Chapter 2

INIS na inis na hinarap ni  Katrina ang groom nang magtapat na sila sa altar.

"Anong kalokohan ito? Pilikula ba 'to o teleserye? Bakit mo ako hinila papunta dito? Nagkamali lang ako ng pinasok. Uuwi na nga ako eh!" bulalas niya.

Akmang tatalikod siya ay muling kumalawit ang kamay nito sa braso niya. Bigla tuloy napalitan ng inis ang paghanga niya sa kaguwapuhan nito.

"Pakiusap, huwag mo akong ipahiya. Hindi ko alam ang magagawa ng lola ko kapag binigo ko siya. May sakit siya sa puso at nagtatangka siyang magpakamatay kapag bibiguin ko siya sa araw na 'to," pagmamakaawa nito. Pairap niyang hinarap ang groom.

"Anong pakialam ko sa lola mo? Ni hindi nga kita kilala, tapos basta na lang akong pakakasal sa iyo? Ano'ng tingin mo sa akin, pick-up bride? Nasaan ba ang pariwara mong bride at hindi ka sinipot?!" singhal niya.

Nangibabaw ang tinig niya sa buong simbahan hanggang sa lumapit ang matandang babae na nasundan ng dalawang makikisig na bodyguard. Gigil na gigil ang kamay nitong ipinapaypay sa mukha ang mamahaling abaniko.

"Hindi puwedeng maudlot ang kasalang ito! Ikaw, hija, huwag mong sinisigawan ang magiging asawa mo. Nasa altar na kayo, ikakasal na kayo," biglang sermon ng matanda na agad naman niyang binalingan.

Hindi niya nakontrol ang sarili habang kaharap ang matanda.

"Lola, bakit ko po pakakasalan ang lalaking ito, eh hindi ko nga 'to kilala? Hindi ko rin po kayo kilala. Aksidente lang ang pagpasok ko rito sa simbahan. Kung gusto po ninyo, kayo na lang ang magpakasal sa lalaking 'to! Nababaliw po ba kayo? Pamimilit ang ginagawa n'yo!" hindi niya napigilang bulalas na nagpatulala sa matanda hanggang sa mapalapat ang palad nito sa dibdib.

"Lola?" biglang alala at lapit ng groom sa matanda.

Nag-ingusan ang mga tao nang mag-alala rin.

Nakonsensiya pa tuloy siya sa ginawa niyang pagsagot sa matanda. Pinaypayan ang mukha ng matanda nang maghabol ito ng hininga. Naalala tuloy niya ang mama niya na inatake noon at tulalang natingnan lang niya hanggang sa mabawian ng buhay sa harapan niya mismo.

Sinagot-sagot din kasi niya noon ang mama niya at nagdamdam kaya inatake sa puso. Inusig siya ng kaniyang konsensiya hanggang sa makita niyang napapaluhod na ang matanda. Mangali-ngali siyang lumapit at sumiksik para harapin ang matanda. Nagtataka naman ang mga nakapansin sa ginagawa niya pati na ang groom na si Enrico. Nataranta siya.

"Lola, patawad po! Patawarin po ninyo ako sa pagsagot ko. Pakiusap, lumaban po kayo. Sorry po talaga! Hindi ko po sinasadyang saktan kayo," nalukuhang paghingi niya ng despensa.

Nagtatakang napatitig sa kaniya si Enrico at ang mga nakakita.

"P-Papayag na po ako!" hindi na niya alam ang pinagsasabi niya sa takot na may mangyaring masama sa matanda.

Napagitla si Enrico habang balisa niyang kinakausap ang matanda. Ilang sandaling nakipaglaban ang matanda sa karamdaman nito bago humuma. Nagpatawag pa ng medical assistance para makasiguro na maayos na ang kalagayan ng matanda. Pati ang pari ay nag-alay ng dasal para sa ikabubuti ng kalagayan ng matanda.

Nang mahimasmasan ang matanda ay saka ito lumapit sa kaniya. Nabigla siya sa pagyakap nito sa kaniya. Tuwang-tuwa ito sa pagsang-ayon niya para maikasal sa pinakamamahal na apo nito.

Gulung-gulo ang isip niya at hindi malaman kung paano pa tatakasan ang biglang gulo na napasok niya. Pinabago ng matanda ang kontrata ng kasal at ipinalit ang pangalan niya sa pangalan ni Joyce na hindi sumipot. Hindi niya mawari ang naging damdamin niya sa biglang naging pasya niya at inisip na sana ay panaginip lang ang lahat at sa paggising niya ay magiging normal muli ang buhay niya.

Nagmistula na lamang siyang robot habang ginaganap ang seremonya hanggang sa namalayang magkaharap na sila ni Enrico dahil tinatanong na siya ng pari kung tatanggapin ba niya ito bilang kabiyak. Nagising siya sa reyalidad at saka siya nag-alinlangan na sumagot.

"Paano ako mag-a-I do, eh hindi naman natin kilala ang isa't isa at hindi pa naman kita mahal, hindi mo rin ako mahal?" anas niya kay Enrico na titig na titig sa nanlulumong mukha niya.

"Ako rin, pero nag-aalala lang ako kay lola. Pakiusap, pagbigyan muna natin si lola. Pagkatapos nito saka natin pag-uusapan ang gagawin. Um-oo ka na lang muna, tutulungan na lang kitang makaalis sa gusot na 'to," mahinahong pakiusap nito. Namanglaw ang mga mata niya hanggang sa magtanong muli ang pari.

"Katrina Gonzales, inuulit ko, tinatanggap mo ba si Enrico Bushin bilang asawa maging sa hirap man o ginhawa?" pagtatanong ng pari.

Sandali siyang napayuko na nagpakaba naman kay Enrico pati sa mga nakasaksi. Napapanganga ang matanda na nag-hang pa ang pamaypay sa kamay.

"Opo! Tinatanggap ko po!" tugon niya. Sumigabong ang palakpakan at umapaw ang tuwang sigaw ni Estela, ang lola ni Enrico.

Hindi naman maipaliwanag ang pangingibabaw ng tuwa sa puso ni Enrico sa pagsang-ayon niya. Alam niyang natuwa ito dahil sa kapakanan ng lola nito. Dineklara na ng pari ang ganap nilang kasal at ang pagsisilyo ng halik bilang ganap na mag-asawa.

Naramdaman na lang niya ang pamumulupot ng mga braso ni Enrico sa maliit niyang baywang at kung bakit natangay naman siya sa biglang bugso ng damdamin niya nang unti-unting lumapit ang mukha nito. Unang kita pa lang niya ay nahumaling na siya sa kaguwapuhan nito ngunit hindi niya aakalaing hahalikan na siya nito.

Kusang pumikit ang mga mata niya kasunod na niyon ay naramdaman niya ang malalambot na mga labi nito na humahalina sa mga labi niya para sagutin din niya ng halik. Nawala siya sa huwisyo niya na hindi niya ito kilala pero hinayaan niyang tangayin siya ng mga masusuyo't matatamis na mga halik nito.

Naging bingi siya sa mga tuwang hiyawan ng mga naroon sa simbahan at masigabong palakpakan ng mga ito. Inisip niyang panaginip lang talaga niya ang lahat. Hindi na niya alintana na saksi rin pala si Darren sa biglaang kasal niya ngunit dahil kabisado na nito ang buhay niya ay naging karamay niya ito sa gulong pinasukan niya.

Pinagtakpan muna siya ni Darren nang mangusisa ang nobyo niya kung saan siya pumunta. Tumawag kasi si Darwin para kumustahin siya at dinahilan niya ay nasa party siya ng kaibigan niya ngunit ang katotohanan ay nasa shower party siya ng kasal nila ni Enrico. Lagi rin kasing subsob sa trabaho ang nobyo kaya minsan lang sila nagkikita at magkasama.

"Girl, hindi ko na talaga alam ang gagawin. Bigla akong napasubo dahil lang kay Lola Estela. Anong mukha ang ihaharap ko kay Darwin at kay papa kapag nalaman nila ang tungkol sa pagpapakasal ko kay Enrico?" pagsisintemiyento niya habang pinagsasaluhan nila ni Darren ang isang bote ng tequilla.

Hindi siya sanay uminom pero napainom siya sanhi ng sobrang kalituhan. Nasa mansiyon na sila ng lola ni Enrico at abalang-abala ang pamilyang Bushin sa pag-asekaso ng mga bisita. Umulan man ng kalituhan at mga katanungan sa biglaang pag-iba ng bride ngunit hindi na naging malaking isyu dahil si Estela naman ang may kagustuhan ng lahat.

"Kat, pag-usapan ninyo ng instant husband mo para ayusin ang gulo na pinasok mo. Hindi puwedeng malaman ni Darwin ang totoo. Magpaalam ka sa kaniya na uuwi ka muna sa inyo para makapag-isip ka. Kahit ako, gulong-gulo rin sa kaiisip kung paano ka matulungan. Mag-usap tayo nang masinsinan 'pag wala ka nang amat, kanina ka pa yata nahihilo sa kalasingan," ani ni Darren.

"Kaya ko pa, Darren! Kinaya ko nga ang magpakasal sa lalaking hindi ko pa kilala nang lubusan. Hayaan mo muna akong ibuhos ang saloobin ko ngayon. Manyakin mo, bilyonaryo pala ang napangasawa ko ng wala sa oras? P-Paano ako aasal na asawa niya eh w-wala naman akong kaalam-alam sa pamumuhay nila?" Nadidighay siya sa dami ng nainom niya.

Alalang-alala si Darren sa kaniya. Panay ang pigil nito tuwing nais pa niyang tumungga.

Walang tigil ang pagsimsim niya sa goblet ng tequilla kahit hilung-hilo na siya. Hindi na tuloy siya nakadalaw sa papa niya dahil sa sobrang kalasingan niya.