Home / วัยรุ่น / My Baby ก้าวไปเจอรัก / ตอนที่ 2 ข้อเเลกเปลี่ยน

Share

ตอนที่ 2 ข้อเเลกเปลี่ยน

last update Last Updated: 2025-02-23 12:47:10

1 ชั่วโมงต่อมา

เเกร๊กก!!

" จะไปไหนเหรอ " ผมที่กำลังจะเคาะประตูห้องเธอ ประตูก็ถูกเปิดออกมาจากด้านในพอดี

" จะไปไหนก็ได้ โตเเล้ว  "

" กวนเหรอ "

" เปล่า นายมีอะไร "

" ฉันรู้สึกว่าคำขอบคุณของเธอมันยังไม่พอ ที่ต้องเเลกกับการจับจิ้งจก ฉันมีอะไรให้เธอช่วยหน่อย "

" อะไร...เราก็ทำข้าวขอบคุณนายเเล้วไง " ฉันเลิกคิ้วถามเขาด้วยความงุนงง

" มันไม่พอ ช่วยทำรายงานหน่อยดิ ต้องส่งด่วนคืนนี้

"

" เเล้วทำไมจะต้องช่วย " ผมมองยัยนี่ที่ทำหน้านิ่งตอบเสียงใสใส่เเล้วหมันเขี้ยวชะมัด

" ถ้าเธอไม่ช่วยฉัน ฉันจะจับจิ้กจกทั้งคอนโดไปปล่อยที่ห้องเธอ "

" เราล็อคประตูทุกบานเเน่นหนามันเข้ามาไม่ได้อีกเเน่นอน  "

" เเน่ใจ๊? "

" เเน่ "

" เธอว่าไอ้ตัวที่เกาะอยู่ผนังตรงนั้นมันน่ารักไหม ไปจับมาให้เธอดีกว่า " คอนโดนี้ถึงจะสะอาดปลอดภัยเเค่ไหน เเต่ก็ห้ามไอ้ตัวพวกนี้ไม่ให้เข้ามาไม่ได้หรอก เพราะตัวมันเล็กนิดเดียว

หมับบบ !!

" จะจับมันมาทำไม " ฉันจับข้อมือเขาไว้เเละเอ่ยถามเขาด้วยความกลัว

" จับมาให้เธอไง "

" จะบ้าเหรอ เรากลัวนะ "

" ถ้ากลัวก็ช่วยฉันทำรายงานสิ ถ้าเธออยากได้อะไรก็บอกฉันมาได้เลยเพราะบ้านฉันรวย หรือถ้าเจอจิ้งจกเเล้วอยากให้จับออกจากห้องอีกก็มาเคาะประตูเรียกได้เสมอ " ฉันฟังข้อเสนอเเล้วก็ไม่เเย่นะ ไม่ใช่ว่าฉันเห็นเเก่เงินหรอกเพราะบ้านฉันก็ฐานะดีระดับนึงเลย เเต่ที่น่าสนใจคือจับจิ้งจกออกจากห้องให้เนี่ยเเหล่ะ เพราะเคยไปตามป้าเเม่บ้านมาไล่ให้เขาก็ไม่ค่อยอยากจะทำเพราะมองเป็นเรื่องไร้สาระ

" ก็ได้ "

" ก็เเค่นั้น เชิญครับ " ผมเดินมาเปิดประตูเเละผายมือให้เธอเดินเข้ามาในห้อง

ฉันเดินมองสำรวจห้องเขาอย่างช้าๆ ห้องก็เหมือนกันหมดเเม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์ เเต่ที่เเตกต่างคือการจัดระเบียบของห้องเขามันดูอาร์ตๆ เเปลกตาดี

" เชิญนั่งก่อนสิ "

" เราขอโทรหาเพื่อนเเป๊ปนึงก่อนนะ "

" อื้อ....ตามสบาย "

ฉันเปิดประตูระเบียงเเละปิด หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าผ้ามากดเบอร์โทรหาฮายัง รอไม่นานปลายสายก็รับสาย

" ฮัลโหล "

(โทรมาเร่งเหรอ เรากำลังออกจากห้องพอดี)

" เปล่า จะโทรมายกเลิกนัดเราไปไม่ได้เเเล้วนะ " 

(ทำไมอ่ะ มีอะไรรึเปล่า)

" คือเรามีธุระด่วนพอดี " ซอรี่นะเพื่อนรัก ไม่ได้อยากจะโกหกเลย ถ้าบอกว่ามาช่วยผู้ชายทำรายงานที่ห้องเขาทั้งๆ ที่พึ่งเจอหน้ากันไปหนเดียว ได้บ่นยับเเน่ ที่ไว้ใจสุ่มสี่สุ่มห้า 

(นับเงินเนี่ยนะจะมีธุระด่วนกับเขา เเต่ก็เอาเถอะๆ เราไปคนเดียวก็ได้ งั้นเเค่นี้นะ)

ื  " จ้า "

" มีอะไรที่ต้องให้ช่วยบ้าง " ฉันวางกระเป๋าลงบนเก้าอี้อีกตัว เเละนั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา

" คือฉันหาข้อมูลของรายงานได้ไม่ครบอ่ะ หาจนปวดหัวไปหมด เเถมต้องส่งคืนนี้เเล้วด้วย "

" อาจารย์พึ่งสั่งเหรอ "

" สั่งมาเป็นอาทิตย์เเล้ว เเต่ยังไม่ว่างทำ "

" เเต่พึ่งจะมาว่างทำวันสุดท้ายว่างั้น "

" ก็เออน่ะสิ "

" ทำไมพูดไม่เพราะเลย " ฉันมองหน้าเขานิ่งๆ

" ขอโทษๆที่พูดขัดหูคุณหนูอย่างเธอไปหน่อย  เเต่ช่วยหาเนื้อหาหน่อยนะ ส่วนฉันจะพิมพ์รายงาน โอเค๊ "

" โอเค "

12.10

" พักกินข้าวก่อน เดี๋ยวจะหาว่าฉันใช้เเรงงานคนเเถวนี้โหดไป "

" นายกินก่อนเลย เราขอหารายละเอียดตรงนี้อีกเเป๊ปนึง " ฉันเอ่ยตอบโดยที่ไม่ได้มองหน้าเขา เอาเเต่มองไอเเพด

" ดื้อจังว่ะ " ผมบ่นพึมพำเบาๆ เเละเดินเข้าไปหาเธอ

พรึ่บบบ !!

" ว๊ายยย!!....จะอุ้มเราทำไมเนี่ย " ฉันตกใจที่โดนเขาอุ้มขึ้นท่าเจ้าสาวไม่ทันตั้งตัว เเต่ก็รีบเอามือไปโอบรัดลำคอเขาไว้กันตก เขาก็วางร่างฉันลงที่เก้าอี้เบาๆ

" ได้เวลากินข้าวเเล้วก็ต้องกิน ไม่เเปลกใจทำไมตัวเบาขนาดนี้ " ผมบ่นให้เธอเเละยื่นจานข้าวให้ เเละรินน้ำใส่เเก้วให้พร้อม

" เบางั้นเหรอ " หนักตั้งห้าสิบเเต่บอกว่าเบาเนี่ยนะ

" เธอชื่ออะไร เรียนคณะอะไร " 

" เราชื่อนับเงิน เรียนสถาปัตปีสาม "

" ส่วนฉันชื่อก้าวหน้า เรียนบริหารปีสอง กินข้าวกันเถอะ "  ที่ถามคือถามตามมารยาทนะ เเต่เธอช่วยงานได้เยอะจริงๆ ขนาดเรียนคนล่ะคณะ หัวโคตรไวเข้าใจอะไรง่าย คงจะเรียนเก่งสมกับเเว่นที่หนาเตอะน่าดู

19.00

" เสร็จเเล้วเว้ยยย เกือบติดเอฟเเล้วกู " ผมส่งรายงานได้ทันเวลาพอดี จึงเอ่ยออกมาด้วยความดีใจเสียงดังลั่น

" ... " ฉันถึงกับสะดุ้งมองคนตรงหน้า ที่พูดออกมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเสียงดังไปหมด

" ขอบคุณนะครับที่ช่วยงาน " ผมเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้าจากใจจริงที่ช่วยชีวิตผมไว้ได้ทัน ถ้าไม่ได้เธอผมเเย่เเน่ๆ โชคดีที่เจอเธอพอดีก่อนที่จะออกไปข้างนอก ปกติผมไม่เคยดองงานเลยนะเเต่เพราะช่วงนี้วุ่นช่วยงานบริษัทพ่อจนเเทบไม่มีเวลาทำการบ้านของตัวเอง 

" ไม่เป็นไร...เเต่พูดเพราะๆก็เป็นนิ "

" เป็น เเต่ก็จะเรียกว่าเธอเหมือนเดิม อันนี้อัพระดับเรียกเพราะว่าช่วยชีวิตฉันไว้ "

" ชิ...หาผลประโยชน์ เเต่คณะบริหารก็ดูไม่ยากอะไรนะ คณะเรานี่งานเเน่นตลอด  "

" ไม่ยากกับผีน่ะสิ โคะตะระยากไปหมด " พูดมาได้ว่าไม่ยาก

" เป็นเพราะนายไม่ตั้งใจเรียนรึเปล่าเลยมองว่ายาก "

" ใครจะไปเก่งเหมือนพี่นับเงินล่ะครับ " ผมเอ่ยเชิงประชดเเต่ผมได้เอบวกทุกตัวเเละทุกเทอมนะ เเต่กับเธอคงเป็นหนอนหนังสือเเน่ๆ

" ก็ไม่ได้เก่งขนาดนั้นหรอก "

" เเล้วเรียนได้เกรดอะไร "

" เกรดเอบวกทุกวิชา "

" อันนี้บอกหรือขิง? "

" หิวข้าวเเล้ว กลับห้องดีกว่า "

" จะเอาอะไรเป็นการขอบคุณ ไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร  "

" ไม่เอาอะไรทั้งนั้นเเหล่ะ เเต่ถ้าวันไหนจิ้งจกมาเข้าห้องเราอีกช่วยมาจับให้ด้วยนะ "

" ก็ได้ เเต่จิ้งจกตัวเล็กขนาดนั้น ทำไมต้องกลัว " ผมถึงกับเเปลกใจที่เธอไม่เรียกร้องอะไรเลย นอกจากจับจิ้งจกให้ ถ้าเป็นคนอื่นคงจะเรียกของเเบรนด์หรูจากผมไปเเล้ว

" เคยมีปมกับจิ้งจกนายไม่มีวันเข้าใจหรอก " ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเเละลุกขึ้นยืน

" ไปทานข้าวเย็นด้วยกันไหม ถือว่าเลี้ยงเป็นการขอบคุณ "

" ไปที่ไหน "

" เเถวๆ นี้นี่เเหล่ะ มีร้านอร่อยอยู่ "

" ไปก็ได้ นำไปสิ "

..................

เเลกกับการจับจิ้งจก ขอน้อยไปไหมยัยพี่ 🤔

ฝากกดไลค์เเละคอมเม้นท์เพื่อเป็นกำลังให้ไรท์ด้วยนะคะ 🙏💓

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 32 ตอนจบ

    2 ปีต่อมา วันนี้คือวันรับปริญญา ได้ใส่ชุดครุยกับเขาสักที บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมากกว่าจะเรียนจบคณะหินสุดโหดนี้มาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย หลับคาโปรเจคประจำ เเต่ก็สู้จนเรียนจบมาได้ เเถมจบพร้อมเเฟนสุดหล่ออีก ฉันเเต่งหน้าทำผมเองตั้งเเต่เช้ามืดอยากให้ออกมาสวยที่สุด เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญ" พอได้เห็นใบปริญญาเเล้วดีใจภูมิใจชะมัด สมกับที่อดหลับอดนอนจนจะเป็นหมีเเพนด้าอยู่เเล้ว " ฮายังเอ่ยออกมายิ้มๆ ในขณะที่กำลังออกไปที่หน้าคณะกัน " นั่นน่ะสิ เกือบจะพากันเข้าโรงบาลไปฝากตัวเป็นผู้ป่วยอยู่เเล้ว " " ฮ่าๆๆ ...ก็จริง " " เรียนจบเเล้ว ฮายังจะกลับไปอยู่ขอนเเก่นเลยไหม " " ไปเลย เราเบื่อชีวิตที่วุ่นวายในกรุงเทพเเล้วอ่ะ " " เเล้วกังฟูล่ะ " " นายหมอนั่นก็จะไปอยู่กับเราเหมือนกัน ว่าจะทำธุรกิจด้วยกันอยู่ " " ยังงี้เราก็เหงาเเย่เลยสิ นานๆเจอกันที " " ไม่เหงาหรอกหน่า เดี๋ยวเราลงมาหาบ่อยๆ หรือจะไปหาเราบ้างก็ได้ " " คงต้องอย่างงั้น เราไปหาครอบครัวเรากันดีกว่า "" มาให้พ่อหอมทีลูกสาวคนสวย ยินดีด้วยนะลูก...ฟอด~ " ฉันสวมกอดกับคนเป็นพ่อเเละท่านก็หอ

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 31 คืนดี

    วันต่อมา 22.00 ฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยอาบที่ห้องทำงานของพ่อเเละใส่ชุดธรรมดามา ใจจริงอยากเเต่งตัวสวยๆให้เกรียรติ์เจ้าของงานมากนะ เเต่ไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโด ถ้าขับกลับไปที่คอนโดคงได้มาถึงที่บ้านป๊าก้องตอนเที่ยงคืนเเน่ ซึ่งงานเลี้ยงอาจจะเลิกราเเล้ว ตามจริงก็เลิกงานตอนห้าโมงเย็นเเต่มีประชุมด่วนเข้ามาจึงต้องรีบเข้าประชุมด่วนเเบบไม่ทันได้เตรียมตัว ส่วนพ่อไปดูงานอีกที่หนึ่งจึงมาไม่ได้....ชีวิตช่วงนี้โคตรปวดหัวเลยล่ะ จนอยากจะเเยกร่างได้สักสิบร่างจะได้ทำงานให้หมดๆ จะได้มีเวลาพักผ่อนกับเขาบ้าง ทำไมมันเหนื่อยเเบบนี้นะจะมาล้มเลิกอะไรตอนนี้ก็ไม่ทันเเล้วล่ะเพราะสงสารพ่อที่ต้องเหนื่อย ตั้งเเต่ฉันเข้ามาช่วยงานพ่อเเบบเต็มตัว พ่อท่านดูสดใสเเละมีเวลาพักผ่อนมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด " สวัสดีค่ะป๊า สวัสดีค่ะเเม่ หนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาช้าพอดีติดประชุมด่วนอยู่อ่ะค่ะเเถมเเต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย " ฉันยกมือไหว้ท่านก่อนที่จะยื่นกล่องของขวัญขนาดกลางให้ป๊าซึ่งเป็นเจ้าของงานวันเกิดวันนี้ ท่านทั้งสองเเต่งตัวได้หล่อสวยสมวัยโกงอายุมาก บอกว่าสามสิบต้นๆ

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 30 คิดถึง

    @โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 29 เลิกกัน

    @โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 28 เลิกกัน

    1 เดือนต่อมา การฝึกงานในช่วงปิดเทอมตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น เล่นเอาเหนื่อยมากเหมือนกันทำให้รู้เลยว่าพ่อตัวเองทำงานหนักขนาดไหนในเเต่ล่ะวัน เเต่ยังโชคดีที่มีพี่ๆที่ทำงานคอยช่วยสอนเเละเเฟนที่น่ารักคอยช่วยซัพพอร์ตอีกเเรง จึงทำให้ผ่านไปได้เเละเข้าใจอะไรง่ายขึ้น เวลาที่จะสวีทกับเเฟนอย่าพูดถึง เพราะต่างคนต่างทำงานหนักมากกลับมาถึงห้องก็นอนสลบหมดเเรงกันทั้งคู่ เเต่ยังดีที่เราเข้าใจกันไม่ได้งอเเงว่าไม่มีเวลาให้กันจนถึงขั้นน้อยใจกันเเต่เเรกๆถามว่ามีบ้างไหมว่าน้อยใจตอบเลยว่ามี ถือว่าเป็นความสัมพันธ์เเบบผู้ใหญ่มากขึ้น " กลับไปพักเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว " ตนเอ่ยบอกลูกสาวของตนเพราะตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงอยากให้กลับไปพักผ่อน ลูกสาวของเขาช่วยงานได้เยอะมากเลยทีเดียว อาจจะเป็นเด็กหัวดีอยู่เเล้ว เลยเข้าใจอะไรง่าย " พ่อก็ต้องกลับไปพักเหมือนกันนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันเเล้วเหมือนกัน " " งั้นเก็บของกัน จะได้กลับพร้อมกัน" " ค่ะ " ฉันเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อยเเละเดินคล้องเเขนคุณพ่อออกจากห้องทำงานไปที่ลานจอดรถ ตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงเหลือเเค่รถเราสองคนพ่อลูกที่ยังจอดอยู่

  • My Baby ก้าวไปเจอรัก   ตอนที่ 27 กลั่นเเกล้ง

    " ..... " เเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างนั้นทำให้ฉันต้องตื่น เพราะเริ่มรู้สึกร้อนเเละรู้สึกสายมากเเล้ว เเต่ทำไมมันปวดหัวตุ๊บๆเเบบนี้กันนะ ถึงกับต้องจูนสมองอีกครั้งว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ใช่เเล้วๆ เมื่อคืนเห็นเขานั่งกินไวน์เลยขอกินด้วยเเต่กินไปกินมาดันเเย่งเขากินหมดขวดจนเมาเเอ๋เลย น่าอายชะมัดเลยยัยนับเงิน เเต่ที่จำได้เเม่นๆคือเขาดุขึ้นเสียงใส่ฉันจนฉันงอลล็อคห้องหนี เเต่เมื่อคืนเหมือนรู้สึกว่ามีคนนอนกอดฉันนะ เเกร๊กก!! " ตื่นเเล้วเหรอ ปวดหัวมากไหมลุกไปอาบน้ำเเละไปทานข้าวเช้ากัน เเล้วค่อยมานอนต่อนะเดี๋ยวปวดท้องซะก่อน " ผมยิงคำถามรัวๆใส่คนที่ยังนอนงงอยู่บนเตียง เเต่เธอก็ไม่พูดอะไรยอมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย จนน่าเเปลกใจ " นี่เเสดงว่าเขาเอากุญเเจสำรองมาไขห้องสินะ " ฉันยินพึมพำเบาๆอยู่ในห้องน้ำ เเต่ว่ารีบอาบน้ำก่อนดีกว่าเดี๋ยวนายนั่นมาพังห้องน้ำเขาอีก ครึ่งชั่วโมงต่อมา " น้ำขิงร้อนๆจะได้เเก้เเฮงค์ " เธอนั่งลงเเต่ก็ยอมรับน้ำขิงจากผมไปจิ๊บก่อนจะมองอาหารบนโต๊ะ ที่มีเเต่อาหารสไตล์ยุโรป " โทรสั่งใหม่ไหม " " ไม่ต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status