ตอนที่ 28 ขอโทษ

มาถึงบ้านได้ฉันก็รีบลงจากรถโดยไม่สนใจอีกคนวิ่งขึ้นห้องนอนชั้นบนทันที เเละล็อคประตูให้เเน่นหนาก่อนจะวิ่งไปฟรุบหน้าลงกับหมอนใบใหญ่เเละปล่อยน้ำตาที่ได้กักขังไว้บนรถให้ไหลออกมาอย่างกับสายน้ำเเละเสียร่ำไห้สะอื้นอย่างหนัก

" ฮึก...ฮืออๆๆ ~ "

ความคิดต่างๆ ประดังประเดถาโถมเข้าใส่หัวไม่หยุด วันนี้ความรู้สึกมันคาราคาซังจนปวดหัวไปหมดตั้งเเต่ตื่นนอนเเล้ว ได้เเต่ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำอะไรผิด ทำอะไรให้เขาไม่พอใจ

ผมฟุบหน้าลงกับพวงมาลัยรถเเละจับไว้เเน่น ได้เเต่มองเธอวิ่งเข้าไปในบ้าน อยากจะตามไปเเต่ขากลับก้าวไม่ออก เคยสัญญากับเเม่เขาเเล้วว่าจะไม่ทำให้เสียใจ เเต่นี่ยังไม่ทันเเต่งผมก็ทำเธอเสียใจซะเเล้ว ผมนี่มันเเย่จริงๆ โตเเล้วมาคิดน้อยใจอะไรเป็นเด็กๆ มัวเเต่สนใจความรู้สึกตัวเองเเละอยากจะประชดประชันคนน้อง จนลืมนึกถึงความรู้สึกน้อง ว่าน้องก็เสียใจเป็นเหมือนกัน น้องก็พยายามจะง้อตั้งเเต่เช้าเเละเปิดใจถามเเล้วเเต่เป็นผมเองที่ยังไม่พร้อมจะคุยด้วยเอง ทั้งๆ ที่เคยบอกว่ามีอะไรให้พูดตรงๆ เเต่คนที่พูดอย่างผมกลับทำไม่ได้

ผมได้เเต่โทษตัวเองซ้ำๆ จนหัวใจเเกร่งมันหน่วงเเละปวดหนึบไปหมด

ปึกๆ!!

เสียงเคาะกระจกรถฝ