CHAPTER 3

CELINE'S Point of View

NAKAKAPANIBAGO rin talaga ng una kong masilayan ang lugar na kagaya nito.

Napakaraming sasakyan, mayroong iba't ibang uri ng transportation. Maiingay dahil sa tunog ng mga busina ng sasakyan. Mayroon din mga naglalakihang buildings.

Napakalayo nito sa lugar namin sa probinsiya. Sagana lamang don ang puno, halaman, mga tanim na gulay habang may maliit na hospital na rin kung tawagin, at mga kubong bahay.

Napatigil ako sa pag-isip ng maramdaman ko ang pagbukas nang pinto na nasa gilid ko lamang. Narinig ko ang pag-ubo pa ni Mr. Lorenzo. "Narito na tayo, puwede na kayong bumaba."

"Ate? Nasaan tayo? Bakit kailangan natin na umalis pa?"

Ngumiti ako, "Hindi ko pa masasagot 'yang tanong mo, Marco. Pero ito ang tatandaan mo gagawin ni Ate Celine mo ang lahat para sa'yo."

Hindi na ito muli pang nagsalita kaya napagpasiyahan ko nang bumaba.

Bumungad sa amin ang napakalaking kulay itim na pinto.

"Ate? Ang laki po ng bahay na 'to! Ano pong ginagawa natin dito?"

"Dito na kayo titira ng Ate Celine mo. Ito na ang magiging bahay niyo." pagsingit ni Mr. Lorenzo na nasa likod lang namin dalawa.

"Ho? Ate Celine ang laki-laki ng bahay na 'to, wala tayong gano'n kalaking pera para bilhin ito hindi ba? Paano napunta sa atin ang bahay na 'to? Para na nga pong mansion ito kung tutuusin! Nanalo po ba tayo Ate Celine sa lotto?" inosente nitong tanong sa akin.

Hindi ko magawang sagutin 'yon lahat sa dami nang tanong niya at bukod pa ro'n ay hindi ko rin alam kung paano sasagutin ang mga tanong niya.

Matalino ang kapatid kong 'to, kaya alam kong kahit anong lihim ko pa ngayon ay magagawa niya rin malaman 'yon. "Dahan-dahan lang sa pagtatanong, Marco. Mamaya ay mapano ka r'yan. Hindi ba kagagaling mo lang sa operasiyon mo? Gusto mo ba'ng may mangyari ulit sa'yo?" pag-iiba ko pa nang usapan.

Marahan naman itong umiling bilang sagot. "Ayaw ko po Ate Celine."

"What's going on here, Dad? And who are they?"

Hindi ko na nagawa pang sagutin si Marco nang marinig ko ang tanong na 'yon. Dahilan para makuha nito ang atensiyon namin.

Matangkad, maputi, may itsura ngunit— parang pangit ang ugali. "Who gave you permission to look at me like that?" iritado pa nitong tanong sa akin.

Napaiwas na lamang ako ng tingin at hindi siya sinagot.

Akala mo naman kung sino ang lalaking 'to! Kahit kailan 'yung first impression ko talaga ay hindi nagkakamali.

Mukhang pangit ang ugali ng isang 'to! Don't tell me, he's the one that i have to marry?

"Dad? Can you please explain this? Ano'ng ginagawa ng mga hampaslupang 'yan sa pamamahay ko? Ilang beses ko ba'ng sasabihin sa'yo? I can live with my own! Kaya hindi ko kailangan ng kasambahay, okay? And look, may Anak pa nga ang kinuha mo? Seriously, Dad? Dagdag lang 'yang mga 'yan na palamunin dito sa bahay ko!"

"Are you done?"

"What?"

"Hindi ko sila pinadala rito para pagsilbihan ka. Hindi ka man lang kasi nagtatanong, lvan. Basta-basta ka na lang sumisigaw r'yan! Be matured enough, Anak! Kinakahiya talaga kita—"

"Dad? You are really irritating, wala akong pakialam kung kinakahiya mo ako. Ang gusto kong malaman ay kung anong ginagawa ng dalawang 'yan sa pamamahay ko." mahabang turan nito at binalingan pa kami ng tingin. "Are you going to explain what's the hell going on here? Or i should just leave? You know, Dad. I don't want to waste my time on such useless things."

"Fine!" Nauubusan na nang pasensiyang sagot ni Mr. Lorenzo rito. "Ito si Celine, at ito naman si Marco ang bunso niyang kapatid. Sa ayaw at sa gusto mo ay makakasama mo sila at dito na sila titira."

"And why is that?"

"And that girl? Ang babaeng gusto kong pakasalan mo. Sa ayaw at sa gusto mo magpapakasal kayo."

"Are you make fun with me, Dad?" Naaasar nang tanong nito.

"Of course not! I am damn serious, Son. My discission is final."

Inis ako nitong tinignan. "Fuck, Dad! Saan mo ba nakilala ang babaeng 'yan at basta ka na lang nagdesisyon ng ganyan ngayon? At ikaw? Ano'ng gayuma ang ginamit mo sa Daddy ko?!"

"Twenty-twenty, three na po. Naniniwala pa rin po kayo sa gayuma, Kuya? Mabait ang Ate ko, malabo pong gawin niya ang bagay na ibinibintang niyo po sa kaniya."

Nagulat ako sa ginawang pagsabat ng kapatid ko sa usapan naming ito ngunit gano'n pa man ay hindi ko maiwasan manlambot dahil hindi talaga ako nito hinahayaan na masaktan at masabihan na lang ng kung ano-ano ng ibang tao. Hinila ko ito at niyakap. "Marco, hindi ka dapat sumasabat sa usapan naming matatanda. Ilang ulit ko na itong sinabi sa'yo 'diba? Na pagkawala ng respeto ang bagay na 'yon."

"Pasensiya na po Ate Celine. Masiyado na po kasing matabil ang dila ng lalaki na 'yan, hindi rin po ba 'diba magandang tignan ang bagay na ginagawa niya sa Daddy niya? Sinisigawan niya po ang Daddy niya hindi po ba pagkawala rin ng respeto at pag galang iyon, Ate?"

Nagpahawak ako nang mahigpit sa kapatid ko.

"Hey, kiddo. Can you please fucking shut up? Wala kang alam, okay?"

"You're the one who need to keep your mouth shut, Mr. Ivan. Tama ang kapatid ko sa edad mong 'yan ay napakalabong hindi itinuro sa'yo ang pagrespeto at pag galang sa mga magulang." walang ganang tugon ko sa kaniya.

Dahilan para maramdaman ko ang paghawak sa balikat ko ni Mr. Lorenzo.

"Kung ayaw mo talagang pakasalan ang babaeng 'to. Madali akong kausap, tatanggalin ko ang apilyedo ko sa'yo, aalisin ko ang lahat ng ari-arian, kayamanan na dapat na matatanggap mo, at itong bahay na 'to? You can leave this house right now, and live at your own like what you want!"

"Dad? Paano mo nagagawa sa akin 'to? I'm still your, Son!" sigaw nito kahit malapit naman sa kaniya ang Ama niya.

"Then act! Act like, one! Pagbibigyan kitang makapag-isip. Na sa'yo pa rin naman ang desisyon, Anak. Kaya pag-isipan mong mabuti. Bago pa mawala ang lahat ng meron ka ngayon." saad pa nito. "I need to go marami pa akong dapat asikasuhin."

Naglakad na ito palayo at palabas sa pinto. Dahilan para dambahin ng kung ano ang puso ko sa sobrang bilis ng pagtibok nito.

Hindi ako nagkamali, dahil sa pagharap ko sa kaniya ay gano'n na lang kabilis ang kabog sa dibdib ko sa sobra kaba na naramdaman ko! Nang masulyapan ko itong titig na titig sa akin.

"Marco, mauna ka na lang muna siguro sa kuwarto at may kakausapin lang ako."

Tumango naman ito at lumayo na sa amin at sumama sa isang kasambahay na lumapit sa kaniya.

"Alam mo ba itong pinasok mo?"

Natigilan ako sa tanong niya.

Ano'ng ibig niyang sabihin?

"Hindi mo ba alam na sa ginawa mong 'to, para ka na ring kumatok sa pinto ng impyerno para makapasok?"

"Hindi ko alam ang sinasabi mo, hindi kita maintindihan—"

"Then let me explain everything to you," ngumisi ito. "But not by my words."