CHAPTER 5

Kinakabahan akong humakbang papasok sa building. Nag-ipon talaga ako ng lakas ng loob bago pumasok ng tuluyan, pero nag-Cr muna ako sa labas. May CR din kasi doon sa may guardhouse.

Two days... Two days I was gone. Two days I didn't know what to say to Tasya. When I reached the lobby, I suddenly saw her. Tasya. She was standing near the elevator, her face a mix of worry and... surprise? It was as if she couldn't believe she was seeing me.

“Anaya? ” ang mahina niyang sabi, ang boses ay puno ng katanungan.

I stopped walking. My heart felt like it was going to explode with nervousness. I smiled at her because I didn't know where to begin. There were so many things I wanted to say, but it felt like I couldn't say anything at all. I saw the worry in her eyes, the worry that I knew I deserved. I had worried her. I had worried her so much.

 

“Tasya…” That was all I could say. My voice was barely a whisper.

 

She came closer and immediately gave me a very hard slap.

 

She did come closer, but with it came a hard slap. This witch! I noticed in her eyes that she was staring at me with a mix of confusion and worry. "Saan ka ba galing? Anong nangyari? Dalawang araw na kitang hinahanap!” sunod-sunod niyang tanong. Ang tono niya ay may pagka-inis, pero alam kong may pag-aalala rin.

Kaya nga love ko sya dahil kahit ganito ako, naiintindihan nya ako 'di gaya nang pamilya ko naisinuka aki. 

 

I took a deep breath, trying to calm myself. I knew I needed to explain. I needed to tell her everything. But how? Saan ako magsisimula? All the words felt like they were crowding my throat, refusing to come out. But I knew one thing, I need to tell her. I had to explain.

 

Iniwaksi ko muna ang mga iniisip ko at ngitian siya para ipahiwatig na okay lang ako at wag na siyang mag-alala. 

"Tasya, I'm okay. Don't worry. I got sick, that's why I was absent. Sorry I didn't call you, my phone got stolen the other day."

Napahawak ako sa ulo ko sabay tingin sa kanya. "Wow, that's a nice welcome back, Tasya—a slap!"

"You deserve it! You didn't tell me anything, I was so worried when I couldn't reach you." Sambit nya sabay yakap sa akin nanatili parin kaming nandito sa lobby. 

"I miss you," sabi nya kaya naman napatawa nalang ako nang bahagya. 

"I miss you too," sambit ko kay rin at niyakap sya pabalik. 

"Come on, let's go up so we can start our work. I heard that the company owner is coming to visit today." Saad niya at humiwalay sa yakap kaya naman tumango ako sakto naman na bumukas ang elevator kaya sumakay na kami di panaman ako late dahil 8:30 pa naman ang in ko at 7:56 am pa naman din. 

"Talaga, eh, Tasya, kilala mo ba ang may-ari nito?" tanong ko sa kanya. 

Nagkibit balikat naman ito sa akin. 

"Hindi, eh. Ngayon palang kasi siya bumisita dito. Si Sir Kiven kasi talaga ang namahala dito, kaso may inasikaso si Sir Kiven sa U.S., so yung anak niya ang pumalit. Balita ko rin dito na may asawa na 'yon. Simpre 'di mawawala ang chismis. Gwapo daw ito kaso masyadong seryoso sa buhay kaya minsan maraming natatakot sa kanya," mahabang salaysay niya. Napatango-tango naman ako. 

"My pagka mysterioso pala ang anak ni sir Kiven, ano?" komento ko. 

"Talaga! Halikana," saad nya kasabay nito ang pagbukas ng pinto ng elevator. 

Tumanbad sa amin ang mukha nang mga ka-office mate namin, may naka-ngiti, may hindi rin natutuwa. 

"Look who's here! Kala namin sumakabilang buhay kana," and andito nanaman tayo haharap nanamn tayo sa isang ka-officemate na akala mo naman tagapagmana dahil sa ugali.

"You shut up, Chiska! Pangit na nga 'yang mukha mo sumabay pa 'yang ugali mo," mataray na sambit ni Tasya. Napangiti nalang ako nang palihim dahil may pagka-bruha rin itong ugali. Chiska is one of my enemies. Gusto nya kasi lahat ng attention nasa kanya, kaya naman gumagawa sya ng mga eksina at ako ang napagtripan nya dahil ako lang naman ang baguhan. Mag-1 year palang ako samantalang sila ay more than 5 years na.

Hindi ko na lang pinapatulan lahat ng kalokohan ni Chiska, bahala siya sa buhay niya. Kulang siya sa pansin. 

"Buhay ako, Chiska. 'Si pa ako pwede mawala, mauuna ka pa kasi bago ako," taas kilay kong sambit at binangga ang shoulder nya at naglakad na ako papunta sa upuan ko habang naka sunod naman si Tasya sa akin habang tumatawa. 

"May araw ka rin sa akin!" Sigaw nya sa akin. Hinarap ko ito sabay taas nang kilay. 

"Bakit 'di pa Ngayon?" bara ko sa kanya. Nakita ko naman kong paano ito mas na inis. Ngitian ko lang sya na para pang wala lang yung sinabi ko. 

"That's right, baby girl, fight lang." Napatawa nalang ako kay Tasya, para bang gusto niya talagang patulan ko si Chiska.

Napailing nalang si Aki dahil sa ugali niya. 

"Bumalik ka na sa trabaho mo, manager," saad ko at ngitian siya. Ngumuso lang siya sa akin kaya naman muli akong tumawa. 

'Di naman din nagtagal bumalik din sya sa trabaho nya at ako naman tinuloy ko na rin ang trabaho kong 'di ko nagawa dahil sa dalawang araw na absent ko.