Chapter 48 - Hindi ko kailangan nang tulong mo

Rhian's Point of View

"Manang, anong ginagawa niya dito? Paalisin mo iyan."

Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa sa sinabing iyon ni Logan. Parang gusto ko na lamang matunaw dahil sa malamig na pagtrato sa akin ng binata.

Kinagat ko ang pang-ibabang labi ko at bahagyang tumingala upang hindi tuluyang bumagsak ang aking mga luha.

"Pero iho, gusto ka niyang maka-usap." Tugon ni Manang Dulce.

Nag-alalang napalingon sa akin ang matanda nang hindi nagbago ang madilim na awra ng lalaki. Alam nitong nasaktan ako sa malamig na pakikitungo ng kanyang alaga.

"Wala akong panahon humarap sa bisita, manang. Maaari na kayong lumabas ng aking kwarto. Gusto ko hong magpahinga."

Malungkot na tumango si manang Dulce sa lalaki. "Halika na, iha. Bumalik ka na lamang sa ibang araw."

Tila napako naman ako sa aking kinatatayuan, nanatiling lamang akong nakatayo roon.

"Ano pang ginagawa mo diyan, umalis ka na." Malamig ang boses na saad ni Logan.

Parang may tumutusok na libo-libong karayom sa aking