Farris’ POVNapahigpit ang hawak ko sa aking smartphone dahil sa sinabi ng tao mula sa kabilang linya. “He was found dead this morning, Sir Farris!” Halos matumba ako dahil sa paglinaw ng lalaki sa una niyang sinabi. “W-What!?” Lumakas ang tibok ng puso ko at halos hindi ko na magawang tumitig pa sa ibang bahagi ng bahay. “H-H’wag kayong magbiro ng ganiyan! We talked earlier last night! H-Hindi iyan totoo! He was healthy! I-Imposible ang sinasabi mo!” Hindi ko matanggap ang sinabi niya. My mind is refusing to absorb the words he said. How can it be? Kinausap niya ako tungkol sa isang malaking isda na nabingwit niya. Alam ko na isang malaking negosyate ang nahuli ni Daddy. Hindi nga ako makapaniwala dahil iyong mayamang owner ng Armano Corp ang siyang tumawag at nagpropose tungkol sa pakikipagnegosasyon nito kay Daddy. “He killed himself,” sabi ng lalaki mula sa kabilang linya. Nabuo ang mga katanungan sa isipan ko. Maganda ang takbo ng aming negosyo. Wala rin kaming naging pro
Farris’ POVTinanaw ko ang buong paligid. Halos lahat ng kasosyo namin ay nandito. Lumapit sila sa gawi namin ni Aki at nakipagkamay sa amin. “Sorry for what happened, Farris. Your father is a good friend to us. Hindi lamang kasosyo ang turin niya sa amin. We are more than a family to him,” sabi ni Mister Salvador. “Daddy is a good man. I know that. Thankyou for coming,” sabi ko. Binisita ko ang ibang mga tao sa lamay ni Daddy. Nakiramdam ako pero wala ni isa sa kanila ang kaduda-duda. Hindi ko kayang pagbintangan ang mga negosyanteng ito. I am sure that Daddy treasures them. Iba mangalaga ng mga investors si Daddy. Kung puwede na helehin niya ang mga ito ay gagawin niya. Sayang siya. Sayang ang galing niyang magpatakbo ng negosyo. I envy him because of his strategy in business. I envy my Daddy because I cannot be him. Sa kabila ng kakulangan ko bilang anak at negosyante ay hindi ko narinig kay Daddy ang mga salitang ‘wala kang kuwenta’ at ‘wala kang alam sa pakikipagnegosasyon.’
Albana’s POVMy shoulders slumped as I got into my car. I glanced at myself in the mirror. Tears flowed down both my cheeks caused by looking at the faces of the people who tried to kill me. Lumingon sa akin ang aking driver nang makita akong nahihirapang huminga. I chase after my breathe dahil binabalik ako ng isip ko sa masalimoot na gabing iyon. Nakikita ko pa paano nila ako pahirapan bago ako binaril ni Jackielou ng ilang beses. Pakiramdam ko ay natrauma na ako sa mga mukha nila. Kapag tumititig ako sa kanila ay parang si Satanas ang kaharap ko. “My Lady, are you fine?” “Y-Yes. Ideretso mo na lang ako sa mansion,” sabi ko. Inabot ko ang bote ng tubig at agad itong binuksan. Hindi ako nauubusan ng tubig sa sasakyan. Bihira lang kasi akong bumaba kaya’y tiniyak ko na may imbak ng mga pangunahing kailangan sa aking sasakyan. I took off my hat and took off my shades next after I drank. I dug into my bag for my mirror that I bought in Spain last week. I saw how my lipstick was sm
Farris’ POVNasa loob ako ng aking opisina sa bahay. I am searching for her name but I couldn’t find it. “Damn!” Hinampas ko ang mouse sa mouse pad dahil sa inis. Uminit at namanhid na ang puwet ko kakaupo at kakahanap sa account ni Albana Armano. Ganoon na ba siya ka misteryoso? Wala man lang siyang Twitter, Instagram at Facebook. Bumukas ang pintuan kaya’y agad kong tiniklop ang aking laptop. Pumasok si Aki at galit na galit siyang tumungo sa akin. “Ano iyon?” tanong niya sa akin. “Anong ano?”“Damn you! Nakita ko paano ka nagulat, Farris! Ano ang ikinagulat mo noong pumasok ako rito? Are you hiding something from me!?” sigaw niya. “May ka-chat ka ba? Sino’ng ka-chat mo!?”Nakita ko na namula ang kaniyang mukha. Kukunin niya sana ang laptop pero nauna akong kumuha nito. Dinala ko ang laptop sa isang sulok. Patuloy pa rin sa pagsasalita si Aki na para bang nahuli niya akong may ibang babae. “Give me that laptop, Farris! Titingnan ko kung ano na namang kagaguhan ang ginawa m-mo!
Farris’ POVIlang araw na ang lumipas at nawalan na naman kami ng komunikasyon ni Albana. Naging malungkot ako dahil doon. Bigla ko na lang kasi naisip na ang gaan ng loob ko sa kaniya. Noong una ay akala ko na ubod siya ng sungit. But then, I realized that I’m judging her falsely. Ang saya niya nga kausap. Dahil sa gabing nag-usap kami ay gumaan ang pakiramdam ko. Kahit papaano ay naiibsan ang lungkot ko nang mawala si Daddy. Sadly, she did not contact me anymore. “Farris, halika na! Tulungan mo na ako rito.” Lumapit ako kay Aki. I almost forgot that she is pregnant. Hinayaan ko lang kasi siyang magbuhat ng mga sinupot na bigas. Kinuha ko na sa kaniya ang mga naka repackaged na bigas na may sardinas at instant noodles na ipapamigay sa barangay na ito. Mahirap pala talaga pumasok sa politiko dahil makakasalamuha ka ng mgab taong ubod ng dumi at hirap. Pero dahil gusto ko ito at alam ko na may maitutulong ito sa image ko ay ipagpapatuloy ko ang ginagawa kong pamimigay ng limos sa mg
Albana’s POVAng sarap naman sa pakiramdam dahil nauuto ko si Farris Bennett. Hindi ko malimutan ang kaniyang tono ng kaniyang boses habang nilalandi ko siya. Alam ko na nababaliw na siya ngayon. Iyon naman talaga dapat ang mangyari, ‘yong mabaliw siya sa babaeng kinamumuhian niya at inaalipusta niya noon. Crazy Farris! Ano na lang kaya ang magiging reaksiyon niya kapag na laman niya na ang babaeng pinapantasya niya ay ang mabaho at nakakadiri niyang asawa noon? Isn’t it exciting? Of course, it is! “Dalhin mo sila rito. Kanina pa ako naghihintay,” sabi ko sa kausap ko mula sa kabilang linya habang sinindi ko ang sigarilyong hawak ko. Nandito ako ngayon sa isang napaka-memorableng lugar sa buhay ko. Dito ako nagiging ako ng ng ilang taon. Dito sa paaralang ito ako nakakahinga ng maayos. Well, akala ko rin kasi na ang Daycare Center na ito ay ang lugar kung saan malaya akong makagalaw at mag-salita. Ang hindi ko alam ay kulungan rin ito ni Farris at Jackielou. Kinulong nila ako sa pa
Albana’s POVAng sarap naman sa pakiramdam dahil nauuto ko si Farris Bennett. Hindi ko malimutan ang kaniyang tono ng kaniyang boses habang nilalandi ko siya. Alam ko na nababaliw na siya ngayon. Iyon naman talaga dapat ang mangyari, ‘yong mabaliw siya sa babaeng kinamumuhian niya at inaalipusta niya noon. Crazy Farris! Ano na lang kaya ang magiging reaksiyon niya kapag na laman niya na ang babaeng pinapantasya niya ay ang mabaho at nakakadiri niyang asawa noon? Isn’t it exciting? Of course, it is! “Dalhin mo sila rito. Kanina pa ako naghihintay,” sabi ko sa kausap ko mula sa kabilang linya habang sinindi ko ang sigarilyong hawak ko. Nandito ako ngayon sa isang napaka-memorableng lugar sa buhay ko. Dito ako nagiging ako ng ng ilang taon. Dito sa paaralang ito ako nakakahinga ng maayos. Well, akala ko rin kasi na ang Daycare Center na ito ay ang lugar kung saan malaya akong makagalaw at mag-salita. Ang hindi ko alam ay kulungan rin ito ni Farris at Jackielou. Kinulong nila ako sa pa
Farris’ POVMahigpit kong niyakap si Aki. Kinapa ko na rin ang kaniyang tiyan at marahan itong hinaplos. Yumuko ako upang mahalikan ang tiyan niya. “Tinatawag na kayo. Lilipad na raw ang eroplanong sasakyan niyo.” Tumuwid ako ng tayo at hinalikan siya sa kaniyang mga labi. “I will be missing you and our baby, Baby!” ani ko. Yumakap siyang muli sa akin kaya’y napayakap na rin ako sa kaniya. Hinawakan niya ang aking mga pisngi sabay halik sa aking mga labi. Hindi na namin inisip na maraming nakatingin sa amin. Halik na kung halik ang aming inalay sa labi ng isa’t isa. Three days is too long for us to never see and touch each other. “I have to go, Farris. Tandaan mo na kahit saan ako ay mahal kita! Babalik din ako agad,” aniya nang humiwalay siya sa akin dahil muli na namang tinawag ang kanilang batch. Kumuway kami sa isa’t isa. Hinintay ko na makapasok na siya bago ako umalis. Habang naglalakad ako palabas mula sa airport ay bigla kong naalalang tawagan si Aki. “Namiss mo na agad