03 My Dear ฉันได้สามีเป็นนายตำรวจใหญ่

03

(พันธสัญญา) 

****

Per.@ห้องทำงานส่วนตัว

"ไหนคุณบอกว่าปล่อยตัวฉันไง?" ดาด้าทำหน้ามุ่น เงยหน้าถามฐานทัพอย่างเริ่่มมีอารมณ์ อีตาผู้กำกับนี่บอกให้ตำรวจพวกนั้นปล่อยตัวเธอกับผู้จัดการก็จริง แต่นี่อะไร? กักตัวเธอมาห้องส่วนตัวคืออะไร เธอไม่เข้าใจ นี่เขาจะมาไม้ไหนกันแน่

"ใจเย็นก่อนนะคะ ท่านอาจมีเรื่องจะพูดกับเราสองคนเป็นการส่วนตัวก็ได้ค่ะ" เอมมี่พูดในเชิงบวกให้ดาราสาวใจเย็น

"พี่เอมมี่ก็คอยแต่ให้ด้าใจเย็นอ่า" ดาด้าตวัดสายตาไปงอแงกับเอมมี่ ตั้งแต่ช่วงเช้ายันค่ำเธออยู่สน.มาเป็นวันแล้วนะ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำผิดอะไร ทุกอย่างมันคือคราวซวยของเธอ

-_- ฐานทัพส่งสายตาเรียบนิ่งมอง ทีเมื่อกี้ยังร้องไห้โอดครวญราวกับเป็นลูกนก แถมยังกอกตาใส่เขาอีก ฐานทัพส่ายหัวไปมา ทำไมเธอถึงได้ขี้โวยวายเป็นเด็กได้ถึงเพียงนี้ เขายังไม่ทันจะได้อธิบายอะไรเลยตีโพยตีพายไปก่อนแล้ว

"ผมมีข้อเสนอ..แลกกับคุณไม่ต้องถูกดำเนินคดี"

"นั่น...ว่าแล้วเชียว" ดาด้าบนงึมงำพลางมองหน้าหล่อของฐานทัพ...ครั้งที่แล้วเธอเห็นเขาชุดนอกเครื่องแบบ มาวันนี้เขาแต่งเครื่องแบบชุดตำรวจเต็มยศก็..ยอมรับว่าเขาก็ดูดีเหมือนกัน

"..." ฐานทัพมองปากอวบอิ่มที่บ่นงึมงำด้วยดวงตานิ่งเงียบ

"ข้อเสนออะไรของคุณ?" คิ้วสวยขมวดเป็นปม รอฟังเขาเอ่ยอยากตั้งใจฟัง

"เป็นภรรยาผมนะ"

"ห๊า!" เอมมี่โพล่งเสียงหลงด้วยหน้าตกตะลึง มองฐานทัพสลับกับดาด้า

"อะ..อะ..ไร..ของคุณนะ" ดาด้าถามด้วยโทนเสียงอึกอัก เมื่อกี้เธอไม่ได้ยินผิดใช่ไหม? "...!"

"เป็นภรรยาของผมนะ แค่ในนาม..ผมต้องการให้คุณช่วย" ฐานทัพพูดหน้าเคร่งขรึม นัยน์ตาสื่อประมาณว่าเขาช่วยเธอแล้ว..เธอก็ต้องช่วยเขาเหมือนกัน เปรียบเช่นน้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า

"...." ดาด้านึกกำลังตัดสินอยู่ภายในใจที่คิดสับสนเพียงลำพัง แววตาคู่สวย มองหน้าฐานทัพที่พูดออกมาตรงๆ แต่ทำไมเหมือนท่านผู้กำกับหนุ่มกำลังกดสายตาเหมือนกำลังกดดัน ถึงแม้ว่าแววตาของเขาจะดูเรียบนิ่งก็ตาม

"น้องดาด้า..พี่ว่ายอมรับข้อเสนอท่านเถอะนะคะ..ถ้าน้องดาด้าต้องถูกดำเนินคดีขึ้นมา...มีแต่เสียกับเสียนะคะ" เอมมี่จีบปากจีบคอพูออย่างดี๊ด๊า เมื่อเห็นหนทางรอดของดาด้าแล้ว ฐานทัพหน้าที่การงานก็ดี ทั้งหน้าตาก็หล่อเหลา รูปร่างสมาร์ทดีเริดทุกอย่างเธอเห็นด้วย

~*~ "ทำไมถึงต้องเป็นฉันล่ะ..คุณไปจ้างผู้หญิงคนอื่นมาเป็นภรรยาของคุณก็ได้หนิ" ริมฝีปากเรียวพูดหน้ายุ่งๆกับฐานทัพ

"หึ" มุมปากหยักของฐานทัพยิ้มแปลกๆ แล้วสาวเท้ายาวเข้ามาหาร่างบอบบางที่นั่งไขว่ห้าง ก่อนจะย่อตัวลดใบหน้าหล่อให้อยู่ในระดับเดียวกันกับใบหน้าสวยของดาด้าแล้วจ้องไปนัยน์ตาดื้อดึงราวกับเด็ก

-//- ตึก ตึก ตึก  ใจดวงเล็กเต้นไม่เป็นจังหวะ เขาจะใกล้เกินไปแล้วนะ

"โอ้ย..ลูกสาวฉัน" เอมมี่แแอบบิดตัวไปมาพูดพึมพำเบาๆ อย่างเขินแทน ถ้าจะจริงอย่างที่ยัยแม่หมอมหาภัยพูดไว้แล้วล่ะ ถ้าเป็นอย่างนี้ให้อภัย99%ก็ได้

"อะ..ไรของคุณ?" ดาด้าแสร้งทำเป็นขมวดคิ้ว ดวงตาดื้อๆจ้องแววตาเคร่งขรึมของฐานทัพกลับ จะให้เขารู้ว่าเธอเสียอาการไม่ได้

"คุณควรอยู่ใกล้ตัวผม..ลืมไปหรือเปล่าว่าคุณเป็นผู้ต้องหา..ตราปใดที่ยังหาตัวแม่หมออนิกาไม่ได้..ผมว่าคุณไม่สิทธิเรียกร้องอะไรมากไปกว่านี้นะ"

"ก็คือฉันต้องเป็นภรรยาของคุณ?" สุดท้ายแล้วฐานทัพก็พูดกดเธอทุกช่องทาง หากไม่ยอมเป็นภรรยาของเขา ก็ถูกดำเนินคดี

"หึ..ข้อนี้คุณควรคิดได้ด้วยตัวเองนะ" ฐานทัพยิ้มมุมปากก่อนจะลุกยืนเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน วาจาที่ใช้พูดเนี่ยแอบด่าเธอกลายๆเหมือนกัน ร้ายไม่เบา

"อิตาผู้กำกับเหลี่ยมเยอะเอ้ย" ดาด้าบ่นอุบอิบ ยังไงเธอก็ต้องเลือกสิ่งที่เขาเสนออยู่ดี ใครจะเลือกให้ตัวเองต้องติดคุกล่ะ

"สัญญาหกเดือน" ฐานทัพยื่นเอกสารให้ดาราสาว

ฟรึ่บ ดาด้ารับในสายตาแอบค้อนๆ ร่างสัญญามาเร็วเสียจริงๆ ราวกับรู้ล่วงหน้า

"หึ ที่แท้ก็คอยให้ฉันเป็นไม้กันสุนัขให้นี่เอง" เสียงเล็กบ่นอุบอิบในขณะอ่านข้อสัญญา แสดงว่าฐานทัพมีผู้หญิงเข้าหาเยอะพอควร อย่างว่าคนมียศมีตำแหน่งใครก็อยากได้ แต่ยกเว้นเธอ!

"หึ" ฐานทัพยกยิ้มมุมปาก ได้ยินเสียงบ่นของดาราสาวเต็มสองใบหู ส่วนเอมมี่ก็ปราบปลื้มยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ภาวนาให้คนทั้งสองได้กัน ดาด้าจะได้เป็นฝั่งเป็นขวาเสียที

"ในระหว่างที่คุณเป็นภรรยาของผม..ผมจะให้ทางการสืบตัวหาแม่หมอ'อนิกา" เสียงเคร่งขรึมของฐานทัพเอ่ย เขาเชื่อว่าหญิงสาวไม่ได้ทำหรอก เจ้าตัวเล่นโวยวายซะขนาดนี้ ตรวจสารเสพติดในร่างกายก็ไม่พบ เธอเป็นถึงระดับดาราดังคงไม่มาขายยาได้เงินเพียงไม่กี่บาทหรอกเขาคาดเดาได้ เพียงแค่ต้องหาตัวแม่หมอ'อนิกามาให้ได้

"ดะ..เดี๋ยวนะ..ต้องจดทะเบียนเปลี่ยนมาใช้นามสกุลคุณด้วยหรอ?" ใบหน้าสวยคมถึงกับยุ่งเมื่อเห็นข้อสัญญาถัดมา

"ใช่..ครบหกเดือนเมื่อไหร่ผมจะหย่าให้คุณ" เจ้าของหน้าหล่อคมตอบเสียงเรียบนิ่งออกมา

"คุณน้องยอมไปก่อนเถอะลูก น่าภูมิใจออกได้สามีเป็นถึงท่านผู้กำกับ" เอมมี่ขยับมาพูดกระซิบ และฉีกหน้ายิ้มแย้มให้ฐานทัพที่ทำหน้านิ่งขรึมมองดาด้าอยู่

"เหอะ.." ดาด้ากลอกตาใส่ฐานทัพ มือเรียวเล็กยืนไปตรงหน้าฐานทัพ

"..??" คิ้วหน้าขมวดเป็นปมงงๆ

"ปากกา"  น้ำเสียงเล็กเอ่ย ขยับมือเล็กๆใส่ฐานทัพ จะเซ็นสัญญาให้ไม่เอาหรือไง

-_~*  ดาด้าด่าในแววตา ไม่น่างงกับเรื่องง่ายแค่นี้นะ อีตาผู้กำกับ อยากจะด่าดังๆให้ได้ยินซะเหลือเกิน

ปากกาที่เหน็บอยู่ตรงกระเป๋าเสื้อถูกวางใส่ในมือเล็ก โดยเขาไม่ได้เอ่ยพูดอะไร นอกจากมองใบหน้าสวย สรุปเธอยอมเป็นภรรยาเขาแล้ว?

"พรุ่งนี้..คุณว่างไปจดทะเบียนใช่ไหม?" เขาโพล่งถาม รับกระดาษสัญญามาจากเธอที่เซ็นเสร็จเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ไม่.." ดาด้าไม่ทันได้พูดจบประโยคหรอก

"เอ่อ..ว่างค่ะ..น้องดาด้าว่างทั้งวันเลยคร้าาา"  เสียงดี๊ด๊าของเอมมี่แทรกขึ้นมาทันที

"...."

************************