Kabanata 3

Nag-angat siya ng tingin at nakita si Iris na nakasuot ng apron at may hawak na kutsara sa sopas sa kaniyang kamay.

Nang makita niya si Solene, ang kaniyang ngiti ay tumigil sandali, at siya ay bumati sa kaniya ng malumanay, "Ikaw ba ay bisita ng aking Tita? Kakagawa ko lang ng mas maraming sopas. Pumasok ka at umupo."

Ang kaniyang postura ay kalmado at siya ay tila may aura ng isang hostes.

Parang si Solene ang bisitang galing sa malayo.

Tama, sa lalong madaling panahon siya ay magiging isang estranghero.

Si Solene ay nagkunot ng noo, nakakaramdam ng labis na hindi pagiging-komportable.

Nang siya ay magpakasal kay Noah, ang buong lungsod ay nasabihan at si Iris ay nagpadala rin ng liham ng pagbati. Imposible para sa kaniya na hindi malaman na siya ay asawa ni Noah.

Nang makita siyang nakatayo pa rin sa may pintuan, si Iris ay nagmadaling lumapit at hinawakan ang kaniyang kamay. "Ang bisita ay malugod na tinatanggap, huwag kang mahiya, pumasok ka."

Nang siya ay mas nakalapit, isang magaan, espesyal na halo ng halimuyak ng jasmine ang humaplos sa hangin. Ito ang parehong pabango na ibinigay sa kaniya ni Noah noong kaniyang kaarawan noong nakaraang taon.

Naramdaman niyang sumakit ang kaniyang lalamunan, at ang kaniyang paghinga ay bumigat, parang ang kaniyang mga paa ay may timbang na isang libong pounds at hindi siya makalakad.

Nang makita si Solene na nakatayo roon nang hindi gumagalaw, si Athena ay nagkunot muli ng noo nang hindi masaya. "Solene, anong ginagawa mo diyan? May mga bisita sa bahay, at hindi ka man lang nagbigay ng isang tasa ng tsaa!"

Tumingin si Solene sa kaniya. Alam niyang hindi siya dapat makipagtalo, ngunit nagtanong pa rin siya, "Mom, bakit siya pupunta sa ating bahay?"

Sumagot si Athena, "Iris came back to Philippines, siyempre kailangan niyang pumunta rito para makita ako, bakit hindi mo siya pinapayagang pumunta sa ating bahay? Bukod dito, tinanong ko na ang opinyon ni Noah, at wala siyang sinabing anuman, bakit ka may sinasabi?"

"Hindi iyon ang ibig kong sabihin." Ibinaba ni Solene ang kaniyang ulo.

"It turns out to be Solene. Hindi ipinakita sa akin ni Noah ang iyong larawan noong siya ay nagpakasal, kaya hindi kita nakilala sa simula. Please, huwag kang magalit."

Tumingin si Solene sa maliwanag nito na ngiti.

Oh.

Bakit papayagan ni Noah na makita ng babaeng pinakamamahal nito ang kaniyang mga larawan sa kasal kasama ang ibang babae?

Muling umingay ang pabulyaw na boses ni Athena.

"Bakit hindi ka pumunta at magbigay ng tubig para kay Iris?"

Tumango si Solene at kinuha ang mainit na tsaa sa kaniyang tabi.

Sa oras na iyon, si Iris at Athena ay nakaupo na sa sofa, nag-uusap at nagtatawanan. Si Athena ay abala pa sa pagkuha sa kaniya ng apron. Si Athena ay ngumiti ng napakabait, isang itsura na hindi pa niya nakita dati.

Pinigilan niya ang kaniyang hindi komportableng pakiramdam at nagbigay ng tubig para kay Iris.

Hinawakan iyon ni Iris gamit ang kaniyang kamay.

Alam ni Solene na mainit ang tsaa, at ayaw niyang mapaso ito, kaya sinubukan niyang pigilan ito. Sa hindi inaasahang pagkakataon, nahulog ni Iris ang tasa, at ang lahat ng mainit na tubig ay tumapon sa kaniyang kamay...

hiss.

Humugot si Solene ng hangin, ngunit narinig niya si Iris na sumigaw, "Ah——"

Narinig ni Athena ang tunog at nagbalik ng tingin rito ng may pag-aalala. "Ano'ng nangyayari?"

Ang mga luha ay bumukol sa mga mata ni Iris. "Ayos lang, Tita, hindi niya sinasadya."

Nang makita na ang mga daliri nito ay napaso at namamaga, ang mukha ni Athena ay naging malamig. Tumalikod siya upang tingnan si Solene at sinampal siya nito sa mukha.

Sa isang bang, si Solene ay naguluhan.

Hindi siya makapaniwala na si Athena ay aatakehin siya nang ganun ka-impulsibo.

"Ano'ng problema sa iyo? Alam mo bang ang mga kamay ni Iris ay ginagamit para tumugtog ng piano? Kung masusunog ang mga iyon, kaya mo bang bayaran ang danyos sa kalagayan ng iyong pamilya?" sabi ni Athena sa isang matalim na tono.

Ang mukha ni Solene ay nag-aapoy sa sakit, ngunit ang kaniyang puso ay tila binuhusan ng malamig na tubig, na ganap na nagpapalamig sa kaniya. Ibinaling niya ang ulo upang tingnan sila. "Siya ang gumawa nito sa kaniyang sarili, anong kinalaman ko rito?"

Tinitigan siya ni Athena na may galit. "Paano ka naglakas-loob na sumagot sa akin? Someone, lock her up!"

Pagkatapos sabihin iyon, dalawang katulong ang lumapit at hinila si Solene pabalik.

Agad na pumuti ang mukha ni Solene. Alam niya kung ano ang kanilang balak gawin at nagpumiglas siya agad. "Bitawan niyo ako, bitawan niyo ako!"

Ngunit ang kaniyang lakas ay masyadong mahina, at siya ay hinila sa isang madilim na silid ng mga katulong.

Sa sandaling itinapon si Solene, wala siyang makita. Pinagsisipa niya ang naka-lock na pinto, pagkatapos ay umupo sa sahig na may mahihinang binti.

Tila nawala ang lahat ng kaniyang lakas bigla, ang buo niyang katawan ay nagsimulang manginig, hinawakan ang kaniyang ulo gamit ang kaniyang mga kamay, at nagtiis sa sakit sa kadiliman.

Sa sala, ang cellphone ni Solene ay patuloy sa pag-ring.

Si Athena ay nag-gagamot sa sugat ni Iris. Nang marinig ang boses, lumapit siya. Nang makita ang mga salitang "McClinton Noah" sumagot siya nang walang pag-aalinlangan, "Hello, Noah."

Sa telepono, si Noah ay labis na nagulat at sumigaw, "Mom?"

Sinabi ni Athena, "It’s me."

Nang tumigil si Noah, ang kaniyang mga mata ay bahagyang nanliit. "Nasaan si Solene?"

"Okay lang ako dito sa bahay."

Hindi nag-isip ng marami si Noah. "Sabihin sa kaniya na padalhan ako ng dokumento. Nasa loob iyon drawer sa study."

Nang ibaba niya ang telepono, ang mga mata ni Iris ay naabala na ng tawag, at siya ay umaasa. "Tita, tawag ba iyon ni Noah?"

"Oo." Sabi ni Athena, "Hayaan mong ipadala ni Solene ang mga dokumento. Iyon ay dahil rito na sekretarya siya ni Noah kaya kinuha niya ang pagkakataong maging asawa ni Noah."

Tumingin siya kay Iris, hinawakan ang kaniyang kamay, at ngumiti. "Iris, kung hindi ka umalis sa ibang bansa noon taong iyon, mas naging mabuti sana. Gustong-gusto ka ni Noah, at ang pinakasalan niya ay hindi si Solene. Kung ikaw ang manugang ng pamilyang McClinton, may anak ka na sana, at walang silbi ang pag-aalaga sa isang inahin na hindi nangingitlog!"

"Dapat kang pumunta at ipasa ang mga dokumento kay Noah."

"Okay lang ba ito?" nagtanong si Iris na may pag-aalinlangan.

"Siyempre, hindi ka nakita ni Noah sa napakaraming taon, tiyak na magiging sobrang saya niya." Sabi ni Athena, "Umaasa rin akong mabibigyan mo ako ng apo!"

Namula si Iris sa kahihiyan. "Tita, huwag mong sabihin iyon, mas mabuti pang pumunta na ako at ipasa ang mga dokumento."

Ang kaniyang mga salita ay nagbigay ng pag-asa kay Iris.

Ang kasal ni Solene kay Noah ay inayos ng kaniyang lolo. Wala silang anak sa loob ng maraming taon at ang kanilang kasal ay walang pag-ibig.

Marahil si Noah ay nag-iisip pa rin tungkol sa kaniya sa mga nakaraang taon at naghihintay na makauwi siya.

Nagsuot siya ng sunglasses at mask, natatakot na makita, at umalis sa lumang bahay sa sasakyan ng kasambahay.

Nais kong bigyan siya ng sorpresa at inutusan ang lahat sa kumpanya na ilihim ito.

Si Noah ay nasa opisina, tinitingnan ang oras. Malapit nang magsimula ang meeting, ngunit hindi pa dumarating si Solene.

Hanggang may pagkilos sa pinto.

Pinaikot ni Noah ang kaniyang upuan na may madilim na mukha, at malamig na sinabi nang hindi tumitingin, "Alam mo ba kung anong oras na?"

Ang kabilang panig ay hindi nagsalita.

Naramdaman ni Noah na kakaiba, kaya tumingin siya at nakita si Iris na nakatayo sa pinto.

"Noah."

Si Iris ay medyo kinakabahan, ngunit mas nasasabik. Ang mukha na kaniyang iniisip araw at gabi ay narito sa harap niya, na nagbigay sa kaniya ng pakiramdam na ito ay isang panaginip.

Biglang naisip ni Noah ang isang bagay at mabilis na inilipat ang kaniyang tingin. "Bakit ikaw?"

Tumawa si Iris at sinabi, "Pumunta ako sa lumang bahay upang bisitahin ang aking Tita ngayon."

Mas lalong nagkunot ang noo ni Noah at malamig na sinabi, "Sino ang nagpahintulot sa iyo na pumunta?"

Pagkarinig nito, ang ngiti ni Iris ay naging alinlangan at ang kaniyang puso ay tumalon, parang siya ay pumasok sa maling lugar.

Sinubukan niyang kontrolin ang kaniyang emosyon at ibinaba ang kaniyang mga mata. "Kapag bumalik ako sa Pilipinas, siyempre kailangan kong makita ang aking Tita muna. Narito ako upang ibigay sa iyo ang isang bagay."

Maingat niyang sinubukan at kinuha ang mga dokumento mula sa kaniyang bag.

Tumingin si Noah at natagpuan na ang dokumentong dapat nasa kamay ni Solene ay nasa kaniyang kamay.