KABANATA 3

After 5 years

"May lead ka na?" tanong ni Yvonne sa kanyang private investigator. Mura lang iyon kumpara sa iba. Baguhan pa, pero umaasa siyang may mahahanap ito kahit katiting.

"Miss Yvonne, ano, wala pa akong lead sa pamilya mo—"

"Jeffrey, naman! Hindi kita binabayaran ng libo-libo para lang sa wala!" putol niya sa sinasabi nito.

"Miss Yvonne, naman," panggagaya nito, "Sampong libo pa lang binayad mo. Kulang pa iyon para sa mga gasgas ko pagkatapos kong suyurin itong eskinita," protesta nito.

Napataas ang kilay niya. Kailangan lang naman niya ng isang lead. Kahit isang tao lang, tapos siya na ang mag-iimbestiga.

"So ano, may nahanap ka?"

"Limang libo muna," hiling nito.

"Hindi ako nakikipaglokohan, Jeffrey. Tatanggalan kita ng trabaho o magsasabi ka na—"

"Oo na. May nahanap na ako. Dating katrabaho daw ng Nanay mo sa club. Hostess din. Matalik yatang kaibigan. Kaso mahirap kausapin. Matanda na. Ilang ubo na lang din yata ang natitira nito sa mundo."

Sa lahat ng sinabi nito ay isa lang ang tumatak sa isip niya, "Club? Hostess?" pag-uulit niya.

"Ayun ang nalaman ko, Miss Yvonne. Sa night club daw rumaraket ang Nanay mo. Baka doon nakilala ang Tatay mo," komento pa nito.

Napatigil siya. Hindi iyon imposible pero mas lalo siyang mahihirapang maghanap kung ganoon ang nangyari.

"Isa pa, Miss Yvonne. Matagal ng sarado ang night club. Nineteen kopong-kopong pa yata iyon! Gusto mo bang hanapin ko ang may-ari? Dagdag ka lang ng sampong libo."

Napairap siya kahit hindi nito nakikita, "Salamat na lang, Jeffrey," sarkastikong bigkas niya, "Malamang na hindi naman matatandaan ng may-ari ang Nanay ko."

"Malay mo lang naman—"

Hindi na niya ito pinatapos at pinatay na lang ang tawag. Hindi madali ang hanapin ang mga kamag-anak niya. Ni wala siyang makitang lead o kakilala man lang ng Lolo niya bukod kay Don Frederick. Sinabi ng matanda na kaibigan ito ng Lolo Isko niya pero, ayaw niyang maniwala. Nahihiya rin siyang magtanong matapos niyang lumayas sa mansyon ng walang paalam.

Naipirmi niya ang mga labi matapos maalala ang gabing iyon. Akala niya ay magiging fairytale ang buhay niya, hindi pala. Hindi na rin masama dahil nakatapos siya ng pag-aaral at nakapagpatayo pa ng coffee shop.

Napailing siya't binuksan na lang ang hawak na tablet. Nangalap ng balita, baka sakaling pinaghahanap na pala siya. Pero ibang balita ang bumungad sa kanya.

"Bumalik na pala ng bansa si Miss Margarita."

Napalingon siya kay Nina na nakasilip sa binabasa niyang news online. Agad niyang ni-off ang tablet at tinaasan ito ng kilay.

"Ang chismosa mo, Nina."

Imbis na magalit ay humalakhak ito at binitiwan ang tray ng coffee mug. Nagawa pa nitong umupo sa tabi niya sa counter.

"Tingin mo pakakasalan na siya ni Alaric Castellanos ngayon?" kuryosong tanong nito.

Napaiwas siya ng tingin matapos marinig ang pangalan ng lalaki. Kanina rin ay nabasa niya ang pangalan nito pero pinilit niyang hindi maging apektado.

"Malay ko. Toxic na ang relasyon nila. Ang tagal na nilang ganyan, on and off. Dapat kapag ganyan na, bitiwan na lang," mapait niyang komento.

Wala namang alam ang kaibigan niya patungkol sa nakaraan nila ni Alaric kaya't malakas ang loob niyang magsabi. Isa pa, paanong hindi siya magiging bitter kung basta lang din siya binitiwan ni Alaric? Sumasama talaga ang timpla niya kapag naiisip ang lalaki. Pagkatapos ba naman siya nitong paalisin ay nabalitaan niyang iba-iba ang mga babaeng na-link dito. May balita pa nga siyang may nabuntis ito pero sinabing fake news daw. Akala pa naman niya ay ayaw lang nito sa kanya, iyon pala, hindi nito mabitiwan ang pagiging babaero.

Napapaismid na nga lang siya at napapamura kapag bumubungad ang mukha nito sa balita. Daig pa ang celebrity. Puro pambababae naman ang laman ng balita, o di kaya ay ang relasyon nito kay Margarita Montenegro.

"Sabagay, may point ka rin. Tumanda na sila pero ganyan pa rin ang relasyon nila. Kahit sabihing modelo si Miss Margarita, tumatanda pa rin ito. Iba kasi kapag lalaki ang tumatanda, hindi masyadong halata."

Naibalik ang atensyon niya kay Nina. Nangunot ang noo pero napataas din ng kilay, "Ano'ng ibig mong sabihin?"

"Sus! Parang hindi mo naman alam. Lagpas na sa kalendaryo si Miss Margarita, malamang na kakaunting lalaki na lang ang magkakagusto sa kanya. Baka nga ayaw na diyan ni Mr. Alaric kaya iniiwan-iwan na lang. Sa ganoong kagwapong itsura, hindi iyon magtitiyaga sa kaedad niya, hahanap iyon ng mas bata."

"Ah? Bakit naman siya aayawan ni Alaric? At paano mo nasabing gusto niya ng mas bata? Hindi niya nga mahiwalayan iyan," mapait niyang komento.

Paano hahanap ng mas bata ang lalaki kung siya nga mismo ay inayawan nito? Isa pa, kung tama ang pagkakatanda niya, ilang beses na broken hearted ang lalaki dahil sa modelong iyon. Kaya nga muntikan na silang ikasal dahil sa sawi nitong puso.

Umiling-iling si Nina at tinitigan siya, "My dear friend, kahit gaano na katanda ang lalaki, hahanap at hahanap iyan ng fresh na taong."

Siya naman ngayon ang umiling at binuksan muli ang tablet niya, "Alam mo, Nina. Walang fresh-fresh sa lalaking babaero," litanya niya.

"G*ga, gusto ko lang sabihin na huwag kang magpalagpas sa kalendaryo. Maghanap ka na ng lalaki habang fresh ka pa. Shake that booty, baby." Mahina pa nitong hinampas ang p*wetan niya saka umalis.

"Ano ba, Nina! Huwag ka na nga ulit lalapit sa akin!"

Inirapan niya ang kaibigan na ngumisi lang sa kanya. Kung hindi lang ito mabait at maalalahanin, hindi niya ito pakikisamahan. Pero sa limang taong pag-iisa niya, si Nina ang tinuring niyang pamilya. Sabay silang nag-graduate tapos ngayon ay kasa-kasama niya ito sa pinundar niyang coffee shop.

Saan nanggaling ang pera niya? Sa bulsa ni Alaric. Gusto niyang sinasahid ang card nito pero lagi namang napupuno. Ewan niya lang kung hindi pa nagrereklamo ang lalaki sa kakagastos niya. Alam naman niyang napapansin nito agad dahil agad ding nagkakalaman ang card niya. Gusto niya lang din itong asarin at gantihan sa pagpapaalis sa kanya. Wala naman siyang pakialam kahit maghirap pa ang mga Castellanos.

Isa pa, pampalubag loob niya iyon sa nasawi niyang puso five years ago. Mas marangya sana ang buhay niya kung hindi siya nito pinaalis. Napabilis pa sana ang paghahanap sa pamilya niya.

Muli niyang tiningnan ang balita kung saan naroon ang larawan ni Miss Margarita. Nagtataka pa rin siya kung bakit hanggang ngayon hindi pa kasal ang dalawa. Totoo naman ding babaero si Alaric, pero sa tuwing single lang ito. Alam niyang mahal na mahal ng lalaki ang modelo, hindi ito magiging broken hearted kung hindi. Naisip nga niya noon na kaya pinaalis siya ni Alaric ay dahil hindi pa ito nakamo-move on kay Miss Margarita.

Kumpara naman kasi sa kanya ngayon, sexy na sexy pa rin ang modelo. Siya nga ay hindi nagawang pumayat kahit na sinabi niya sa sariling magpapayat siya para kung magkita muli sila ni Alaric, isasampal niya ang pagiging sexy niya. Kaya lang, hindi talaga siya biniyayaan ng kasipagang magpapayat. Swerte lang na hindi siya sobrang taba. Chubby lang talaga.

Napabuga siya ng hangin at inayos ang suot na puting t-shirt. Hindi naman siya nasisikipan sa damit, sakto lang iyon pero pakiramdam niya ang init. Napapaypay siya sa sarili at saktong paglingon niya sa harapan ay siya ring pagkatigil niya. Maging mundo niya ay natigilan.

Napatanga siya. Maliit na kinurot ang sarili. Baka kasi sa sobrang kaiisip niya kay Alaric kaya nakikita na niya ito sa harapan. Pero dahil nakaramdam siya ng sakit, napagtanto niyang totoo ang lalaki.

"How are you, Yvonne?" tanong nito na tila nilaro lamang ang pangalan niya sa sariling dila.

Ngumisi ito nang nakakaloko at diretsong nakatitig sa kanya ang abuhin nitong mga mata.

Bigla, nagkagulo ang dibdib niya. Naestatwa at hindi makapaniwalang nasa harap niya nga ito.

Bakit naman siya nito pupuntahan? Nagbago na ba ang isip nito? O baka may malalang sakit na?

Napakurap siya noong pumitik ang daliri nito.

"Enjoying my money, Missy? Pwede na ba akong maningil?"

Napagising siya sa katotohanan dahil doon. Nawala ang mga iniisip niya at napairap. Noong makabawi ay humalukipkip siya sa lalaki.

"What do you want? Sa tagal ng panahon, bakit ngayon ka pa nagpakita?" malamig niyang tanong dito.

May nararamdaman pa rin siyang pait kahit limang taon na ang lumipas. Para kasing pinamukha sa kanya ng lalaki na hindi siya kagandahan para pakasalan nito.

Sinandal nito ang braso sa counter. Nilibot ng tingin ang coffee shop niya bago muling ngumisi.

"Malayo naman pala ang narating ng pera ko—"

"Pwede ba, Alaric? Tumahimik ka!" mahinang bawal niya rito. Natatakot siyang malaman ng mga empleyado at kaibigan niya na galing sa lalaki ang pera.

Mas lalong ayaw niyang malaman ni Nina na kilala niya si Alaric.

"Why? Natatakot ka bang gumawa ako ng eksena rito? Don't be, Miss Yvonne. Hindi ko balak na guluhin ang buhay mo kung papayag ka sa gusto ko."

Napatitig siya sa lalaki. May multo pa rin ng ngisi sa mga labi nito pero ang mga mata ay masyadong seryoso.

Tumikhim siya. Kung maninigil na ito ay wala pa siyang maibabayad.

"A-no bang gusto m-o?" muntik na siyang mautal, hindi makayanan ang mariin nitong titig.

Mas dumukwang ito. Kulang na lang ay hilahin ang batok niya para halikan.

"We need to get married. As soon as possible," bulong nito na nagpakabog sa dibdib niya.

"Are you willing to marry me this time, Yvonne Buenavista?"