(Reese's POV)
ILANG araw pa ang lumipas—12 days to be exact—bago ko natanggap ang balita kung nasa'n ang kapatid ko. Sadya ngang mapaglaro ang mundo dahil hindi man kapani-paniwala, Desiree asked help from someone we didn't expected—her mortal enemy, Attorney Alexander Martin. Siya rin ang abogadong gustong-gusto kong ilibing ng buhay dahil sa pagiging presko. Kaya naman pala hindi mahanap ang kapatid ko dahil makapangyarihang tao rin ang tinakbuhan.
Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nalaman. Kahit na hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Desiree sa bahay, sapat ng alam namin kung nasa'n siya. Alam ko namang hindi siya pababayaan ni Attorney. Baka nga
(Reese's POV) "ARGH!" I groaned as I pulled out my hair using both hands. Lintek na hangover, putcha! Traydor talaga ang soju na 'yon. Hindi ko naman naubos ang isang bote pero bakit ang sakit ng ulo ko? Bakit ba kasi ang baba ng alcohol tolerance ko? I dragged myself out of the bed and went to the bathroom to freshen up. Ito na yata ang isa sa mga pinakamatagal na pananatili ko sa ilalim ng shower. Tiniis ko ang lamig ng tubig para lang mabawasan ang sakit ng ulo ko at hindi naman ako nabigo. Paglabas ko ng banyo, hindi na masyadong masakit. I wa
(Reese's POV)"WHAT do you mean by that?" tanong ko ng makabawi ako sa pagkalito sa sinabi niya. What he said really made me confused. Matagal ko ng naririnig ang mga katagang 'yan pero pa'no naman naging connected sa'kin?"Alam mo kung ano'ng ibig kong sabihin, Reese." No playfulness on his voice and face. He's really serious and I don't know why. Bakit ba ang seryoso niya?"Can you just go straight to the point?" Babawiin ko ang pagsasantabi ko sa inis ko sa kanya kung magpapaligoy-ligoy pa ito. Kapag nasa korte, inis na inis ito kapag hindi sinasagot ng diretso ang tanong niya pero siya naman itong nagpapaligoy-ligoy. Ang sarap lang talagang ilibing ng buhay."It's not my story to tell. I just came here to warn you.""Sino'ng nag-utos sa'yo?""You don't need to know.""Gago ka ba?" mahinang asik ko sa kanya. "Pumayag akon
(Reese's POV) "WE can always ask someone to trace that evil witch." Mula sa mga damit ni Olive na tinutupi ko, napunta ang tingin ko kay Avi na kapareho kong nakasalampak sa sahig dito sa sala. Ang mga panyo ni Olive ang tinutupi niya. Dahil siguro sa ka-i-iyak, napagod si Olive at nakatulog. Kanina pa namin hinihintay ang tawag ni Justin pero wala pa rin kaming natatanggap. Impossible namang hindi niya alam ang gulong dulot niya kay Olive. Hindi ko alam kung ano'ng ganap sa pagitan nila ni Olive bukod sa ninong ni Olive ang mga magulang nila. "Or we can ask the reason why some witch decided to chat Olive those things," she again suggested. "Baka kilala rin nila ang salarin," she added. That made sense. "Hintayin na lang muna natin ang tawag ni—" And before I ca
(Reese's POV) ILANG minuto na akong naka-upo sa paanan ng kama ko at nakatitig lang sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz pero hanggang ngayon, manghang-mangha pa rin ako sa laman ng kahon na ibinigay ni Coz. It's a necklace but not just a simple necklace because of its pendant-2 rings. Parehong maganda pero magkaiba lang ang laki ng bato. There's a simple ring with an infinity style; good for a wedding ring. The other one has 3 diamonds—a bigger diamond between the 2 smaller ones. Alam na alam ko kung bakit niya ako binigyan ng ganito-para hindi magtanong ng kung ano-ano si Daddy. Walang espesyal sa pagbibigay niya ng gan'tong alahas sa'kin. Hindi naman kami mag-asawa talaga. We just signed a contract and after 3 years, we'll go our separate ways with mo questions asked. I closed the box, stood up and put it in my bedside table drawer before going inside the bathroom because I have somewhere else to
(Reese's POV) ALL our gazes went to the man descending on the staircase. And as usual, he's wearing his poker face again. Kailan ko ba ito makikitang hindi gan'yan ang itsura niya? I'm not going to deny it anymore, I miss his annoying playful grin. When will I see it again? Kung hindi ko lang siguro sinabi ang mga sinabi ko sa kanya noon tungkol sa pakikitungo niya sa'kin, maybe we're both annoying Echo back. "I'm not pestering her, dude," Echo said. I looked at him and glared. My jaw dropped when he rolled his eyes at me. What the hell?! This guy is really annoying! Napa-igtad ako ng may humawak sa braso ko. I heard Echo laughed but I ignored him. When I looked beside me, I saw Coz glaring at Echo. Am I that focused on glaring at Echo that I didn't felt Coz walked towards me? I tried to pull my arm but his grip tightened but not to the extent
(Reese's POV) COZ drove us home immediately with complete silence between us. Nakabantay ako sa mga social media accounts ko in case may balita tungkol sa nangyari kanina. Pero hanggang sa makarating kami sa bahay, wala kahit isa. I was about to open the door when Coz talked. "Reese." I looked at him. Nakatingin ito sa harapan at nang mapunta ang tingin ko sa mga kamay niya, pansin ko na mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela. "Stop worrying."
(Reese's POV) "5...4...3...2...1. Merry christmas!" Alice happily exclaimed. We laughed at her adorable reaction. She's swirling the lusis like a wand. "Yehey!" I was looking up the sky and watching the fireworks with a wide smile. Coz was beside me since we went out of the house. Alice handed me a lusis earlier but I declined so she gave it to Coz who accepted it. "Merry christmas." I removed my gaze on the sky and turned to my right, still with a wide smile. Coz was watching Alice and Echo happily playing with the lusis but when he felt my gaze, he turned to me that wiped my smile. But the moment he smiled, my smile came back immediately. This guy... Na-miss ko ang ngiti niya ng sobra. Lagi na lang kasi siyang naka-poker face kapag nagkakasalubong kami. Pero kasalanan ko naman yata kaya hindi ko siya masisisi. "Merry c
(Reese's POV)"ANO'NG nangyari d'yan sa kamay mo?"From the fruits that I'm arranging, my gaze went to Alice who's frowning at me while chewing the banana she's eating."Bakit kanina pa nakatago sa bulsa ng hoodie mo?""Wala lang. Trip ko lang at saka nilalamig kasi," I honestly said. Totoo naman kasing nilalamig ang mga kamay ko at kung hindi ko lang kailangang ayusin ang mga prutas, hindi ko sana ilalabas sa bulsa ng hoodie ko ang kanang kamay ko.Pinaningkitan niya ako ng mga mata. "Sigurado ka?" I nodded. "Wala kang itinatago?" paninigurado pa niya.My forehead creased as I stare at her. Ano naman ang itatago ko? Wala naman akong dapat itago na nasa kamay ko. And to prove to her that I'm not hiding anything in my hands inside the pocket of my hoodie, I pulled it out and held it to her so that she can inspect it."Sabi ko