Chapter 101

(Reese's POV)

WE stared at each other. I was waiting for him to say something but he didn't, maybe he's also waiting for me to talk more. Naghihintayan lang kami sa susunod na gagawin ng bawat isa.

Nang hindi ko na matagalan ang sitwasyon naming dalawa, I smiled at him bitterly before I turned my back at him and almost run to the door. Walang lingon-lingon na lumabas ako at tumakbo pababa hanggang sa makarating ako sa kusina.

Tuluyan ng nanghina ang mga tuhod ko kaya napasalampak na lang ako sa sahig. Nakayuko ako habang umiiyak at naninikip ang dibdib ko kaya napahawak ako sa parte kung nasaan ang puso ko.

Ang sakit. Ang sakit-sakit. Ganito ba talaga ang sakit na dapat maramdaman kapag nagmahal ka? O baka naman sa'kin lang? Putcha naman kasi! Bakit ba hindi maturuan ang puso kung kanino titibok? Kung sana pwede lang, hindi ako nasasaktan ng ganito. Kung hindi ko siya minahal, hindi ako iiyak ng ganito at hindi doble-doble ang sakit na nararamdaman ko.

Siguro nga ay masamang tao ako s