Chapter Six: Runaway

   KANINA pa natapos ang meeting ngunit nanatili lang si Davidson sa conference room. Pinapakiramdaman ang sarili dahil sa tuloy-tuloy na bilis ng tibok ng dibdib nya. 

   Napahawak na sya sa dibdib nya. Nasa ganoong kalagayan si Davidson ng pumasok ang secretary nyang si Sandra para sabihin na dumating si Mr. Benavidez. 

   Itinago pansamantala ni Davidson ang paninikip ng dibdib. 

   “Patuluyin mo na sa office ko. I’ll be there in a minute,” nakangiwi ang mukhang utos nya sa secretary.

   “Are you okay, sir?” napansin yata nito ang hitsura nya. 

   “Yeah, I’m fine. Pagod lang ako”

   Nang bumalik ng office si Davidson ay nagulat pa sya ng hindi lang ang ninong nya ang naroroon. Kasama nito ang asawa, ang ipinagtataka nya pa ay namumugto ang mga mata ng ginang.

   “Ninong? May problema ba?” agad nyang tanong.

   “Oo, malaki,” mararamdaman mo sa boses ni Mr. Benavidez ang galit.

    “What happened?” naguguluhan na tanong ni Davidson. Hindi naman susugod ng basta ang ninong nya kung wala itong problema.

    “Davidson, naglayas si Akira! Hindi namin sya mahanap, nag-aalala na kami sa kanya!” Mrs. Benavidez couldn't stop her voice from shaking.

    “Akira?” maang na tanong ni Davidson sa mga ito. Wala syang ideya kung sinong Akirah ang tinutukoy ng dalawa.

    “Our daughter, the woman I told you to marry. Pagkatapos kong sabihin sa kanya na ipapakasal ko sya sayo, natuto sya bigla makipagtalo sa akin,” bahagyang pinutol ng ninong nya ang sinasabi. “And that was my fault, kung naglayas sya”

   Natigilan si Davidson sa balita ng ninong nya.

   “What? Ano na ang gagawin natin?” sa pagkakataong ‘yon ay napahawak na naman si Davidson sa dibdib nya ng maramdamang kumikirot na naman iyon.

   “May magagawa ba ‘ko ninong?” tanong nya. Gusto nyang makatulong kahit papaano.

   “Ako na ang makikiusap sayo, Davidson. Hanapin mo si Akira. Hanapin mo ang anak ko, hindi sya pamilyar sa labas at wala syang ideya kung anong pinasok nya,” mangiyak-ngiyak na pakiusap ni Mrs. Benavidez.

   Papayag na sana si Davidson nang may bigla syang naalala. “Tita, paano ko sya hahanapin? Ni hindi ko pa siya nakikita kahit isang beses?” napapakamot sa batok na tanong nya.

   Tipong may suliranin pa ang kumpanya, tapos heto’t meron na naman. Hanggang sa may ideyang pumasok sa isip ng binata.

    “Please Davidson, I know you can find her,” at tuluyan na ngang naiyak si Mrs. Benavidez.

    “Dave, we need your help”

   Humugot muna ng malalim na hininga ang binata bago pawalan ang ideyang naisip. “I’ll find her, ninong tita. In one condition”

    Natigilan si Mr. Benavidez sa sinabi niya. “Kondisyon?”

   “Yeah, I’ll find her and you just need to cancel our arrangement of marraige with her” 

    “WHAT?” 

   Pasimpleng ngumiti si Davidson. “What do you think ninong?”

    “Ganyan na lang ba ang tingin niyo kay Akira? Laruan? Nawawala na siya tapos puro kondisyon pa rin ang nasa isip niyo!” gumagaralgal na singhal sa kanilang dalawa ni Mrs. Benavidez. 

   “Don’t worry, Tita Emily. I’ll find another man to marry her, para na rin sa pangalan ng Montevella at ng Benavidez. We just have to make a move na aayon sa business,” sambit niya na parang hindi natinag sa sinabi ng ginang.

   “Davidson?” 

   Halatang ayaw sumang-ayon ng ninong niya sa kondisyon niya. Pero alam niya na agad na wala itong magagawa. 

    “Kung yan ang gusto mo, sige. Iuurong ko ang kasal. And make sure na mahahanap mo si Akira,” 

    “Don’t worry, Tita. I will find your daughter no matter what,” pang-aalo nya sa umiiyak na ginang.

     Ayaw niya lang talagang isipin ng mga ito na iresponsable siya at isang duwag dahil sa pagpapa-urong niya ng kasal. Sa mundo ng business partnership, ay makakasira din sa reputasyon ng dalawang parte ang hindi pagtuloy sa isang arrange marraige. 

   Yun na lamang ang naisip na paraan ni Davidson ang maghanap ng kapalit niya bilang groom. Nasa edad naman na siya, hindi pa lang siya handa na mag-asawa.

    Nang makaalis ang dalawa ay inumpisahan na ni Davidson ang pag iisip kung sino ang irereto niya sa pamilya Benavidez. Hanggang sa naisip niya ang kaibigang broken hearted. Agad niya itong tinawagan.

    “Hello?” sagot ng baritonong boses sa kabilang linya.

    “Leo, how are you?” nakangiting sambit ni Davidson. 

    “Napatawag ka yata! May kailangan ka no?” 

    Natawa si Davidson. May kailangan nga siya. Pero baka kapag nalaman nito ang kailangan niya ay hindi nito maibigay.

    “So, how are you bro?” ulit niyang tanong.

    “I’m fine. Just wandering here in France hahaha,” tumatawa pang sabi ng kaibigan.

    “France?” napakunot-noo siya. Wala pala sa Pilipinas ang mokong na iyon.  Bumuntong-hininga muna siya bago ulit mag-salita. “Naghahanap ka na naman ng mabibiktima?”

     “Hoy! I’m not that kind of man,” singhal nito sa kabilang linya. “Well sort of,” agad din namang bawi nito na ikinatawa ni Davidson.

    “What do you want ba kasi CEO Davidson Montevella?” 

    Natawa si Davidson sa pagtawag nito sa pangalan niya. Alam nga pala ng kaibigan niya na isa na siyang CEO.

    “Kailan ka ba uuwi?” sa halip ay tanong niya.

    “Hmm I think next month, may promotion lang kami ni Dad dito sa Paris,” batid niyang nakangiti ito base sa pananalita.

    “Sige, abangan ko na lang pag-uwi mo”

    “Bakit ba-” 

    Hindi na niya pinatapos pa itong mag-salita at pinatayan na ito ng phone. 

    ‘Mukhang matatagalan pa ang kasalan ah, well hahanapin ko pa naman yung babae. It takes time’