Kabanata 5

Naguguluhan pa rin sina Mr. at Mrs. Delos Reyes sa kalagitnaan ng abala nilang pag-aayos. Akala nila ay pauwi na ang mga kamag-anak ng pamilya Martinez dahil sa kung anong bulong-bulungan. Hanggang sa biglang nanahimik at napatingin silang lahat sa isang tagpo na nagpahinto sa oras.

Tumayo pa mismo si Lola Felisa mula sa kaniyang upuan, at ang mga mata ng buong bulwagan ay sabay-sabay na tumutok sa pulang carpet.

Ramdam ni Lexie ang bigat ng mga titig na bumabalot sa kanila, ngunit pinilit niyang manatiling kalmado. Sa halip, tahimik siyang sumulyap sa lalaking nakaangkla ang kaniyang braso, si Mr. Kaizer Zapanta, at para bang huminto ang oras para kay Lexie.

Napakagandang pagmasdan ang anyo ng lalaking kasabay niyang maglakad sa red carpet. Para itong isang model, o parang imortal sa ilalim ng spotlight. Ang pagkakasuot nito ng suit ay flawless, indeed a perfect tailoring just for him.

Hindi maiwasang madama ni Lexie ang pagbilis ng tibok ng kaniyang puso. Hindi niya gustong magmukhang sobra siyang humahanga, kaya dahan-dahan niyang ibinaba ang tingin, pinipilit na huwag masyadong tumingin sa makisig na lalaking katabi. But the truth is spilling, the man beside her was so impossible to ignore. Kahit sino man sa bulwagang ito, alam na alam ni Lexie na hindi maiiwan ang labis na paghanga kay Mr. Zapanta. Iyon ay kahit pa kakauti lang ang mga bisita nila.

Dahil sa hindi maganda ang kalusugan ni Lola Felisa, pinasimple lang ang mga seremonyas.

Walang grand proposal, walang matatamis na deklarasyon sa entablado, at wala ring mga malalalim na talumpati. Isa rin iyan sa mga dahilan kung bakit hindi nila napili ang simbahan bilang tagpuan.

Simple exchanging of vows lamang at palitan ng wedding rings. Mas pinasimple dahil ang mahalaga naman ay may mangyaring opisyal na seremonyas ang magbubuklod sa dalawang pamilya.

Matapos ang payak na panunumpa at ang paglalapat ng singsing sa mga daliri, kinuha ng emcee ang mikropono at, sa isang tonong nagpatawa ng kaunti sa katahimikan, ani niya, “Groom, you may kiss your bride.”

Nag-iba ang hangin. Nagkatinginan sina Lexie at Mr. Zapanta, parehong nagulat. Sa abala nila sa pag-aayos ng programa, nakalimutan nilang tanggalin ang linyang iyon ng emcee. Maliwanag ang chandelier sa ibabaw, at ang mga mata ng buong bulwagan ay nakadikit sa dalawang nag-isang dibdib.

Napuno pa ng mga katanungan ang isipan ni Lexie.

Do I kiss him? What if he refuses? What if Lola watches? Shocks!

Ang mga maliit na panic thoughts na iyon ang nagpapaikot ikot sa utak ni Lexie. At bukod pa doon, may isa pa siyang mas ikinababahala dahil… ito ang first kiss niya!

Bago pa man makontrol ni Lexie ang bawat hibla ng kaba, kumilos ang lalaking kaharap niya.

Binalewala ng lalaki ang lahat ng kanyang kaba. Walang pag-aalinlangang naglakad siya papalapit sa pwesto ni Lexie. Hindi niya inangat ang belo ng babae, sa halip, mahinahon niyang inilapat niya ang palad sa mapulang pisngi nito. Mainit at steady iyon doon, a touch that grounded all Lexie’s being.

Ramdam ni Lexie ang init na iyon na kumalat mula pisngi hanggang sa puso niya. Hindi siya makapagsalita, ni hindi rin siya makagalaw.

Nag-zoom in ang mundo sa mukha ni Kaizer sa mata ni Lexie. Ang mababang anggulo ng kanyang mukha, partnered with the slight crease between his brows, and the calm certainty in his movements.

Kaizer then lowered his head. Slow, and deliberate, until their breaths finally mingled.

Lexie’s world narrowed to the soft curve of his lips approaching hers.

Nang sandali nang nagtagpo ang kanilang hininga, doon na huminto ang pag-iisip ni Lexie, at naging blangko ang kaniyang buong isipan.

Lahat ng tunog ay nawala sa pandinig ni Lexie. Ang oras ay naramdaman niyang tumigil, at ang bawat sandali ay tila naging mabagal. Para lumulutang ng mga sandaling iyon si Lexie sa alapaap.

Sa mismong sandaling iyon, na parang eksakto talaga ang timing, dumating si Kier Vy Delos Reyes, ang kapatid ng bride. Dala ng lalaki ang galit na nagmumula sa isang tawag. Napahinto siya sa kanyang paglapit sa sentro ng lahat. At ang unang bagay pa na kaniyang nasilayan ay ang eksenang iyon.

Ang kamay ni Kaizer sa pisngi ni Lexie, ang halos magkahalinhinan ng paghinga ng dalawa, at ang mga nakatingin na bisita.

Nang makita ni Kier ang buong eksena, kumunot ang noo niya at umakayat ang dugo sa kaniyang ulo. Agad sumunod ang galit na sumiklab sa anyo ng mata niyang kulang na lang ay mag-apoy.

“Lintik ka! Kaizer Dion Zapanta, papatayin kita!!” sigaw ni Kier Vy, na umaalingawngaw sa buong bulwagan.

Sa bahay ng pamilya Delos Reyes

Naupo si Lola Felisa sa malambot na sofa, nakasuot ng navy blue na bestida. Mapayat na siya dahil sa karamdaman, ngunit hindi nawala ang tindi ng titig niyang nakapako kay Kaizer Zapanta na kalmadong nakaupo ngayon sa tabi ng kaniyang babaeng apo.

Katabi ni Kaizer si Lexie, mahigpit ang pagkaka-akbay sa babae. Saka naman mahina ang boses ni Lexie at bumulong.

“Lola, patawarin niyo po ako. Hindi ko po k-kayang pakasalan si Zyrus... Hindi naman po kasi siya taong gusto ko. The man I love is…”

Napahinto si Lexie sandali, bago lihim na sumulyap kay Kaizer na nanatili pa ring kalmado sa kaniyang tabi. Isang bunton hininga niya pa ay nagpatuloy na ang babae sa pagsasalita.

“... is Kaizer Zapanta.”

Hindi iyon ang totoong nararamdaman niya. Ang gusto lang talaga ni Lexie ay paniwalaan ni Lola na siya’y masaya, na kaya niyang magmahal muli, para kahit paano’y matahimik ang loob nito.

Muling bumaling kay Lexie si Lola Felisa. Naging malambot ang tingin ng matanda sa apo, puno ng pagmamahal pero may halong pag-aalinlangan.

“Talagang gusto mo siya? Kailan mo siya nakilala? Bakit hindi ko alam ang mga bagay na ito? Napakabilis naman yata?” sunod-sunod na tanong ng matanda.

“We met each other a few years back, Lola, sa probinsya pa,” mabilis na sagot ni Lexie. At para siguruhing maniniwala ang matanda, idinugtong pa niya, “Kaibigan po siya ni Kuya. Ang totoo niya ay si Kuya pa po ang nagpakilala sa amin. Kung hindi po kayo naniniwala, puwede niyo pong tanungin si Kuya.”

Napalingon si Lola kay Kier Vy. Tumalim ang mga mata ni Lola Felisa at buong pangalan ang tinawag ang isa pang apo. “Kier Vy Delos Reyes!”

Kahit mahina na ang katawan, malakas ang boses ni Lola Felisa habang pinapatawag ang apo. Muling tumalim ang kanyang mga mata, at agad namang napaurong si Kier Vy, na kanina pa nag-iinit ang ulo kay Kaizer.

Sa takot, kahit abala pa si Kier sa pag-iisip kung paano niya dudurugin si Kaizer Zapanta, ay biglang napatayo. Agad ding nagbago ang anyo niya, mula sa nagngangalit na halimaw, naging parang aso ito na naglalambing sa amo.

“Lola…” ani nito, halos pabulong.

“Totoo ba ang sinabi ni Lexie?” diretsong tanong ni Lola Felisa.

Nagkatinginan sina Kier at Lexie. Isang makahulugang titig ang ipinukol ng babae kay Kier, at mabilis naman itong nakita ng lalaki. Ang mapungay, at nagmamakaawang mga mata ng kapatid.

Hindi na makatanggi si Kier. Wala siyang nagawa kundi tumulong sa kapatid sa kasinungalingang biglang nabuo.

“Totoo, Lola,” kagat-labing umamin si Kier Vy.

“Ako ang nagpakilala sa kanila. Kahit na si Lexie at si Zyrus ga—” natigilan siya, napansin ang pagkakamali, kaya agad niyang binawi,

“I mean... kahit engaged si Lexie kay Zyrus, mas mabuting pakasalan niya ang taong gusto niya, kaysa ipilit siya sa hindi niya mahal. Mas magiging masaya ang kapatid ko sa taong pinili ng puso niya.”

Tahimik na nakinig si Lola Felisa. Hindi niya ipinakita kung kumbinsido ba siya o hindi. Pagkatapos ng ilang saglit, dahan-dahan niyang ibinaling ang paningin kay Kaizer Zapanta at may seryosong tinig na nagtanong,

“Mr. Zapanta… totoong gusto mo ba ang apo namin?”