Umalis na si Mama Lani, pero bago ito umalis ay kinurot niya ang tagiliran ni Sebastian, pero walang wala lang ata iyon kay Sebastian dahil hindi natinag ang malamig na titig niya sa'kin. Kami na lang ang naiwan ni Sebastian."Hindi mo naman kailangang umuwi agad dito kung may importante ka pang trabahong gagawin," pagpuputol ko sa katahimikan. Nilagpasan niya ako at lumapit sa cabinet niya. Napasimamgot ako. Papanindigan niya ba talaga na huwag ako pansinin kahit nandito kami sa bahay niya?"So why are you here?" Tanong pa niya ulit at hindi pinansin ang sinabi ko."Sa tanong mo, iisipin ko na bang bawal ako rito?" Pabalik na tanong ko.Tinignan niya ako gamit ulit ang malamig na tingin. "Wala akong sinabi. Bumaba ka na. Hindi magandang tignan na nasa kwarto ka ng lalakeng hindi mo asawa," sambit nito at muling hinarao ang kabinet niya."Hindi naman ako pupunta rito kong nakipag-usap ka ng matino kanina! Bakit mo ba kasi ako iniiwasan? Sinanay sanay mo ako na nandiyan ka tapos bigl
Sebastian and I pulled away from each other when we heard the doorknob move. He laid down next to me tiredly, and I stood up quickly. We're not doing anything bad, but I can't help but be nervous that they'll see us in that position.Napanguso ako. Walang ginagawang masama, Zari? He kissed you, you kissed him, pero walang malinaw kung ano ba ang relasyon ninyo.Bumukas ang pinto at iniluwa ang nakangiti na si Mama Lani. Natigilan naman ito nang makita si Sebastian na nakahiga sa kama. Nakatakip na ang braso nito sa mata niya. Nanliit ang tingin nito kaya napakamot ako. Para kasing may iniisip ito."Nagpahanda ako ng meryenda kay manang, mag meryenda muna tayo," sambit nito."Sige po, Mama. Susunod kami," sambit ko naman agad.Tumingin pa ito saglit kay Sebastian, bago sumulyap at ngumiti sa'kin. Pagkasara niya ng pinto ay hinawakan ko na ang braso ni Sebastian para hilahin patayo."Let's go," sambit ko."Ibang meryenda ang gusto ko," rinig kong sambit niya. I can't help but laugh. "E
I felt peaceful these past few days. Kontento na ako at masaya. Kahit na wala pang malinaw sa'min ay masaya na ako. I want to say that I'm inlove with him, pero hindi ko alam kung paano. Kinakabahan ako tuwing sinusubukan kung sabihin. Para akong bumalik sa pagka high school na takot umamin sa crush kasi baka mapahiya. I know that he loves me. He always does something to make me feel his love, kaya nga sabi ko sa sarili ko ay hindi na niya kailangan na banggitin na mahal niya ako, as long as pinaparamdam niya ay ayos na ako. "Oo, papunta na ako. Just wait me," sambit ko kay Sebastian sa phone. Inaayos ko lang ang lamesa ko. Kakain kami sa labas. Pinauna ko na nga siya sa restaurant dahil matatagalan ako. Gusto pa niyang pumunta rito para sunduin ako, pero shempre hindi ako pumayag. Siya ang pinakamalapit sa restaurant at may kotse akong gagamitin, ayoko ngang iwan dito ang kotse ko. "Mauna na ako," paalam ko sa mga kasamahang mag o-overtime ata. "Ang blooming natin ah? May date
I want to tell him the truth, pero alam kong hindi niya iyon magugustuhan. Ayokong mag-away pa kami tungkol dito. Pupuntahan ko lang saglit sila Miguel, at titignan kung anong matutulong ko. Miguel is still my friend kahit na hiwalay na kami, and hearing that he got into a fight makes me worry about him.And this is also the first time that Trixie called me and said, "Please.""Sandara?" Dinig ko ang seryosong tanong ni Sebastian.Pumikit ako. I'm sorry for lying. "Yes," parang may bumara sa lalamunan ko.Babawi ako. Promise, babawi ako.Narinig ko ang buntong hininga nga. "Okay. Enjoy," sambit nito."Thank you," sambit ko bago patayin ang tawag.***Police Station. Kanina pa sa loob ng sasakyan ako naguguluhan. Bakit sa police station? Paglabas ko ay nakita ko agad si Trixie na nakatayo sa may gilid at niyayakap ang sarili."Trixi--"Napakurap kurap ako nang bigla itong lumapit at yumakap sa'kin. Nawala ang mga tanong na gusto kong itanong. I don't know what to do. Should I hug her
We were completely silent in the car. Their cars were left at the bar. I secretly looked at Trixie, who was quietly looking out the window. I kept my gaze fixed on Miguel. I kept glancing at Miguel. When he caught a glimpse of me, I signaled to him to talk to Trixie, who was sitting in the backseat, but he ignored me and just closed his eyes.Bumuntong hininga ako. Kung pag-untugin ko kaya silang dalawa? They in love with each other, pero masyado silang ma-pride."Hindi niyo babalikan ang kotse niyo?" Tanong ko na lang para maputol ang katahimikan."Hindi," sabay pa nilang sambit.Okay sabi ko nga. Inabala ko na lang ang sarili sa pagdrive. Kung ayaw nila mag-usap, bahala sila.Una kong hinatid si Miguel dahil ito naman ang mas malapit. He just said thank you to me, and he didn't even say goodbye to Trixie. When Trixie and I were alone, I felt even more awkward. We never talked properly, but earlier, we were able to talk without fighting, and that was because of Miguel. She also hugge
Sebastian's POV"Kamusta ang probinsya? Welcome home," hindi ko pinansin si Gelo. Umupo ito, pero wala sa kanya ang atensyon ko.I couldn't take my eyes off the two people talking together at the table not far away. Masama ang titig ko sa kanilang dalawa.They talk as if they are the only people in this bar. Gaano ba kaimportante ang pag-uusap nila kailangan ay subrang lapit nila sa isa't isa? Walang pagdadalawang isip kong linagok ng sunod sunod ang tatlong baso na may lamang alak sa harap ko.Ginusto ko 'to diba? Ginusto kong huwag siyang ikulong sa buhay ko, sa kasal na alam kong hindi niya gusto, pero ngayon. I want to punch myself. Nagsisisi ako na sinunog ang papel na 'yun. Hindi lang basta papel ang sinunog ko, kundi isang papel na sana ay magagamit ko para sabihing akin siya."Siya 'yon diba? The girl who caught your atensyon that night. Matutunaw na 'yan sa titig mo at yung lalake, baka mapatay mo 'yan sa talim ng tingin," muli ay nagsalita si Gelo.Bigla akong nairita. "Mind
"Ibenta mo sa'kin," seryosong sambit ko sa may-ari ng condong nasa tabi ng condo nila Zariah.Who cares if I look like a stalker right now?"Pero naibenta ko na nga sa iba. Hindi ka ba nakakaintindi? Marami pang condo diyan na mas maganda. Bakit hindi ka maghanap?" Irita na nitong sambit.Napapikit ako. Kanina pa niya sinasabi na hindi na siya ang may-ari, pero kapag tinatanong ko naman kung sino ang may-ari ay ayaw naman sabihin. I fucking want to stay on that condo!Ayoko sanang gamitin ang pagka Sarmiento ko, but I need it to get the fucking condo! Ibinaba ko ang calling card ko. Nang mabasa niya iyon ay nanlaki ang mata niya."Do-doublehin ko kahit magkano. Just name the price," simpleng sambit ko."P-Pero hindi na talaga sa'kin ang condo na 'yun. Naibenta ko na. Gusto mo ay kausapin mo siya. Heto ang calling card niya. Mag-asawa ang nakabili. Ikaw na lang ang bahalang kumunbisi sa kanila, wala na talaga akong magagawa," sambit nito at walang pagdadalawang isip na niyang binigay a
"Sasabihin mo sa Daddy mo? About our marriage?" Tanong ko sa kanya. I know the answer. Alam ko na sasabihin at sasabihin niya ito sa Daddy niya dahil nagkabalikan sila ng Unggoy na 'yun."Oo. Shempre sasabihin ko. Kapag hindi ko sinabi, ipapadala niya ulit ako sa probinsya," sagot naman niya agad."Huwag mong sasabihin," sambit ko.Nakita ko ang pagtataka nito. She tried to escape from my hold, but I didn't want to. I want to hold her like this. I fucking miss holding her like this. Sa probinsya, malayo siyang nahahawakan ng ganito. As time goes on, I become clingy."At bakit hindi ko sasabihin? Hindi tayo kasal. Kapag hindi ko sinabi, patuloy nilang iisipin na kasal pa tayo. Ghad! Bitawan mo nga ako," sambit ko. I shouldn't have opened that conversation, but I was afraid that if I delayed, she would tell her father that we were not married. I'm afraid that if her dad knows about this, he will either marry Zari to someone else or maybe he will let them become that monkey again, so t