Kabanata 11

Farris’ POV

It’s over a year after her death. I don’t know why I’m looking for her some time. Hindi ko naman siya mahal pero hindi ko maiwasan hanapin ang kaniyang pag-aaruga.

Nakokonsensya ba ako? Of course not! Hindi ko siya minahal kahit na katiting lang. Si Aki ang mahal ko at hindi si Jenissa.

Tinungga ko ang hawak kong baso. Napailing na lang ako dahil wala na pala itong laman. Inabot ko ang bote at binuhusan ko ng alak ang basong hawak ko.

Nandito ako ngayon sa veranda ng silid. Nasa kuwarto si Aki at mahimbing na natutulog. I suddenly touched my face when I felt how it became wet.

Am I crying? What for?

Huminga ako ng malalim upang maibsan ang lungkot na nararamdaman ko. I never felt this lonely but when that woman was gone I became empty. Palagi ko na lang siyang nakikita kahit na saan. Palagi akong minumulto ng mga ngiti ni Jenissa. Her sad eyes haunts me! The memories in my head is killing me. And I hate it so much! I promised that this is the last time that I will spe