บททั้งหมดของ Marrying My Arrogant Boss : บทที่ 1 - บทที่ 10

HAYDEN "Bobo ka ba? Ilang beses ko ng pinaulit sa iyo iyan, ha? Puro mali! Wala ka ng ginawang tama! Get out! Sumasakit ang ulo ko sa iyo!" sigaw ni Hayden sa kanyang secretary. Mariin siyang napapikit. Isang buwan pa lang siyang CEO sa kanilang kumpanya pero sumasakit na ang ulo niya. Simula nang ibinigay iyon sa kanya ng mommy niya, maraming nabago sa kanilang kumpanya. Ang daming pinabago ni Hayden. Nawala rin ang saya sa kumpanyang iyon. Napalitan ng takot at pangamba. Hindi puwedeng magkamali ang bawat empleyado roon lalo na kapag si Hayden ang kanilang kaharap. Dahil agad-agad silang matatanggal sa trabaho. "Hello, magpunta ka ngayon sa office ko. Faster," saad ni Hayden nang tawagan niya ang HR manager. Ilang minuto ang lumipas, dumating na nga ang ginang doon na siyang HR manager ng nasabing kumpanya. Ang Morgan Builders Corporation. Kumpanyang pinayaman ng knayang yumaong ama. Isa sila sa pinakasikat at kilalang construction company sa bansa. Naglalakihang mga gus

VANESSA Umaga na nang magising si Vanessa. Marahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at laking gulat niya nang mapagtantong wala siya sa inuupahang apartment. Muntik pa siyang mapasigaw sa gulat nang makitang may katabi siyang lalaki sa kama. Hindi nakaharap sa kanya ang lalaki. "Ano ang nangyari kagabi?" mahinang usal niya. Hinawakan niya ang kanyang sintido at inalala ang mga nangyari kagabi. Doon niya lang napagtanto kung ano ang ginawa niya. Napangiwi siya nang maramdamang mahapdi at makirot ang kanyang págkababae. Sinilip niya ang sarili sa ilalim ng puting kumot, kapwa sila walang saplot. Sinampal ni Vanessa ang kanyang sarili. Napansin niya ang pulang mantsa sa bed sheet doon na ang ibig sabihin lang, nakuha ng hindi niya kilalang lalaki ang kanyang virginity. "Anong katangahan ang ginawa mo, Vanessa?" umiiyak niyang sabi. Sinilip niya ang binata sa kanyang tabi. Dahan-dahan siyang bumaba sa kamang iyon at saka pinulot ang nagkalat niyang damit. Kahit makirot ang

VANESSA Ilang segundo ng nakatingin si Vanessa sa kanyang boss na si Hayden. Hindi siya makapaniwala na ang kanyang boss ay walang iba kun'di ang binatang inalayan niya ng kanyang sarili. Ang binatang kumuha ng kanyang pinakaiingatan sanang virginity. "Ha? Ah... eh... a-ano.... parang hi-hindi ko pala kaya ang trabaho kong ito. Si-Siguro... siguro deserve ito ng ibang tao," nauutal niyang sabi bago inalis ang tingin sa kanyang boss. Hindi niya magawang titigan si Hayden lalo pa't may nangyari sa kanila. Hindi niya alam kung makakaya niyang makasama palagi ang lalaking umangkin sa kanya. *Ang suwerte ko naman talaga oo! Bakit siya pa? Bakit siya pa ang boss ko? Hindi ko kaya ito! Hindi ko kayang makasama siya at maging boss!* sabi niya sa isip. Tumikhim si Hayden. "At bakit hindi mo kaya? Dahil sa nangyari sa atin? Hindi mo kayang maging professional na lang, miss Benitez? Puwede mo na lang kalimutan iyon dahil para sa akin, wala lang iyon." Asar siyang ngumisi. "Wala lang

VANESSAPanibagong araw na naman, panibagong pagsigaw at galit na naman ang mararanasan niya kay Hayden. Sa totoo lang, minsan naiisip niyang huwag pumasok para hindi makita ang pagmumukha ni Hayden. Ngunit dahil malaki ang sahod niya, tinitiis na lang niya ang masasakit na salita na natatanggap niya mula sa kanyang aroganteng boss.Pagkapasok ni Vanessa sa kanyang mesa, mabilis niyang binuksan ang laptop at sinimulang i-type ang memo para sa revised schedule ng mga proyekto. Pilit niyang ipinapako ang atensyon sa trabaho, pero hindi mawala sa isip niya ang nakakasulasok na mukha ng kanyang boss kanina. Kung may award lang para sa pinakamasungit na tao sa buong mundo, siguradong panalo na si Hayden nang walang kahirap-hirap.Ramdam niya ang tingin nito mula sa opisina—matulis at matalim, parang hinuhusgahan siya mula ulo hanggang paa. Hindi siya komportable sa ganoong pakiramdam, pero tinatabunan niya ng pagpapanggap na busy."Miss Benetiz," malamig na tawag mula sa loob ng opisina.A

Nanatiling nakatingin si Vanessa kay Hayden, hindi gumagalaw. Parang ayaw pa ring pumasok sa isip niya ang mismong sinabi nito. “Pakakasalan mo ako,” malinaw at mabigat na pahayag ng binata kanina, at hanggang ngayon ay parang sumasayaw pa sa hangin ang bawat salita. Ang malamig na hangin mula sa air conditioner ay tila wala na siyang nararamdaman. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya, mabagal pero mabigat, habang pinipilit intindihin kung seryoso ba talaga ito o isa na namang twisted game ni Hayden. Umupo si Hayden pabalik sa kanyang swivel chair na para bang wala lang ang biglang alok na iyon. Tumagilid siya, nakasandal, at pinaglaruan ang isang mamahaling fountain pen sa pagitan ng daliri. “So? Wala ka bang sasabihin? Alam kong mabilis mag-process ang utak mo, Miss Benetiz.” Talaga lang, ha? Sinubukan ni Vanessa na pigilan ang pag-ikot ng mga mata niya. “Siguro malinaw lang, Sir… ito ba ay proposal o utos?” may halong biro sa boses niya, pero ang mga mata ay malam