"Uncle Fred," masayang sigaw ni Widmark nang makita niya sa labas ng gate si Fred. Nakasandal sa kotse niya. Nakapamulsa na parang nagpapa-picture lang. Kaway lang ang tugon nito kay Widmark. Paano kasi, matalim ang tingin niya kay Tonyo. Hawak nga kasi namin ang kamay ng Anak ko. Nagkatingan pa kami ni Tonyo. Tuwang-tuwa kasi si Widmark. Pero mukha ni Fred, murag gikumot ug yawa(kinuyumos ng demonyo.)Grabe, kulang na nga ako sa tulog dahil sa mga pangyayaring hindi ko pa alam kung ano ang dapat gawin. Idagdag pa ang hilik ni Tonyo na parang binabangungot. Tapos heto, ang isang kaharap namin ngayon, ang aga-aga, busangot na ang mukha. Pigil ang pagbuntong-hininga ko, bago lumingon kay Tonyo. Bahagyang pag-iling lang ang tugon niya. Alam ko ramdam niya kung ano ang nararamdaman ko ngayon. Siya na lang ang nagbukas ng gate. Hindi ko na kasi kayang sulubungin ang nag-aapoy na tingin ni Fred. Panay yuko na lang ang ginawa ko. Hindi ko alam kung galit siya sa akin o galit siya kay To
Katahimikan ang namayani sa loob ng kotse habang pabalik na kami sa paaralan. Pero kita ko ang panakanakang pagsulyap sa akin ni Fred sa gilid ng mata ko. Na guilty yata. Sa tindi ba naman ng iyak ko kanina. Lumambot yata ang puso. Pigil ang pagbuntong-hininga ko. Hindi pa kasi tuluyang nawala ang sama ng loob ko. Paminsan-minsan pa ring namumuo ang mga luha sa mga mata ko, kapag sumagi sa isip ko ang mga sinabi niya kanina. "Sorry, Gwin..." pabulong niyang sabi. Ang bait na. Malumanay ang boses. Malayong-malayo sa boses niya kanina, no'ng nagbangayan kami. Sandali akong sumulyap sa kanya. Matalim ang tingin ko sa kanya, sayang nga lang at hindi man lang niya nakita. Nasa daan lang kasi ang tingin niya. "Sorry na naman? Tinubuan ka na ba ng puso at nasobrahan ka na ng sorry?" mataray kong tanong. Sobrang diin pa ng pagkasabi ko para siguradong ramdam niya ang galit ko. " 'Kasi naman, kanina pa ako nag-sorry, ayaw mo naman magsalita," pabulong pa rin niyang sabi. Mas naiirita lang
Nanlaki ang mga mata ko. Umawang pa ang labi ko dahil sa gulat, pero hindi ko naman magawang lumingon kaagad. Napatitig na lamang ako kay Aling Taning na hindi na rin maalis ang tingin sa lalaki na nasa likuran ko. Pero kalaunan, matapos ma-absurb ng utak ko ang tanong na narinig ko ay hindi ko na maawat ang pagyugyog ng balikat dahil sa pigil na pagtawa. Ano ba itong nangyayari sa buhay ko ngayon? Nakakahilo. Makabuang. Nagulo ko na lang ng buhok ko. Dahan-dahan akong gumalaw, at hinarap ang lalaking nag-alok ng kasal habang nakatalikod ako. Isa din siyang may saltik. Mag-propose man lang, hindi pa ako hinarap. Nanggugulat pa talaga. Peste din. "Pakasal?" tawang-tawa kong tanong. "Seryoso? Pakasal tayo?" tanong ko, sabay pahid sa luhang namuo sa mga mata ko dahil sa pigil na pagtawa."Oo, pakasal tayo. Handa akong maging ama ni Widmark, Gwin—""Sshh... tumahimik ka, Opaw." Si Opaw nga ang naglakas loob na mag-propose. Sabi na, may iba talaga sa kinikilos niya. Nawawala na siya sa
Nakasimangot na mukha ni Fred ang nakita ko paglingon ko. Mapakla akong natawa. Hindi na ako nagulat. Mula kasi no'ng nagkita kami uli, ganyan na ang mukha niya. Napangisi ako at nakamot pa ang ulo. "Ano ba ang mayro'n ngayon at para kayong kabuti na bigla na lang sumusulpot sa likod ko? Pwede n'yo naman akong harapin muna bago magsalita. Hindi 'yong nang gugulat kayo," irita kong sabi. Napahilamos pa ako ng mukha na walang tubig. Pero imbes na tumugon si Fred, sa kamay kong hawak ni Opaw siya tumitig. Saka naman niya sinalubong ang titig ni Opaw. Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanila. Ang sarap nilang pag-uuntugin. Parang magkahinang kasi ang mga tingin nila sa isa't-isa, hindi maputol. "Ano ba kayo, hoy? Ang lagkit ng tinginan n'yo. Baka ma inlove kayo sa isa't-isa, sige kayo..." bungisngis ko. Nalunod na yata ang utak ko sa beer na malapit ko na sanang maubos, pero sinulot naman ni Aling Taning. Lahat na lang kasi ng nakikita ko ngayon ay nakakatawa at nakakagalit din. Saba
Napanganga na lamang ako habang sinusundan ng tingin ang papalayong kotse ni Fred. "Ano ba 'tong Anak ko, ngayon pa talagang may tama ako, gumawa ng kalokohan." Lalo tuloy sumakit ang ulo ko. "Pumasok ka na nga muna sa loob, Gwin. Magpahinga ka. Magpawala ng tama. Samahan kita mamaya sa hotel ni Fred, sunduin natin si Widmark," alo sa akin ni Opaw, may pahaplos pa sa likod ko. Matamlay akong tumingin sa kanya. Mabuti na lang talaga at kasama ko 'to si Opaw, kahit paano nababawasan ang inis ko. "Tara na—""Opaw!" Ramdam ko ang pag-igtad ni Opaw nang marinig ang boses na 'yon. Boses ng Mama niya. Sa sobrang gulat nga ay naputol ang pagsasalita at mabagal na humarap sa pinanggalingan ng boses. "Ma..." tugon niya, sabay kamot sa ulo. Bumitiw na rin siya sa paghawak sa baywang ko. Takot sa Mama ang binatang si Opaw. "Iya (Tiya) Soling, hello po," bati ko sa Ginang. May kasamang ngising aso at may pa kaway pa. "Dagway baya nimo (hitsura mo,) Gwin. Anong nangyari sa'yo at naglasing k
Para akong na paralisa sa ibabaw ni Fred. Hindi ko alam kung paano tatayo. Nanlamig ang buong katawan ko at naalala na naman ang nangyari sa amin noon.Mabuti na lang, nakapikit pa rin siya hanggang ngayon at hindi niya nakita ang reaction ko. "Ma, Uncle Fred, what are you doing?" Paos na boses ng Anak ko ang gumising sa paralisado kong sistema, pero hindi ko naman magawang sagutin ang tanong niya. Nanigas pati dila ko. Napamulat na rin si Fred, pero hindi rin magawang sagutin ang tanong ni Widmark. Nakanganga lang siya habang nakatitig sa akin. "Ma, anong ginagawa mo kay Uncle Fred?" Sumabay ang pagbukas ng pinto sa tanong ni Widmark. Sabay din kaming lahat na napatingin doon. Si Tonyo ang pumasok. Sandali pa siyang napako sa kinatatayuan niya at tinuro lang kami. "Ginagawa ninyong dalawa? Hindi na kayo na hiya sa harap pa talaga ni Widmark?" nagugulantang niyang tanong. Pagulong akong umalis sa ibabaw ni Fred at kaagad na tumayo. Bahala na kung nagmukha akong tanga sa ginawa
Paulit-ulit na pag-ubo ang tugon ko. Pambihira talaga itong anak ko, lagi na lang akong ginugulat. Pero bakit nga ba ako, naubo? Madali lang naman sagutin ang tanong niya. Madali lang sabihin ang totoo. Ngumiti ako. Kinulong ko ang pisngi niya sa mga palad ko. Tumitig pa ako sa mga mata niya. "Anak—" Napalunok ako at hindi na natuloy ang sasabihin. Umurong ang dila ko. Madali lang pala isipin, pero mahirap sabihin. Nakagat ko ang labi ko at sandaling nag-iwas ng tingin. Mukhang napasubo yata ako ah. Ngayon kasi ay hindi ko na alam kung ano ang susunod kong sasabihin. Baka kapag sinagot ko ang tanong niya, masusundan pa ng isang tanong. Iyon nga kasi ang madalas na nangyayari. Nakamot ko ang ulo ko at mapaklang ngumiti. "Tulog ka na Anak, gabi na kasi, bukas ko na lang sagutin ang tanong mo, ha. Wala ka namang pasok bukas kaya mahaba-haba ang oras natin na mag-usap," mahaba kong palusot. Sana nga lang ay lumusot. Gumusot kasi ang mukha ng Anak ko. Ginulo ko na lang ang buhok niya
Hindi nakahuma si Opaw nang bigla na lamang sumugod si Fred at tinulak siya. Mabuti na lang at hindi siya natumba. Maski na ako ay hindi rin nakapagsalita nang bigla na lang niya akong hinatak palayo kay Opaw."Fred, ginagawa mo? Bitiwan mo nga si–"" 'Wag kang makialam," gigil niyang sabi habang duro si Opaw na akma sanang susunod sa amin. Hawak ko na rin ang kamay niya na mahigpit na nakahawak sa braso ko. Kahit huminto pa ako sa paghakbang at nagmatigas, pilit niya pa rin akong hinahatak palabas. Halos pakaladkad na nga ang ginawa niya. "Fred, ano ba? Bitiwan mo nga ako, nasasaktan ako," pabulong kong sikmat, kasabay ang paglibot ng paningin sa paligid. Gusto ko man siyang sigawan. Gusto ko mang ilabas ang galit ko sa ginagawa niya sa akin ngayon, hindi pwede dahil maraming tao sa paligid. Ayokong gumawa ng gulo o gumawa ng eksena at pareho pa kaming ma eskandalo. "Fred— " "Tumahimik ka!" madiin niyang sabi.Sandali akong natigilan. Hindi lang kasi simpling inis ang nakikita ko