"You won't going to pick a fight with me ever again? You're going to stop giving me headache?And you will now live as a decent student and will stop giving a damn about other people? Is that what you meant by your sorry?" sunod sunod niyang tanong na siyang nagpanganga sa'kin.
Gustong gusto niya talagang alisin ko ang gano'ng ugali ko. Ano ba kasing mali kung mangialam ako ng buhay ng iba kahit na malinis ang intensyon ko? Gusto ko lang naman tumulong. Ayun lang naman. Pero para sa kaniya napaka big deal non. Hindi lang 'yun. Lahat lahat ng bagay sa buhay ko, ang laki ng epekto sa pagiging presidente niya.
Hindi ko inalis ang tingin sa kaniya. "Oo na. Hindi na nga." Pinaglaruan ko ang kamay ko. "Hindi na kita aawayin," dugtong ko.
Kumunot ang noo niya. "That's all?" Para bang hindi siya makapaniwala na sa dami ng binanggit niya, isang bagay lang ang pinansin ko.
Humalukipkip ako. "Nangingialam ako ng buhay dahil gusto kong tumulong. Malini
Dali dali akong umalis sa kumpulan upang puntahan ang dalawa sa canteen. Hindi ko na kasi matiis na panoorin ang eksena do'n. Bakit sa TV nakakakilig kapag may nangyayaring gano'n? Pero 'pag sa totoong buhay, halos lahat ng buhok ko sa katawan nagsisitayuan. Nakakakilabot.Napairap na lang ako nang maalala kong tinanggap ni Cadence ang regalo ng babae. Akala ko babalewalain niya lang. Halata naman sa una na ayaw niya ang mga gano'ng senaryo. Pero sa huli, bumigay din pala siya. Tss.Luminga ako sa paligid upang hanapin ang dalawa. Hindi ko kasi sila namataan sa loob ng canteen. Mukhang tapos na sila bumili at baka gumagala lang sa paligid.Nang hindi ko sila nahagilap sa buong paligid, paalis na sana ako nang may umagaw ng atensyon ko.Imbes na ang mga kaibigan ko ang makita ko, isang tao ang bumungad sa paningin ko."Long time no see, ah," bulong ko.Bumaon ang kuko ko sa palad sa sobrang diin ng pagkuyom ng kamao ko. Hind
Nanlaki ang mata ako. Tumitig ako sa mata niya. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Napalunok ako saka mabilis na inalis ang kamay niya sa ulo ko. "H-Hindi naman ako bata!" Umayos ako ng postura. "Ikaw naman! Ituloy mo na din ngayon ang istorya mo. Remember, kalahati lang na-chismis ko.” Napainom ako ng gulaman. Bumuntong hininga muna ito na ngayon ko lang nakita. "My mom, she's the one who got divorced because she couldn't endure my father lies anymore. He keeps on making an excuse that he's not having an affair wherein fact, he does." Nanatili siya sa postura niya pero biglang naging malikot ang mata nito. "One time, I saw it with my eyes. He brought someone to our house. My mom was on her work and I'm the only one who left in the house. I was 12 back then when I witnessed how disgusting my father is..." Humina ang boses nito sa huling linyang binitawan niya.Nanlaki ang mata ko. "Seryoso ba?!" Hindi makapaniwalang tanong ko. Sa palabas ko lang nak
"And you both just came out from the comfort room. Am I right?" seryoso niyang tanong. Seryoso naman siya palagi. Lalo na kapag may kinokonpronta siyang mga estudyante kapag nahuli niyang gumawa ito ng kalokohan. Pero sa oras na ito, kakaiba ang tono ng pagtatanong niya. Tipong mas seryoso pa sa seryoso. Tipong hindi na estudyante ang datingan niya. Para na siyang pulis. Umiwas ako ng tingin. Sa buong buhay ko ngayon lang ako kinabahan nang ganito. Dati rati naman ay inis lang ang nararamdaman ko sa t’wing nahuhuli ako sa kalokohan ko pero iba ngayon. Parang pinako ang paa ko sa sahig. Hindi ako makakilos. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Pero hindi naman pwedeng magmukhang mahina ako sa harapan niya. Baka mas maniwala siya na galing sa’min ang pregnancy test na iyon. Kailangan kong lusutan ‘to. Lumunok muna ako. “I-Iniisip mo ba na isa amin ang buntis? Kasasabi ko lang na napulot lang namin-“ “P-Pres...” Lumingon ako sa likuran ko n
"A-Aling Sallie?" Bumaba ang tingin niya sa hawak hawak namin ni Cadence. Agad akong bumitaw doon.Bahagya akong lumayo sa kaniya. Bakit sa dinami daming lugar pa, dito pa ako mahuhuli ng kumare ng mama ko? Malapad akong ngumiti. Bakit pakiramdam ko kasalanan ang pagsama ko kay Cadence? Tapos ngayon nahuli ako. Pakiramdam ko kailangan ko talagang gumawa ng palusot mamaya. "A-Ano pong ginagawa niyo dito?" Ngumiti siya. "Bumibili ng regalo para sa apo ko. Alam mo naman na malapit na birthday n
Tahimik lang akong nakadungaw sa bintana habang binabaybay namin ang daan patungo sa bahay namin. Hindi ko alam kung sa bakit parang may lakas pa ako. Maghanapon kami
Si Mia at Carol ang nagturo sa amin. Shunga shunga man si Mia minsan, pero may ibubuga ‘yan pagdating sa academics. Siya ang sumunod na Albert Einstein sa barkada. Kaya kapag wala si Carol, sa kaniya kami umaasa ni Hannie. Si Carol nagturo sa major subjects, si Mia naman sa mga minor.Inabot din kami ng tatlong oras kaya alas-dos na kami natapos.Sobrang proud ako sa sarili ko dahil may na-gets ako kahit papaano sa mga tinuturo nila. Ito ang unang pagkakataon naging makabuluhan ang pag-re-review namin. Madalas kasi ay lumilipad ang utak naming ni Hannie. Lalo na ako. Parang lumulutang ang mga numbers at words sa paligid.Kaya ang laki ng ngiti ni Carol sa’min ngayon dahil na-realize niyang hindi naman talaga bobo ang mga kaibigan niya.Tamad lang.“Ugh! Mia, doon ka na! Carol, bakit ba nandiyan ka sa kama mo?! Dito ka sa tabi ko! Ilayo mo 'tong si Mia!"Nakahiga na kaming lahat. Kaming tatlo sa lapag habang si Carol a
Ilang minuto lang din ang lumipas nang magsimula na kaming mag-review. Katabi ko si Carol, kaming dalawa ang nakaharap sa gawi nila Cadence. Ako ang nasa pasilyo. Kaharap ko naman sa table si Hannie at kaharap naman ni Carol si Mia.As usual, sina Carol at Mia ang nag-re-review sa’min. Si Hannie puro tanong. Hindi niya kasi magets agad. Mabuti na lang mahaba ang pasensiya nila sa kaniya. Kapag kasi ako ang nagtanong, badtrip agad sila. Gano’n sila kasama sa akin.Nainggit ako saglit kay Hannie. Puro siya tanong. Ibig sabihin, tutok siya sa pag-re-review. Habang ang ginagawa ko lang ay pinagmamasdan sila. Hindi ko na masundan ang ginagawa nila. Sinusubukan ko naman maging katulad ni Hannie, pero itong utak ko ang pahamak. Bigla biglang lumulutang. Ilang beses kong sinusubukang magpokus sa pag-re-review pero agad ako natutulala. Naririnig ko naman sila pero wala akong naiintindihan.Huminga ako nang malalim at hindi sinasadyang napatingin
“So, ano nga? Bakit wala kang kinekwento sa amin? Alam namin may mga nangyari kaya biglang naging mabait ka sa kaniya, ‘wag mo ng i-deny.” “Natitiis mo ng magsikreto sa amin, Millie? Hindi mo na kami mahal?” “Meron nga?” Pagkatapos namin magmeryenda (salamat kay Cadence sa pa-cake at frappe niya), nagpatuloy kami sa pag-aaral. Bumalik ang ilang ko kay Cadence. Mas lumala pa nga dahil sa sigaw ni Mia! Mabuti na lang nasa baba siya no’n dahil nag-order siya. Kung narinig niya ‘yun, wala na akong mukhang iapapakita. Kaya ang ginawa ko binalewala ko na lang ang presensiya niya. Nagtagumpay naman ako sa huli. Makalipas ang kalahating oras, nagdesisyon na rin kaming umuwi. Nandito kami sa terminal at naghihintay ng jeep. May tumigil na sa harap namin at imbes na sumakay na kami, umupo muna kami sa waiting shed. Napansin kasi nila na kakaiba ang mood ko ngayon. Mula noong nakita ko si Cadence at hanggang sa makauwi kami, napansin nila na hind