Pagkatapos kong maligo, magpalit ng damit, at mag-ayos, dumiretso na ako pababa. Naabutan ko ang mga magulang kong naghaharutan sa sala—nagkikilitian pa at may pakandong pang nalalaman.
Langhiya! Ang lalandi nilang dalawa. Balak pa yata nilang sundan si Callie. "Oi, get a room. Huwag ninyong balaking sundan si Callie. Gosh, Callie is already twelve years old!" sita ko sa kanila. Mas lalo namang humigpit ang yakap ni Dad kay Mom habang nakakandong ito sa kanya. "Nasundan na nga eh," tugon ni Dad. "W-What?!" gulantang kong saad. Tangina! Ang lalaki na namin tapos may batang darating? "Kidding!" bawi ni Dad bago sila sabay na napahalakhak. Tch! "Alis na ako," paalam ko sa kanila at akmang tatalikod na. "Saan punta mo? Hindi mo pa dadalhin mga gamit mo?" tanong ni Mom, na siyang ikinapangit ng reaksyon ko. "Hindi niyo na ako love," sabi ko na tila nagtatampo at parang maluluha na. Pakiramdam ko kasi, pinapaalis na nila ako. Kakarating ko lang galing ibang bansa, tapos parang pinapalayas na nila ako. "Oii, hindi ah! Syempre, mag-asawa na kayo ni Segundo. Sabi mo nga, may kontrata kayong pinirmahan maliban sa marriage contract. Paano niyo mapapaniwala ang magulang ni Alexandria kung hindi kayo magsasama ni Segundo sa isang bahay? Masyado pa namang desperada ang nanay ni Alex na maikasal ang anak niya kay Segundo," paliwanag ni Mom. Napaiwas lang ako ng tingin habang nakabusangot ang mukha. "Nangyari na, eh. Kasal na kayo—legal na kasal. Syempre, kailangan niyo na lang panindigan lalo na ang kontratang pinagkasunduan ninyo. Kapag nakahanap na ang parents ni Alexandria ng lalaking ipapartner sa anak niya, edi, kung gusto mong mag-file ng divorce or annulment kay Segundo, gawin mo. Pero sa ngayon, panindigan niyo na lang ang kasunduan ninyo," dagdag pa ni Mom, na lalo lang nagpakunot ng noo ko. Tumayo siya at lumapit sa akin. "Olivia," aniya habang nakatingin sa akin. Inilapag niya ang isang kamay sa balikat ko. "Love na love ka namin ng daddy mo. You are always our baby kahit twenty-two years old ka na. Hindi namin hiniling na magiging ganito ang sitwasyon mo. Sa katunayan nga, alam mo 'di ba? Na ayaw namin na maipit ka sa isang kasal na hindi mo gusto lalo na sa arranged marriage. Pero sana... sana maisip mo na may kasalanan ka rin naman kung bakit ka naipit sa isang totoong kasal," malumanay niyang pahayag, bakas ang concern sa boses niya. Tama. Kasalanan ko rin. Hindi kasi ako nag-isip nang mabuti at basta na lang akong pumayag sa pustahan namin, dahil inakala kong hindi ako matatalo ni Segundo. Masyado kasing mataas ang tingin ko sa sarili ko kaya naisahan niya ako. "Pero kung dumating man ang araw na mahulog ang loob mo kay Segundo, syempre, masaya kami ng daddy mo," dagdag niya, dahilan para mangiwi ako. "Never," sagot ko naman. "Huwag kang magsalita ng tapos, Carmen. Baka lamunin mo ‘yang sinabi mo," saway niya sakin bago inayos ang kwelyo ng suot kong blouse. "I need to go," iyon na lang ang nasabi ko. Dahil kating-kati na ang kamay ko na masuntok si Segundo. "Okay. Ingat ka!" paalala ni Mom. Napangiti ako sa kanilang dalawa bago tuluyang lumabas ng mansiyon. --- Dumiretso ako sa garage kung saan nakaparada ang baby super sportscar ko—ang Rimac Nevera. Syempre, dahan-dahan muna ako sa pagmamaneho dahil alam kong pinapanood ako ng parents ko. Pero nang tuluyan na akong nakalayo sa mansiyon hanggang sa nakaabot na sa main road, doon ko na binilisan ang takbo ng kotse. Sa bilis ng Rimac Nevera ko, halos lumipad ako papunta sa restaurant ni Segundo. Ipinarada ko iyon sa exclusive parking lot, katabi ng Lamborghini ni Segundo. Agad akong napansin ng isa sa mga bodyguard niya pagkalabas ko ng kotse. Napangiti pa nga ang lalaki sa akin at binati pa ako ng good morning. Pagkapasok ko sa loob ng fancy restaurant, sinalubong ako ng personal assistant ni Segundo na si Lara. "Naroon po siya," sabi ni Lara sabay turo kay Segundo. May kausap siyang babae, sa damit pa lang, mukhang staff ng restaurant. Halatang nakikipagkulitan siya rito dahil panay ang halakhak nilang dalawa. Tahimik akong naglakad. Lumapit sa kinaroroonan nila nang walang imik. Kaagad naman akong napansin ni Segundo. Nag-iba ang ayos ng upo niya sa mamahaling sofa, pinag-krus niya ang mga hita at nakangising pinagmasdan ako, habang halata sa mga mata niya ang pagkamuhi ko sa kanya. Nagpaalam naman ang babaeng kausap nito kanina at tuluyan nang umalis. "Hey, baby. Did you miss me?" bungad ko sa kanya gamit ang deep voice ko. Sandali siyang napanganga. Agad akong napahalukipkip sa harapan niya, matalim ng mga tingin ang ipinukol ko sa kanya. “So, let me get this straight, Segundo...” Panimula ko bago ko siya pinasaringan ng tingin mula ulo hanggang paa. "Not only did you cheat in the drag race last night, but you also tricked me into signing a real marriage contract, huh?" Natawa lang siya. Tila hindi man lang nagulat o nabahala. “‘Cheat’ is such a strong word, Carmen. I prefer to call it... strategically outmaneuvered.” "Ohhh, ‘strategically outmaneuvered.’ Right." Napatingin ako sa kamay ko kung saan suot ko ang singsing. "At paano naman ‘to? Sabi mo kagabi, PEKE ‘TO!" Sabay pakita ng suot kong wedding ring. Nagkibit-balikat lang siya, parang kaswal lang na nag-order ng dessert. “I said in front of the altar that it was ‘just for fun.’ You laughed. I took that as consent.” PUTIK. Akala ko peke lang ang lahat! Akala ko, isang pagkukunwari lang! Kaya ako pumayag. At ako namang si TANGA, naniwala sa kanya! “I was laughing at how ridiculous you were!” madiin kong saad. Lalo lang lumapad ang ngisi niya, parang enjoy na enjoy siyang inisin ako. Ganyan naman siya palagi. Humihinga upang mang-inis. “And now, you’re laughing as my wife. Beautiful story, right?” I clenched my teeth. “Oh, I am getting this annulled so fast.” Pero kalmado lang siyang sumimsim ng inumin bago sumagot. “Go ahead. But imagine the headlines: ‘Olivia Carmen Misuaris, daughter of a famous, former A-list actor, dumped in less than twenty-four hours.’ Oof. Rough for your reputation.” Napasinghap ako. Matamis ko siyang nginitian. "Dumbed YOU, not dumped ME," pagtatama ko sa kanya. "Oh? You're the woman here. Sino bang nalalagay sa alanganin kapag naghihiwalay ang mag-asawa?" he said, sounding so manipulative. Mahina akong natawa. "Have you ever seen a million twinkling stars in the morning?" tanong ko, sabay lapit sa kanya. "Never been," aniya at bahagyang nakakunot ang noo. Mabilis kong hinawakan ang kwelyo ng suot niyang shirt at hinatak ko siya patayo. "Let me show you those, baby..." Ani ko at walang alinlangang sinapak ko siya. Napasinghap ang mga staff, gulat na gulat nang makita nilang bumagsak ang walanghiyang boss nila sa sahig. Ilang saglit lang ang lumipas bago bumalik ang diwa ng lahat, ngunit walang sinuman ang naglakas-loob na lumapit sa kanya. Mabilis namang sumugod si Lara, bakas sa mukha niya ang matinding pag-aalala. “Sir S-Seg?” Nanginginig niyang tinapik ang pisngi ni Segundo, ngunit wala itong naging reaksyon. Napatingin ako sa kamao kong mahigpit pa ring nakasara. Mukhang… mukhang napalakas yata ang suntok ko. Napasinghap ako nang makita kong may dugong pumatak mula sa ilong niya, gumuhit pababa sa pisngi niya. “Satori, dalhin natin siya sa ospital!” sigaw ni Lara, halos pasigaw na utos habang patuloy siyang niyuyugyog ang walang malay na katawan ni Segundo. Pero ako… hindi ako makagalaw. Para akong napako sa kinatatayuan ko at nanlamig ang buo kong katawan habang bumibigat ang dibdib ko sa isang nakakabahalang realisasyon. Patay ako kay Tita Garnet nito. P-Parang… parang napatay ko yata si Segundo.Pagbalik ko sa living room. Nagulat ako sa nasaksihan ko. “Segundo!” tawag ko sa asawa ko nang makita kong aambahan niya ng sampal si Alexandria. Kitang-kita sa mga mata niya ang galit. Pula, nanlilisik, at nanginginig ang kamay na nakataas, handang bumagsak kay Alex anumang oras. Pero ang mas tumatak sa akin ay si Alex mismo. She looked calm. Walang bakas ng takot sa mukha niya. Ni hindi man lang siya kumurap. It was as if she already knew this would happen and she was ready for it. “What the hell is happening here?” tanong ko, halatang kabado, habang dali-daling lumapit sa kanila. As I glanced around, it was then that I noticed the two shattered antique vases lying on the floor. Mga pirasong porselana na tila ebidensya ng tensyon bago ako dumating. “Umalis ka na,” malamig na sabi ni Segundo, hindi pa rin inaalis ang titig kay Alex. Bahagyang umarko ang kilay ni Alex. Sa halip na matakot o umatras, isang matipid na ngiti ang sumilay sa labi niya. "Aalis naman talaga
Pagkatapos kong maglinis sa kusina, sunod naman sa may sala. May robot vacuum cleaner naman kaya hindi masyadong mahirap maglinis ng sahig. Pindutin na lang ang remote control at kontrolin ang vacuum sa mga parte na hindi ko pa nalilinis. Ang ginawa ko na lang ay gumamit ng feather duster upang alisin ang mga alikabok sa mga kagamitan sa sala.Ngayon ko lang masasabi na ang sipag ko talagang maglinis. Wala kasi akong ibang gagawin bukod kaya kapag malaki ang oras ko ay maglilinis talaga ako, kahit hindi naman talaga ako ganito dati sa bahay at sa apartment na tinirhan ko sa London ng ilang taon. Sabagay, may taga-linis kasi doon, samantalang dito mukhang next week pa darating ang tagalinis. Nakakahiya naman kung papaabutin ko pa ng isang linggo na walang linis ang malaking bahay na ito.Sandali akong napaupo sa mahabang sofa at may napansin na naman akong hibla ng buhok sa ibabaw kaya walang pag-aalinlangan, maingat kong pinulot ang buhok at isa-isa ko itong tinanggal. Napansin ko na
Pareho kaming pagod na napahiga sa kama. Naghahabol pa rin ng hininga at parehong basang-basa ng pawis. Sa gitna ng katahimikan ng kwarto, napasilip ako sa asawa ko, na halos hindi rin makagalaw. Napatingin rin siya sa akin, at sa sandaling nagtagpo ang aming mga mata, para kaming nagkaintindihan ng walang salitang namutawi. Saglit lang ang katahimikang iyon bago kami pareho malakas na natawa. "You said we’d go ‘til midnight, huh? But it’s only nine, what happened to all that energy?" natatawang sabi ko habang nakatitig sa kisame. "I’m totally out of energy, I haven’t even had dinner yet!" aniya kaya napaupo ako sa kama. "Oh, right. You haven’t eaten yet," seryosong saad ko. Muntik ko nang makalimutan na hindi pa pala siya kumakain. "Get up. You should eat," aya ko sa kanya sabay hila sa kanya paupo sa kama. Tamad naman siyang napaupo at itinukod ang dalawang kamay upang suportahan ang sarili na hindi tuluyang mapahiga sa kama. "Well, of course, I need to eat—gotta have some ene
**Olivia's POV** Tulala akong nakaupo sa grand stairs, naghihintay kay Segundo, my heart was going crazy with worry. I prayed over and over, hoping he was okay because until now, he still hadn’t come back. Kaagad kong naangat ang ulo ko noong narinig ko ang mahinang tunog ng pagbukas ng pinto. Napatayo ako at naglakad pababa sa paanan ng hagdan, and there he is—basang-basa ng ulan, parang basang sisiw. “Segundo?!” tawag ko sa kanya, so he looked at me, his eyes filled with a strange kind of heat. “Carmen!” sambit niya sa pangalan ko, his eyes were full of joy and energy. He looked like a lost dog who had just found its owner, his movements were overflowing with excitement. Nakangiti akong lumapit sa kanya at niyakap ko siya nang mahigpit, ramdam ko ang basa niyang damit sa balat ko. Mahigpit din siyang yumakap sa akin, parang ayaw akong bitawan. Noong humiwalay ako, marahan kong hinaplos ang pisngi niya. “Where the hell have you been?” tanong ko, ang boses ko puno ng pag-a
Malakas ko siyang itinulak palayo, kaya’t nauntog ang likuran ni Cecelia sa glass window. Nakaramdam ako ng kaba noong gumalaw si Carmen at napalingon, nakatutok ang mga mata niya sa amin ni Cecelia. I know she can't see us, but my heart is pounding so hard, it feels like it's going to explode from fear and guilt. Cecelia came close to me again, her hand sliding up to my cheek. “Fúck me, Segundo, while Carmen’s dumb ass waits for you,” bulong niya, ang boses niya lasong puno ng tukso. Isang matalim na titig ang ipinukol ko sa kanya. She’s fúcking insane. She gets off on shit like this... the thrill of doing something forbidden. Her fúcked-up kink was kicking in again. Gusto niyang tirahin ko siya habang naroon ang asawa ko sa labas, naghihintay. “Or else, sisigaw ako rito at malalaman ni Carmen na may iba kang babaeng tinatago sa mansiyon na ‘to,” she blackmailed me again, her voice laced with threat. Fúck! I wanted to curse her out, and smash my fist into the fúcking wall,
**Segundo's POV** "C'mon, do it, Segundo," ika niya sa akin habang mariing nakatutok ang hawak kong kutsilyo sa lalamunan niya. "You want to kill me? Then do it now," dagdag niya, parang pangungumbinsi, habang walang bakas ng takot ang mga matang matalim na nakatitig sa akin. Nanginginig ang mga kamay ko, hindi dahil sa takot, kundi dahil sa nag-uumapaw kong galit. Hindi ko talaga inasahang magpapakita siya rito. Sasadyain pang guluhin ang katahimikan namin ni Carmen. Binawi ko ang kamay ko. Isang ngisi ang agad na gumuhit sa kanyang labi, isang ngiting puno ng panunukso at kumpiyansang alam niyang hindi ko kayang pumatay. At dahil doon, malakas ang loob niyang hamunin ako. Alam niyang wala akong lakas ng loob na tapusin siya. "Leave, Cecelia. I swear to God, I never want to see your fúcking face again," I muttered through clenched teeth, every word laced with the rage I’d been holding in. Humakbang siya palapit, unti-unting tinawid ang distansya sa aming dalawa, at pilit na ina
Inantay muna namin ni Segundo na tuluyang makaalis ang sasakyan ng mga magulang niya. Nakaakbay siya sa akin habang nakatayo kami sa tapat ng malaking gate. Dikit na dikit pa rin siya sa akin, gaya ng buong maghapon parang sinasamantala niya talaga ang pagkakataon na makalapit sa akin habang naririto pa ang mga magulang niya. "Alis na kami," paalam ni Papa sa aming dalawa. Napasilip pa si Mama mula sa bintana ng sasakyan, ngumiti, at kumaway sa amin. "Ingat po kayo," tugon ko naman, sabay ngiti rin. Nagdesisyon na silang bumalik sa siyudad nang mas maaga. Gusto nilang makaiwas sa abala ng dapithapon sa daan. Si Ruby naman, halatang matamlay pa rin. Hindi pa rin niya ako kinikibo, malinaw na hindi pa humuhupa ang tampo niya. Talagang mahalaga sa kanya si Moshi, at hindi biro ang epekto ng pagkawala nito sa kanya. Kahit gusto ko siyang kausapin, pinili kong bigyan muna siya ng espasyo. Sabay kaming kumaway ni Segundo habang papalayo ang convoy nila. Nang tuluyan na silang makalabas,
AT LIVING ROOM... "Nag-sex na ba kayo?" Halos masamid si Segundo sa biglaan at sobrang prangkang tanong ng daddy niya. Napailing na lang ako habang ang mama niya ay mahina lang na natawa, waring naaliw pa sa pagkaprangka ng asawa niya. "Sa dami ng puwedeng itanong, 'yon pa talaga ang naisip niyo, Dad?" ganting sagot ni Segundo sa ama. "Syempre naman. Baka kasi hindi niyo pa nagagawa. Excited pa naman kami ng mama mo na magkaroon ng apo," dagdag pa ni Daddy niya. Napailing na lang ako sa loob-loob ko. Ganyan din na ganyan ang mga magulang ko. Wala silang preno kung pag-uusapan ay ang pagkakaroon ng apo. Pero sa totoo lang, parang ang aga pa naman para isipin ‘yon lalo na’t bagong kasal pa lang kami ni Segundo. "Well, depende naman ‘yon kay Carmen. Kung handa na siyang magkaanak, puwede ko namang iputok sa loob," walang kaabog-abog na sagot ni Segundo, kaya napakurot talaga ako sa tagiliran niya. Langyang lalaking ‘to! Wala talagang preno ang bibig, kahit nasa harap ng mga magulan
“Carmen? Wake up,” bulong ng isang malamyos na tinig na tila dumarampi sa tenga ko gaya ng marahang ihip ng hangin. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata, at ang unang bumungad sa paningin ko ay ang gwapong mukha ni Segundo, ang lalaking dahilan kung bakit ang ganda ng tulog ko. “Inaantok pa ako…” mahina kong bulong habang muli kong ipinikit ang aking mga mata, umaasang makakabalik pa ako sa tulog na kanina’y napakasarap. Pero kahit nakapikit, ramdam ko agad ang kakaibang presensya niya. Amoy na amoy ko ang halimuyak ng sabon at ng bagong paligong katawan. Ang bango niya, presko, malinis, parang kakalabas niya lang mula sa shower. “May bisita tayo,” aniya. Napilitan akong imulat muli ang aking mga mata. “S-Sino?” tanong ko, medyo groggy pa, pero unti-unti nang nagiging malinaw ang isipan ko. “Nariyan sina Dad at Mom. Kanina pa sila,” sagot niya, kaya’t bigla akong napaupo sa kama. “Bakit hindi mo agad ako ginising?!” reklamo ko habang mabilis na bumangon. Walang