Hello, guys. Dito na magsisimulang lumalim ang kuwento. Ihanda na ang mga sarili sa mas maraming kilig, tawa, at iyak. Napakarami na pong mangyayari na kaabang-abang. Favorite parts ko ang mga susunod na chapters. Salamat po sa tiwala. God bless us all!
KLYDE was extremely happy. Infact, the word happy is an understatement to describe what he’s actually feeling right now. Pakiramdam niya ay napupunta na ang lahat ng bagay sa tamang lugar sa buhay niya. Now that he’s able to convinced Sana to be the nanny of their children, he can feel that he’s one step closer on recreating their memories. Sa pagkakataong iyon, sisiguruhin niyang hindi na niya mawawala pa si Sana sa buhay niya…sa buhay nilang mag-ama. Dahil doon ito nababagay, sa bahay niya at sa piling niya. Sa loob ng mahabang panahon, pakiramdam niya ay nagkaroon ng saysay ang lahat ng pagsisikap niya. Pakiramdam din niya ay may bago na siyang dahilan para mas magsikap pa sa buhay. Hindi na lang siya ngayon tila isang dahon na tinatangay ng hangin sa kawalan dahil nagkaroon siya ng direksiyon –isang bagay na nawala sa kanya buhat nang magkaroon ng amnesia si Sana. Masigla siyang lumabas ng banyo matapos maligo. He’s too excited to prepare himself. Pakiwari niya ay tila ba iyon an
“DINNER is ready,” anunsiyo ni Sana sa nakapinid na pintuan ng kuwarto ni Klyde. Hindi na siya nag-abalang kumatok pa dahil wala naman siyang balak na makaharap si Klyde sa kuwarto nito. May kamalasang hatid sa kanya ang mga kuwarto sa second floor ng bahay ni Klyde. Dahil buhat nang lumipat siya roon kaninang umaga, wala nang ibang nangyari sa kanya kung hindi kahihiyan. Nagmamadali siyang naglakad patungo sa hagdanan. Mabibilis at malalaki ang bawat hakbang na ginawa niya upang hindi siya abutan ni Klyde. Nasa puno na siya ng hagdanan ng bumukas ang pintuan ng isang kuwarto sag awing kanan niyon. Iniluwa niyon si Klyde who is wearing a black business suit. May necktie pa ang lalaki at maayos na nakasuklay ang buhok. Natigilan siya sa paglalakad habang nakatingin sa lalaki. Nakatingin din ito sa kanya nang mga sandaling. Ngayon lang niya nakita ang lalaki sa ganoong bihis kaya naman naninibago siya. She understands now why there’s a lot of girls who are willing to do everything just
“FOUR hours,” nagpupumilit na sabi ni Klyde kay Sana. Linggo nang araw na iyon at saw akas ay nakumbinsi niya ang babae na sumama sa kanya sa mall. Kasalukuyan nilang pinagtatalunan kung ilang oras silang mananatili sa mall. Kung si Klyde ang tatanungin ay gusto niyang gugulin ang maghapon na iyon kasama si Sana. Gusto niya itong makasama nang matagal na silang dalawa lang. Kagabi pa lang ay pinlano na niya ang lahat Tinawagan niya si Mandy upang pakiusapan ang babae na magtungo sa bahay niya. Palalabasin nila na naisipan lang nitong dumalaw doon pero ang totoo, bahagi iyon ng plano niya na i-recreate ang lahat ng bagay sa pagitan nila ni Sana. Everything falls according to his plan. Magmula sa biglaang pagbabakasyon ng mga magulang nito na ilang buwan niyang pinagtrabahuhan. Ginamit niya ang lahat ng connections niya para sa isang iglap ay makakuha ang mga ito ng ticket patungong abroad. Pati si Mandy ay pinagresign niya sa trabaho nito bilang accountant sa isang malakin
MAAGA pa lamang ay nakatulog na sina Kianna at Kelsey. Marahil ay masyadong napagod ang mga ito sa paglalaro kaya kaagad na nakatulog ang mga ito nang dalhin niya sa higaan. Nang masigurong mahimbing na ang mga bata ay kaagad siyang nagtungo sa banyo upang maligo. Ilang minuto rin siyang nagbabad sa ilalim ng shower bago niya naisipang silipin si Klyde. Kumatok siya sa pintuan ng kuwarto nito pero wala siyang nakuhang tugon. Muli siyang kumatok pero nanatiling tahimik mula sa loob niyon. Noon siya nagpasyang pihitin ang seradura ng pintuan. Maliwanag sa kabuuan ng kuwarto pero hindi niya matanaw ang lalaki. Napakunot ang kanyang noo. Inimbitahan niya ang sarili papasok sa loob niyon. Noon tumambad sa kanya ang lalaki na nakahiga sa kama nito. Balot na balot ito ng kumot at nanginginig sa lamig. Kaagad na nagbangon ang matinding pag-aalala sa kanyang puso nang makita niya sa ganoong ayos ang lalaki. “K-Klyde? Anong nangyayari sa’yo?” dinama niya ang noo nito. Halos mapaso
Sorry na. Bati na tayo. Iyon ang laman ng text message na ipinadala ni Klyde kay Sana halos isang minuto pa lang ang nakakalipas buhat nang umalis ito sa harapan niya. Ni hindi pa nga ito nakakasakay sa sasakyan nito. Hayun at nakatayo pa ito habang nakatingin sa kanya. Hindi niya nireplyan ang lalaki. Tiniis niyang huwag itong replyan kahit pa kating-kati na ang kamya niya na gawin iyon. Hindi ako sanay na umiiwas ka. It’s killing me, promise. Muli itong nagtext. Pero hindi pa rin siya nagreply. Nakita niyang laglag ang mga balikat na sumakay ng sasakyan nito ang lalaki. Hinintay niyang i-start nito ang sasakyan, bagay na hindi nito ginawa. Hindi ako mapapakali nang ganito tayo. Kausapin mo ako. Tell me what’s your problem. Nagtype siya ng reply. Iyon ay pagkatapos ng ilang minutong pakikidigma sa sariling isip at puso. Ikaw ang problema ko. Ako? Bakit? Pangit ba ‘ko?. Masama ba ang ugali ko? Bad breath ba ako? Hindi ba ‘ko mabango? Sunod-sunod ang naging reply nito. Ibig
TATLONG araw na ang mabilis na lumipas buhat nang maramdaman ni Klyde na iniiwasan siya ni Sana. Ganoon na rin katagal ang panahong sumasakit ang ulo niya sa pag-iisip ng mga paraan kung paano niya itong kakausapin at lalapitan. Nagsimula lang naman iyon noong umamin siya sa babae na gusto niya ito. Masyado siyang naging padalos-dalos sa mga salitang binitiwan at alam niyang mali iyon dahil hindi niya dapat binibigla si Sana.Pero hindi kasi maiwasan ni Klyde na maging mas honest na ngayon kay Sana. Araw-araw simula nang lumipat ito sa bahay nila ay walang sandaling hindi niya ginusto na maiparamdam at masabi sa babae ang tunay na nararamdaman. Kung mayroon lang siyang ibang pagpipilian ay aaminin na niya rito ang tunay na relasyon nilang dalawa. Pero alam niyang hindi puwede ‘yon dahil masisira ang mga plano niya.He needs to be more patient. Kailangan niyang magdahan-dahal dahil siguradong nabibigla si Sana sa mga ginagawa niya. Sinusubukan naman niyang pigilan ang sarili pero palag
Wishlist Number 2: Go on a Vacation with Klyde Today, I had a dinner with my college friends. We talked about our marriage life. Lahat sila, masaya ang buhay may asawa. Pinakasalan sila ng mga lalaking pinili nilang mahalin. Nagkaroon sila ng mga anak na magkatulong nilang binubuhay ng mga asawa nila. They looked so happy and contended with their life. I had to pretend that my marriage with Klyde was as happy and successful as theirs. Ayaw kong magmukhang masama si Klyde sa paningin nila dahil ano man ang kinalabasan ng pagsasama namin, he still the most amazing man I have ever known. Alam kong hindi magbabago ang bagay na iyon ano man ang nagyayari sa amin ngayon. Walang ano mang galit, tampo, at sama ng loob ang makakapagpabago sa kung paano ko siya nakilala at minahal. My college friend Trina, went on Palawan with her Irish husband few months ago. Ipinakita niya sa amin ang mga pictures nila ng asawa. Larawan sila ng masayang pamilya, I wish that Klyde and I can have
SANDALING umahon si Sana mula sa pagtatampisaw sa tubig. Tanghalian na kasi at oras na ng pagkain ng mga kambal. Mabilis siyang nagluto ng pagkain ng mga ito, iyon ay sa kabila ng katotohanang may inuupahan si Klyde na chef para bakasyon nilang iyon. Kung ang lalaki ang masusunod, ayaw nito na intindihin niya ang kanyang trabaho bilang nanny ng mga anak nito. Gusto raw nito na ma-enjoy niya ang bakasyon na iyon. Pero hindi mapakali si Sana. Bukod sa importante para sa kanya na masigurong safe ang pagkain ng mga bata ay nahihiya siya kay Klyde. Ayaw niyang isipin nito na sinasamantala niya ang kabutihan nito. Dinala niya sa harapan ng inuuapahan nilang cottage ang mga pagkaing iginayak para sa mga kambal. Nang maayos niya ang mga iyon sa isang maliit na mesa ay kinuha niya ang mga bata mula sa mga nag-aalaga sa mga ito. Sinimulan niyang subuan ng pagkain ang mga bata habang pinapanood ang magandang tanawin sa harapan.Mayamaya, nakita niya sa dalampasigan si Klyde habang pi