LOGINTheir lips met and their tongue battles in sync. Their kisses are desperate, demanding and full of lust. Kasabay ng kanilang mapusok na paghahalikan ang mga daing at halinghing na kumakawala sa mga labi niya.Habol niya ang hininga at naliligo siya sa sariling pawis pero wala siyang pakialam. Sinasalubong niya ang bawat pinapakawalang ulos ng binata at halos mapugto ang hininga sa sarap.Napasabunot siya sa buhok nito habang umuulos ito at bumaba ang mga labi sa mayayaman niyang dibdib. Malakas ang kumawalang ungol sa labi niya ng sipsipin nito ang utong niya habang ang ay minamasahe nito at pinpisil-pisil."Cormac," pabiling-biling ang ulo niya, "Damn it, Cormac! Faster, please!"He sucked her nípple the same time he pinched her clít. Pleasure rushed through her belly and she moaned loudly."Oh, heaven!" Napamura siya sa sarap ng ginawa nito. "Jesus, Cormac, ang sarap niyan."Halos naka-angat na sa ere ang mga binti niya at nanginginig ang mga hita niya habang patuloy sa pagbayo si C
Chapter 142Gumagalaw ang balakang niya para salubungin ang bawat pagpasok ng daliri nito sa loob niya. Napuno ng malalakas na ungol ang buong penthouse habang unti-unti siyang hinahatid ni Cormac sa sukdulan ng kaniyang kaligayahan. Ang isang daliri nito na nasa loob niya ay naging dalawa at mas bumilis ang galaw niyon kasabay ng malalakas niyang ungol at halinghing."Cormac! I'm cuming!" She missed this feeling. "Cormac, malapit na ako-ahh!"Halos bumaon ang kuko niya sa balikat ni Cormac ng maramdaman niyang may sumabog sa kaibuturan niya."Cormac! Oh!" Sigaw niya sa pangalan ng binata ng maabot niya ang sukdulan ng kaligayahan niya.Nawalan ng lakas ang tuhod niya na naka-luhod sa sofa. Bumagsak ang katawan niya pa-upo sa mga hita ni Cormac saka napayakap sa binata habang ang ulo niya ay naka-hilig sa matitipuno nitong dibdib."Naomi." Bulong ni Cormac sa pangalan niya.Habol niya ang hininga. "Hmm?""Undress me."Umupo siya ng tuwid paharap sa hita nito saka inumpisahang buksan a
Chapter 141Dahan-dahan gumalaw ang labi ni Cormac, sinusukat niya kung tatanggi si Naomi sa halik. Parang hinihintay niyang umatras ang babae pero hindi ito umatras.Huminga lang ito nang malalim, hinayaan ang paghalik niya.Doon na nagbago ang lahat.Mas naging mainit ang halik ni Cormac. Mas mapusok. “I missed you,” pabulong ni Cormac sa pagitan ng mga halik. “So bad it hurts. You have no idea how hard it is pretending I’m okay without you. I tried to stay calm but every time I think of you, I lose it. You’re the only thing on my mind. And I hate how much I need you.”Napakapit si Naomi sa balikat ni Cormac.“Then why don’t you leave me for once?” mahina niyang tanong, halos nalunod sa boses niya.Saglit na huminto si Cormac. Idinikit niya ang noo niya sa noo ni Naomi.“That’s not even an option, and iif I stay,” bulong niya, “I won’t know how to stop.”Isinandal niya si Naomi sa bintana. Hinila niya ang kurtina, nag-iwan lang ng maliit na siwang. Kita ang mga ilaw sa ibaba at kap
Chapter 140Sa mansion ng mga Lagdameo ay kumpleto silang lahat sa isang year end dinner party. Tahimik lang si Cormac sa kinauupuan niya. Nakikinig, nakamasid pero ang isip niya, wala roon.Sa dulo ng mesa, naroon ang lolo niya si Frank Lagdameo na dating heneral. Ngayong taon, siyamnapu’t tatlong taong gulang na.Mahina na ang katawan ng bahagyang nakayuko, umaasa sa tungkod. Pero kahit ganoon, hindi nawawala ang dignidad. Isang tingin lang niya, sapat na para tumahimik ang buong hapag.Matapos ang hapunan, may mga dumating na bisita—mga dating tauhan ng lolo niya, kasama ang kani-kanilang pamilya. May isang dalagang kakauwi lang mula abroad.“Cormac, long time no see.”Napatingin si Cormac. Hindi niya ito agad nakilala.Pero ang paraan ng pagtawag ay malambing, may halong landi at sapat para kilabutan siya.Parang… mali.Napangiti siya nang bahagya, pero sa loob-loob niya, may pumasok agad na isang pangalan.Kung si Naomi ang tumawag sa akin ng gano’n… Iba siguro ang pakiramdam.Ta
Chapter 139Nanatili si Naomi sa loob ng kuwarto hanggang sa tuluyang umalis ang sasakyan.Paglabas niya, tahimik niyang inayos ang mga pagkaing malamig na sa mesa. Alam niyang wala namang gaanong pera ang lola niya. Ang perang ibinibigay niya buwan-buwan ay iniipon lang nito. Hindi iyon basta sampu o dalawampung libo. Iyon ay ipon ng matandang babae sa loob ng maraming taon. Gusto niyang pigilan ito pero hindi niya kaya.“Lola…” marahan niyang tanong, “ang mama ko… bakit siya umalis noon?”Mula pagkabata, naririnig na ni Naomi ang mga bulung-bulungan sa baryo.Ang ina niya na si Lavander Santiago ay umalis daw isang taon matapos siyang ipanganak.Iba-iba ang kwento ng mga tao. May nagsasabing nagtaksil ito. May nagsasabing tumakas kasama ang ibang lalaki. Parang totoo lahat at wala ring malinaw na rason.Napatigil si Lola Laida sa pagtathi. Nanatili siyang tahimik ng ilang segundo.“Si Lavander…” mahinang sabi nito. “Lydia, huwag mong kamuhian ang mama mo.”Ibinaba ni Naomi ang tingi
Chapter 138Kinagabihan, tahimik na nanonood ng TV si Naomi kasama ang kanyang lola sa loob ng sala. Mahina lang ang volume parang ayaw nilang gambalain ang katahimikan ng bahay.Biglang may narinig silang ingay mula sa labas. Tunog ng gate na bumukas, yabag ng paa, at mahinang usapan.Napalingon si Lola Laida.“Parang dumating na ang tiyuhin at tiyahin mo,” sabi nito, parang normal lang na pangyayari.Ngunit agad na kumunot ang noo ni Naomi.Bago pa siya umuwi, malinaw niyang sinabi sa lola na huwag ipaalam sa kahit kanino na naroon siya. Ayaw niya ng gulo. Ayaw niyang muling buksan ang mga sugat na pilit na niyang tinakpan sa loob ng pitong taon.Hindi niya nakakalimutan.Kung hindi siya itinulak ng tiyahin niya noon, hindi sana nangyari ang aksidente.Hindi sana nawala ang isa pa niyang anak.Sa loob ng pitong taon, halos hindi niya nakita ang tiyuhin at tiyahin niya. At sa loob din ng pitong taon, unti-unti niyang natutunan na ang pamilya, minsan, ay hindi dugo—kundi kung sino ang







