HAYDEN
"Bobo ka ba? Ilang beses ko ng pinaulit sa iyo iyan, ha? Puro mali! Wala ka ng ginawang tama! Get out! Sumasakit ang ulo ko sa iyo!" sigaw ni Hayden sa kanyang secretary. Mariin siyang napapikit. Isang buwan pa lang siyang CEO sa kanilang kumpanya pero sumasakit na ang ulo niya. Simula nang ibinigay iyon sa kanya ng mommy niya, maraming nabago sa kanilang kumpanya. Ang daming pinabago ni Hayden. Nawala rin ang saya sa kumpanyang iyon. Napalitan ng takot at pangamba. Hindi puwedeng magkamali ang bawat empleyado roon lalo na kapag si Hayden ang kanilang kaharap. Dahil agad-agad silang matatanggal sa trabaho. "Hello, magpunta ka ngayon sa office ko. Faster," saad ni Hayden nang tawagan niya ang HR manager. Ilang minuto ang lumipas, dumating na nga ang ginang doon na siyang HR manager ng nasabing kumpanya. Ang Morgan Builders Corporation. Kumpanyang pinayaman ng knayang yumaong ama. Isa sila sa pinakasikat at kilalang construction company sa bansa. Naglalakihang mga gusali ang napatayo nila. Pati na rin ang mga subdivision. Sila ang kinukuha ng mga mayayamang negosyante dahil magagaling ang empleyado nila. Lahat pulido pagdating sa trabaho. Tiningnan ni Hayden ang HR manager na nakatayo sa kanyang harapan. Mababakas sa ginang ang takot sa mukha nito. Lahat naman ng empleyadong pinatatawag ni Hayden sa kanyang opisina, kakaibang kaba at takot ang kanilang nararamdaman. Sinisigurado nilang hindi sila magkakamali kapag kaharap nila si Hayden. Lalo pa't ayaw nilang matanggal sa trabaho. "Mrs. Diego, gusto kong ihanap mo ako kaagad ng bagong secretary. Kailangan bago matapos ang week na ito, may bago na akong secretary. Ayusin mo ang pagpili. Iyong maayos naman ang itsura at presentableng tingnan. Iyong matalino, of course." Mabilis na tumango ang ginang. "Opo, sir. Masusunod po." "Good. Then leave." Nagmamadaling umalis ang ginang sa kanyang opisina. Pabagsak na naupo si Hayden sa kanyang swivel chair. Mariin siyang pumikit. Nakaramdam siya ng antok ngunit hindi siya puwedeng umidlip dahil may meeting pa siya mamaya. Buong isang buwan siyang busy sa kanilang kumpanya. Kung sino-sinong businessman ang kinakausap niya. Pati na mga politiko. Ang dami nilang pinatatayong buildings kung saan limpak-limpak na salapi ang pumapasok sa kanila. Hindi kasi basta lang tumatanggap ng empleyado ang kanilang kumpanya. Kailangan talagang may talento at magaling ang makukuha nilang trabahador. At hindi puwedeng palaging nagka-cash advance. Walang ganoon. Kailangan matutong maghintay kung kailan sasahod. Dahil ang iba kapag paubos na ang sahod, tinatamad ng magtrabaho. .... Lumipas ang buong maghapon, gabi na naman. Hinawakan ni Hayden ang kanyang batok. Muntik na siyang makatulog sa meeting nila kanina. Ang dami nilang pinag-uusapan sa bagong project. Pero may mga pinaulit siyang designs na hindi niya nagustuhan. At wala siyang pakialam kung pinaghirapan man iyon ng empleyado niya. Basta hindi niya gusto, kailangan itong ulitin. "Woah! Mabuti naabutan pa kita. Let's go! Mag-club naman tayo ngayon! Puro ka na lang trabaho eh!" sabi ng kaibigan niyang si Clarence. Bumuntong hininga. "Hindi ko alam kung magagawa ko pang magpunta ngayon sa club. Inaantok na ako kanina pa." Tinawanan siya ng kanyang kaibigan. "Wala ka ng ibang inasikaso kun'di ang kumpanya niyong ito at magpakayaman. Sobrang dami mo ng pera, Hayden! Magpahinga ka naman minsan at mag-enjoy!" Ngumisi si Hayden. "This the type of enjoyment that I want. Magpayaman nang magpayaman. Hindi ko puwedeng sayangin ang araw na dadaan sa buhay ko para hindi kumita ng pera." "Tangina! Sa susunod niyan, zillionaire ka na sa sobrang dami mong pera! Aba! Baka hindi mo na ako kilala niyan, ha." "Gagó! Teka, pag-iisapan ko pa kung sasama ako sa iyo ngayong gabi. Nakakatamad din kasi. Wala naman tayong ibang gagawin doon kun'di ang mag-inom at sayawan ng mga bayarang babae," sabi niya bago tumingala. "Iyon nga ang masaya! Nakakatanggal ng pagod iyon! Bilisan mo na! Huwag mo na akong artehan diyan. Sumama ka na sa akin ngayon. Kahit ngayon lang tayo magpakasaya. Stress din kasi ako sa business ni daddy. Daming utos! Daming kailangang asikasuhin," pagrereklamo ni Clarence. Ipinikit ni Hayden saglit ang kanyang mga mata. Nakaidlip nga siya ng ilang minuto sa sobrang antok at pagod na rin. At nang magising siya, sumama na siya sa kanyang kaibigan patungong club. ..... "Ang gaganda nila at ang se-sexy! Lalaki ng susó! Tangina sarap!" tila manyakis na sabi ng kaibigan niyang si Clarence habang pinagmamasdan ang mga bayarang babae na sumasayaw sa kanilang harapan. Nalukot ang mukha ni Hayden. "Nalilibugán ka sa mga iyan? Tsk. Hindi ako pumapatol sa ganiyang babae. Kapag nagpupunta ako dito, inom lang. Tamang palipas lang ng oras pero hindi ako naglalabas ng babae." Natawa ang kaibigan niyang si Clarence. "Trauma ka pa rin yata sa ex mo." Nagtiim-bagang si Hayden. Ang ex niya kasi dati na namatay dahil sa aksidente, hindi niya inakalang isa pa lang bayarang babae. At hindi talaga siya. Pera lang ang habol sa kanya. Sobra niyang minahal ang ex niyang iyon. At hanggang ngayon, hindi pa rin siya nagkakaroon ulit ng girlfriend. Iniiwas niya ang sarili niya sa mga babaeng sa tingin niya, pera ang habol sa kanya. Kung magpaparaos man siya, sa mga kilalang babae. Halimbawa na kang ang isang modelo. Hindi sa mga babae sa bar o club. Kaya mas nag-focus siya sa pagpapayaman. Kahit napakayaman na niyang talaga, mas naghahangad pa siyang maging mayaman at mas makapangyarihan. Iyong tipong sasambahin na siya at titingalain ng lahat. Ganoon ang nais ni Hayden. "Bahala ka diyan. Makikipagsayaw muna ako," sabi ni Clarence bago lumapit sa mga babaeng sumasyaw. Nagsalin ng alak si Hayden sa kanyang baso. At habang umiinom siyang mag-isa sa table doon, nahagip ng kanyang mata ang isang babaeng nakaupo sa bandang gilid niya. Nakita niyang umiiyak ang babaeng iyon. Namumula na ang ilong nito. Kumunot ang noo niya habang tinitigan ng husto ang babae. Namilog ang kanyang mata nang mapagtantong iyon ang babaeng muntik na niyang mabangga. "Tsk. May problema nga pala talaga siya," naiiling niyang sabi bago tinuon ang tingin sa alak. Ngunit makalipas ang ilang minuto, muli niya pang tiningnan ang babae. Pero wala na ito sa kanyang kinaroroonan kanina.Mabilis pang lumipas ang mga araw. Sa panahong iyon, naging normal na ang rhythm nila sa bahay—si Hayden, arogante, bossy, at suplado sa negosyo; si Vanessa, matalino, masigla, at pasaway. Ngunit sa opisina, wala ng nagpapanggap—back to work mode na pareho.Ngunit sa araw na iyon, napansin ni Hayden ang isang bagay na hindi niya inaasahan. Habang nakatingin siya kay Vanessa na nag-aayos ng mga documents sa desk niya, napangiti ito sa isang empleyado na nagtanong ng clarification.At doon nagsimula ang unti-unting pagka-irita niya sa sarili.“Vanessa…” panimula niya, nakatingin kay Vanessa mula sa likod ng executive chair. Bahagyang may pagka-bossy, “Huwag kang ngumiti masyado."Napatingin si Vanessa at nakataas ang kilay. "Ha? Anong pinagsasabi mo diyan?"Gustong mapangiti ni Hayden pero pinipigilan niya. Naiinis siya sa kanyang sarili dahil pakiramdam niya, lalong lumalala ang kakaibang damdamin niya para kay Vaness. Na dapat lang sana, nagpapanggap silang mag-asawa.Ngunit sa loob n
Dalawang araw na ang lumipas mula nang maayos na ma-settle ang kanilang stay sa mansion. Ngayon, back to reality na sina Hayden at Vanessa sa opisina ng Morgan Empire. Ang dating tahimik at kontroladong Hayden ay muling nakaupo sa kanyang executive chair, habang si Vanessa naman ay nakahanda sa kanyang secretary desk, kumpleto sa laptop, planner, at nakaayos na stack ng documents. “Okay, Vanessaa, let’s make this quick,” simula ni Hayden, nakatitig sa screen ng laptop habang may hawak na coffee mug. Taglish, parang natural sa kanya ang banat at bossy na tono. “May mga meetings tayo na dapat ma-cover before lunch. Don’t mess up this time ha.” Nakangiti si Vanessa ngunit may bahagyang kilay na nakataas, tumango lang. “Yes, sir… I mean, love. Noted, love,” sagot niya, pinipilit panatilihin ang biro sa tono kahit alam niyang iniinsulto siya ni Hayden sa kanyang pagka-bossy. Ngunit, hindi nagtagal, may isang report na pumasok sa desk ni Vanessa na mali ang na-input na figures. Tiningnan
Dalawang linggo na mula nang tumira si Vanessa sa mansion ng pamilya Morgan. Ang dating tahimik at kontroladong bahay ni Hayden ay unti-unting nagbago. Ang mga pasilyo at silid ay napupuno ng mga tawa at usapan ni Vanessa — isang kakaibang enerhiya na hindi sanay si Hayden, at para bang sinusubok ang kanyang pasensya sa bawat sandali.Si Hayden, nakatayo sa malaking bintana ng kanilang master bedroom, nakamasid sa labas. Ang lungsod ay kumikislap sa gabi, ngunit ang kanyang isip ay nakatutok sa isang bagay na mas nakakabahala kaysa sa anumang business deal: si Vanessa.“Ano ba ‘to?” bulong niya sa sarili. “Parang… may bagay hindi ko kayang kontrolin.”Hindi niya maipaliwanag kung bakit, ngunit may kakaibang init na dumadaloy sa kanyang dibdib tuwing naiisip niya ang mga maliit na bagay na ginagawa ni Vanessa — ang paraan ng pagtawa nito kapag nakikipagbiruan kay mommy Imelda, niya, ang maliit na buntong-hininga kapag nag-uusap sila ng mommy niya, o kung paano nag-aadjust sa mansion ka
Isang linggo ang lumipas mula nang maganap ang kasal nina Hayden Morgan at Vanessa Ramirez. Sa mata ng publiko, isa itong engrandeng kasal na pinagusapan ng mga pahayagan at social media—ang pinakaaabangang pag-iisang dibdib ng cold, ruthless CEO ng Morgan Group at ng babaeng bigla na lamang sumulpot sa kanyang tabi. Ngunit sa likod ng mga camera at palakpakan, nanatiling mabigat ang dibdib ni Vanessa. Habang nakatitig siya sa kanyang reflection sa salamin ng kotse, hindi pa rin siya makapaniwala na siya na ngayon si Mrs. Vanessa Morgan. Nasa gilid siya ng passenger seat, tahimik, samantalang nakasandal sa manibela si Hayden, walang kaimik-imik, ang malamig na tingin ay nakatuon lamang sa kalsadang kanilang tinatahak. “Pagod ka na ba?” tanong nito bigla, hindi inaalis ang tingin sa daan. “Medyo,” maikling sagot ni Vanessa. Hindi na ito sumagot. Ganito si Hayden—laging bitin ang mga salita, laging may distansya. Pero bago pa man siya makapagsalita ulit, biglang huminto ang sasak
Isang linggo ang mabilis na lumipas mula nang ianunsyo ni Hayden sa publiko ang engagement nila ni Vanessa. Parang isang whirlwind ang lahat ng pangyayari. Isang linggo lang pero parang taon ang bigat at tensyon na dinadala ni Vanessa. Ngayong araw, wala na siyang kawala. Ang engrandeng kasal na pinlano ni Imelda Morgan mismo ay narito na. At siya, si Vanessa Benitez, ay nakasuot ng puting bestidang halos hindi niya mawari kung para ba talagang sa kanya, o isang costume sa isang palabas na hindi niya kailanman pinili. Tahimik na nakaupo si Vanessa sa harap ng malaking salamin. Nakapalibot sa kanya ang glam team na pinadala mismo ni Imelda—kilalang stylist, hairdresser, at makeup artist. Bawat galaw ng kamay nila ay maingat, bawat pintig ng brush ay perpekto. Pero habang pinapaganda siya ng lahat, ang utak niya ay parang kulong sa isang hawla. "Ito na ba talaga? Ito na ba ang kapalit ng lahat ng pinaghirapan ko? Isang kasal na hindi ko ginusto?" sabi ni Vanessa sa isipan. “Miss B
Punong-puno ng ilaw at musika ang ballroom ng hotel. Mga kilalang personalidad sa negosyo, politika, at showbiz ang naroon. Sa bawat pag-ikot ng mga waiter dala ang champagne, ramdam ni Vanessa na para siyang isdang inilagay sa gitna ng dagat na puno ng pating. Nakahawak pa rin sa braso niya si Hayden, mahigpit na para bang ipinapakita sa lahat na pag-aari siya nito. Ilang beses na niyang pinilit ngumiti, ngunit parang natutuyo ang pisngi niya sa pilit na pagpapanggap. “Relax,” bulong ni Hayden, halos nakadikit ang labi sa tainga niya. “The more you look uncomfortable, the more they’ll think you’re not fit to be my wife.” Pinanlakihan niya ito ng mata, ngunit wala na siyang nagawa. Ngumiti siya ulit, kahit gusto na niyang sipain ang mamahaling sapatos ng lalaki. "Hindi ko akalain na marami pa lang ganap kapag mayaman. Kung mahirap lang sana, simpleng anunsyo lang tapos kasal," reklamo ni Vanessa. Natawa naman si Hayden. "Eh kung hindi ako mayaman, wala kang pera niyan." Umirap na