"ANO BA, SANDY! Bumaba ka riyan!" malakas kong sigaw sa kapatid ko. Hindi naman ako nito pinansin at patuloy lang siya sa pag-e-emote. May hawak-hawak pa itong alak sa magkabilang kamay.
Ano ba 'tong nangyayari sa kapatid ko, Bakit ba parang napaka-problemado naman niya ngayon?
"S-Sol, pababain mo na ang kapatid mo, baka m-mamaya mahulog pa iyan," nanginginig na utos sa akin ni Manang Rosel. Ramdam ko pa nga ang malamig nitong kamay sa mga braso ko.
"A-Ano po bang nangyari? Bakit nagkakaganito iyang si Sandy?" pagtatanong ko.
Kagagaling ko lang kasi sa school. Nagulat na nga lang ako ng umuwi ako sa bahay na nagkakagulo. Natagpuan ko na lang si Manang Rosel dito sa may rooftop. Ngunit nakakapagtaka ni anino ni papa ay wala rito.
Muling bumalik ang atensyon ko sa kapatid ko. Kanina pa ako nanginginig sa takot. Hindi ko alam ang gagawin! Nalilito na ako!
Sinubukan kong lumapit kay Sandy kahit puro pagtataboy lang ang ginagawa nito sa'kin.
"S-Sandy..."
"Don't go near, Sol! Hayaan mo na ako rito! I need to calm myself!" humihikbing usal nito sa'kin. Nasasaktan ako, ayoko siyang nakikitang ganito. Ano bang pwede kong gawin para kumalma siya kahit papaano?
Napabuga na lamang ako ng hangin. "A-Ano ba kasing nangyayari? Tell me."
Lumagok lang ito ng alak at galit na napatingin sa mga ulap. "Why does it have to be me?! Nakakainis! Hindi ba pwedeng iba na lang?!" bulyaw nito at nagpapadyak pa sa labis na inis. "K-Kapag malaman 'to ni Kyle... s-siguradong magagalit siya sa'kin!"
Agad ko naman siyang inalalayan ng muntik na itong ma-out-of balance. "Ano ba, Sandy! Bumaba ka na riyan! Baka mahulog ka pa!" saway ko rito ngunit sinamaan niya lang ako ng tingin at bahagyang itinulak.
"Pwede ba huwag kang epal diyan? Tss, palibhasa kasi favorite ka ni dad kaya hindi ikaw 'tong nagsa-suffer ngayon e! Bwesit!"
"H-Hindi kita maintindihan. Ano bang ginawa ni papa sa'yo?"
"Ginawa ni dad?" tanong nito at napangiti nang mapakla. "Ipapakasal lang naman niya ako sa lalaking hindi ko kilala!"
Ha? I-Ipapakasal?
"K-Kanino?"
Mas lalong sumama ang mukha nito.
"Argh! Kay Mr. Varzen!"
Mr.Varzen?
"Kailan sinabi sa'yo ni papa? Kailan kayo nagkausap tungkol diyan?" pagtatanong ko ulit. Natigilan ako ng maalala ang nangyari kagabi, ang pagtatalo ni Sandy at ni Papa. Hindi kaya tungkol doon ang pinag-uusapan nila?
Ginulo naman ni Sandy ang buhok niya at pinagbabasag ang mga hawak na bote. "I really hate dad! I really hate him! Alam naman niyang ayoko sa bwesit na arrange marriage na 'yan e! Bakit kasi ako pa?! Bakit ako?! Wala ba akong karapatang magmahal ng lalaking gusto ko?! Ayoko kay Mr. Varzen! Ayokong ikasal sa halimaw na 'yon! Ayoko!"
"S-Sandy... kalma."
"Kalma?! Seryoso ka?! Sinasabi mo lang 'yan kasi wala ka sa posisyon ko!"
Sino ba si Mr.Varzen? Hindi ko pa kailanma'y naririnig kay papa ang tungkol sa kaniya.
"S-Sandy, pwede naman nating pakiusapan si papa."
"Tanga ka ba?! Kilala mo si dad 'di ba? Kapag sinabi niya ang isang bagay, hindi na niya babawiin 'yon!"
Napalunok ako ng laway. Lumapit ako kay Sandy saka siya niyakap nang mahigpit. Unti-unti naman itong bumaba saka humagulgol sa balikat ko.
"I-I don't want to get m-married, Sol. I really d-don't want to."
"A-Ano bang pwede kong gawin, Sandy? Tutulungan kita," alok ko at marahang hinaplos ang balikat niya. Nagbabakasakaling sa paraang iyon, ay mapakalma ko siya.
Maya't-maya'y agad itong kumalas sa pagkakayakap. Tila umaliwalas bigla ang mukha nito.
"Really? Do you want to help me?"
"Ah... ahm..."
Nagpalinga-linga naman siya. Ilang sandali pa ay lumitaw ang malapad nitong ngiti. Ang bilis naman magbago ang mood niya.
"You're such a kind girl, Ate," aniya at nilapit ang bibig sa tenga ko. Bahagya akong nagulat ng marinig ang pagtawag nito ng 'Ate'. Madalang lang kasi niyang banggitin iyon. "Then, bakit hindi na lang ikaw ang magpakasal sa lalaking 'yon?" dugtong nito.
"H-Ha?" Anong ibig niyang sabihin?
"Gusto mo akong tulungan 'di ba?"
"Oo, pero---"
"Ayaw mo ba? So, gusto mo talaga akong tumalon at mamatay ngayon? Ok, madali naman akong kausap----"
"Sandy!"
"What? Payag ka o aayaw ka?"
"Pero si P-Papa." Baka magalit si papa sa pinaplano niya!
"Favorite ka niya 'di ba? Kumbinsihin mo siya na ikaw na lang ang magpapakasal at willing kang makipagpalit sa'kin. Madali lang naman 'yon, hindi ba?"
Napalunok ako ng laway. Humigpit ang kapit ko sa laylayan ng palda ko.
"Sandy... mali 'to."
"Then, tatalon na ako bye---"
"Sandy!"
"What?"
"P-Payag na ako."
**
NAKATUNGO ako habang nasa harapan ni papa. Mas lalo akong nakaramdam ng panginginig ng katawan dahil sa takot ng maramdaman ang seryoso niyang presensya.
"Nahihibang ka na ba, Solly? Nilason na naman ba ng kapatid mo iyang utak mo at ikaw 'tong humaharap sa responsabilidad na siya naman dapat ang gumagawa?!" kalmado ngunit ramdam ang awtoridad sa boses nito.
Ilang beses akong napalunok ng laway bago magsalita."P-Papa, buo na po ang desisyon ko. Ako na lang po ang magpapakasal kay Mr.Varzen---"
"No!" sigaw niya na napatayo pa mula sa pagkakaupo. "Walang magpapabago sa desisyon ko!"
"P-Papa...."
"No, si Sandy ang ipapakasal ko kay Mr.Varzen. And that's final!"
Dali-dali akong lumapit kay papa at hinawakan ang kamay niya."Pa, kapag hinayaan nating ikasal si Sandy sa Mr.Varzen na iyon b-baka kung nong gawin niya sa... sa sarili niya. Noong nakaraang gabi, m-muntik ng tumalon si Sandy sa rooftop! Ayokong may mangyaring masama sa kapatid ko! B-Baka mamaya, maisipan naman niyang gitilan ang leeg niya!"
"Please cooperate with me. Sol, I'm doing this to discipline your sister!"
"What kind of discipline, Papa? Marrying a man she doesn' know? She don't even love?" inis kong usal kay papa na ikinasama ng mukha nito.
"You'll never understand it now. But someday you will."
"Hindi ko kayo maintindihan, Papa." Binitawan ko ang kamay niya. "Bakit ba kailangan niyong bigyan ng ganitong problema si Sandy? Hindi ba kayo nakokonsensya?"
"Nangako ako sa mama niyo na gagawin ko ang lahat para ma-protektahan kayo. And doing this thing, is the only way to sealed your safety."
Kumunot ang noo ko.
Protektahan? Para saan?
"I beg you, Papa. Please huwag niyo ng ituloy 'to," pagmamakaawa ko. Kulang na lang ay magluluhod ako sa harap niya. "Why do Sandy have to marry the guy she an unknown man? To discipline her? For our safety? Anong klaseng dahilan ba 'yan?!"
"No, this is for you and Sandy---"
"No, it's for your own good, Dad."
Sabay kaming napatingin ni dad kay Sandy. Kabababa pa lang nito mula sa itaas. Walang emosyong nagpabalik-balik ang tingin nito sa'min ni papa.
"S-Sandy..."
"Stop fooling us! Malamang ay may malaking balik na pera sa'yo kapag isa sa amin ang nagpakasal sa mga kaibigan mong bilyonaryo!" mapakla nitong sabi at buong tapang na nilabanan ang nakakatakot na tingin ni papa.
"Stop making stories, Sandy. Alam ko na alam mo na kung bakit ko 'to ginagawa."
Napairap na lamang ang kapatid ko.
"Yeah, it's for the Black swan thingy shit."
Black swan? Ano 'yon? Isa na naman ba 'yon sa mga grupong sinalihan ni papa? Hindi ba siya nakukuntento at talagang gusto niya pa kaming idamay ni Sandy sa kahibangan niya?!
"And you have to marry Mr.Varzen," maawatoridad na wika ni papa. Tila isa na iyong pinal na desisyon base sa ekspresyon ni papa.
"No, dad. Sol will." Napatingin naman sa akin ang kapatid ko. "Right?"
Ayoko ng ganito. Gaya ni Sandy ay ayoko rin magpakasal! Hindi ko nga ma-imagine ang sarili ko na magkaroon ng boyfriend ang magpakasal pa kaya?!
Pero ayoko namang maging makasarili. Ayokong makitang nahihirapan ang kapatid ko dahil sa pisteng pagpapakasal na 'yan. She's just nineteen! She's also impulsive and careless, she might done something bad in a long run that will cause more destructions in her life. Paano kung may ipagawa ang Mr.Varzen na 'yon sa kaniya? Mahina ang loob ni Sandy, madaling madala ng emosyon, at laging nagpapadalos-dalos sa pagdedesisyon. Kaya hindi ko hahayaang matali ang kapatid ko sa sitwasyong walang kasiguraduhan at magdudulot lang ng kapahamakan.
Napilitan naman akong tumango. Nagpabalik-balik ang tingin ni papa sa amin ni Sandy. Napahilot ito sa sintido, kakikitaan ng pagkadismaya ang mukha nito.
"You two... this is not what I expected. Sol, you don't have to do this." Nagmamakaawa ang mga mata ni papa habang nakatingin sa akin.
Bakit kasi hindi pwedeng ako? Anong meron sa'kin?
"Pero buo na ang desisyon niya! Hindi niyo ba narinig?" bulyaw ng kapatid ko. "Sol wants to took my position dad! Nagkukusang-loob na nga iyong tao, tumatanggi pa kayo! Huwag niyo ngang ipagduldulan sa'kin ang lalaking iyon!"
"You ruin the plan, Sandy! You stubborn!" galit na sigaw ni dad. Akma sanang susugurin ni papa ang kapatid ko ng agad kong nahawakan ang mga braso niya.
"P-Papa, enough---"
"Sol, is out of this shit!" muling sigaw niya na mas lalong nagpaliyab sa galit ng kapatid ko.
"You're being unfair again, dad! I really hate you! Tss!" asik ni Sandy at galit na lumabas ng bahay.
"Y-You punk---argh!" Agad kong inalalayan si papa ng makitang muntik na itong matumba. "Manang Rosel..."
Agad na inabot ni Manang Rosel ang gamot ni dad. Pinaupo ko naman siya sa sofa at pinakalma. Hindi ko maiwasang malungkot sa mga nangyayari. Ang akala ko ang pagkamatay ni mama ang pinakamasakit na nangyari sa buhay ko... hindi pala. Dahil unti-unting nadudurog ang puso ko sa tuwing iisipin na hindi na muling maibabalik iyong magandang relasyon namin ng kapatid ko kay papa. Siya rin kasi mismo ang gumagawa ng paraan para kamuhian namin siya.
He was self-centered and manipulative. Mama is right. Papa's obsession on joining those organizations ruined everything... including our family.
Kaya hindi na ako magugulat kung pati kami ay ipagpalit niya sa mga organisasyon na 'yan. Nagawa niya ngang iwan si mama alang-alang sa mataas na position ng isang grupong sinasamba niya.
"S-Sol?"
Agad kong tinapunan ng tingin si papa ng banggitin nito ang pangalan ko. Mabuti na lang at bahagya na itong kumalma.
"Bakit, papa?"
"A-Are you sure?"
Gusto kong maiyak sa totoo lang. Pa, ayoko naman talagang gawin 'to e. Pero mahal ko si Sandy, ayokong mapahamak ang kapatid ko. Knowing her? Hindi iyon mag-aatubiling saktan ulit ang sarili niya. This is the only way to protect Sandy from my father's agreement with those monsters.
"Oo, Papa."
"Ha..." Napabuntong hininga na lang ito. "He might kill you if found out that you're not Sandy."
Tinatakot niya ba ako para umatras ako?
"H-Hindi kita maintindihan, Papa."
"Marami ka pang hindi alam tungkol sa mga bagay-bagay. Agreeing to marry that guy would surely open the chest of secrets you might not want to know." Tiningnan niya ako ng mariin sa mata. "You and Lord Raddix are complete opposite. That you two might end up killing each other."
More months after...SANDY POVOBSTACLES don’t have to stop you. If you run into a wall, don’t turn around and give up. Figure out how to climb it, go through it, or work around it. Being challenged in life is inevitable, being defeated is optional. Oh 'di ba? Ganda ng opening statement ko? Syempre pa-ending na e HAHAHA charot.Oh siya, back to reality. Ehem.Maingat kong nilagay ang dalang bulaklak sa dalawang puntod na nasa harap ko ngayon. Umupo ako sa damuhan at mapait ang ngiting tiningnan ang mga iyon."Magkasama na kayo, siguro naman hindi na kayo mababagot diyan," wika ko at pinaglandas ang kamay sa pangalan nilang nakasulat sa lapida. "Sana masaya na kayo kung saan man kayo naroroon. Huwag kayong mag-alala, ayos lang kami rito. Ito maganda pa rin anak niyo. Walang kupas," pagbibiro ko pa.Napatingin na lamang ako sa magandang kalangitan. Napakaganda ng hugis ng mga ulap, tumitingkad pa iyon sa tuwing nadidikit sa a
NA-BLANKO bigla ang utak ko. Maski ang paghinga ata ay panandalian kong nakalimutan. Nagpalipat-lipat ang tingin ko kay Raddix at sa labas ng kotse. Hindi ko alam ang gagawin ko!"Sh*t!" singhal ni Raddix. Ilang segundo ring nagpagewang-gewang ang kotseng sinasakyan namin hanggang sa sapilitan niya iyong ibinangga sa isang posteng nakasuporta sa tulay na kinalalagyan namin ngayon.Tagumpay na nahinto ang kotse. Buong pasasalamat ko na hindi ako nagtamo ng kahit anong sugat. Agad naman akong sinuri ni Raddix, tinanong nang paulit-ulit kung ayos lang ba ako. Sinuri ko rin ang kalagayan niya at gaya ko'y hindi rin ito nagtamo ng malalang sugat.Ang akala ko ay tuluyan ng nabunutan ng tinik ang lalamunan ko, ngunit tila mas dumami pa ang bumara doon nang marinig ang malalakas na sigaw sa labas.Mga aso ni Sarry. Na pilit kaming pinabababa. Ilang beses akong napalunok ng laway at nanginginig ang kamay na tiningnan si Raddix."W-What now? How can w
"MALUWAG kasi ang pagkakatali mo sa mga aso mo kaya nakatakas," patawa-tawang usal ni Flame. "I'm still the king of this mafia group, Honey. Sa akin pa rin sila susunod, kahit anong pag-aalaga at pagpapakain mo sa kanila.""D*mn you! Die already!""You first," asik nito at sinenyasan ang lahat ng mga kasamang nasa likod. Pumalibot naman ang mga iyon kay Sarry at sabay-sabay na itinutok ang baril. Maya't-maya pa'y tumingin sa dereksyon namin si Flame. "Umalis na kayo, ako na bahala rito."Bago pa man ako makapagtanong ay agad na hinawakan ni Raddix ang pulsuhan ko at hinila paalis doon."You owe me a lot love birds!" sigaw ni Flame. Nginitian kami nito sa huling pagkakataon.Pailing-iling na lamang si Raddix at ipinagpatuloy ang paghila sa'kin paalis doon. Rinig pa nga ang pahabol na sigaw at mura ni Sarry. Ngunit alam kong wala na dapat akong ipag-alala, dahil siguradong hindi na siya makakaalis doon!Mabilis ang bawat hakbang namin ka
TILA may bumara sa lalamunan ko dahilan para bumigat ang paghinga ko. Hindi ko maitago ang kabang unti-unting lumulukob sa sistema ko!Naramdaman ko naman ang paghawak ni Raddix sa kamay ko, kahit papaano'y nabawasan ang panginginig no'n."Don't worry, will be fine. I'll promise," bulong niya sa'kin. Ngunit alam kong gaya ko ay natatakot din siya sa maaaring mangyari. Knowing that witch? Hindi iyon magdadalawang isip na gumawa ng kabaliwan.Rinig naman ang mahihinang tawa at papalapit na yabag ni Sarry. Mas lalong nagharumentado ang puso ko nang makitang marami itong kasama--- mga aso niyang nakatutok ang mga baril sa'min."Bakit naman ganiyan ang mga mukha ninyo? Hindi niyo ba inaasahan na buhay pa rin ako? Hmm well, sorry for the surprise. But h*ll yeah, I'm here... breathing and alive," nakangising wika nito. Humakbang naman ito habang nanatili ang nakakairita niyang ngisi. "Natutuwa ako na malamang hindi pa rin kayo nakakalabas. Sayang naman kas
"AVIEL Katniss," mahinang sambit ni Raddix sa pangalan nito.Taimtim ko namang pinanood ang paglapit niya. Walang emosyon niyang binagtas ang ilang metrong pagitan niya sa'min ni Raddix.Avie looks the same. Her signature curly brown hair and her model-like height didn't change. Yet, I found it wierd seeing her wearing a blank-face. I am used to see her b*tchy awra."Don't do anything stup*d that you might regret after, Aviel. I won't think twice releasing all the bullets from my gun and shoot your head," malamig na saad ni Raddix at itinago pa ako sa likod.Nagpapalipat-lipat naman ang tingin ni Avie sa'min bago tuluyang magsalita, "I didn't wait here for almost an hour just to kill the both of you. Kung may balak man akong patayin kayo, kanina ko pa sana ginawa habang naglalandian kayo sa cell."Kinain agad ng hiya ang katawan ko dahil sa sinabi niya. Nakita niya ang nangyari kanina? Nandoon ba siya? Ba't hindi ko napansin?!Un
HINAWAKAN naman niya ang dalawa kong kamay habang patuloy sa pag-agos ang mga luha sa mata niya. "C-Can you s-say it again? Please, I-I want to hear it again, wife.""Raddix," I gulped. "We're having a baby."Mas lalo siyang naiyak. Sinubukan niyang pigilan ang pagtulo ng mga luha ngunit bigo siya. Parang sirang gripo iyong walang humpay sa pag-agos. Agad ko naman siyang nilapitan at niyakap nang mahigpit. Hinayaan ko siyang umiyak nang umiyak sa balikat ko."I thought you'll be mad if I tell you I'm pregnant," natatawa kong sabi kahit ang mga luha sa mata'y patuloy din ang pag-agos."W-Why would I-I?" wika nito sa kalagitnaan ng paghikbi. "H-Happiness and joy is understatement. Those w-word's aren't enough to describe what I-I feel right now. I want to jump, I-I want to shout, but my mind is filled with too much delight that the only thing I could is to cry."Napabuga na lamang ako ng hangin. Saka ang pagwika, "Dorry told me that we mi
NAUNANG maglakad ang isang armadong lalaki habang nakasunod naman sa'kin ang isa. Habang binabagtas ang mahabang hallway, palihim kong pinagmasdan ang baril na hawak nila.Klyton was right, Scorpion is not prepared for tonight's war. Halatang hindi pa dumadating ang mga bago nilang armas na galing pa sa ibang bansa. And for Alphanatom, hindi sila madaling makakapunta rito para tulungan ang scorpion. Si Hermes at Demeter na ang bahalang magpatahimik sa mga iyon. The roadway 36 was their secret passage.Nang mapansin kong nasa kalagitnaan na kami ng hallway... doon ko na sinimulan ang sunod na plano.Huminto ako sa paglalakad at umaktong masakit ang paa. "I-I can't walk."Dali-dali namang nahinto ang dalawa at nilapitan ako."Ano bang problema?""Ayos lang ba kayo?"Mas lalo kong pinag-igihan ang pag-arte."Ouch! It hurts, I can't walk!" pekeng daing ko. Natawa naman ako sa isip nang makita ang nag-aalalang mga
NAGTATAASANG mga puno at madilim na daan ang binabagtas ng sasakyan namin ngayon. Parang setting nga ito ng mga horror movies na napanood ko. Walang ibang dumaraan na mga sasakyan, wala ka ring makikitang mga bahay na nakatayo.Maging ang nagbabangayan na si Klyton at Krypton ay biglang natahimik. Hindi man aminin ng dalawa, alam kung gaya ko ay natatakot din sila.Ilang minuto rin naming tiniis ang gano'ng ambience hanggang sa marating namin ang isang tulay. Sa dulo no'n ay nakita namin ang maraming ilaw na sigurado akong nagmumula sa mga bahay at establishemento."Nandito na tayo," bulong ni Klyton habang nasa hawak na cellphone ang paningin.Hindi ko namalayang humigpit na pala ang kapit ko sa seat bealt na suot ko. Napuno nang malalalim na pagbuntong hininga ang loob ng sasakyan. Habang papalapit ang kotse'y ramdam ko ang mas lalong paglakas ng kabog ng dibdib ko. Pinigilan ko na nga ang utak na huwag mag-isip ng kung ano-anong masasama, m
"SA COLD CITY ang karaniwang tirahan ng mga ex-conv*ct at mga taong sangkot sa iba't-ibang illegal na gawain. Madalas akong isama ni Rossel sa tuwing dadalawin niya ang asawang' nakatira roon. Delikado at tago ang lugar, mahirap i-locate. Kung makapasok ka man, hindi ka na makakabalik... lalo na kapag nalaman nilang hindi ka kaanib."Ilang beses akong napalunok ng laway nang marinig ang sinabi ni Dorry. Hindi naman siya nanakot, pero ramdam ko ang panginginig ng tuhod dahil sa sinabi niya.Naiisip ko pa lang na pupunta kami roon, parang hihimatayin na ako sa kaba.Pero hindi ngayon ang oras para magpakain sa takot. Kung ang pagpunta sa lugar na iyon ang tanging paraan para maligtas ang black swan at matigil na sa kahibangan ang scorpion at alphanatom...hindi ako aatras."Pero kung mapilit kayo at talagang gusto niyong pumunta roon... wala na akong magagawa," dugtong pa nito at isinara ang librong binabasa. Walang emosyon niya akong tiningnan. "B