nitong kontrolin ang wheelchair gamit ang remote, maingat niyang tinanong kung maaari ba siyang magtulak ng cart habang siya naman ang magmamaniobra ng wheelchair.“Hindi!” mabili
“So, ang ibig mong sabihin ay pupunta ka rito araw-araw, magpapa-prinsesa ka, at ako pa ang maglilingkod sayo?” malamig na tanong ni Xyler, habang nakatitig sa kanya na para bang sinusubok ang kanyang pasensya.“Hindi naman yon ang ibig kong sabihin.” Bumuntong-hininga si Cassandra at pinilit gawing kalmado ang tono ng boses. “Wala akong problema kung ako ang magluluto para sayo. Ang hinihiling ko lang sana tratuhin mo rin akong maayos. Hindi ako ang nagtaksil sayo. Gusto ko lang, kahit sa loob ng tatlong buwang ito, maging maayos ang pakikitungo mo sa akin.”Pakiramdam niya ay hindi siya marunong makipag-usap sa lalaking ito. Kahit malinaw ang mabuting intensyon niya, sinasadyang baliktarin ni Xyler ang kahulugan ng kanyang mga salita parang inuubos talaga ang pasensya niya at hinahamon siyang makipag-away.Tinitigan siya ni Xyler at dahan-dahang kumurap. “Bago ang kasal natin, ikaw ang magluluto ng tanghalian at hapunan ko araw-araw! Kahit ano pa ang kasunduan natin, asawa na kita s
“Sundalo? Makakatayo pa ba siya?” gulat na tanong ni Isabelle nang marinig ang sinabi ni Cassandra.“Mukhang hindi na.” umiiling na tugon ni Cassandra. Sa totoo lang, kung makakatayo pa ba ang lalaki o hindi hindi na iyon ang iniintindi niya.“Ibig bang sabihin, habang buhay na siyang nasa wheelchair?” halos bulong pero puno ng pagtataka ang tanong ni Isabelle.“Siguro gano’n na nga.” sagot ni Cassandra habang bahagyang pinipisil ang kanyang mga labi. May kirot sa puso niya habang iniisip ang sinapit ng lalaki, at kahit paano’y naramdaman niya ang awa para sa kanya.Napabuntong-hininga si Isabelle. “Ay, sayang naman Kung maayos lang sana siya, pwede pa. Pero nasa wheelchair siya, Cassandra sabihin ko na sa ’yo nang diretso, kung pakakasalan mo talaga siya, hindi ba parang sinira mo na rin ang buhay mo?”Pagkarinig ni Cassandra sa mga salitang iyon, agad na nangulubot ang kanyang mga mata. “Ang kasal niya kay Elira, dapat bukas na talaga ’yon. Sabi niya, wala na raw siyang ibang mahaha