Semua Bab My Contract Husband: The Ultimate Prank Gone Wrong: Bab 1 - Bab 10

**Olivia's POV** "Carmen, here!" sabay kampay sa akin ni Ruby nang makita niya ako sa may bukana ng isang exclusive bar. Kakauwi ko lang sa Pilipinas galing England. I was in England for five years, at talagang na-miss ko ang Pilipinas, hindi lang ang pamilya ko kundi pati na rin ang mga kaibigan, kakilala, at siyempre, ang klima. Pagkalapit ko sa front bar, agad kaming nagyakapan ni Ruby. Tumatalon pa sa tuwa ang kaibigan ko, halatang mas excited pa siyang makauwi ako ng Pinas kaysa ako mismo. "Girl, na-miss kita nang sobra! Grabe, ang ganda-ganda mo!" hiyaw niya, sabay pisil nang mahigpit sa kamay ko. "Ikaw rin naman. Mas nagiging kamukha mo na si Tito Flordy," sagot ko. Napansin kong parang lalo silang nagkahawig. Hindi naman sa nagmukha siyang lalaki, pero para siyang female version ng daddy niya. "So, sinasabi mong mukha akong lalaki?" seryosong tanong niya sa akin. Natawa ako bago ko siya hinila papunta sa bar stools. Gusto ko ring uminom hindi para maglasing, kundi para l

Napabuntong-hininga ako habang nasa loob ng aking super sports car, ang Rimac Nevera in a striking electric green color. God, this is my baby! Ngunit nang biglang ibinaba ni Segundo ang windshield ng sasakyan niya, ang Bugatti Chiron Super Sport 300+ in its signature black and orange design ay napasinghap ako sa inis. Talagang pinagyayabang niya ang sasakyan niyang mas mahal pa sa sasakyan ko. Napangisi siya sa akin, at sa yamot ko ay napa-eye roll ako. Talagang tatalunin ko siya ngayong gabi. Papakainin ko siya ng alikabok! Itinaas ng flagman ang hawak niyang bandera sa unahan. Naghanda na kaming dalawa para sa paligsahan, pinaandar ang makina, at senyas na lang ang inaantay namin. Nang ibinaba ng starter ang green flag, agad kaming umarangkada. Ngunit nagulat ako nang bigla akong ginitgit ni Segundo. "Fvck!" Mura ko dahil sa ginawa niya. Bumwelo ako at nilabanan siya. Lintek! Wala sa usapan namin na ganito! Talagang gusto niyang magasgasan ang kotse k

7:05 AM, Tuesday, March 11 "Carmen!" Isang malakas na tawag ang bumulabog sa mahimbing kong pagtulog. "Olivia Carmen! Open this dàmn door!" sigaw ng nanay ko habang malakas na kumakatok sa pinto ng kwarto ko. "Sandali!" sigaw ko naman bago inis na pinakli ang kumot na nakatalukbong sa katawan ko. Antok na antok pa ako, tapos itong nanay ko, parang nag-aapoy na naman sa galit na tila may kasalanan akong kailangang aminin sa kanya. Tamad kong binuksan ang pintuan at bumungad ang mukha ng nanay ko na may napakaseryosong ekspresyon. "Mom, bakit?" tanong ko habang magulo pa ang buhok ko. Amoy laway pa nga ako dahil hindi pa ako nakapagmumog o nakapaghilamos. Nagulat ako at napaatras nang bigla na lang niyang ibalandra sa mukha ko ang hawak niyang newspaper. "Ano 'to?" aniya. Naitutok ko ang mga mata ko sa headline news, at halos lumuwa sa gulat ang mga mata ko. Kaagad ko iyong inagaw sa kamay ng aking ina at muling sinuri kung totoo ba ang nakikita ko. — "Th

Pagkatapos kong maligo, magpalit ng damit, at mag-ayos, dumiretso na ako pababa. Naabutan ko ang mga magulang kong naghaharutan sa sala, nagkikilitian pa at may pakandong pang nalalaman. Langhiya! Ang lalandi nilang dalawa. Balak pa yata nilang sundan si Callie. "Oi, get a room. Huwag ninyong balaking sundan si Callie. Gosh, Callie is already twelve years old!" sita ko sa kanila. Mas lalo namang humigpit ang yakap ni Dad kay Mom habang nakakandong ito sa kanya. "Nasundan na nga eh," tugon ni Dad. "W-What?!" gulantang kong saad. Tàngina! Ang lalaki na namin tapos may batang darating? "Kidding!" bawi ni Dad bago sila sabay na napahalakhak. Tch! "Alis na ako," paalam ko sa kanila at akmang tatalikod na. "Saan punta mo? Hindi mo pa dadalhin mga gamit mo?" tanong ni Mom, na siyang ikinapangit ng reaksyon ko. "Hindi niyo na ako love," sabi ko na tila nagtatampo at parang maluluha na. Pakiramdam ko kasi, pinapaalis na nila ako. Kakarating ko lang galing iba

**Olivia's POV** Tatlong araw na akong nakakulong sa loob ng malawak na detention room na ito. Naka-ilang libro na rin ako, mabuti na lang at may mini-library rito sa loob. Kung wala, baka matagal na akong naburyong sa sobrang tahimik. Pero sa totoo lang, gustong-gusto ko ang katahimikang ito. Noong nalaman ng nanay ko ang ginawa ko kay Segundo, agad niyang sinabihan ang tauhan ni Tita Garnet na ipasok ako rito. Hindi ako pumayag noong una, kunwari lang naman na ayaw ko. Nagwala ako, nakiusap na huwag akong ikulong. Pero ang totoo? Gusto ko rin naman. Mas mabuti nang dito ako. At least, hindi kami magkakasalubong ni Segundo. Napailing ako habang inaalala ang high school days namin. Madalas kaming maparusahan sa eskwelahan at palaging nauuwi sa detention. Pero kahit noon, hindi talaga kami pwedeng pagsamahin sa iisang kwarto dahil mag-aaway lang kami nang walang humpay. Parang aso’t pusa. Sanay ako sa katahimikan. Para sa iba, nakakabaliw. Pero para sa akin, nakakapanatag. N