CHAPTER 4

CELINE'S POINT OF VIEW

FUCK? Ano'ng oras na at natutulog ka pa rin na parang prinsesa r'yan?"

Wala sa oras ay napabangon ako sa malakas na boses na 'yon. Namutla akong tinignan siya. "I'm sorry, napagod kasi—"

"Do i look like i care? Dream on, Celine. Puwede ba'ng magluto ka na lang dahil gutom na ako!"

Maghapon kasi akong naglinis ng bahay na 'to. Kaya nakatulog ako sa pagod at sa dami kong ginawa. Hindi ko na nagawang magluto ng ulam pang tanghalian dahil na rin sa wala akong ganang kumain at hindi ko rin alam na uuwi siya ng ganitong oras.

Ilang buwan na ang nakakalipas simula ng ikasal kami, at magsama.

Ang daming nagbago sa buhay ko.

Dalawa lamang kami sa bahay na 'to.

Bago kasi ako kinasal at ilang linggo lang simula nang magtagumpay ang operasiyon ni Marco nang kunin siya sa akin ni Mommy. Wala akong nagawa kung ‘di ang hayaan siya na kunin ito, dahil na rin sa alam kong hindi ko naman talaga kakayanin pang buhayin ang kapatid ko lalo't may kailangan pa akong bayaran.

Nakakapagod at nakakasawa rin pala.

'Yong gigising ka para sa paulit-ulit lang na set up? Gigising, maglilinis, magluluto, maglilinis, kakain at matutulog? Ngunit wala naman akong magagawa. Hindi ko rin alam kung hanggang kailan ito, pero isa lang ang alam ko hindi ko gugustuhin na palaging ganito.

"Wala ka na talagang magandang ginawa, Celine! look what you did!" sigaw niya na nagpagising sa akin sa katinuan. Gulat akong tinignan ang sahig na ngayon ay nagkakalat na ang mga basag na parte ng baso. "Wala ka na talagang ginawa at dinala sa pamamahay na 'to kung ‘di 'yang kamalasan mo!"

"Sorry–"

"Sorry? Patawa ka ba? Kung hihingi ka ng kapatawaran d'yan sa tingin mo maayos pa niyan ang nasira mo?"

Natigilan ako sa tanong niya at agad rin namang umiling.

"Malamang, sira na nga e. Magulo na, wala na! Kagaya ng ginawa mo sa buhay ko simula no'ng dumating ka! Hanggang ngayon naguguluhan pa rin ako, ano ka ba dati? Mangkukulam? Manghuhula? O manggagayuma? Paano mo na-dale ang Daddy ko na ipakasal ako sa'yo? Magkano ba binayad sa'yo?"

Natigilan ako ngunit agad ring siyang sinagot. "Hindi ko nga siya—"

"Dahil tignan mo nga, Celine. Hindi ka nga maganda, at pogi naman ako. Mataba ka rin, at maganda naman ang katawan ko. Maputi ka, pero wala akong pakialam. In short, hindi ikaw ang babaeng gugustuhin kong pakasalan."

"Pero alam mo 'yung dapat mo rin itatak sa kukote mo, Ivan? Na itong nasa harap mo, ang babaeng ikinasal na sa'yo."

Ngumisi naman ito, "Alam ko hindi nga mawala sa isip ko e, dahil hanggang ngayon hindi pa rin ako makapaniwala na hinayaan kong mangyari na ikasal sa kagaya mo."

Hindi ako makasagot at hinayaan na lamang siya ro'n. Walang rin namang magbabago kung makikipagtalo pa ako sa kaniya.

Bumalik na ako sa aking gawain nang matapos kong ligpitin ang mga parte ng baso na iyon at nagtungo na ng kusina. Naisipan kong paglutuan siya ng adobong baboy at gumawa ng sinangag na kanin na mayroong hinalong itlog at hotdogs.

Inalis ko ang suot-suot kong apron at isinabit 'yon. Tinali ko ang buhok ko bago pa ilapag ang mga tapos ko nang lutuin sa mesa. At nang magawa ko na iyon ay nakangiti kong inilapag ang mga plato at inihanda kong pagkain para sa aming tanghalian.

Narinig ko ang pagbukas nang pinto sa kuwarto ni Ivan. Kaya naman agad kong tinignan ito. Pero kagaya nang dati ay nakasuot lamang ito ng black long sleeve at pantalon animong may importanteng pupuntahan.

Bumagay ito sa kaniya dahil na rin sa pagiging maskulado nang kaniyang katawan.

Narinig ko ang pagtikhim niya kaya naman napangiti kong inayos ang upuan na nasa gilid ko lamang at marahang itinuro iyon upang paupuin na siya.

"Kumain ka na pinaghandaan na kita ng mga pagkain na alam kong magugustuhan mo."

"Ikaw na ang kumain niyan, may pupuntahan pa ako at mala-late na rin ako." wika nito habang inaayos ang kaniyang relo.

Kinuha ko ang kabilang kamay niya at pilit na inilapit sa akin. "Pinaghandaan ko para sa'yo lahat nang ito, hindi ba't sabi mo nagugutom ka? Mamaya ka na umalis, kumain muna tayo." pagpupumilit ko pa.

"Hindi mo ba ako narinig? Kailangan ko nang umalis. So can you just fucking shut up?"

"Gusto ko lang naman malaman, Ivan! I'm still your wife!"

"Yeah, you're my wife sa mata nang Mommy at Daddy ko–sa pamilya ko at sa papel. Yeah, kasal tayo. But do you think I care at may mababago ro'n? Basura ka pa rin para sa akin at kahit kailan hindi mababago 'yon, naiintindihan mo?" Nanlilisik na tingin ang iginawad nito sa akin dahilan para hindi ko magawang sagutin ang mga tanong niya. "So fucking know your place."

Padabog niyang ibinagsak ang pinto nang makalabas na siya rito sa bahay.

Huminga ako nang malalim bago muling humarap sa mga pagkain na inihain ko kanina lamang para sa kaniya. Katulad nang nakasanayan ay hindi na naman ito kumain matapos niya akong utusan na lutuan siya.

Ganito na siya dati pa, simula pa nang makilala ko siya, hindi ko na rin alam sa sarili ko at bakit ginagawan ko pa rin siya nang pagkain.

Hanggang ngayon din kasi ay umaasa ako na baka may magbago. Baka bigla siyang sapian.

'Yong ba'ng biglang umulan ng snow dito sa pinas? Kasi sa sitwasiyon namin ngayon alam ko talagang napakaimposibleng sabayan niya akong kumain makita pa nga lang ako ng ilang segundo ay hindi niya na maatim e, ang makasama pa kaya ako sa hapag-kainan?

"Kung hindi ko talaga kailangan na bayaran iyong utang ko sa Daddy mo ay hindi ako mag-e-exsist sa buhay mo, Ivan." Pagkakausap ko pa sa aking sarili.

Kung hindi nito naisip bayaran ang mga pangangailangan para sa operasiyon ni Marco ay baka kung ano ang nangyari sa kaniya ngayon.

Kaya kahit gano'n pa ang nangyari at gusto nitong kapalit ay wala naman akong magagawa kung ‘di ang pumayag na lang din. May katapusan ang lahat at iyon ang alam ko.

"Pakasalan mo siya at mahalin. Teach him to love again. Mahalin mo siya, iyon ang hindi namin naiparamdam sa kaniya noon pa man. Alam kong magiging mahirap pero nakikiusap ako sa'yo iha. Alam kong kaya mo iyon, alam kong nang ipakilala ka sa akin ikaw na 'yon, so please huwag mo siyang susukuan."

Kung hindi siya ang talagang para sa akin, alam kong darating sa punto na titigil ang lahat nang kung ano man ang namamagitan sa amin. Gagawa at gagawa nang paraan ang tadhana para matagpuan namin ang tunay na para sa amin. Ngunit sa ngayon na kaya ko pang pagtiisan ang ugali niya ay handa akong ipagpatuloy pa ang napagusapan namin ng Daddy niya.