บทที่ 233

“เดี๋ยวนี้กล้าต่อว่าพ่อซึ่งๆหน้าแล้วเหรอหืมไอ้เสือ ?” รณพีร์เองก็ไม่ได้ถือสาลูกชายแต่อย่างใดตรงกันข้ามบนใบหน้าหล่อเหลาของเขาปรากฏรอยยิ้มขบขันเล็กน้อยด้วยซ้ำไป

“ก็พ่อหน้าไม่อายจริงๆนี่นา” เด็กชายคินทร์พูดขึ้นช่วยน้องชายก่อนที่สองพี่น้องจะหันมาสบตาและยกนิ้วโป้งให้กันด้วยความพึงพอใจ

“โอเค ๆ พ่อหน้าไม่อ