"Gano'n ba?" Tumango ako kay Miss Michelle.
Hindi ko alam kung namalikmata lang ba ako nang makita kong bahagyang may gumuhit na ngiti sa labi niya.
"I didn't thought that he's going back this early. I thought he's still out of the country."halos pabulong niyang sinabi iyon ngunit malinaw ito sa pandinig ko. "Po?" pag linaw ko sa sinasabi niya. "Ibig sabihin, siya na 'yong boss mo bukas," Mataman akong pinakatitigan ni Miss Michelle, marahil hinuhuli niya ang magiging reaksyon ko.Pinigilan ko ang sarili na h'wag magpakita ng kahit na anong emosyon. Ayokong isipin niya na apektado ako, na maaapektuhan pa rin ako.
"Okay po," tipid kong sabi na sinabayan ko pa ng pagtango.
"Have you eat your lunch?" Bigla niyang pag-iiba sa usapan.
"Yes po," tugon ko. Kanina pagbaba ko ng van ay inaya ako ni kuya Bert na mag lunch na raw muna kami, pasado alas dose na rin kasi nang dumating kami sa office.
"Good." Umupo siya nang maayos. Kinuha niya rin ang cellphone n'ya. Hindi ko alam kung ano ang tiningnan n'ya roon.
"Would you mind if I ask you some personal questions, Sydney?"
Natigilan ako. Hindi ko siya maintindihan. Ilang oras pa lang kaming nagkakasama rito ay parang ang dami niya nang gustong alamin sa akin. Ayoko namang isipin na insecure siya sa akin dahil hindi hamak na mas lamang siya sa akin. She has everything. She's pretty. She's rich. Idagdag pa natin na asawa niya ang anak ng pinakamayamang pamilya sa buong bansa.
"Su-sure. What is it?" kalmado kong tanong.
"How are you doing?" nakataas ang kanyang kilay na tanong sa akin.
"I'm doing great. I am happy with my life right now," nakangiti kong sagot.
"Is that so?" Umayos siya ng upo pagkatapos ay ipinatong niya ang dalawang kamay niya sa lamesa.
"Are you married right now?" Nanlaki ang mga mata ko sa tanong niya. Ginagawa niya ba ito dahil alam niyang may nakaraan kami ng asawa niya? Tsk!
"No," umiling ako.
"Re-really? Uhm, excuse me."
Bigla siyang tumayo at bahagyang lumayo sa akin nang biglang tumunog ang phone niya.
Kinuha ko ang cellphone ko para i-text si Grace, kung kamusta si Sunny.
Me:
Hi Grace, how's Sunny? Kumain na ba kayo?Ilang minuto lang ang hinintay ko at nag-reply din kaagad si Grace.
Grace:
Ayos lang po si Sunny, ate. Tulog po siya ngayon. Opo, kumain na kami.Napangiti ako sa naging reply niya. Ang anak ko lang talaga ang nakakapagpapawi ng stress at pagod ko. Mabuti na lang at dumating siya sa buhay ko.
Pagkatapos ng breaktime ay bumalik na rin ako sa pagsasaayos ng mga papeles na kailangang pirmahan ng CEO ng Paradise Corp.
Ayon kay Miss Michelle, si Engineer Claveria ang nakalaang pipirma doon.
Dahil first day ko sa trabaho kaya iyon pa lang ang inasikaso ko bilang secretary. Sunod kong kinuha ay ang schedule para bukas, but since welcome party lang ang mayroon bukas kaya walang gaanong appointment para kay Miss Michelle at Engineer Claveria.
Hindi gaanong mahirap at masasabi kong sakto lang ang unang araw ko sa Paradise Corporation. Mabilis din ang paglipas ng oras. Hindi ko namamalayan na 5:00 PM na pala, thirthy minutes na lang at out ko na.
"Kung tapos ka na, pwede ka nang umuwi." ani Miss Michelle na busy sa laptop niya. Nagulat ako dahil ang alam ko 5:30 pa 'yong schedule ng out ko.
"Basta agahan mo na lang ang pasok bukas. Kailangan nating paghandaan ang pag babalik-opisina ni Andrew dahil halos tatlong buwan rin siyang nawala."
Tumango ako sa kanya. Kanina pagkatapos niyang sagutin ang tawag ay pormal niya ng ipinakilala sa akin ang Boss ko, na walang iba kundi si Andrew—ang ex-boyfriend ko.
She even asked me if it is okay with me. Dahil empleyado lang ako na naghahangad ng trabaho kaya sino ba naman ako para magreklamo, 'diba?
Kagaya nang naunang sinabi ko, I'm doing all of this for my daughter. Siya lang ang mahalaga sa akin ngayon, kaya wala akong karapatang magpaapekto pa sa aking nakaraan.
If we were meant to cross again, why not? Besides, I already moved on. Wala na akong galit o kahit ano pa mang matinding emosyon na kinikimkim sa puso ko.
Matagal ko nang tinanggap ang mga nangyari sa akin. Kaya siguro naman panahon na para muli kong harapin ang aking nakaraan.
"Okay po, Miss Michelle, ingat kayo." nakangiti kong sabi bago ko tinahak ang daan palabas.
"Thank you. Ingat ka rin." nakangiti niyang tugon.
"Kuya Bert, salamat po sa paghatid." ani ko kay kuya Bert pagbaba ko ng van. Ang totoo, nakakahiya nga dahil ako lang pala 'yong pinakamalayong hinatid-sundo niya ngayon.
"Walang anuman, Miss Sydney." tugon niya.
"Mag-iingat po kayo!" pahabol ko pa kay Kuya Bert. Tanging ngiti lamang ang itinugon nito sa akin.
Huminga muna ako nang malalim bago nakangiting pumasok sa bahay. "Hi, baby!" kaagad kong bungad pagpasok ko ng bahay. Naabutan kong busy siya, hindi ko alam kung nagsusulat ba siya o nagdo-drawing."Momma!" Mabilis niyang iniwan ang ginagawa niya para lang salubungin ako ng yakap at halik.
"Ang sarap naman ng hugs and kisses ng baby ko. Tingnan mo, tanggal kaagad ang pagod ni Momma, oh!" natatawa kong sabi at saka kiniliti ko rin siya para patunayan sa kanya na hindi ako pagod.
"Wah, Momma stop it! Hahaha, Momma!"
Nang matapos kaming magkulitan ay kaagad niyang ipinakita sa akin ang kamao niya.
"Momma, look! I got three stars!"
"Wow, naman! Ang galing-galing naman talaga ng baby ko. Ano ang ginawa n'yo?" natutuwa kong tanong.
"Teacher told us to write our name, like this, Momma." Ipinakita niya sa akin ang papel niya na puno nga ng pangalan niya. Dahil kinder pa lang naman siya kaya hindi pa gano'n ka tuwid ang sulat niya, pero totoong nasulat niya naman ng maayos at kompleto ang pangalan niya.
"Ate mag-juice po muna kayo, baka nauuhaw kayo,"
"Thank you, Grace." Kinuha ko ang isang pineapple juice at ininom iyon.
"How's your work, Momma?" Napangiti naman ako sa tanong ng anak ko. Kanina bago ako umalis she says, 'Goodluck' to me, tapos ngayon naman she's asking if 'how's my work' what a sweet daughter of mine.
"Ayos lang, baby, I enjoyed working with them lalong lalo na sa Boss ko." Ang tinutukoy ko ay si Miss Michelle na mukhang mabait naman sa akin kanina.
"Really? That's great po, Momma! You should keep it up," she said in a sweet tone. Pinisil ko ang ilong niya dahil natutuwa na naman ako sa kanya.
"Sige baby, ituloy mo na 'yang ginagawa mo. Magbibihis lang si momma sa taas."
"Okay po, Momma." Binigyan niya muna ako ng halik sa pisngi bago ipinagpatuloy ang ginagawa niyang pagsusulat.
This is what I am afraid for, natatakot ako na baka mawala sa akin ang nakasanayan ko—ang buhay ko. Sana walang magbago kahit magkita na kami ng tuluyan ni Andrew.
You and I, We Belong--"You're spoiling me, Drew!" Mahina akong tinampal ni Sydney sa aking balikat ng ipakita ko sa kanya ang regalo ko ngayong sixteenth birthday niya."No. It was just a simple gift." Nakangiti kong sagot sa kanya."Anong simple gift? Excuse me, ang laki kayang effort mo para dito. Imagine, you designed my dream house! Parang kahapon ko lang sinabi kung anong dream house ko...then look at this now! Meron ka na kaagad nito."Tuwang-tuwa niyang sabi habang pinagmamasdan ang disenyo ng bahay na ginawa ko."Balang araw, ititira kita sa dream house mo." Nakangiti kong sabi sa kanya. Nagulat na lamang ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit."Thank you, Drew. I was the luckiest woman on earth kapag natupad mo 'yang promise mo na 'yan." Maluha-luha niyang sabi. Napangiti ako dahil sa labi
The Promise of Forever--"For you," Nagulat ako ng abutan ako ni Drew ng tatlong pirasong plastic na bulaklak. Alam kasi niya na magbuhat pa noon ay allergic ako sa amoy ng kahit na anong bulaklak.Kaagad nasuklian ng ngiti ang aking pagkagulat habang kinukuha ko sa kamay ni Drew ang tatlong piraso ng mga bulaklak."Thank you." Nakangiti kong sabi ng tuluyan ko nang mahawakan ang bigay niya."Anything for you." Sweet niyang sagot na ikinakilig ko.Narito kami ngayon sa park, hinihintay namin sila Michelle at Sunny. Ang sabi kasi ni Michelle ay susunod na lang siya sa amin ni Drew dahil may pupuntahan raw kami.Isinama niya na si Sunny dahil magbuhat no'ng ipinakilala namin ni Drew si Sunny sa kanila ay halos hindi na siya pakawalan ni Michelle. She really loves her niece that much, to the point na minsan halos
One Big Happy Family--"Good morning Dadda!" Mabilis na tinungo ni Sunny ang kinaroroonan ng Dadda Andrew niya. Natawa na lamang ako sa ginawa niyang pagkalas sa pagkakawak ko para mapuntahan ang Dadda niya."Good morning princess!" Masiglang bati sa kanya ni Drew pabalik. Nakangiti niya ring kinarga si Sunny at hinalikan sa pisngi nito.Ang saya-saya nilang panoorin na nagkukulitan. Tila isang napakagandang tanawin ang natatanaw ko ngayon, at naghahatid ang tanawing tinatanaw ko ngayon ng hindi maipaliwanag ng kasiyahan sa aking puso."So, you're a momma now huh? Take note, napakaganda at napakabait pang bata ng anak mo. Manang-mana siya sa'yo,"Nakangiting komento ni Mama habang pinagmamasdan si Sunny at Drew na nagkukulitan."Good morning, Ma." Hinalikan ko si Mama sa pisngi pagkatapos ay binigyan siy
"Ano naman kaya ang iniisip ng mahal ko?"Napalingon ako sa pinanggalingan ng baritonong boses mula sa likuran ko. Pagkatapos ng tagpo kanina, naisipan kong dumito na lang muna sa terrace para mag-isip. Kakatulog lang din ni Sunny kaya mag-isa akong nagtungo rito. Hindi ko naman akalain na susundan ako ni Drew. Ang daming gumugulo sa isipan ko. Ang dami kong gustong itanong sa mga magulang ko, kung paano sila nakaligtas, at kung bakit ngayon lang sila nagpakita sa akin. At kung bakit kilala sila ni Drew. Ngunit wala akong lakas ng loob para itanong iyon sa kanila. Hindi ko alam. Huminga muna ako ng malalim bago tinugon ang tanong niya. "Wala naman. Masaya lang ako." Nakangiti kong sagot sa kanya. Yumakap siya mula sa likuran ko pagkatapos ay sininghot-singhot niya ang buhok ko. "You still smell so sweet darling." He said sexily. Natawa ako sa sinabi niyang 'yon. "Kahit kailan talaga, napaka bolero mo ano?" Naniningkit ang mga matang sabi ko. I heard him chuckled because of what
"Sydney please? H'wag mo namang ipakulong si mommy. I need her,"Pagmamakaawa ni Belle sa akin. Gustuhin ko mang i-urong ang kaso ay hindi ko ginawa. Ayokong hayaan lang si tita Fely sa mga pagkakasala niya. It's unfair, lalo na't ilang taon akong nawalay sa parents ko dahil sa kagagawan niya."I wanted to Belle, but I'm sorry...hindi ko kayang ibigay ang hinihingi mo. Gusto kong matoto si tita sa mga pagkakamali niya."Pagmamatigas ko kay Belle. Kita ko sa mga mata ni Belle na naiintindihan niya ako. Ngunit gano'n pa man ay naaawa ako kay Belle. Dahil mag-isa na lang siya sa buhay. She's only twenty, at naniniwala akong mabuting tao pa rin si Belle sa kabila ng mga ginawa niya rin akin."I'm sorry Sydney...I'm sorry for all the troubles and pain that I've caused you." She seriously said. I smiled at her. Kinuha ko ang kamay
"M-mama...P-papa?" Ulit kong tawag sa kanila. Nakatingin lang sila sa akin at paunti-unti ay ang pagguhit ng ngiti sa mga labi nila."S-Sunny?" Gano'n din ang ginawa ng anak ko, nangungusap ang mga mata niya habang nakangiti sa akin.Halos patakbo kong hinakbang ang kinaroroonan nila para bigyan sila ng mahigpit na yakap. Ngunit bago ko pa man sila mapuntahan ay isang makisig na bisig ang pumigil sa akin.Nang lingunin ko ito ay nagsusumamong mga mata ni Drew ang nakita ko. He's stopping me from reaching my parents' and daughter. Tila ba ayaw niya akong lumapit sa kanila."Sydney, I'm here." Pabulong ang pagkakasabi no'n ni Drew. Muli kong ibinalik ang tuon ko sa kinaroroonan nila mama at papa, maging ng anak ko.Ngunit nang lumingon ako kung nasaan sila kanina ay gano'n na lamang ang pagkagulat ko...dahil isang delikadong lugar iyon na k