(Reese's POV)
THAT voice. It's very familiar. Kahit ilang taon ko na siyang hindi nakita, kabisado ko pa rin ang boses niya.
Ang tingin ko ay napunta sa bukana ng front door. At tama nga ang na-i-isip ko kung sino ang nagsalita. Standing proudly with a grin is none other than my favorite guy—Zadkiel.
"Zaddy!" hiyaw ko at tumakbo patungo sa kanya. He opened his arms at halos dambahin ko na siya para yumakap. "Zaddy!" Tumalon-talon pa ako habang yakap pa rin siya na ikinatawa niya. "I miss you, Zadkiel!" My hug tightened before letting him go. My smile widened when I saw him grinning at me.
"Isip-bata pa rin hanggang ngayon." Ginulo niya ang buhok ko kaya sumimangot ako. "May jowa na ba ang baby namin?" he asked, his eyebrows raised high.
I defensively shook my head that made him chuckled. "Wala!" depensa ko. Bakit ba ang dami nilang nagtatanong kung may jowa na ako? Required ba talagang sa ganitong e
(Reese's POV)Hanggang ngayon, para pa ring sirang plaka na paulit-ulit kong naririnig ang mga sinabi ni Zadkiel. Halos isang linggo na ang lumipas pero parang kahapon lang nangyari.Unahin ang sarili ko bago ang ibang tao? Paano? Paano ko gagawin kung ang labis na ma-a-apektuhan ay ang mga taong tumulong sa'kin para hindi tuluyang sumuko? Paano ko uunahin ang sarili ko kung alam kong maraming tao ang mas masasaktan?Simula pagkabata, sanay na akong masaktan. Sanay na akong ikumpara sa iba; sabihan ng 'sana gan'yan ka', 'sana ganito ka', 'tularan mo si gan'yan', 'talunin mo si ganito', 'dapat lamangan mo sila'. Sanay na sanay na ako kaya mas okay ng ako na lang ang masaktan kaysa sa kanila. Kung sila ang lulubog, hindi ko sila kayang isalba lahat. Pero kung ako ang lulubog, mas marami silang mag-a-ahon sa'kin. Alam kong kahit ano'ng mangyari, hindi nila ako hahayaang malunod ulit.Madali para sa kanilang s
(Reese's POV) HINDI ko alam kung tatahimik na lang ako o isasaksak sa lalamunan ng kaharap ko ang hawak kong ballpen. Nananahimik ako dito sa gilid tapos mang-i-istorbo siya. "Ano nga?" pangungulit niya pa. "Layuan mo ako, Olivia!" I said with gritted teeth. Hindi ko alam kung ano'ng ginagawa niya dito. Ang layo ng CBEA dito sa COE. Hindi naman ako maniniwala kung sasabihin niyang may klase sila dito. "Bakit ba ang sungit mo? Ikaw na nga itong dinadalaw." She pouted. I rolled my eyes and continued making an outline that I'll be using tonight to review for our upcoming exam in CE 114. "Wala akong sakit para dalawin mo, Charlotte Olivia." Hindi naman sa itinataboy ko siya pero parang gano'n na nga. Wala ako sa mood para makipaglokohan ngayon dahil ilang araw ng sira ang mood ko. That day I signed the marriage contract and stormed out of the lib
(Reese's POV)"IBABA mo na lang ako sa Autumn's." I waited for him to answer pero ilang segundo na ang lumipas, wala akong narinig mula sa kanya. I looked at him. He's focused in driving. "Kinakausap kita, Taylor."He glanced at me but didn't say anything. Bwisit talaga ang taong ito. Kung kakausapin, ayaw sumagot tapos kung siya naman ang hindi sasagutin, magagalit. May saltik talaga ang kumag.At dahil nga sa ayaw akong kausapin ng kumag, tumahimik na lang din ako. Hindi ko na rin inulit pang sabihin sa kanya na sa Autumn's ako ibaba dahil kung ano'ng gusto niya, 'yon dapat ang masunod. At kung ayaw niya akong ibaba do'n, bahala siya sa buhay niya. Pero kapag na-late ako, makakatikim talaga siya ng mag-asawang sampal.Napa-ayos ako ng upo nang makita kong papasok kami sa twin g
(Reese's POV)THE first day of our PICE celebration ended fun and successful. And just like what I thought, my team dominated the Team Building Activity. Ang sama ng tingin ni Tiara sa'kin dahil tinulungan ako ni Gavin na asarin siya. Pangatlo lang kasi ang grupo nila kaya asar na asar ito.My smile was wide as I enter the house. Si Olive ang naghatid sa'kin dahil nanood ito ng Team Building kanina. Alas tres daw kasi natapos ang klase niya at nagpresintang ihatid ako. Hindi na ako tumanggi dahil makakatipid ako sa pamasahe at dahil may iniiwasan ako.After the call earlier, an unknown number sent me a text, telling me to just do what I want. Akala ko ay siya ang nagpadala pero iba ang number sa naunang unknown number. And another text came, confirming that the number used was owned by his Secretary.Wala akong nakitang tao sa sala dahil baka na sa kusina sila o sa likod ng bahay. Dumir
(Reese's POV) I CLOSED my eyes when the morning wind blew that messed my hair. I'm here at the veranda drinking my coffee. I woke up early today even if it's Saturday. Ka-u-uwi ko lang kagabi galing sa apartment namin ni Olive. I stayed there for a week after the PICE Celebration. Kay Alice ako nagsabing hindi ako u-uwi dito at siya na lang ang nagsabi sa amo niya. I drank the remaining coffee before I stood up to bring the cup in the kitchen. I was humming 'Crazier' by Taylor Swift on my way to the kitchen. That song calms me for no apparent reason. I just love the calmness it gives me. My morning is good but as soon as I enter the kitchen, it was immediately ruined. I even halted on m
(Reese's POV) NANGHAHABA ang nguso ko habang pinapanood ang kissing scene ng main characters sa K-drama na pinapanood ko. Nagpunta ang mga ito sa isang party at sa isang madilim na parte ng bulwagan ay doon nga nagaganap ang kissing scene nila. My mind drifted unexpectedly to the news I read that night almost 3 days ago. I searched who the girl was and I can say that she's pretty good. Mga babaeng tipo talaga ni Coz. You know, girls with body like 'Victoria's Secret Models'. Ano nga kayang ginawa nila sa party? Girlfriend niya ba? Fling? Naghalikan ba sila? Sabay din umuwi? May nagtanong din ba ng 'Your place or mine?'? I gently shook my head to stop myself from imaging things that I shouldn't be minding at all. Kahit hindi pa tapos ang pinapanood ko, pinatay ko na ito dahil baka kung saan-saan pa umabot ang pag-i-isip ko. Dala-dala ang cellphone at wallet ko, lumabas a
(Reese's POV) WALA ako sa mood kumausap ng tao ngayon. Nagising ako kaninang madaling araw dahil sa sakit ng puson ko. Napa-iyak na rin ako habang namimilipit sa sakit. I really hate the 1st day of my period because of this freaking dysmenorrhea. Para akong mamamatay sa sakit. I dragged myself to school despite the terrible pain I'm experiencing. Masakit pero kinakaya ko namang tiisin. Pero kung lumalala, napapangiwi na lang ako at pumipikit ng mariin para pigilang tumulo ang mga luha ko. "Okay ka lang?" Narinig kong tanong ni Tiara na nasa tabi ko pero hindi ako sumagot. Kahit tango man lang sana ay hindi ko rin ginawa. Nanatili lang akong nakayuko sa lamesa ng upuan ko na ang noo ay nakalapat
(Reese's POV) KINABUKASAN, wala na ang sakit ng puson ko kaya maganda ang naging gising ko. When I looked at my bedside table to get my phone, my forehead creased when a tulip got my attention. I picked it to check the note attached to the stem. Eat your breakfast before you go to school. Ask for a medicine if you're still in pain and call me if you ever need anything.—JCT That made me smiled unconciously. He's really unpredictable. Minsan ang sarap niyang ilibing ng buhay tapos ngayon naman ganito?