Heto na. Early update hehe...
May nagbigay sa akin ng bathrobe pagdating namin sa boardwalk. Agad kong sinuot iyon para mawala ang lamig na nararamdaman ko.“What happened, Luca?” agad na tanong ni Tita kay Lucian nang dumating kami. Nasa boardwalk sila. “Just an accident, mama.” Kita kong nanlaki ang mata ni Tita. She immediately surveyed me, naghahanap kung may sugat ako o ano. “I'm okay Tita. Wala namang masamang nangyari,” pag-a-assure ko sa kanya. Mabilis niya akong pinapasok sa loob para magpalit at para magamot daw kung may sugat ako. Pero thankfully, wala naman akong sugat. Mabilis akong natulungan ni Beatriz. Naligo ako nang nasa kwarto na kami. Medyo magaan na ang loob ko dahil sa pang-aalu ni Lucian. I don't felt like going home now. Matapos kong maligo, at nang matuyo ang buhok ko, nagpasya akong matulog. I suddenly felt tired and sleepy from all that happened. “Matutulog ako,” sabi ko kay Lucian nang bumaling siya sa akin. Tumaas ang kilay niya. “No more jet ski? Swimming?” Ngumuso ako. “Hindi
Tahimik akong kumakain. Mabuti nalang at naiba ang usapan ng mga Tita ni Lucian kaya medyo nakahinga ako. Hindi ko alam pero nabo-bother ako sa Allyana na ito. Feel ko, kagaya ni Samantha, close din siya sa mga Vergara. And knowing that they find her kind doesn’t sit well with me. Para kasing ibig sabihin no'n, si Allyana ang gusto nila kung sila ang papipiliin!Nang dumating si Lucian ay lumabas ang mga Tita niya. They gave us privacy. At dahil hindi pa ako tapos kumain dahil nahihirapan akong lumunok at parang nawalan ng gana, nagkasabay kaming kumakain. “We’ll go jet ski after this,” sabi niya sa akin nang balingan ko siya. “I'm done talking with my tito,” seryoso niyang sinabi habang nakatitig sa akin, parang nananantya. Pilit akong ngumiti sa kanya. Seriously, I should stop being bothered because of Allyana. Hindi ko pa nga siya nakikita. Pero ano ba ang gagawin ko kung makita ko na nga siya? Dammit!Hindi ako sumagot at bumaba ulit ang mata ko sa kinakain ko. Bakit sila nagh
It was midnight when we returned back. Hindi ako mapakali simula nang marinig ko ang sinabi ni Samantha sa akin. I know she might be lying to make me miserable. But I also know this might be true. I remembered the name she mentioned during one of the breakfast in Vergara mansion. It was Allyana. Dahil lang sa pangalan na yan, nagalit si Lucian at nawala sa mood. I walked back and forth inside the bathroom. Kakabalik lang namin at dito ako dumiretso. I am very conflicted. I know the decision is on me – kung kailan ko gusto ay pwede kong lagyan ng label ang relationship namin ni Lucian. Pero ayaw ko pa dahil gusto kong makasigurado muna tungkol sa mga pictures… pero ngayon na may nalalaman akong Allyana, nape-pressure ako. I feel like I need the label, so that I have the right if ever this girl wants him back! I sighed heavily. Huminto ako sa harap ng sink at saka tinignan ang sarili sa salamin. I looked so confused in my reflection. Itinukod ko ang dalawang kamay sa sink at saka pumik
Bumalik kami sa loob nang lumubog ang araw. Lahat kami ay natipon sa living area para mag-usap usap. Pero may kanya kanyang grupo kami dahil ang mga tito ni Lucian at ang papa niya ay may ibang usapan. Ang mga tita niya kasama ang mama niya ay may iba ring usapan. Iba rin ang grupo nina Samantha, Ysabella at Beatriz. Kasama ko si Lucian at kami lang ang nag-uusap. Kapag may tinatanong sa kanya ang mga tito niya ay saka lang siya bumabaling sa kanila. “Hindi dito pupunta si Matteo?” tanong ko sa kanya matapos niyang sagutin ang tanong ng Tito Ben niya. “I don’t know,” sagot niya. Magsasalita pa sana ako nang tinawag ng mga tito niya si Lucian. They want him on their table! “Luca, seat here with us,” tawag ng Tito Rodrigo niya. “Later, tito.” Nahimigan ko ang inis sa tono niya. Kaya lang ay parang may importante ata silang pag-uusapan. Tinignan ako ng tito Rodrigo niya at parang sininyasan ako na palapitin ko sa kanila si Lucian. I gritted my teeth. I don’t want it! Maiiwan akon
I know I shouldn't be bothered by her presence. Sinabi naman sa akin ni Lucian na kapatid lang ang turing niya sa kanya. But still… nakakainis lang kapag ipinaglalandakan niya sa akin na marami siyang alam tungkol kay Lucian… she even knows the small things!Pagpasok namin, hindi naman siya pinagtuunan ng pansin ni Lucian kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko. He didn't even spare her a glance. Hawak ang likod ko, iginaya niya ako sa mga tingin ko ay kamag-anak niya – na halatang kanina pa siya hinihintay. They were eager to talk to him. “Tito Rodrigo,” bati niya sa nilapitan naming dalawang lalaki. “Tito Raffy.” Napalunok ako nang natuun sa akin ang mga mata ng mga tito niya. Damn! They were intimidating. “This is Scarlet Salazar…my…” hindi natapos ni Lucian ang sasabihin niya nang biglang tumawa ang isang tito niya. “Ohh this is the girl Leon told me?” curious na tanong niya. “Yes,” sagot ni Lucian. I shifted my weight uncomfortably. Ano ang sinabi ni Leon?Bumaling si Lucian sa
Nag-impake ako ng ala una. Natapos ako ng almost four! Hindi ko namalayan ang oras. Nabaling lang ako sa orasan nang matapos ako! Dali-dali akong natulog. Sa afternoon naman kami aalis kaya marami pa akong oras na itutulog. That's what I believed. Kinabukasan, twelve ako nagising. At dahil pa iyon sa may kumakatok sa pintuan ko. “Ma’am Scarlet, may naghihintay po sa inyo sa baba!” rinig kong sabi sa labas ng kwarto ko. At first, I was still confused. Pero mabilis ko ding naalala na aalis nga pala ako. Pagbaling ko ng orasan ay nakita kong alas dose na! Saktong nakita kong umilaw ang cellphone ko. Hindi ko natanggal sa pagkaka-silent mode kaya hindi ko narinig na may tumatawag sa akin. “Where are you?” bungad sa akin ni Lucian pagkasagot ko sa tawag niya. I bit my lower lip. Nagmamadali na akong bumangon. “I’m preparing…” pagdadahilan ko. “Come down. I’m…”Hindi ko na narinig ang sunod niyang sinasabi dahil hinagis ko sa kama ang cellphone ko. Mabilis akong pumasok sa bathroom p
Hindi pa ako nakakahakbang ng pangalawang beses nang higitin niya ako sa kanya. “Umuwi kana!” inis kong sigaw sa kanya. “Matutulog na ako!” But he only hissed at me. Hindi niya ako hinayaang makaalis. Pinalupot niya ang braso niya sa akin bago niya binuksan ang second seat ng kotse niya. He then shoved me inside it. “What are you doing?” reklamo ko. Nang nakapasok kaming dalawa ay agad niyang isinara ang pintuan. He made me straddle him as he made me sit on his lap - facing him. Ang higpit nang pagkakahawak niya sa bewang ko na alam kong hindi ako makakaalis.I tried to get away but it was futile. But still, I tried because I don’t like to be with him now.“Scarlet,” inis na niyang tawag nang hindi ako tumitigil. I saw him pull out his phone, tapos ay may tinawagan. May inutusan siyang pinapapunta sa kotse niya para mag-drive! “Papasok na ako loob! Inaantok na ako!” pagpupumilit ko paring alis. Wala nga lang akong nagawa nang may pumasok bigla sa driver seat. Nanlaki ang mata ko
Dapat sana ay extended ang stay namin sa Palawan. Well, extended naman talaga. They will make it seven days. Ang rason ko kunwari ay apat na araw lang ako dahil iyon lang ang naipaalam ko sa boss ko. Kaya heto at ako lang ng nag-iimpake. Mama was sitting on the bed. Hindi rin siya uuwi dahil sinabihan na sila ni Ate na ipa-one week na ang stay. “It’s still so early, Scarlet. It’s four in the morning. Bakit hindi ka nalang sa gabi umuwi?” she said as she helped me fold my clothes. “I’m sure pagod ka pagdating mo, kaya hindi ka rin makakapagtrabaho.”“I’ll try to work, mama. Kung pagod ako pag-uwi… edi itutulog ko ang pagod para the next day ay maganda na ang pakiramdam ko.” Wala siyang nagawa. Hindi rin naman ako magpapapigil. In the first place, wala naman to sa plano ko kaya hindi talaga ako mag e-extend. I want to congratulate Lucian personally. And I don’t know why that alone makes me excited to go home! Umalis ako sa Palawan ng alas singko, dumating ako sa bahay ng alas nueve
Kabado ako kahit hindi naman ako ang kandidato. Nakapasok na ako sa precinct para bumoto pero wala ata ako sa wesyo at natutulala pa ako sa hawak kong papel. I shaded the candidates that I think will help the country. Good thing I don’t have to vote for Lucian kasi hindi naman ako botante ng province na sakop niya. Lumabas ako matapos kong bumoto. “Mama, hindi na ako makakasama sa inyo. May importante akong lakad,” paalam ko kay mama matapos naming bumuto. Kita ko ang pagkunot ng noo ni mama. “Palagi ka nalang busy, Scarlet! Wala namang trabaho ngayon dahil election!” suway niya sa akin. We were supposed to go to Palawan dahil may intimate party doon ang mga kamag anak ng mga Ferrer at imbitado kami. It was a five day party! Kaso ay gusto kong pumunta kina Lucian para maghintay ng resulta. “Mama, nakakahiya naman sa pamilya ni Kuya Alaric,” alibi ko. “Sa kanila naman intended ang party.” “At kapatid ka ng Ate mo! Serenity will be there. Ano bang gagawin mo?” medyo inis ng sin