“Hmm,’ marahang ungol ni Alexander saka bumiling patagilid ng higa sabay- “OUCH!” -napamura siya ng malaglag siya sa sofa. “Geez, stupid Alexander,” nakangiwi na bulong niya sa sarili. Bumangon siya mula sa pagkakadapa sa sahig. Nangunot ang noo niya ng mamataan ang isang basket sa sahig. “What’s this?” hinila niya iyon palapit sa kanya. “Foods?” Nang makita ang maraming pagkain sa loob, hindi na nagsinungaling ang sikmura niya. Kumalam iyon, dahil sa gutom. Teka, nasaan ba siya? Kaninong condo ba itong kinaroroonan niya? Natigil ang mga katanungan sa isipan ni Alexander nang mahagip ng paningin niya ang isang portrait sa Sala. “Kay Mr. Montevella ‘tong condo? Tsk, bakit naman ako nandito?” nagpalinga-linga pa siya. Wala siyang matandaan sa mga nangyari. Black out siya kapag nalasing na. Walang tao. Pakiramdam niya siya lang mag-isa sa sala. Nagkibit-balikat na lang ang binata at sinuot muli ang polo na tinanggal niya bago siya matulog. Sinulyapa
“NAKAALIS NA BA SIYA?” “Yes, don’t worry.” Nakahinga ng maluwag si Keirah nang malaman na nakaalis na si Alexander. Lumabas siya ng kwarto at dumiretso sa kusina. Gano’n na lamang ang pagka-bigla niya ng makitang naubos ang pagkaing dala niya para kay Davidson. Nang lingunin niya si Davidson, nagkibit-balikat lang ito. “Wala ka ng kakainin. Gusto mo ipag-luto kita?” malambing na tanong niya dito. “Huwag na. Aalis na rin naman ako.” “Ah,” tanging nasambit na lamang niya. Wala siyang masabi. “Sumabay ka na sa’kin if you want,” anito habang naglalakad pabalik ng kwarto nito. “Ah, hindi na. Magko- commute na lang ako,” tanggi niya. Iba kasi ang pakiramdam niya. Parang ang cold ni Davidson. Parang walang nangyari sa kanila. Hay, ano nga ba ang aasahan niya? One-sided love lang naman ang namamagitan sa kanila. Hindi naman siya nito gusto. Bahagyang may kirot siyang naramdaman sa sulok ng kanyang puso pero pinagwalang-bahala niya na lamang yon. Narinig niya na ang lagasla
TYPICAL na araw na lamang ang isang linggong lumipas para kay Keirah. It’s been a week simula nang may nangyari sa kanila ni Davidson ngunit minabuti na lamang niya ang umiwas at huwag ng ungkatin pa ang nangyari. Busy na rin naman ang binata. Palagi itong nakakulong sa loob ng opisina. Madalang din silang mag-kita kahit na siya ang secretary nito. Naguusap na lang sila through landline. Hinayaan niya na lang ito. Ayaw niya na rin namang pag-usapan pa ang nangyari. Kalimutan na nga lang daw, hindi ba?~ Isang tanghali sa cafeteria, “Beshy, sasama ka ba sa Team Building?” “Team Building?” saglit na tumigil siya sa pagkain at hinarap si Melanie. “Yeah. Sabi ni Ms. Rodriguez, sa Palawan daw gaganapin.” “Palawan?” “Hays, ano ka ba Keirah? Bakit hindi ka updated sa mga nangyayari dito sa Montevella?” napapairap na sa ere si Melanie. Parang ang lalim kasi ng iniisip ng kaibigan. Tumikhim muna si Keirah bago sumagot. “Sorry naman. Stress lang ako, lately,
“WOOOW!” ANG GANDA!” Kanya-kanyang kuha agad ng cellphone ang mga kasamahan ni Keirah pagkababa pa lang ng Tourist Bus na sumundo sa kanila mula sa paliparan. Kanya-kanyang kuha ng bawat anggulo ng tanawin. Napakalinis at puting-puti ang buhangin ang nilalakaran nila patungo sa mga cottages na inarkila. Napaka-lamig ng simoy ng hangin na nagmumula sa malawak na dagat. Parang lahat ng problema mo sa siyudad ay maiibsan kapag napagmasdan mo ang sumasayaw na mga alon. “Beshy, selfie tayo!” Natigil ang pagtanaw ni Keirah sa dagat ng biglang yumakap sa tagiliran niya si Melanie. May hawak itong selfie stick at tinatapat sa kanilang dalawa. “Hoy sali ako dyan!” tumatakbong lapit sa kanila ni Lorraine. Yumakap naman ito sa kabilang tagiliran niya. Napagitnaan siya ng dalawa. Klik! “See. Ang ganda ng dagat!” ani Melanie at zino-zoom in pa ang picture nila. “Wait, ang pangit ko dyan. Delete mo!” inagaw ni Lorraine ang phone kay Melanie. “‘Wag mo na i-d
“I LOVE YOU, DAVIDSON.” Cassidy stared at Davidson as she unbuttoned his shirt one by one. Balak pa yata siya nitong akitin base sa kinikilos nito. Hindi niya alam kung bakit ito sumama sa kanila. Nababaliw na talaga sa kanya ang dalaga. Ayaw naman sana niyang pumayag, dahil baka maka-awkward lang sa mga empleyado niya na may kasama silang sikat na artista. Kaya isinama niya na lang ito sa grupo ng mga Executives. Pero sa pagkaka-bigla niya ay pati sa kwarto niya ay sumama ito. Dalawa lang sila ni Cassidy ngayon, kaya alam niya ang binabalak ng dalaga. Hindi naman siya manhid at lalake din naman siya. Pero bilib siya sa sarili at hindi siya nagpadala sa pang-aakit ni Cassidy. Pinigilan niya din ang sarili. “Cassidy, how many times do I have to tell you that you’re just a little sister to me,” walang ekspresyon ang mukha ni Davidson at nakatitig lamang sa maamong mukha ni Cassidy. “Davidson, ikaw lang ang lalakeng nakakapagpa-baliw sa akin ng ganito,” nangilid
“COME WITH ME NOW,” maawtoridad na utos ni Davidson sa kanya. Hinila pa siya nito sa braso kaya agad siyang napatayo. Napatayo na rin si Jude dahil sa inasta ng CEO nila kay Keirah. “Mr. Montevella, is everything okay?” Si Keirah na ang sumagot kay Jude. “Sandali lang, Jude. Babalik ako,” saka binawi niya ang braso at siya naman ang humila kay Davidson palayo kay Jude. Iniwan niya na nga si Davidson at Cassidy eh. Sinundan pa rin talaga siya. Tapos na ba ang mga ito mag-halikan? Naiiritang binitawan ni Keirah ang kamay ni Davidson ng makalayo na sila. Napadpad sila sa likod ng VIP House. Malayo sa mga kasamahan na nasa cottages. Humalukipkip siya pero pinilit niya pa rin na maging magalang. “May kailangan ka po ba?” umpisa niya sa mababang tono pero hindi niya maitago ang nararamdamang inis para dito. “Geez, Keirah. Don’t be so professional kapag tayo na lang dalawa,” sumandal ito sa puno ng niyog na katabi nila. Tinitigan siya nito ng malamlam na akala mo’y wa
~//It's how you used to sayI love you and I miss you//~ “Woah, beshy! Ang ganda ng boses ni Sir!” “Aray ko naman!” d***g niya sa paghampas ni Melanie sa kanya. Nilingon niya ito at tiningnan kunwari ng masama. Nakahawak pa si Melanie sa magkabilang-pisngi at ngiting-ngiti. Ganun din si Lorraine na napapakislot pa sa kinauupuan.~//It's how you pretend to love me thenWhen you wandered off the things we've done beforeNow it's too late to turn back anymore//~ Wala ng nagawa si Keirah kundi ang tingnan si Davidson. Nakatingin pala ito sa kanya at hindi sinasadyang nagtama ang mga paningin nila sa isa’t isa. Bahagyang yumuko ang dalaga. Hindi niya magawang salubungin ang malalamlam na titig ni Davidson sa kanya.~//I used to say I love youI used to say I miss youAnd now it's all goneAre we fading away?//~ “Ganyan pala ang feeling kapag hinaharana ng isang gwapong Montevella, ‘no? Hehe.” Kumunot ang noo ni Keirah sa sinabi ni Lorraine. Hindi niya namalayang nakatabi na pala i
Gabi na ng makarating sina Leo at Sofie sa Coron. “KUYA, ang ganda! What if hindi ka sumama? Eh di hindi mo ‘to nakita ang view na ito haha,” turo ni Sofie sa malawak na dagat at mabituin na kalangitan. Parang batang nagpapatianod na lang si Leo sa pagkaka-hila sa kanya ni Sofie. Naniningkit naman ang mga mata niya. Anong view? Wala naman siyang makita kundi kadiliman. Lamig ng hangin, oo. Ramdam pa niya. Nagtagumpay itong isama siya sa Coron dahil wala naman DAW siyang ginagawa. Without her knowing, na patung-patong talaga ang mga pendings niyang gawain. Ginawa pa talaga siyang chaperone. “Guys, we’re here.” Pinagmasdan ni Leo ang Resort na gaganapan ng debut celebration. Halatang pinaghandaan talaga ng sobra. “Sofieee!! Buti nakarating kayo. I thought hindi ka na pupunta eh. Hmmm, who’s that hot guy? Boyfriend mo?” Nakita ni Leo ang pag-ngiwi sa mukha ng pinsan niya. “Hays, Anika, he’s my cousin Leo. Kuya Leo, this is Anika the debutant.” “Oh hi!” ma