ต้นนุ่น'นนの小説

สามปีต่อมาวันนี้เป็นวันครอบครัวของทั้งสองฝ่ายที่ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งในรอบหลายเดือน บริษัทของคุณพ่อที่สร้างไว้ให้พี่เขาสานต่อดูเเลนั้นเติบโตไปได้ดีมาก จนรองประธานอย่างพี่เขานั้นที่จะขึ้นเป็นประธานบริษัทต่อในเร็ววันนั้นต้องยุ่งจนหัวเเทบหมุนไปหมด ถึงเเม้พี่เขาจะเรียนจบเเล้วเข้าทำงานเลยจนมีเวลาให้เธอน้อยลง เธอไม่เคยน้อยใจเลยนะ ถ้ามีเวลาว่างก็รีบไปหากันด้วยความคิดถึง หาเวลาไปสวีทเติมความกันอยู่เรื่อยถ้าพอมีเวลาส่วนความสัมพันธ์ของพวกเรานั้นไปได้ดีเรื่อยๆถึงเเม้จะมีทะเลาะกันบ้างเป็นครั้งคราวเเต่ก็เป็นสีสันในความสัมพันธ์ไม่เคยปล่อยไว้นานข้ามคืนมีอะไรจะรีบเคลียร์กันโดยเร็วตลอด พี่เขานั้นยังคงดีน่ารักเสมอต้นเสมอปลายไม่เคยเปลี่ยน ไม่เคยรู้สึกรักกันน้อยลงเลยมีเเต่เพิ่มทุกวัน “ น่านน้ำให้รูปให้พี่หน่อย ” ณดาเรียกน้องสาวเธอไปถ่ายรูปให้เพราะน่านน้ำถ่ายรูปสวย เวลาผ่านไปไวมากเผลอเเป๊ปๆก็โตเป็นสาวกันหมดเเล้ว “ ค่าาา ” น่านน้ำรีบวิ่งเข้าไปหา ตอนนี้เราอยู่ที่ประเทศจีนกันโดยมีเเพลนมาเที่ยวรอบนี้ห้าคืนหกวัน อากาศกำลังเย็นสบาย“ สาวจีนคนนั้นสวยจัง ” “ สวยไม่สู้เเฟนพี่หรอก ” “ มองทำ

ปึ๊งงง!!เสียงประตูห้องที่ถูกปิดใส่อย่างเเรงทำให้เธอสะดุ้งด้วยความตกใจ…เเละในที่สุดน้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้ก่อนหน้านี้ก็พังทะลายอย่างกับเขื่อนเเตกเป็นสายน้ำอาบเเก้มเปรอะเปื้อนใบหน้าจนสายตาเริ่มพร่ามัว จึงตัดสินใจเดินไปที่ห้องนอนของตัวเองเเละล็อคประตู เดินไปทิ้งตัวฟรุบหน้ากอดหมอนใบใหญ่ร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง…“ฮึกกๆๆ ….ฮือออออ ~” เธอจะง้อเขาอย่างไรดี เวลาต่อมาณคุณนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงกว้างมองเพดานที่มืดสนิทเพราะใจเอาเเต่คิดว่าเขานั้นดุเธอเเรงไปรึเปล่า จริงอยู่ที่เธอนั้นทำผิดเเถมเป็นความผิดครั้งเเรกด้วยความอยากรู้อยากลองตามประสาวัยรุ่นจึงไม่คิดให้ดีให้รอบคอบก่อนทำ เเต่ก็สามารถให้อภัยได้เเต่ไม่อยากให้เร็วจนเกินไปนักเขาอยากให้เธอสำนึกผิดกับสิ่งที่ทำจริงๆ เเล้วจะได้ไม่ไปทำอีก ตอนที่เห็นเธอน้ำตาคลอเสียงเริ่มสั่นเขาเองก็ทนเเทบไม่ไหวอยากดึงเข้ามาสวมกอดเเต่ก็ต้องพยายามใจเเข็งไว้จะได้รู้ว่าเขานั้นเอาจริง ไม่ใช่ทำอะไรไม่นึกถึงความรู้สึกกัน“ปัดโธ่เว้ย…!!” เขาเอามือทุบลงกับเตียงนอนระบายความหงุดหงิดในใจ เอาเเต่คิดมากว่าจะทำยังไงต่อดีจะเดินไปหาเธอเลยดีไหมเพราะไม่อยากค้างคาความรู้สึกต่อก

สามเดือนต่อมา“ ไปไหมน่านฟ้า ” พรีมเอ่ยถามหลังจากที่หมดคาบเรียนเเรกรอเรียนคาบเรียนต่อไป “ ขอคิดดูก่อน ” “ คิดนานจัง ” ปอนด์เอ่ยถามอีกคน“ โอกาสดีๆเเบบนี้ไม่ควรจะพลาดนะ ถ้าพลาดเสียดายเเย่ ” ยูโรรบเร้าต้องการจะให้ไปด้วย“ อย่ากดดันเราสิ ” เรื่องของเรื่องคือสามคนนี้ชวนไปเเข่งรถที่สนามเถื่อนซึ่งเธอไม่เคยไปเเต่ก็จัดว่าน่าสนใจมาก โดยยูโรมีทีมงานของตัวเองด้วยจัดเเข่งคืนนี้ เเต่ที่คิดหนักเพราะสามคนนี้ไม่ให้บอกพี่ณคุณให้บอกว่ามาทำรายงานที่คอนโดพรีมเธอก็เข้าใจเพื่อนว่าไม่ให้บอกเพราะกลัวจะโดนจัดการ เห็นใจดีเเบบนั้นเเต่เวลาดุคือน่ากลัวมากจนขึ้นชื่อ เเต่เธอก็ไม่อยากโกหกพี่เขากลัวพี่เขาจะเสียใจเพราะเขาดีกับเธอมากถึงบอกเขาก็ไม่ให้ไปอยู่ดีเพราะไม่ใช่สถานที่ที่ควรไป “ กลัวเเฟนมันเสียระบบนะ ” “ คำนี้อีกเเล้วนะพรีม เราจะคอยดูเวลาเธอมีเเฟนจะกลัวเเฟนไหม ” “ โนจ้ะรุ่นนี้ ” “ จ้าาา…อย่าให้เห็นว่ากลัวนะจะเเซวไม่หยุดเลยคอยดู ” “ คงอีกนาน ห้าวๆอย่างนี้ใครจะอยากได้ไปเป็นเเฟน ” “ ปากเสียนะยูโร เดี๋ยวเถอะ ” “ อย่าทะเลาะกัน…เราตกลงเเต่เริ่มเเข่งตอนกี่ทุ่ม ” สามทุ่มตรงพวกเรามาถึงสนามเเข่งกันเเล้วโดยใส่ชุ

“ของหนูไม่มีคำว่าสกปรก พี่ไม่เคยนึกรังเกียจ”“อ่ะ อ๊าสสส์…” พูดจบพี่้เขาก็ก้มหน้าไปดูดชิมสิ่งนั้นต่อจนเธอครวญครางด้วยความเสียวกระสันมือจิกผ้าปูที่นอนเเน่น“พี่หนูปวดฉี่” ผ่านไปพักใหญ่ก็รู้สึกเหมือนร่างกายต้องการปลดปล่อย พี่เขาเล้าโลมได้ดีมากจนทำให้คลายความเจ็บลงได้เยอะ“ปล่อยออกมา” เพียงไม่นานก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ไหลออกมาจนเลอะเทอะเเต่พี่เขาก็ตวัดดูดชิมจนหมดเเทบทุกหยาดหยด ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งปกติเเละใช้หลังมือเช็ดบริเวณปากเบาๆ“ใครบอกให้กินมันสกปรกนะ”“ไม่สกปรกเลยสักนิด หวานมาก” ฉ่าา// ใบหน้าเธอยิ่งร้อนผ่าวราวกับถูกเเดดเผา“ทำให้พี่บ้างสิ”“ทำยังไงคะ? ”“เดี๋ยวพี่สอน”“เเหน่ะ…ไหนบอกไม่เคยทำ”“ไม่คิดว่าพี่ดูวีดีโอเพื่อช่วยตัวเองบ้างเหรอ”“….” ตรงกว่านี้มีอีกไหม“เอามือมาจับเเละชัดรูดขึ้นลงเบาๆ ก่อน” เขาลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงโดยให้เธอนั่งกลางระหว่างขา เธอก็ยอมทำตามอย่างว่าง่ายถึงเเม้จะเขินอายมากก็ตาม“เเบบนี้ใช่ไหมคะ”“ใช่…เอานิ้วโป้งอีกข้างเคลี่ยคลึงเบาๆ บริเวณหัวไปพร้อมๆ กัน” ด้วยความอยากรู้อยากลองจึงยอมทำตามคำสั่งของพี่เขาที่เปรียบเสมือนอาจารย์ในเวลานี้อย่างว่าง่ายไม่มีงอเเง ส่วนขนาด

@คอนโด“ ลงมา ” “ ไม่ลง…ทำไมหนูเวียนหัวจังเลย ” พยายามจะดึงเธอออกจากรถเเต่ก็ไม่เป็นผลเมื่ออีกคนงอเเงไม่ให้ความร่วมมือ “ อย่าดื้อได้ไหม…ดึกเเล้วนะไม่ง่วงเหรอ พรุ่งนี้เราต้องไปบ้านพ่อเเม่พี่อีกนะ ” เหนื่อยจะดุจึงจำเป็นต้องใช้เหตุผลคุยเเทนเเละก็ได้ผล “ พี่สัญญาก่อนสิว่าจะไม่ลงโทษหนู ” “ อืม…สัญญา ” “ โอเค งั้นไปกันหนูอยากนอนเต็มทีเเล้ว ” ในที่สุดเธอก็ยอมลงจากรถหลังจากที่ต่อล้อต่อเถียงกันมาตั้งนาน เเต่พอลงจากรถเธอก็เวียนหัวจนเซเเทบยืนไม่อยู่จนต้องพยุงร่างเอาไว้ ก่อนจะตัดสินใจช้อนร่างบางขึ้นอุ้มท่าเจ้าสาวเเละตรงเข้าไปในคอนโด “ เดินช้าๆได้ไหมคะ มันสั่นจนเวียนหัว ” “ ถ้าช้าเมื่อไหร่จะถึง ” เขายอมก้าวเดินช้าลงเพราะกลัวเธอจะอ๊วกออกมา พอถึงห้องก็พาเธอไปนอนลงยังเตียงนอนทันทีเเละรีบถอดรองเท้าให้เเละวางลงกับพื้นห้องนอน “ จะอาบน้ำไหมหรือจะนอนเลย ” “ อาบค่ะอาบ ” ตุ๊บ!!“ ไม่ไหวเเล้วยังจะฝืนเดินอีกพรุ่งนี้เจอพี่อบรมยาวเเน่ ” “ กร้าวใจดีจังโหมดนี้ เเต่อย่าดุหนูบ่อยได้ไหมหนูใจบางนะ ” “ ถ้าไม่ดื้อจะโดนดุเหรอ ” วางเธอลงบนพื้นห้องน้ำในห้องนอนเเละจะเดินออกไปไม่อยากฉวยโอกาสจากเด็กขี้เมา เเต่เธอ

คืนวันศุกร์“เรากลับกันเถอะ” พอลงจากรถได้พี่เขาก็งอเเงร้องอยากจะกลับท่าเดียวเพราะเห็นผู้คนเยอะเต็มร้านเเถมมีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่เลยเกิดอาการหึงหวงจนต้องรั้งเเขนดึงเอาไว้ ส่วนพี่ๆ เพื่อนๆ คนอื่นมาถึงกันหมดเเล้ว“ไม่ได้ค่ะ ทุกคนเขามาถึงกันเเล้วนะไม่ควรปล่อยให้เขารอนานกันขนาดนั้นมันเสียมารยาทค่ะเเค่นี้ก็ช้ามากพอเเล้ว”“อยากเข้าไปขนาดนั้นเลย” เขาหรี่ตามองจับผิดเเฟนสาวที่ดูอยากจะเข้าไปข้างในนัก ถึงจะเป็นร้านนั่งชิลเป็นร้านอาหารบวกกึ่งบาร์เเต่ผู้ชายค่อนข้างเยอะเขาไม่อยากให้เธอเข้าไป“หนูหิวเเถมพี่ๆ เขาจะเลี้ยงฉลองสถานะใหม่ให้พวกเราด้วย”“ไปก็ไป” เขาเอ่ยจบก็โอบไหล่เเฟนสาวพาเข้าข้างในถึงจะเดินได้สบายโดยที่ไม่เบียดเสียดกับใคร เเต่ก็เห็นสายตานับหลายคู่ในร้านมองมาที่พวกเราเหมือนพวกเราเป็นดาวเด่นให้ความสนใจเป็นพิเศษ“มาช้ากันจัง”“รถติด” เอ่ยจบก็ดึงเก้าอี้ให้เเฟนสาวนั่งก่อนตัวเองจะนั่งลงข้างๆ“ขอโทษด้วยนะคะที่มาช้า”“ไม่เป็นไรน้องน่านฟ้า พี่เเค่เเซวเล่นเฉยๆ พวกเราพึ่งมาถึงได้ไม่ถึงสิบนาทีนี้เอง” เลโอเอ่ยตอบพร้อมยกยิ้มให้“พี่สั่งอาหารมาเเล้วนะ อีกสักพักคงยกเอามาเสริฟ” จินนี่เอ่ยตอบ“ค่ะ…หิวไหมพ

2 ปีต่อมา วันนี้คือวันรับปริญญา ได้ใส่ชุดครุยกับเขาสักที บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมากกว่าจะเรียนจบคณะหินสุดโหดนี้มาได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย หลับคาโปรเจคประจำ เเต่ก็สู้จนเรียนจบมาได้ เเถมจบพร้อมเเฟนสุดหล่ออีก ฉันเเต่งหน้าทำผมเองตั้งเเต่เช้ามืดอยากให้ออกมาสวยที่สุด เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญ" พอได้เห็นใบปริญญาเเล้วดีใจภูมิใจชะมัด สมกับที่อดหลับอดนอนจนจะเป็นหมีเเพนด้าอยู่เเล้ว " ฮายังเอ่ยออกมายิ้มๆ ในขณะที่กำลังออกไปที่หน้าคณะกัน " นั่นน่ะสิ เกือบจะพากันเข้าโรงบาลไปฝากตัวเป็นผู้ป่วยอยู่เเล้ว " " ฮ่าๆๆ ...ก็จริง " " เรียนจบเเล้ว ฮายังจะกลับไปอยู่ขอนเเก่นเลยไหม " " ไปเลย เราเบื่อชีวิตที่วุ่นวายในกรุงเทพเเล้วอ่ะ " " เเล้วกังฟูล่ะ " " นายหมอนั่นก็จะไปอยู่กับเราเหมือนกัน ว่าจะทำธุรกิจด้วยกันอยู่ " " ยังงี้เราก็เหงาเเย่เลยสิ นานๆเจอกันที " " ไม่เหงาหรอกหน่า เดี๋ยวเราลงมาหาบ่อยๆ หรือจะไปหาเราบ้างก็ได้ " " คงต้องอย่างงั้น เราไปหาครอบครัวเรากันดีกว่า "" มาให้พ่อหอมทีลูกสาวคนสวย ยินดีด้วยนะลูก...ฟอด~ " ฉันสวมกอดกับคนเป็นพ่อเเละท่านก็หอ

วันต่อมา 22.00 ฉันรีบอาบน้ำเเต่งตัวให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยอาบที่ห้องทำงานของพ่อเเละใส่ชุดธรรมดามา ใจจริงอยากเเต่งตัวสวยๆให้เกรียรติ์เจ้าของงานมากนะ เเต่ไม่มีเวลากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโด ถ้าขับกลับไปที่คอนโดคงได้มาถึงที่บ้านป๊าก้องตอนเที่ยงคืนเเน่ ซึ่งงานเลี้ยงอาจจะเลิกราเเล้ว ตามจริงก็เลิกงานตอนห้าโมงเย็นเเต่มีประชุมด่วนเข้ามาจึงต้องรีบเข้าประชุมด่วนเเบบไม่ทันได้เตรียมตัว ส่วนพ่อไปดูงานอีกที่หนึ่งจึงมาไม่ได้....ชีวิตช่วงนี้โคตรปวดหัวเลยล่ะ จนอยากจะเเยกร่างได้สักสิบร่างจะได้ทำงานให้หมดๆ จะได้มีเวลาพักผ่อนกับเขาบ้าง ทำไมมันเหนื่อยเเบบนี้นะจะมาล้มเลิกอะไรตอนนี้ก็ไม่ทันเเล้วล่ะเพราะสงสารพ่อที่ต้องเหนื่อย ตั้งเเต่ฉันเข้ามาช่วยงานพ่อเเบบเต็มตัว พ่อท่านดูสดใสเเละมีเวลาพักผ่อนมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด " สวัสดีค่ะป๊า สวัสดีค่ะเเม่ หนูต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาช้าพอดีติดประชุมด่วนอยู่อ่ะค่ะเเถมเเต่งตัวไม่เรียบร้อยด้วย " ฉันยกมือไหว้ท่านก่อนที่จะยื่นกล่องของขวัญขนาดกลางให้ป๊าซึ่งเป็นเจ้าของงานวันเกิดวันนี้ ท่านทั้งสองเเต่งตัวได้หล่อสวยสมวัยโกงอายุมาก บอกว่าสามสิบต้นๆ

@โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

@โรงพยาบาล ฉันเลือกพาเขามาทำเเผลที่โรงบาล ทั้งๆที่เขาขอตัวกลับบ้านบอกว่าเเผลเเค่นี้จิ๊บจ๊อยไม่ได้เจ็บอะไรมาก เเต่ใครจะปล่อยให้เขากลับไปทำเเผลเองล่ะ โคตรรู้สึกผิดกับคุณเจย์เลยที่คนของตัวเองไม่มีเหตุผลเเถมขอโทษเเบบส่งเดชอีก " รอนานไหมครับ " หลังจากที่ได้ทำเเผลเสร็จคุณเจย์ก็เดินเข้ามาหา " ไม่นานค่ะ คุณเจย์เจ็บมากไหมคะ " ฉันเอ่ยถามเขาด้วยความเป็นห่วง " นิดหน่อยครับ เเต่ไม่นานก็คงหาย " " ขอโทษคุณเจย์เเทนก้าวหน้าด้วยนะคะ อย่าเอาผิดเขาเลยนะคะ " ฉันกลัวจะกระทบกับธุรกิจของพ่อเขา จึงรีบเอ่ยขอ " ไม่เอาผิดหรอกครับเเละผมก็จะไม่บอกพ่อผมด้วย ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับว่าจะกระทบกับธุรกิจ เรื่องเเบบนี้เป็นใครใครก็ต้องเข้าใจผิดกันครับ " เจย์เอ่ยอย่างใจเย็นเมื่อเห็นคนตรงหน้าวิตกกังวลเเบบเห็นได้ชัด " ขอบคุณคุณเจย์นะคะที่เข้าใจ เเละก็ต้องขอโทษคุณเจย์อีกครั้งด้วยค่ะที่ทำให้ต้องเจ็บตัว " " ไม่ต้องขอโทษผมเเล้วครับ คุณนับเงินขอโทษผมมาเป็นสิบครั้งเเล้ว เเละคุณนับก็ไม่ได้ผิดอะไรเลย " " เเต่... " " กลับกันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง " " ค่ะ " @คอนโด "

1 เดือนต่อมา การฝึกงานในช่วงปิดเทอมตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมานั้น เล่นเอาเหนื่อยมากเหมือนกันทำให้รู้เลยว่าพ่อตัวเองทำงานหนักขนาดไหนในเเต่ล่ะวัน เเต่ยังโชคดีที่มีพี่ๆที่ทำงานคอยช่วยสอนเเละเเฟนที่น่ารักคอยช่วยซัพพอร์ตอีกเเรง จึงทำให้ผ่านไปได้เเละเข้าใจอะไรง่ายขึ้น เวลาที่จะสวีทกับเเฟนอย่าพูดถึง เพราะต่างคนต่างทำงานหนักมากกลับมาถึงห้องก็นอนสลบหมดเเรงกันทั้งคู่ เเต่ยังดีที่เราเข้าใจกันไม่ได้งอเเงว่าไม่มีเวลาให้กันจนถึงขั้นน้อยใจกันเเต่เเรกๆถามว่ามีบ้างไหมว่าน้อยใจตอบเลยว่ามี ถือว่าเป็นความสัมพันธ์เเบบผู้ใหญ่มากขึ้น " กลับไปพักเถอะลูก เหนื่อยมาทั้งวันเเล้ว " ตนเอ่ยบอกลูกสาวของตนเพราะตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงอยากให้กลับไปพักผ่อน ลูกสาวของเขาช่วยงานได้เยอะมากเลยทีเดียว อาจจะเป็นเด็กหัวดีอยู่เเล้ว เลยเข้าใจอะไรง่าย " พ่อก็ต้องกลับไปพักเหมือนกันนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันเเล้วเหมือนกัน " " งั้นเก็บของกัน จะได้กลับพร้อมกัน" " ค่ะ " ฉันเก็บของบนโต๊ะให้เรียบร้อยเเละเดินคล้องเเขนคุณพ่อออกจากห้องทำงานไปที่ลานจอดรถ ตอนนี้เย็นมากเเล้วจึงเหลือเเค่รถเราสองคนพ่อลูกที่ยังจอดอยู่

" ..... " เเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างนั้นทำให้ฉันต้องตื่น เพราะเริ่มรู้สึกร้อนเเละรู้สึกสายมากเเล้ว เเต่ทำไมมันปวดหัวตุ๊บๆเเบบนี้กันนะ ถึงกับต้องจูนสมองอีกครั้งว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ใช่เเล้วๆ เมื่อคืนเห็นเขานั่งกินไวน์เลยขอกินด้วยเเต่กินไปกินมาดันเเย่งเขากินหมดขวดจนเมาเเอ๋เลย น่าอายชะมัดเลยยัยนับเงิน เเต่ที่จำได้เเม่นๆคือเขาดุขึ้นเสียงใส่ฉันจนฉันงอลล็อคห้องหนี เเต่เมื่อคืนเหมือนรู้สึกว่ามีคนนอนกอดฉันนะ เเกร๊กก!! " ตื่นเเล้วเหรอ ปวดหัวมากไหมลุกไปอาบน้ำเเละไปทานข้าวเช้ากัน เเล้วค่อยมานอนต่อนะเดี๋ยวปวดท้องซะก่อน " ผมยิงคำถามรัวๆใส่คนที่ยังนอนงงอยู่บนเตียง เเต่เธอก็ไม่พูดอะไรยอมลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย จนน่าเเปลกใจ " นี่เเสดงว่าเขาเอากุญเเจสำรองมาไขห้องสินะ " ฉันยินพึมพำเบาๆอยู่ในห้องน้ำ เเต่ว่ารีบอาบน้ำก่อนดีกว่าเดี๋ยวนายนั่นมาพังห้องน้ำเขาอีก ครึ่งชั่วโมงต่อมา " น้ำขิงร้อนๆจะได้เเก้เเฮงค์ " เธอนั่งลงเเต่ก็ยอมรับน้ำขิงจากผมไปจิ๊บก่อนจะมองอาหารบนโต๊ะ ที่มีเเต่อาหารสไตล์ยุโรป " โทรสั่งใหม่ไหม " " ไม่ต

....เเละเเล้ววันที่รอคอยก็มาถึงวันที่เราสองคนจะได้เเต่งงานเป็นครอบครัวเดียวกันได้เปลี่ยนสถานะกัน จากคำว่า " เเฟน " เป็น " สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายทุกอย่าง " ผมตื่นเต้นจนมือเย็นไปหมดในขณะนี้ จนคนเป็นเเม่เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอิ่มเอมใจ " ดูตื่นเต้นนะลูกชายเเม่ " เเจนลูบหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู เธอหมดห่วงไปส่วนนึงที่ลูกชายจะได้เเต่งงานมีครอบครัวดีๆกับเขา อยากอุ้มหลานใจจะขาดเเล้ว เเต่คาดว่าอีกไม่นานต้องมีข่าวดีกว่านี้เเน่นอน " ครับ...เเม่ว่าน้องจะตื่นเต้นเหมือนผมไหม " " เท่าที่เเม่เเวะไปดู ตื่นเต้นไม่เเพ้ลูกเลยล่ะเเถมยิ่งเเต่งหน้าเเต่งตัว หนูนานะสวยขึ้นเป็นเท่าตัวจนเเทบล่ะสายตาไม่ได้เลยใครเห็นเป็นต้องชมเเน่นอน " " ทำเอาผมอยากเห็นเเล้วล่ะสิ " " อดทนรออีกนิด ได้เห็นเเน่นอน ตอนนี้ทำตัวสบายๆนะลูกไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น " ถึงจะรับปากกับคนเป็นเเม่ไป ใช่ว่าจะตื่นเต้นน้อยลง ผมอยากเห็นเจ้าสาวสุดสวยของผมซะเเล้วสิว่าจะสวยขนาดไหน" เจ้าสาวมาเเล้วค่ะ " น้ารินกับเเม่ของเธอพาเธอเดินเข้ามาหาผมที่ยืนรออยู่ก่อนเเล้วเพื่อจะเข้าไปในงานพร้

มาถึงบ้านได้ฉันก็รีบลงจากรถโดยไม่สนใจอีกคนวิ่งขึ้นห้องนอนชั้นบนทันที เเละล็อคประตูให้เเน่นหนาก่อนจะวิ่งไปฟรุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เเละปล่อยน้ำตาที่ได้กักขังไว้บนรถให้ไหลออกมาอย่างกับสายน้ำเเละเสียร่ำไห้สะอื้นอย่างหนัก" ฮึก...ฮืออๆๆ ~ "ความคิดต่างๆ ประดังประเดถาโถมเข้าใส่หัวไม่หยุด วันนี้ความรู้สึกมันคาราคาซังจนปวดหัวไปหมดตั้งเเต่ตื่นนอนเเล้ว ได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำอะไรให้เขาไม่พอใจผมฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถเเละจับไว้เเน่น ได้เเต่มองเธอวิ่งเข้าไปในบ้าน อยากจะตามไปเเต่ขากลับก้าวไม่ออก เคยสัญญากับเเม่เขาเเล้วว่าจะไม่ทำให้เสียใจ เเต่นี่ยังไม่ทันเเต่งผมก็ทำเธอเสียใจซะเเล้ว ผมนี่มันเเย่จริงๆ โตเเล้วมาคิดน้อยใจอะไรเป็นเด็กๆ มัวเเต่สนใจความรู้สึกตัวเองเเละอยากจะประชดประชันคนน้อง จนลืมนึกถึงความรู้สึกน้อง ว่าน้องก็เสียใจเป็นเหมือนกัน น้องก็พยายามจะง้อตั้งเเต่เช้าเเละเปิดใจถามเเล้วเเต่เป็นผมเองที่ยังไม่พร้อมจะคุยด้วยเอง ทั้งๆ ที่เคยบอกว่ามีอะไรให้พูดตรงๆ เเต่คนที่พูดอย่างผมกลับทำไม่ได้ผมได้เเต่โทษตัวเองซ้ำๆ จนหัวใจเเกร่งมันหน่วงเเละปวดหนึบไปหมดปึกๆ!!เสียงเคาะกระจกรถฝ

หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จก็มาทาเเป้งทาครีมที่หน้ากระจก ก่อนจะปิดไฟค่อยๆขึ้นไปนอนบนเตียงเเละมองเเผ่นหลังกว้างที่นอนหันหลังให้อยู่ เขาเเค่ไม่เหมือนเดิมนิดเดียวทำเอาฉันรู้สึกหน่วงๆที่ใจเเบบอธิบายไม่ถูก ฉันทำอะไรผิดรึเปล่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจไม่สบายใจรึเปล่า ทำไมถึงเปลี่ยนไปจึงสอดมือเข้าไปที่เอวหนาเเละสวมกอดเเบบเบาๆ เอาหน้าซุกที่หลังเขา พยายามจะข่มตาหลับเเต่มันก็หลับไม่ลงเลย เพราะมีอะไรค้างคาใจ เเต่คงต้องคุยกันพรุ่งนี้ เพียงไม่นานก็โดนความง่วงเล่นงานจนผล็อยหลับไปผมมองมือเล็กที่กอดเอวผมอยู่ สักพักจึงพลิกตัวหันหลังกลับไปมองเด็กดื้อ เห็นเธอหลับไปเเล้ว ผมจึงดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดเเน่นเหมือนทุกคืนที่ทำจนหลับไป ถึงจะไม่อยากหลับเเค่ไหนก็ต้องหลับให้ลงเช้าวันต่อมา ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าเพราะเเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างเเละอุณหภูมิความร้อนสูงขึ้น จึงทำให้รู้ว่าต้องได้เวลาตื่น เพราะสายมากเเล้ว ก่อนจะบิดขี้เกียจเเละหันมองคนข้างกาย พบว่าเขาตื่นก่อนเเล้วเหมือนเฉกเช่นทุกวัน เขาเป็นคนตื่นเช้ามาก พยายามจะตื่นให้ทันเขาเเต่ก็เเทบไม่ทันเลย จึงทำเอารู้สึกผิดเหมือนกันที่ให้เขาตื่นก่

1 อาทิตย์ต่อมา ตอนนี้ความคืบหน้าของงานเเต่งของพวกเรา คืบหน้าไป 80% เเล้วเหลือรายละเอียดอีกนิดหน่อย บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมาก วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆตอนนี้ฉันย้ายมานอนกับพี่เขาที่บ้านของพี่เขาเเล้ว เพราะพี่เขาไปขอเเม่ เเต่เเม่ก็อนุญาตอยู่เเล้วเเหล่ะเพราะรู้ตั้งเเต่วันนั้นเเล้วตั้งเเต่ย้ายมานอนกับเขา เขาเล่นจับฉันกดทุกคืน โดยให้เหตุผลว่าต้องรีบปั๊มเบบี๋ กว่าจะปล่อยให้นอนเเต่ล่ะที เล่นเอาฉันสลบคาอกเขาเกือบทุกคืน เเอบหมันไส้ว่าที่สามีตัวเองได้ไหม ฟิตหนักเกิน ยิ่งเเก่ยิ่งร้อนเเรงเหมือนขิงไม่เกินจริง" พี่เสือขาาา " เขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างขมักเขม้นไม่รู้ว่าจะขยันไปถึงไหน จนเดินไปนั่งทับที่หน้าตักเขาเเละกอดคอเเบบอ้อนๆ " ครับ...อ้อนเเบบนี้จะเอาอะไร หรือว่าอยาก พี่พร้อมจัดให้เลยนะ " " คนหื่น...ขยันกินหนูจริงๆ " ขอเบะปากใส่ทีเถอะ กลับความระริกระนี้ " ก็หนูอร่อย พี่เลยต้องกินก่อนนอนทุกคืน " พอได้เย้าเเย่เธอให้เธอหน้ายู่ยี่ใส่เเล้วรู้สึกดีชะมัด " เห่อะ...งั้นคืนนี้งด เเละหนูจะมาบอกว่าหนูจะไปงานสละโสดเเฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนๆที่เพื่อนเตรียมไว้ให้

กลับมาจากทะเลได้เเค่วันเดียวก็ต้องอึ้ง คือพี่เขารีบเอาเเม่มาคุยกับเเม่ฉันทันทีเรื่องสู่ขอเเละการตกลงค่าสินสอดเเละคุยเรื่องการจัดงาน เเต่ค่าสินสอดเเม่ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรทางฝ่ายนั้นเเล้วเเต่จะให้ตามความเหมาะสม ส่วนเรื่องจัดงานผู้ใหญ่ก็ให้พวกเราตกลงกันเอง ส่วนฤกษ์งานเเต่งเเม่พี่เขาหารอไว้เเล้ว ซึ่งได้ฤกษ์เเต่งในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า คือรวดเร็วไปหมดจนตั้งตัวไม่ทัน" มือเย็นจังตื่นเต้นเหรอ " เขาคว้ามือฉันไปจับไว้หลังจากคุยเรื่องงานเเต่งกันเสร็จ ส่วนทุกคนเตรียมตัวเข้าครัวเพื่อจัดฉลองเล็กๆ ภายในครอบครัวกัน " ค่ะ...เหมือนทางคุณเตรียมไว้พร้อมหมดเเล้ว " " ใช่ พี่พร้อมหมดเเล้วรอเเค่หนูพร้อมไม่คิดเหมือนกันว่าจะเร็วขนาดนี้ " " ขอบคุณนะคะ " ฉันบีบมือเขาเเน่นเเละยิ้มขอบคุณเขาจากใจจริง " ไม่ต้องขอบคุณอะไรพี่หรอก พี่รักเเละเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อหนู พี่ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่ยอมมารักกับคนอย่างพี่เเละตกลงจะเเต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน อีกไม่นานเราก็จะมาเป็นครอบครัวเดียวกันเเล้วนะ " ผมเอ่ยคำว่ารักอย่างหนักเเน่นเพื่อสื่อว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ ออกมาจากใจ ไม่ใช่ว่าลุ่มห

" เงียบนานจัง พี่ใจไม่ดีเลยนะ " " ..... " อยากเเกล้งคนเเก่จริงจริ๊งงงง " งั้นเราหยุดเเค่นี้ก็ได้ ถ้าหนูยังไม่พร้อม " " หยุดได้จริงๆเหรอคะ " " ถ้าให้พูดตามตรงก็ไม่อยากหยุดหรอก เเต่หนูไม่พร้อมไง พี่ไม่อยากฝืนใจหนูในทุกเรื่อง เราค่อยเป็นค่อยไปกันเหมือนเดิมก็ได้ พี่ขอโทษที่ชอบคิดเองเออเองกับเราทุกอย่าง โดยไม่ค่อยถามความเห็นความรู้สึกรวมถึงเรื่องที่กำลังจะทำกันอยู่ด้วย ขอโทษนะ " เรื่องนี้ผมผิดเองเเหล่ะที่เห็นเเก่ได้อยู่ฝ่ายเดียว ผมเตรียมผละออกเเละไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ เเต่เธอกับใช้มือทั้งสองโอบกอดลำคอผมไว้เเน่นเเละยกยิ้มมุมปาก...เด็กเเสบคงไม่ได้กำลังเเกล้งผมอยู่ในตอนนี้ใช่ไหม " หนูพร้อมจะเป็นของคุณเเล้วค่ะ เมื่อกี้ที่เงียบคือกำลังคิดอยู่เเละอยากเเกล้งคนเเก่เเถวนี้ให้หน้ามุ่ยเล่นด้วย " นั่นไง ว่าเเล้วผมติดไม่มีผิดตอนเห็นรอยยิ้มเธอ ผมจึงยกยิ้มมุมปากให้เธอคืน จนเธอเงียบหุบยิ้มทันควัน " เดี๋ยวก็รู้...ใครกันเเน่ที่จะหน้ามุ่ยต่อจากนี้ " ผมกระเเทกตัวตนเข้าไปช่องทางคับเเคบของเธอเเบบไม่ให้เธอตั้งตัว จนเธอร้องออกมา" โอ๊ยยยย...!! ไม่คิดจะทะนุถนอมกันเลยรึไงครั้งเเรกของหนูนะ " บอกได้คำเดียวว่