Chapter 2: Boss

"Good morning, Momma! Good luck on your first day!"

Kaagad gumuhit sa labi ko ang ngiti dahil sa tamis nang bungad sa akin ni Sunny. 

"Good morning too, baby." Binigyan ko siya ng mahigpit na yakap at maraming kisses sa mukha niya.

"Ang aga yatang nagising ng baby ko?" 

Alas sais pa lang ng umaga eh, may isa't kalahating oras pa siya para matulog dahil 7:30 pa naman 'yong pasok niya.

"Of course, Momma! Para po makapag-goodbye ako sa inyo," nakangiti niyang sabi.

"Aww." Pinisil ko ang pisngi niya, kagaya nang madalas kong gawin tuwing natutuwa ako sa kanya.

"Okay, basta pagkaalis ni Momma, mag-sleep ka ulit, ha?"

"Titingnan ko lang po, Momma."

Matapos naming magkulitan ay si Grace naman ang sunod kong kinausap para ibilin sa kanya kung anong oras ang pasok at labas ni Sunny sa school.

"Grace, since hindi mo pa naman alam 'yong school ni Sunny ang gawin mo ay mag tricycle na lang muna kayo. Sa Angel's Academy kamo sabihin mo sa driver ng tricycle na sasakyan n'yo," habilin ko sa kanya. 

"7:30 AM 'yong pasok niya. Pagkahatid mo sa kanya sa school, para hindi ka ma-bored at magawa mo 'yong gusto mong gawin pwede mo siyang iwanan do'n tapos balikan mo na lang siya ng 10:00 AM."

"Sige po, ate noted po lahat, " sagot niya. 

"Salamat, Grace. Ikaw na muna ang bahala sa anak ko, ha? Mag-iingat kayo."

"Opo, ate. No problem po. Ingat din po kayo. Good luck po sa first day n'yo."

"Salamat," sagot ko. 

Matapos kong ibilin ang lahat kay Grace ay kinuha ko na ang bag na dadalhin ko pagpasok.

I am wearing a corporate attire na provided ng company na papasukan ko. A color black skirt na above the knee at kapares nitong white longsleeve.

Dahil hindi ako sanay sa pagsusuot ng maiksi kaya naisipan kong magsuot ng stocking para hindi gaanong expose 'yong natural kong balat.

Itinali ko rin ang mahaba kong buhok para hindi ito maging sagabal sa aking mukha. At para maaliwalas ang mukha ko.

Lastly, I wear a black shoes na may taas na isang pulgada.

"Goodbye, baby! Magwo-work na si Momma." nakangiti kong paalam sa anak ko.

"Take care, Momma. I love you!" She gave me a kiss on my left and right cheeks.

"I love you too, baby!"

Paglabas ko ng bahay ay nakaparada na sa labas ang isang malaking kulay itim na van. Marahil ito na 'yong libreng sasakyan ng kompanya para sa mga empleyado nila. 

Nakakatuwa nga dahil halos lahat libre. Imagine, pati 'yong transportation ay sila pa 'yong nag-provide. Mukhang galante ang may-ari ng Paradise Corporation. 

Pagpasok ko sa loob ng van ay halos puno na ito. May sari-sarili din silang mundo kaya bale wala silang pakialam sa pag pasok ko. 

Matagal na siguro silang empleyado ng company kaya naman parang close na silang lahat. Sabagay, ako lang naman itong baguhan dito.

Mahigit kalahating oras din ang byahe namin bago kami tuluyang nakarating sa kumpanya.

Pagkatigil na pagkatigil ng van ay nag-unahan silang bumaba, kagaya ng eksena kanina pagsundo sa akin ay parang hindi ako nag-e-exist. Ang seryoso naman yata nila masyado? 

Parang nagsesenyasan lang sila tapos nagtatanguan, then, okay na nagkakaintindihan na sila.

"Good morning miss, bago ka lang?" tanong sa akin ng driver. Mabuti pa si manong napansin ako.

"Ah, opo. Ako nga po pala si Sydney Agustin." Pagpapakilala ko kay manong nang tuluyan na akong makababa.

"Kuya Bert na lang," ani niya matapos makipag-shake hands sa akin.

"Sige po, kuya Bert. Salamat po sa pagsundo sa akin ah? Pasok na po ako!"

Tinanguan lang ako ni kuya Bert kaya naman ay nagmadali na akong pumasok sa office.

"Good morning mga ate, kuya!" bati ko sa dalawang lalaki at isang babaeng guard na nakabantay sa entrance ng kompanya.

"Good morning!" Bakas ang pagtataka sa mukha ng mga binati ko. 

"Bakit po?" usisa ko.

"Sa tinagal-tagal na kasi naming nagta-trabaho rito, ngayon lang kami binati ng isa sa mga empleyado ng kompanya..." hindi makapaniwalang sabi ng babaeng guwardiya.

"Ah, gano'n po ba? Hindi bale po, mula ngayon masanay na kayo dahil araw-araw ko na po kayong babatiin," masaya kong sabi na ikinatuwa nilang tatlo.

"Bago ka lang ba rito, hija?" 

"Opo. Actually, first day ko po ngayon," masaya kong sabi.

"Gano'n ba? Sige, good luck! Pasok ka na, baka mapagalitan ka pa." 

"This way, Miss Agustin." Si ate na nag-interview sa akin noong nag-apply ako rito. Nginitian ko siya pero hindi siya ngumiti pabalik.

Sinamahan niya ako sa isang hiwalay na room, base sa itsura nito sa labas ay pang lalaki ang office room na ito.

"Pasok ka. Hinihintay ka na ng Boss mo," sabi niya. Tumango ako sa kanya. Huminga muna ako nang malalim bago ako nagpasya na pihitin ang seradura ng pintuan. 

"Good morning!" Isang pamilyar na boses ang nagpanatili sa akin sa aking kinatatayuan sa pintuan ng opisina.

Dahil sa tagpong ito ay pakiramdam ko'y unti-unti na naman akong bumalik sa aking nakaraan.

Saglit kong pinakiramdaman ang sarili ko, kung kamusta ako, ang puso ko...nang wala akong maramdamang kahit ano ay taas noo akong ngumiti at binati rin siya pabalik.

"Good morning—"

"Michelle Villafuerte Claveria..." 

Talagang pinagdiinan niya 'yong last name niya. Mukhang gusto niya talagang ipamukha sa akin na kasal na sila ng dating kasintahan ko. Well, I don't f*cking care! Basta ako, kuntento na ako ngayon sa kung anong mayro'n ako. Masaya na ako sa buhay ko, kasama ang anak ko.

"Miss Michelle na lang ang itawag mo sa akin." Nginitian niya ako kaya ngumiti ako sa kanya pabalik.

"Sa kabilang lamesa ang pansamantalang table mo." Ngumiti ulit siya. Naglakad at nagtungo ako sa itinuro niyang pwesto ko.

Base sa tono ng boses niya ngayon ay totoo ang ipinapakita niya. Palangiti at mahinahon ang boses niya, hindi katulad noong una naming pagkikita sa apartment ni Andrew.

"Uhm...Sydney?" Kaagad kong ibinaling ang atensyon ko sa kanya. Nakatingin lang siya sa akin ng diretso na tila ba ay may nais siyang sabihin.

"Yes po?" tanong ko.

"Uhm, wala. Nevermind, sige, gawin mo na lang pala 'yang mga nasa table mo." Hindi ko alam kung pina-plastic niya ba ako o ano, parang masyadong ang bait-bait kasi ng pakikitungo niya.

"Okay po."

Kagaya ng inutos niya ay isa-isa kong tiningnan ang mga papers na nasa table ko. Hindi ko pa man natatapos lahat iyon ay muli na naman siyang nagsalita.

"Uhm, I just want to ask if na bo-bothered ka ba? I mean...ano kasi, hindi maganda 'yong last encounter natin...six years ago? Hope you're okay working with me? I mean from the people in your past?"

Tumayo ako nang tuwid at buong-puso kong sinagot ang mga sinabi niya o sabihin na nating ang mga tanong niya. 

"I understand your concern, Miss Michelle, but you have nothing to worry. Hindi ako 'yong tipo ng tao na dinadala sa trabaho iyong personal issues ko sa buhay. I know how to work professionally...kaya kung inaalala n'yo po na baka maapektuhan ang trabaho ko, nagkakamali po kayo."

Napayuko siya dahil sa sinabi ko. Nang makabawi siya ay nginitian niya na naman ako.

"I'm sorry. Don't worry, hindi naman talaga ako ang boss mo. I mean, temporary lang 'yong trabaho mo sa akin, for now habang hindi pa nakakauwi ng bansa si Engineer Claveria ay sa akin ka muna...ikaw muna ang sekretarya ko."

Pagkatapos niyang sabihin iyon ay nagpaalam siya na lalabas muna siya.

Sandali, hindi siya 'yong Boss ko? Engineer Claveria? Don't tell me, I'm working with my Ex? What the hell!

"Sydney, I want you to send these papers to Claveria residence. Gusto kong personal mo itong iabot kay Chairman Alfred Claveria."

Hindi ko alam kung ano ang pwede kong maging reaksyon sa ipinag-uutos sa akin ni Miss Michelle. Hindi ko naman kasi alam na tungkulin ko na rin pala ang paghahatid ng mga importanteng dokumento sa mismong bahay ng mga nakatataas. 

"Okay po." magalang kong sabi bago ko inabot ang mga papeles na nakalagay sa isang puting envelope.

"Don't worry, personal kang ihahatid ni Mang Bert. Personal driver siya ng pamilya Claveria." dagdag pa niya na nagpakunot ng noo ko.

"Okay po," Yumuko ako sa harapan niya bilang respeto sa aking pansamantalang paglisan sa opisina niya.

Paglabas ko ng opisina ni Miss Michelle ay kaagad akong naglakad sa hallway para magtungo sa elevator. Mabuti na lamang at kakabukas lang ng elevator kaya hindi na ako naghintay pa ng kahit ilang minuto.

Pagbukas nito ay nasa ground floor na kaagad ako ng building, sa parking lot kung nasaan si Kuya Bert. 

"Sakay na po, Miss Sydney!" Nakahanda na pala siya sa ibaba, halatang hinihintay niya na lang ako. Siguro ay tinawagan na siya ni Miss Michelle na ihahatid ako sa mansion ng mga Claveria.

"Kuya Bert, gano'n po ba talaga sa office nila na kapag may importanteng papeles na kailangang pirmahan ay kailangan pang ihatid sa mismong bahay nila?" tanong ko. 

"Noon po hindi naman, ngayon lang 'yang ganyang set up dahil hindi na nakakapasok ng opisina si Chairman," paliwanag niya na ikinatango ko na lang.

Habang nasa byahe kami ni kuya Bert ay hindi ko maiwasan ang hindi makaramdam ng kaba. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ko ito nararamdaman.

"Ma'am Sydney, narito na po tayo." Napa kurap-kurap ako. Sa sobrang dami kong iniisip hindi ko man lang namalayan na nakarating na pala kami.

Nasa tapat kami ng malaking gate. Tatlong beses ang naging pagbusina ni kuya Bert sa labas ng gate bago ito binuksan ng dalawang guwardiya.

Namangha ako sa sobrang laki ng kanilang mansion. Gusto ko po sanang ilarawan ang kabuuan ng mansion ng mga Claveria ngunit bigla kong naalala na hindi iyon ang sadya ko rito. Naparito ako para sa papeles na kailangang pirmahan ni Chairman Alfred.

Hindi ko alam kung ano ang nilalaman no'n  pero nasisiguro kong importante iyon...dahil hindi naman siguro ako pasusugurin dito ni Miss Michelle ng tanghaling tapat kung hindi iyon importante, diba?

"Pasok po tayo sa loob, Miss Sydney..." ani kuya Bert ng tuluyan na akong makababa ng van.

Nauna siya sa aking maglakad na tila ba sanay na sanay na siya rito. Naalala ko 'yong sinabi kanina ni Miss Michelle na family driver nga pala ng pamilya Claveria itong si Kuya Bert.

Ngunit nakakapagtaka naman na siya rin  'yong driver no'ng libreng transportation ng mga empleyado ng Paradise Corporation.

"Good afternoon po, Chairman," nahihiya kong bati sa lalaking nasa early 60's. Naka wheelchair siya at wala man lang siyang kasama rito sa sala.

"Good afternoon," seryoso nitong sabi. Nanginginig ang mga kamay kong iniabot sa kanya ang white envelope na pinapaabot ni Miss Michelle. 

"Dad, who's there?"

Kaagad akong tumalikod ng mapagtanto ko kung sino ang lalaking naglalakad patungo sa direksyon namin.

"Drew, anak, tara na?  Kumain na tayo." Nasa sala lang kami kaya hindi ko gaanong nakita ang babaeng tumawag kay Andrew, dahilan nang hindi nito pagtuloy sa kinaroroonan namin ng Dad niya. Nakakasiguro akong mom niya ang tumawag sa kanya patungong dining area nila.

"Pakisabi sa boss mo na si Andrew na ang bahalang magdala ng mga papeles na ito sa opisina bukas."

Tumango ako rito.

"—also, tell her that..."

"Hon let's eat na. Enough with that business matter, it's already twelve!"

Natawa si Chairman sa sweet na sigaw ng asawa niya kaya naman humingi ito sa akin ng paumanhin.

"Naku, ayos lang po," kabado kong sabi. 

"Sige po, aalis na po kami," pagpapaalam ko kay Chairman.

"Sandali lang hija, dito ka na kuma—"

"Hindi na po, Chairman, nakakahiya naman po!" Kinakabahan ako kaya halos tumaas na 'yong tono ng boses ko.

"Gano'n ba? Sige, at mukhang nagmamadali ka." sabi niya. 

Kaagad akong tumalikod at tinahak ang daan palabas. Nang makalabas ako ng pintuan ay doon ko sinimulang lumanghap ng sariwang hangin.

Pakiramdam ko'y naubusan ako ng hangin kanina. 

Nakita ko siya! 

Mabuti na lang at hindi niya ako nakita, God!

'Parang sira...siya 'yong boss mo, 'diba? Magkikita at magkikita rin kayo!'

Bigla kong tinampal ang noo ko dahil sa isiping iyon.

"Miss Sydney...okay lang kayo?"

Napakurap-kurap ako. "O-opo kuya Bert. Ta-tara na po," nauutal kong sabi.

Nang makapasok ako sa loob ng van ay nagsimula na namang lumipad ang utak ko.

"Accept it Sydney...kung talagang naka-move on ka na sa manlolokong 'yon, dapat hindi ka na apektado! Panindigan mo 'yong sinabi mo kay Miss Michelle na professional kang magtrabaho!"

"Hindi naman 'yon ang inaalala ko! Paano kung malaman niyang may anak kami...at—at kuhanin niya sa akin? Hindi pwede! Ayoko, hindi ako papayag!"

"Edi, mag-resign ka na lang sa trabaho mo!" 

"Hindi pwede, paano na 'yong kinabukasan ni Sunny? Baka kapag bigla akong nag-resign ay paghinalaan nila ako, hindi pwede!"

"Miss Sydney, okay lang po ba talaga kayo?" Napatingin ako kay kuya Bert, ramdam kong nakatingin siya sa akin gamit ang front mirror ng sasakyan.

"O-opo...ayos lang ako,"

"Pero kanina pa kayo umiiyak..."

Napahawak ako sa pisngi ko. Basang-basa nga 'yon. Nagmamadali kong kinapa ang shoulder bag na dala ko para kuhanin ang panyo ko. Nang makita ko iyon ay kaagad kong pinahid ang mga luhang bumabasa sa aking pisngi. 

Natatakot akong kuhanin nila sa akin ang anak ko. Hindi pwede, hindi ko kakayanin, hindi ako papayag!