Chapter 30

KRISTINE’S POV

“Thank you, Bryle.”

“Nah, it’s fine. You needed a friend, lucky you, I was available.”

Medyo natawa ako. Naka-ilang minuto din akong tambay at ngawa sa kwartong yun. Paniguradong magang-maga na yung mga mata ko kakaiyak.

Hanggang ngayon naman masakit pa rin eh, pero ewan ko ba... Pakiramdam ko kasi mas lalo lang akong masasaktan kapag pinagpatuloy kong balikan ang nakaraan.

Hey, I still haven’t moved on, okay? Mahirap yun. Mahabang proseso yun.

I&r