CHAPTER 6

CHAPTER 6

“Cheers,” sigaw ng magkakaibigang Miguel, Wilson at Benedict sabay taas nga ng kanilang hawak na shot glass.

Tahimik lamang naman  si Harold sa isang tabi at itinaas na lamang nga rin niya ang kanyang hawak na shot glass at nakipag cheers sa kanyang nga kaibigan.

“Ano ba naman yan bro. Para namang wala kang energy ngayong gabi. May problema ka ba?” daldal ni Benedict kay Harold ng mapansin nga niya na wala man lang nga itong kagana gana at tahimik lamang nga itong umiinom.

Napabuntong hininga naman nga si Harold at saka nga siya tumingin sa kanyang nga kaibigan.

“Pasensya na kayo. Sadyang pagod lang ako sa opisina at maraming iniisip kaya ganito ako ngayon,” hinging paumanhin nga ni Harold sa kanyang mga kaibigan.

Nagkatinginan naman nga sila Miguel, Benedict at Wilson at agad nga silang lumapit kay Harold at agad na inakbayan ito.

“Bro nandito tayo para magliwaliw. Kalimutan mo muna yang problema mo sa opisina at magrelax ka na muna ngayon dito,” sabi ni Wilson kay Harold.

“Oo nga naman. Parang natatakot na tuloy kami humawak ng kumpanya kung magiging ganyan din ang mangyayari sa amin kagaya sa’yo,” tatawa tawa naman na biro ni Miguel. 

“Wag mo ngang dibdibin masyado yang trabaho mo. Mag enjoy ka na lang muna ngayon bro. Ngayon na lang tayo ulit nagkasama sama na magkakaibigan kaya isantabi mo muna yang nga isipin mo na yan. Alam naman namin na pagod ka pero dapat kasi paminsan minsan ay i-relax mo rin ang katawan mo,” sabat naman nga ni Benedict.

“Tama si Benedict. Wag ka na muna magpaka stress ngayon. Just enjoy and relax,” sabi pa ni Miguel saka nga ito prumente ng pagkakaupo nya at saka uminom ulit ng alak.

“Balita ko ay may mga bago silang mga chikababes dito. Hayaan mo Harold at mamaya ay doon naman tayo pupunta at kami naman ang bahala sa'yo. Pero sa ngayon ay dito na muna tayo dahil namiss ko na ang alak,” nakangisi pa na sabi ni Benedict sabay kuha ng kanyang baso at sinalinan nga ito ng alak.

Napapailing na lamang talaga si Harold dahil sa kalokohan ng nga kaibigan niyang ito. Pero sanay naman na nga siya sa mga ito. Dati pa naman kasi ay hinahayaan na lang nga niya na mag uwi ang mga ito ng babae habang siya ay hindi kumukuha ng babae dahil ayaw nga niya. Hindi naman sa pagiging mapili sa babae pero ayaw nya lang talaga.

**************

Samantala naman magkasama nga ngayon sina Jillian at Jane. Pupuntahan kasi nila ang kakilala/kaibigan ni Jane na si April dahil nga may kailangan sila dito.

“Jillian sa totoo lang ayoko talaga na gawin mo ito. Pero kasi nasasa’yo naman din ang desisyon kung tutuloy ka ba o hindi. Hindi ko nga rin alam kung tama ba ang desisyon ko na sinabi ko pa ito sa’yo eh,” tila nakukunsensya na sabi ni Jane sa kanyang kaibigan.

Isang malalim na buntong hininga naman nga ang pinakawalan ni Jillian at saka nga siya pilit na ngumiti kay Jane.

“Jane alam mo naman na gagawin ko ang lahat para kay nanay. At kung ito lang ang paraan para kumita ako ng pampa opera ni nanay ay gagawin ko,” matapang pa na sabi ni Jillian pero sa kaloob looban nga niya ay talaga namang kinakabahan na nga siya.

Naaawa naman nga na tiningnan ni Jane ang kanyang kaibigan. Sakto naman nga na dumating na sila sa bahay ni April kaya naman kumatok na rin nga kaagad si Jane sa pinto ng bahay ni April.

Pagkabukas nga ng pinto ni April ay napalunok na lamang nga ng sarili nyang laway si Jillian dahil sa napakasexy nga ng suot ni April at halos labas na nga ang kaluluwa nito.

“Hi April. P-Pasensya na sa abala ha,” mahinang sabi ni Jane at tila nag aalangan pa nga ito kung ipapakilala pa ba niya si Jillian dito. Pero bago pa man nga ulit makapagsalita si Jane ay nauna na nga na magpakilala si Jillian dito.

“H-hi. A-ako nga pala si Jillian,” kandautal pa na pagpapakilala ni Jillian sa kanyang sarili kay April at inilahad pa nga niya ang kamay nya rito.

Tiningnan naman nga ni April si Jillian simula ulo hanggang paa bago nga niya tinanggap ang pakikipagkamay nito sa kanya.

“April,” tipid naman na sagot ng dalaga at saka nga siya tumingin kay Jane.

“Sya ba yung sinasabi mo?” tanong ni April kay Jane.

Dahan dahan naman na tumango si Jane at saka nga siya bumuntong hininga.

“Oo April. Sya nga yung sinasabi ko sa’yo na kaibigan ko na kailangan ng tulong,” mahinang sagot naman ni Jane kay April.

“Sige pasok muna kayo,” sabi ni April at saka nga niya linuwagan ang pagkakabukas ng kanyang pinto.

Nagkatinginan naman nga muna sila Jillian at Jane bago nga sila pumasok sa loob ng bahay ni April. Agad na rin naman nga na naupo ang dalawa sa sofa na naroon. 

“Sigurado ka na ba na gusto mong pumasok sa bar? Kapag naroon ka na ay wala ng atrasan yun,” deretsahan na sabi ni April at saka nga siya naupo sa katapat na upuan nina Jillian.

Napatingin naman nga muli si April kay Jillian at kita nga niya sa mukha nito na natatakot nga ito.

“Mukhang bata ka pa. Ilang taon ka na ba?” tanong pa ni April kay Jillian.

“Ahm. T-Twenty three na ako,” mahinang sagot ni Jillian at saka nga siya napabuntong hininga muli bago tumingin kay April. “P-Pasensya ka na. Pero kasi kailangang kailangan ko kasing kumita ng malaki para sa nanay ko. Kailangan kasi niyang maoperahan sa puso. Aaminin ko na natatakot ako pero kakayanin ko ito para sa nanay ko,” pagpapatuloy pa nga ni Jillian at pinipilit nga niya na maging matapang ngayon.