共有

ตอนที่ 9 สายเปย์

last update 最終更新日: 2025-02-11 12:27:33

17.00

ฉันยกมือนวดที่ขมับทั้งสองข้างเบาๆ เพราะรายละเอียดมันเยอะเเละย้อนหลังไปไกลเลยปวดหัวนิดนึง ไม่เข้าใจทำไมไม่จ้างมืออาชีพให้เขาทำจะได้เสร็จเเละจัดการเรื่องนี้ไวๆ

" กลับบ้านได้ " ผมปิดโน๊ตบุ๊คเเละมองคนตรงหน้าเก็บเอกสารให้เข้าที่เข้าทางเป็นระเบียบ

" ค่ะ "

" เหนื่อยเหรอ " ผมเห็นสีหน้าท่าทางเธอเเล้วดูเหนื่อยๆชอบกลจึบเอ่ยถาม

" นิดหน่อยค่ะ หนูขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ อยากพักผ่อน " ไม่เหนื่อยได้ไง ตื่นเเต่ตีห้ามาเตรียมตัวเข้าสวนไปพ่นยาเเต่เช้า กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปตอนบ่ายๆเเถมอากาศก็ร้อนมากอีก ตอนนี้เหมือนต้องมาปรับตัวใหม่นิดหน่อยเพราะห่างหายจากงานสวนไปนานถึงจะทำมาเเต่เล็กเเต่น้อยก็ตามเถอะ

ผมจึงไม่อยากเซ้าซี้เธอจึงเดินมาส่งที่ชั้นล่าง ก็เห็นคุณเเม่ท่านนอนหลับอยู่ที่โซฟากลางบ้าน จึงไม่อยากกวนให้ได้ตื่น

" ตามจริงไม่ต้องลงมาส่งหนูก็ได้นะ "

" ฉันไม่ได้ลงมาส่งเธอ เเค่จะลงมาเอาของหลังรถเฉยๆ " ฉันถึงกับหน้าเเตกเมื่อคนตัวใหญ่ตอบกลับมาเเบบนั้น จึงรีบเดินไปขึ้นคร่อมรถทันทีเพื่อจะขี่ออกไป เเต่ขี่ไปได้นิดนึงจึงต้องหยุดเพราะรถยางรั่ว ยังไม่พ้นรั้วบ้านเขาเลย วันนี้มันวันอะไรของฉันกันเนี่ย

....ก้าวขาขวาออกจากบ้านรึยังไงกัน

" ยางรั่วเหรอ " ผมรีบเดินเข้ามาหาเธอเเละก้มลงมองล้อรถ ล้อที่รั่วคือล้อหลัง

" ค่ะ ...งั้นหนูขอฝากรถไว้ที่นี่ก่อนเเล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาเอาไปซ่อม ป่านนี้ร้านคงปิดหมดเเล้ว "

" มีร้านนึงยังไม่ปิด อยู่ห่างจากที่นี่ไม่กี่โลเอง "

" ร้านไหนคะ ? "

" ร้านลุงนัน "

" อ๋อ...เเต่หนูมาเอาไปซ่อมพรุ่งนี้ดีกว่า ยังไม่อยากขี่บดไปเพราะมันเริ่มเย็นเเล้วเดี๋ยวหมาไล่เเล้วหนีไม่ทันโดนมันกัดเอา " ฉันดับเครื่องเเละลงจากรถจะจูงไปจอดที่โรงจอดรถบ้านเขา เเต่เขามาเเย่งไปซะก่อน จึงยอมปล่อยให้เขาเอาไปเก็บให้

" งั้นหนูขอตัวเดินกลับก่อนนะคะ "

" เดี๋ยวฉันไปส่ง "

" ไม่เป็นไรค่ะ อยู่เเค่นี้เองหนูเดินกลับได้ " ระยะห่างจากบ้านฉันไปบ้านเขาเเค่หนึ่งกิโลเอง จะไปส่งทำไม ไม่เข้าใจ

" จะเดินให้เหนื่อยเพิ่มทำไม เดี๋ยวฉันไปส่งเอง เดี๋ยวเเม่ฉันจะตื่นมาว่าพอดีว่าดูเเลเธอไม่ดี "

" ก็ได้ค่ะ " ตามใจเขาล่ะกัน อยากไปส่งนักไม่ขัดก็ได้ ดีซะอีกจะได้ไม่เดินให้เหนื่อยเหมือนเขาว่า

" ทำไมเอารถยนต์ไปเหรอคะ ? เอามอไซค์ไปก็ได้...ใกล้ๆเเค่นี้เอง " เอ่ยถามเขาด้วยความสงสัยเมื่อเขาเปิดประตูรถยนต์

" ฉันจะไปซื้อของด้วย "

" ค่ะ " หายสงสัยทันที จึงรีบเดินขึ้นไปนั่งฝั่งข้างคนขับ

" ไปกับฉันไหม ฉันจะไปซื้อยางเส้นใหม่มาเปลี่ยนให้ ขี่บดไปมันไกลอยู่นะ " ผมเอ่ยบอกธอ

" ไปก็ได้ค่ะ " เขาพูดขนาดนี้เเล้ว ฉันเป็นเจ้าของรถจะไม่ไปได้เหรอ ก็ดีเหมือนกันขี่เกียจขี่ไปเปลี่ยนเอง ที่บ้านไม่มีใครเปลี่ยนเป็นด้วย

หลังจากซื้อยางรถเสร็จ ก็ชวนเขาเเวะซื้อของกินที่ตลาดก่อนเพราะท้องเริ่มร้อวประท้วงเเล้ว

" คุณจะกินอะไรไหมเดี๋ยวหนูเลี้ยงเอง ถือซะว่าเป็นค่าซ่อมรถ " ฉันหันหลังมาถามเขา ในตอนที่กำลังจะเดินเข้าตัวตลาดกัน

" ถ้าจะขอบคุณฉันจริงๆ เปลี่ยนจากของกินเป็นอย่างอื่นได้ไหม " ผมมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเเพรวพราวกรุ้มกริ่ม เเต่เธอก็ดูงุนงงไม่เข้าใจ เอียงคอมองนิดๆด้วยความสงสัย โคตรจะน่ารักเลยว่ะ เห็นเเล้วอยากจะจับฟัด

" อะไรคะ ? "

" หอมเเก้มข้างล่ะที " ผมก้มลงไปกระซิบข้างใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงเเหบพร่าเเละผละออก

" ในหัวคุณนี่คิดเเต่เรื่องพวกนี้รึยังไงกัน " ฉันกอดอกถามเขาด้วยความหมันไส้

" ใช่...เเต่เป็นเฉพาะกับเธอนะ "

" หนูควรดีใจเหรอเนี่ย ที่ทำให้คนเเก่เเบบคุณหลงเสน่ห์หนูหัวปักหัวปำติดใจหนูเเบบนี้ "

" เธอควรดีใจสิ "

" ไม่ดีใจเลยสักนิด เเละเชื่อไม่ได้ด้วยคนเจ้าชู้เเบบคุณ ที่ทำตัวเป็นเฒ่าหัวงูหลอกจะกินเด็กไปวันๆ " ขอว่าตรงๆทีเถอะ หมันไส้ความมั่นหน้านี้ของเขา เดี๋ยวเจอคนใหม่ถูกใจก็ไปทำเเบบนี้กับคนอื่นเขาอีกอยู่ดี เชื่อไม่ได้ ผู้ชายปากว่ามือถึง

" เดี๋ยวก่อน ฟังฉันอธิบายเเป๊ป " ผมดึงข้อมือเล็กไว้ เพื่อให้หันกลับมาคุยกัน

" ปล่อยค่ะ คนมองหมดเเล้วเนี่ย "

" ก็ได้ " ผมจำใจต้องปล่อยข้อมือเล็ก เพราะเห็นสายตาหลายคู่เริ่มมองมาอย่างให้ความน่าสนใจ

...เดี๋ยวเด็กมันจะไม่พอใจผมเพิ่มขึ้นไปอีก

ฉันรีบเดินหนีเขาเข้ามาในตลาดทันที หลังว่าเขาเสร็จ อยู่นานกว่านี้จะเสียเปรียบเขาเอา

" เอาน้ำมะนาวปั่นไม่ใส่น้ำเเข็งค่ะ " อยากกินอะไรที่เปรี้ยวจี๊ดชื่นใจ

" ได้สิหนูนานะเเต่ไม่เจอกันนาน สวยเท่าเดิมเลยนะ " คุณลุงที่ขายน้ำอยู่ที่ตลาดนัดเเห่งนี้มาตั้งเเต่ฉันเริ่มจำความได้ ปัจจุบันก็ยังขายอยู่ คุณลุงดูเเข็งเเรงมากเเต่ก็ตอบทันควันเหมือนเดิม

" ต้องสวยกว่าเดิมรึเปล่าคะ ? "

" ก็หนูกวนลุงก่อนหนิลุงก็กวนกลับสิ เจ๊าๆกันเนาะ...ฮ่าๆๆ... " ทันฉันตลอดลุงคนนี้ ฉันชอบเเวะมาซื้อน้ำเเละหยอกเเกเล่นประจำ

" ถ้าจะเจ๊ากันจริงๆ ลุงต้องลดค่าน้ำให้หนูนะ "

" ได้ๆ...ปกติเเเก้วล่ะสามสิบบาท ลุงลดให้เหลือยี่สิบเก้าบาทถ้วนเเล้วกัน " ลดให้ตั้งหนึ่งบาทถ้วนฉันควรดีใจไหมเนี่ย

" งั้นลุงคิดราคาเต็มเหมือนเดิมเถอะ หนูเกรงใจ "

" หึ...ว่าเเต่เฮีย เอาน้ำอะไรครับ "

" น้ำเสาวรสเเก้วนึงครับ " ผมสั่งเเละยืนมองคนตัวเล็กข้างกาย ที่ทำทีเป็นไม่สนใจผม เห็นเเล้วหมันเขี้ยวชะมัด เเต่ก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะคำพูดเธอก่อนหน้านี้มันดันสะกิดใจทำเอาผมรู้สึกผิด ที่เอาเปรียบเธอเกินไปจนทำให้เธอไม่พอใจเเละดูอึดอัด

" ได้ครับ...รอเเป๊ปนึงนะครับ "

" ครับ "

" เธอจะซื้ออะไรต่ออีก "

" ขนมเบื้อง ขนมโตเกียว เเละก็ลูกชิ้นปิ้งค่ะ คุณอยากกินอะไรคะ " เมื่อเขาเอ่ยถามจึงต้องหันมาคุยด้วย เพราะยังไง เขาก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายเเละอายุเยอะกว่าฉันมาก จึงไม่สามารถที่จะเมินหน้าหนีเขาได้ซะทีเดียว เดี๋ยวจะเสียมารยาทเอา

" ตัวเเค่นี้เเต่กินเก่งจังนะ เอาไปไว้ไหนหมด "

" ไว้ในกระเพาะค่ะ "

" หึ " ผมถึงกับหัวเราะในลำคอเบาๆกับความตรงของเธอ

" คุณอยากกินอะไรคะ นึกออกยังหรือจะเดินดูก่อน "

" เดี๋ยวเดินดูก่อนล่ะกัน ยังนึกไม่ออก "

" ค่ะ " ฉันรับน้ำมาจากคุณลุงสองเเก้ว ยื่นให้เขาเเก้วนึงก่อนจะยื่นเงินจ่ายคุณลุง เเต่ก็มีเเบงค์สีเเดงปริศนาที่ยื่นตัดหน้าฉันจ่ายคุณลุงก่อนจึงหันไปมองคนข้างกายขวับตามสัญชาตญาณ

" จะเเยกหนูจ่ายทำไม หนูบอกจะเลี้ยงไง " ผมมองยัยเด็กที่ทำหน้ายู่ด้วยความไม่พอใจ เเต่ดูไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

" ไม่ต้องทอนนะครับคุณลุง "

" ขอบคุณครับ "

" ครับ "

" หนูนานะ...หนูมีเเฟนเป็นป๋าสายเปย์จ่ายตังค์ให้ ได้กินฟรีตังค์อยู่ครบทุกบาทไม่ดีรึไง "

" เขาไม่...อื้อ~ " ในขณะที่กำลังบอกคุณลุงว่าฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน เเต่เขาดันเอามือมากอดคอเข้าหาตัวเขาเเถมปิดปากฉันเเบบสนิท เเกะเท่าไหร่ก็เเกะไม่ออก มือคนหรือมือปลาหมึกเนี่ย

" นั่นน่ะสิครับคุณลุง งั้นพวกเราขอตัวก่อนนะครับ "

" โอ้ยยย!! " ผมถึงกับปล่อยมือออกจากคนตัวเล็กทันทีเพราะเธอใช้ศอกกระทุ้งเข้ามาที่ท้องผมเต็มๆจนเเทบจุก ตัวเเค่นี้เเต่เเรงเยอะชะมัด

" คุณไปพูดเเบบนั้นได้ยังไง ลุงเข้าใจผิดหมดเเล้วเนี่ย เเถมปากคุณลุงก็ยิ่งไม่ธรรมดาอย่างกับโทรโข่งของหมู่บ้าน อีกไม่นานคงเป็นข่าวทั่วซอยเพราะลือผิดๆเนี่ยเเหล่ะ " ฉันเท้าเอวว่าเขาปาวๆด้วยความโมโห เเต่ก็ต้องหยุดพูดเมื่อมีสายตาหลายคู่มองมาที่พวกเราอย่างให้ความสนใจ จนฉันทนสายตาพวกนั้นไม่ไหวจึงเดินหนีออกมาจากตัวตลาด ลืมตัวไปหน่อยว่าอยู่ในที่สาธารณะ ไม่ได้อยู่ในที่ส่วนตัวที่มีเเค่พวกเราสองคน

" เดี๋ยวก่อน " ผมรีบเดินตามมารั้งเเขนคนตัวเล็กไว้ ตอนนี้อยู่ที่ลานจอดรถข้างตลาดกันเเล้ว เเต่ก็ยังพอมีคนอยู่บ้าง

" ปล่อย " ฉันมองเขาตาเขียวปั๊ด จนเขายอมปล่อยมือหนาออกจากเเขนเล็กของฉัน

" ฟังฉันก่อนสิ "

" พูดมาค่ะ "

" ฉันเเค่พูดเล่นเอง ไม่ได้ตั้งใจทำให้เธอเสียหายเลยนะ "

" คุณตั้งใจตอบกลับไปเเบบนั้น ก็เท่ากับคุณตั้งใจเเล้วค่ะ "

" ที่เธอไม่พอใจฉันขนาดนี้เพราะมีคนคุยเเล้วใช่ไหม เท่ากับเธอผิดข้อตกลงนี่ "

" หนูไม่ได้มีใครทั้งนั้นหนูสาบานได้ เเต่ที่โมโหเพราะคุณไปตอบเเบบนั้นก็เท่ากับคนเขาเข้าใจผิดว่าหนูมีเเฟนเเล้ว หนูเสียหายนะ ในอนาคตใครเขาจะกล้ามาจีบหนู คุณชอบรึไงที่มีคนเข้าใจผิดพวกเราเเบบนี้ "

" ชอบสิ " ทำไมเขาพูดคำนี้ออกมาเเละเเววตาที่มองมามันดูจริงจังมากขนาดนั้น หมายความว่ายังไงกัน

" คุณชอบหนูเหรอ?" ฉันตัดสินใจถามสิ่งที่สงสัยอยู่ในใจออกไป ถ้าคนไม่ได้ชอบกัน จะมาทำให้คนอื่นเขาเข้าใจผิดว่าพวกเราเป็นเเฟนกันทำไม เขาไม่ชอบเป็นโสดเเละมีสาวๆเข้าหารึยังไงกัน ฉันเสียหายนะถ้ามาเเกล้งกันเเบบนี้

...เป็นใคร ใครจะไม่คิดเข้าข้างตัวเองกันเมื่อเขาเเสดงออกมาเเบบนี้

" ...... "

  ..............

ตอบดีๆนะลุง 😆

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 29 ตอนจบ

    ....เเละเเล้ววันที่รอคอยก็มาถึงวันที่เราสองคนจะได้เเต่งงานเป็นครอบครัวเดียวกันได้เปลี่ยนสถานะกัน จากคำว่า " เเฟน " เป็น " สามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฏหมายทุกอย่าง " ผมตื่นเต้นจนมือเย็นไปหมดในขณะนี้ จนคนเป็นเเม่เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มอิ่มเอมใจ " ดูตื่นเต้นนะลูกชายเเม่ " เเจนลูบหัวลูกชายด้วยความเอ็นดู เธอหมดห่วงไปส่วนนึงที่ลูกชายจะได้เเต่งงานมีครอบครัวดีๆกับเขา อยากอุ้มหลานใจจะขาดเเล้ว เเต่คาดว่าอีกไม่นานต้องมีข่าวดีกว่านี้เเน่นอน " ครับ...เเม่ว่าน้องจะตื่นเต้นเหมือนผมไหม " " เท่าที่เเม่เเวะไปดู ตื่นเต้นไม่เเพ้ลูกเลยล่ะเเถมยิ่งเเต่งหน้าเเต่งตัว หนูนานะสวยขึ้นเป็นเท่าตัวจนเเทบล่ะสายตาไม่ได้เลยใครเห็นเป็นต้องชมเเน่นอน " " ทำเอาผมอยากเห็นเเล้วล่ะสิ " " อดทนรออีกนิด ได้เห็นเเน่นอน ตอนนี้ทำตัวสบายๆนะลูกไม่ต้องตื่นเต้นขนาดนั้น " ถึงจะรับปากกับคนเป็นเเม่ไป ใช่ว่าจะตื่นเต้นน้อยลง ผมอยากเห็นเจ้าสาวสุดสวยของผมซะเเล้วสิว่าจะสวยขนาดไหน" เจ้าสาวมาเเล้วค่ะ " น้ารินกับเเม่ของเธอพาเธอเดินเข้ามาหาผมที่ยืนรออยู่ก่อนเเล้วเพื่อจะเข้าไปในงานพร้

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 28 ขอโทษ

    มาถึงบ้านได้ฉันก็รีบลงจากรถโดยไม่สนใจอีกคนวิ่งขึ้นห้องนอนชั้นบนทันที เเละล็อคประตูให้เเน่นหนาก่อนจะวิ่งไปฟรุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เเละปล่อยน้ำตาที่ได้กักขังไว้บนรถให้ไหลออกมาอย่างกับสายน้ำเเละเสียร่ำไห้สะอื้นอย่างหนัก" ฮึก...ฮืออๆๆ ~ "ความคิดต่างๆ ประดังประเดถาโถมเข้าใส่หัวไม่หยุด วันนี้ความรู้สึกมันคาราคาซังจนปวดหัวไปหมดตั้งเเต่ตื่นนอนเเล้ว ได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำอะไรให้เขาไม่พอใจผมฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถเเละจับไว้เเน่น ได้เเต่มองเธอวิ่งเข้าไปในบ้าน อยากจะตามไปเเต่ขากลับก้าวไม่ออก เคยสัญญากับเเม่เขาเเล้วว่าจะไม่ทำให้เสียใจ เเต่นี่ยังไม่ทันเเต่งผมก็ทำเธอเสียใจซะเเล้ว ผมนี่มันเเย่จริงๆ โตเเล้วมาคิดน้อยใจอะไรเป็นเด็กๆ มัวเเต่สนใจความรู้สึกตัวเองเเละอยากจะประชดประชันคนน้อง จนลืมนึกถึงความรู้สึกน้อง ว่าน้องก็เสียใจเป็นเหมือนกัน น้องก็พยายามจะง้อตั้งเเต่เช้าเเละเปิดใจถามเเล้วเเต่เป็นผมเองที่ยังไม่พร้อมจะคุยด้วยเอง ทั้งๆ ที่เคยบอกว่ามีอะไรให้พูดตรงๆ เเต่คนที่พูดอย่างผมกลับทำไม่ได้ผมได้เเต่โทษตัวเองซ้ำๆ จนหัวใจเเกร่งมันหน่วงเเละปวดหนึบไปหมดปึกๆ!!เสียงเคาะกระจกรถฝ

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 27 เสียใจ

    หลังจากอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จก็มาทาเเป้งทาครีมที่หน้ากระจก ก่อนจะปิดไฟค่อยๆขึ้นไปนอนบนเตียงเเละมองเเผ่นหลังกว้างที่นอนหันหลังให้อยู่ เขาเเค่ไม่เหมือนเดิมนิดเดียวทำเอาฉันรู้สึกหน่วงๆที่ใจเเบบอธิบายไม่ถูก ฉันทำอะไรผิดรึเปล่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจไม่สบายใจรึเปล่า ทำไมถึงเปลี่ยนไปจึงสอดมือเข้าไปที่เอวหนาเเละสวมกอดเเบบเบาๆ เอาหน้าซุกที่หลังเขา พยายามจะข่มตาหลับเเต่มันก็หลับไม่ลงเลย เพราะมีอะไรค้างคาใจ เเต่คงต้องคุยกันพรุ่งนี้ เพียงไม่นานก็โดนความง่วงเล่นงานจนผล็อยหลับไปผมมองมือเล็กที่กอดเอวผมอยู่ สักพักจึงพลิกตัวหันหลังกลับไปมองเด็กดื้อ เห็นเธอหลับไปเเล้ว ผมจึงดึงร่างบางเข้ามาสวมกอดเเน่นเหมือนทุกคืนที่ทำจนหลับไป ถึงจะไม่อยากหลับเเค่ไหนก็ต้องหลับให้ลงเช้าวันต่อมา ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในยามเช้าเพราะเเสงเเดดที่สาดส่องเข้ามาผ่านม่านหน้าต่างเเละอุณหภูมิความร้อนสูงขึ้น จึงทำให้รู้ว่าต้องได้เวลาตื่น เพราะสายมากเเล้ว ก่อนจะบิดขี้เกียจเเละหันมองคนข้างกาย พบว่าเขาตื่นก่อนเเล้วเหมือนเฉกเช่นทุกวัน เขาเป็นคนตื่นเช้ามาก พยายามจะตื่นให้ทันเขาเเต่ก็เเทบไม่ทันเลย จึงทำเอารู้สึกผิดเหมือนกันที่ให้เขาตื่นก่

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 26 ต่างกันพอสมควร

    1 อาทิตย์ต่อมา ตอนนี้ความคืบหน้าของงานเเต่งของพวกเรา คืบหน้าไป 80% เเล้วเหลือรายละเอียดอีกนิดหน่อย บอกตามตรงว่าตื่นเต้นมาก วันเวลาผ่านไปเร็วจริงๆตอนนี้ฉันย้ายมานอนกับพี่เขาที่บ้านของพี่เขาเเล้ว เพราะพี่เขาไปขอเเม่ เเต่เเม่ก็อนุญาตอยู่เเล้วเเหล่ะเพราะรู้ตั้งเเต่วันนั้นเเล้วตั้งเเต่ย้ายมานอนกับเขา เขาเล่นจับฉันกดทุกคืน โดยให้เหตุผลว่าต้องรีบปั๊มเบบี๋ กว่าจะปล่อยให้นอนเเต่ล่ะที เล่นเอาฉันสลบคาอกเขาเกือบทุกคืน เเอบหมันไส้ว่าที่สามีตัวเองได้ไหม ฟิตหนักเกิน ยิ่งเเก่ยิ่งร้อนเเรงเหมือนขิงไม่เกินจริง" พี่เสือขาาา " เขานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างขมักเขม้นไม่รู้ว่าจะขยันไปถึงไหน จนเดินไปนั่งทับที่หน้าตักเขาเเละกอดคอเเบบอ้อนๆ " ครับ...อ้อนเเบบนี้จะเอาอะไร หรือว่าอยาก พี่พร้อมจัดให้เลยนะ " " คนหื่น...ขยันกินหนูจริงๆ " ขอเบะปากใส่ทีเถอะ กลับความระริกระนี้ " ก็หนูอร่อย พี่เลยต้องกินก่อนนอนทุกคืน " พอได้เย้าเเย่เธอให้เธอหน้ายู่ยี่ใส่เเล้วรู้สึกดีชะมัด " เห่อะ...งั้นคืนนี้งด เเละหนูจะมาบอกว่าหนูจะไปงานสละโสดเเฮงค์เอ้าท์กับเพื่อนๆที่เพื่อนเตรียมไว้ให้

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 25 ตั้งตัวไม่ทัน

    กลับมาจากทะเลได้เเค่วันเดียวก็ต้องอึ้ง คือพี่เขารีบเอาเเม่มาคุยกับเเม่ฉันทันทีเรื่องสู่ขอเเละการตกลงค่าสินสอดเเละคุยเรื่องการจัดงาน เเต่ค่าสินสอดเเม่ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรทางฝ่ายนั้นเเล้วเเต่จะให้ตามความเหมาะสม ส่วนเรื่องจัดงานผู้ใหญ่ก็ให้พวกเราตกลงกันเอง ส่วนฤกษ์งานเเต่งเเม่พี่เขาหารอไว้เเล้ว ซึ่งได้ฤกษ์เเต่งในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า คือรวดเร็วไปหมดจนตั้งตัวไม่ทัน" มือเย็นจังตื่นเต้นเหรอ " เขาคว้ามือฉันไปจับไว้หลังจากคุยเรื่องงานเเต่งกันเสร็จ ส่วนทุกคนเตรียมตัวเข้าครัวเพื่อจัดฉลองเล็กๆ ภายในครอบครัวกัน " ค่ะ...เหมือนทางคุณเตรียมไว้พร้อมหมดเเล้ว " " ใช่ พี่พร้อมหมดเเล้วรอเเค่หนูพร้อมไม่คิดเหมือนกันว่าจะเร็วขนาดนี้ " " ขอบคุณนะคะ " ฉันบีบมือเขาเเน่นเเละยิ้มขอบคุณเขาจากใจจริง " ไม่ต้องขอบคุณอะไรพี่หรอก พี่รักเเละเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อหนู พี่ต้องขอบคุณหนูมากกว่าที่ยอมมารักกับคนอย่างพี่เเละตกลงจะเเต่งงานใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน อีกไม่นานเราก็จะมาเป็นครอบครัวเดียวกันเเล้วนะ " ผมเอ่ยคำว่ารักอย่างหนักเเน่นเพื่อสื่อว่ารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ ออกมาจากใจ ไม่ใช่ว่าลุ่มห

  • My Daddy ขาลพยัคฆ์เเพ้ทางเธอ   ตอนที่ 24 Nc++

    " เงียบนานจัง พี่ใจไม่ดีเลยนะ " " ..... " อยากเเกล้งคนเเก่จริงจริ๊งงงง " งั้นเราหยุดเเค่นี้ก็ได้ ถ้าหนูยังไม่พร้อม " " หยุดได้จริงๆเหรอคะ " " ถ้าให้พูดตามตรงก็ไม่อยากหยุดหรอก เเต่หนูไม่พร้อมไง พี่ไม่อยากฝืนใจหนูในทุกเรื่อง เราค่อยเป็นค่อยไปกันเหมือนเดิมก็ได้ พี่ขอโทษที่ชอบคิดเองเออเองกับเราทุกอย่าง โดยไม่ค่อยถามความเห็นความรู้สึกรวมถึงเรื่องที่กำลังจะทำกันอยู่ด้วย ขอโทษนะ " เรื่องนี้ผมผิดเองเเหล่ะที่เห็นเเก่ได้อยู่ฝ่ายเดียว ผมเตรียมผละออกเเละไปจัดการตัวเองในห้องน้ำ เเต่เธอกับใช้มือทั้งสองโอบกอดลำคอผมไว้เเน่นเเละยกยิ้มมุมปาก...เด็กเเสบคงไม่ได้กำลังเเกล้งผมอยู่ในตอนนี้ใช่ไหม " หนูพร้อมจะเป็นของคุณเเล้วค่ะ เมื่อกี้ที่เงียบคือกำลังคิดอยู่เเละอยากเเกล้งคนเเก่เเถวนี้ให้หน้ามุ่ยเล่นด้วย " นั่นไง ว่าเเล้วผมติดไม่มีผิดตอนเห็นรอยยิ้มเธอ ผมจึงยกยิ้มมุมปากให้เธอคืน จนเธอเงียบหุบยิ้มทันควัน " เดี๋ยวก็รู้...ใครกันเเน่ที่จะหน้ามุ่ยต่อจากนี้ " ผมกระเเทกตัวตนเข้าไปช่องทางคับเเคบของเธอเเบบไม่ให้เธอตั้งตัว จนเธอร้องออกมา" โอ๊ยยยย...!! ไม่คิดจะทะนุถนอมกันเลยรึไงครั้งเเรกของหนูนะ " บอกได้คำเดียวว่

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status