Tinawagan ko siya ng makailan na ulit, ngunit kung hindi ko siya ma-contact ay pinapatayan niya naman ako cellphone.
Nawala na ang init ng mga pagkain, ang mga kandila ay natupok na ng apoy, ngunit ni anino niya ay hindi ko man lang nakita hanggang sa makatulog na ako. Nagising lamang ako ng ingay na narinig ko mula sa garahe.Nagmamadali ako na tumayo, at saka ko tinakbo ang distansya para makasilip ako sa may bintana at doon nga ay nakita ko siyang bumaba ng kotse.Bumukas ang pintuan sa harap, at bumilis ang pulso ko habang nakatayo ako doon, naghihintay. Pumasok siya, pagod at tila hindi maipinta ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Sumulyap siya sa akin, at saka binigyan ako ng isang nakakapagod na ngiti."B-Bakit ngayon ka lang?" Puno ng pangamba ang aking damdamin. Natatakot ako na ang lumabas sa kaniyang bibig ay ang dahilan na nakalimot na naman siya, lalo na at kaninang umaga ay nangako naman siya na maaga na uuwi."Happy Anniversary, honey..." pagbati niya. Nilapitan niya ako, sandali na yinakap at saka ibinaba muna ang mga gamit na dala niya.Naramdaman ko ang tila bukol sa aking lalamunan, ngunit may kung ano sa kanyang mga mata na tila malayo, na parang nasa ibang lugar ang kanyang isip."Late ka na, Lucas. Nabigo mo na naman ako sa pangako mo," walang gana na sambit ko."Alam ko, Dianna. And I'm very sorry. Sadyang may mga nangyari lang talaga kanina sa trabaho." Napatitig ako sa kaniyang mga mata, kasabay ng pag-alala ko sa sinabi sa akin ni Dylan. Ganoon pa man ay hindi ko sinabi sa kaniya na alam ko na maaga siyang umalis sa trabaho."Sorry, okay? Babawi na talaga ako next time." Lumapit siya sa akin at hinaplos ang aking pisngi at na amoy ko ang isang hindi pamilyar na pabango.Bumilis ang tibok ng aking puso. Matapang ang amoy, na tila ba may kakayahan pa itong sumakal ng damdamin.Had I come into something I wasn't supposed to discover?Nangunot ang aking noo, nagbabalak na sumabog ang inis na naglalaro sa aking puso. Nakahanda na ang mga salita na gusto ko sabihin sa kaniya, ngunit napigil ang lahat ng iyon ng yakapin niya ako at kalaunan ay mag-umpisa siyang dampian ako ng halik hanggang sa lumalim iyon.His tongue slides into my mouth as he kisses me, I feel his hard length in between my legs. Ang mainit na dampi ng kaniyang mga palad ay gumapang sa aking katawan, hanggang sa buhatin niya na ako habang patuloy pa rin siya sa paghalik sa aking bandang leeg.Napapikit ako habang dinadama ang kiliti, hanggang sa hindi ko na namalayan pa na nakapasok na pala kami sa kaniyang kwarto."Ahh..." Napa-ungol ako ng bahagya niya kagatin ang pang-ibaba ng aking labi. He then, started to pulled up my shirt and he takes off my bra to see me naked from my chest down. His hand slowly slid under the lace of my panties to touch my wet core as if teasing."Oh, L-Lucas..." Hinubad niya ang kaniyang pang-itaas na kasuotan at saka hiniga ako sa may kama at nagpatuloy siya sa paghalik sa aking habang ang isa niyang kamay ay humahaplos sa aking dibdib.He gently massaged the spot that makes me moan louder. It felt so good that I had to bite him harder on the lip to stop myself from doing anything embarrassing like crying out.Ganoon pa man ay gusto ko ang nangyayari ngayon. Gusto ko na parehas kami mag-init sa ibabaw ng kama na ito. Nais ko maramdaman ang kabuuan niya sa akin at hindi naman ako nabigo.Bumaon ang aking mga daliri sa kaniyang bandang likod ng ipasok niya na ang kaniyang pagkalalaki sa akin."Ohh! Lucas, ahh~""Oh fuck..." I moan as he grinds harder on me while I try to control my body's reactions. My hips start moving as well to meet him thrust by thrust."Ahh.." kumawala ang ungol sa kaniyang bibig na lalo lamang nagpa-init sa akin. Ang aking paningin ay umiikot na habang nakatingin ako sa bawat pag-ulos niya."L-Lucas, please cum inside me. Please, honey..." sambit ko sa gitna ng aking mga pag-ungol, ngunit bago pa man iyon mangyari ay humiwalay na siya sa akin.Napapikit ako, pagod ang aking naramdaman kasabay na pagpikit ko ng aking mga mata ay ang pagbagsak naman ng kaniyang katawan sa aking tabi.Madaling araw ng magising ako, dahil sa uhaw. Nang lingunin ko siya sa aking tabi ay napangiti ako. Bagama't nauwi sa wala ang aking mga inihanda ay masaya pa rin naman ako dahil sa nangyari sa amin.Papunta na sana ako sa kusina ng mapansin ko ang mga gamit ni Lucas na nagkalat pa sa may sala. Bahagya akong napa-iling habang nangingiti. Hindi na talaga niya iyon naitabi muna. Sa palagay ko ay kanina pa talaga siya na nanabik sa akin, kaya naman doon muna ako dumiretso.Una ko itinabi ang ilang folder, kasunod ay ang bag niya, ngunit natigilan ako ng mayroon doon nahulog na isang pahaba na box."Bakit..."The luxury box is familiar, I am sure that this accessory cost more than most cars in my life. I opened it, and my eyes widened at the sight of what was inside. It's a necklace a beautiful chain of gold with a large emerald set into its pendant. There were also several other gems and ornaments. Ngunit hindi ko doon naituon ang aking tingin kun'di sa dalawang letra na nakaukit dito."R.D?"Nag-angat ako ng aking tingin habang hawak ko pa rin ang kwintas. Mula rito sa aking kinatatayuan ay napatingin ako sa itaas ng bahay, direkta sa kwarto ng aking asawa. He once give me necklace but with my initials, so I'm thinking now if this one is for me.Hindi na ako nakatulag pa. Hanggang ngayon ay malalim pa rin ang takbo ng aking isipan habang umiinom ako ng kape rito sa may kusina habang hinihintay ang paglabas niya sa kaniyang kwarto."Good morning!" pagbati niya sa akin. Tumayo naman ako para salubungin ang kaniyang halik."Honey, I'm sorry kung 'di na kita masasabayan mag-breakfast. Sa opisina na ako kakain. Nag-set kasi ako ng meeting para sa mga new investors ng kompanya.""Ah, okay lang. Sana ay maaga ka rin maka-uwi mamaya.""Itra-try ko. Sige, alis na ako." Tumalikod na siya sa akin ngunit hinabol ko siya."Ahm, L-Lucas..." Nilingon niya ako, kasabay ng paglabas ko sa aking bulsa ng kwintas na nakita ko sa kaniyang gamit."Who's R.D?" Nakita ko ang pagkagulat sa ekspresyon ng kaniyang mukha."Bakit nasa gamit mo ito? Kanino mo ito ibibigay?" sunod-sunod na tanong ko, habang siya ay tila ba nabuhusan ng malamig na tubig."Are you cheating on me?" mahina, ngunit madiin na dagdag ko pa, ngunit nanatili na tikom ang kaniyang labi. Nangunot ang aking noo, tumikom ang aking mga palad."Tatanungin ulit kita, Lucas..." Humakbang ako palapit sa kaniya at itinapat sa kaniyang mukha ang hawak ko na kwintas."Are you having an affair?"Hindi ko alam ang eksakto na aking mararamdaman. Basa ang aking mga pisngi ng ihinto ko ang aking kotse sa garahe ng bahay. Matagal-tagal pa bago ako lumabas dito dahil hanggang ngayon pakiramdam ko ay pinagbagsakan ako ng langit at lupa. Napahilamos ako sa aking mukha. Hindi ko mapigilan na maiyak lalo na at tuluyan na nga nawala sa akin si Dylan, ni hindi niya man lang nalaman na magkakaroon na kami ng anak na dalawa.Alam ko na kasalanan ko ang lahat kung bakit siya nakipaghiwalay sa akin. I can't blame him for that. Kahit na gusto ko man siya sundan sa Hongkong ay ayoko na maging makasarili na naman ako. Marahil mas makakabuti nga kung malayo muna siya sa akin para hindi na rin siya masaktan pa. Bagsak ang aking mga balikat ng humakbang ako sa harap ng pintuan ng bahay. Binuksan ko ito, pagkatapos ay pinindot ang switch ng ilaw. Namilog ang aking mga mata, umawang ang aking labi at nanginig itong muli ng makita ko kung sino ang lalaki na nakatayo roon, may hawak na mga bulaklak,
I took a deep breath, as I decided to call him. It's just so stupid of me to believe that I can handle the fact that I'll no longer have someone like Dylan Rios in my life. But then, despite the multiple attempt to call him, I didn't get a chance to reach him again.Isa itong gabi na puno ng pagsisisi ang aking damdamin. Nakasandal ako sa dulo ng aking kama habang nakalagay sa ibabaw ng aking hita ang isang box kung saan namin ini-ipon ni Dylan ang ilan namin mga litrato na kuha namin sa New York at sa iba pa na bansa kung saan kami noon nagbakasyon. In a cemetery where my unborn child is buried in, I put down my head and slowly caresses its tombstone. Gumuhit ang lungkot sa aking puso. "Sorry baby...""Your Mom had been a monster. Ang tanga ko para isipin na magiging proud ka riyan sa akin sa heaven. Siguro nga ay ikinakahiya mo na ako riyan." Mapait ako na napatawa. "Your father hurt me so much, and the pain he inflicted to me grew into anger, and that emotions turned me into som
"Ako ba talaga ng nasa puso mo o ang dati mo pa rin na asawa?" malungkot na tanong niya sa akin."Dylan, totoo na—" Yumuko siya at pinahiran ang kaniyang pisngi na nabasa ng kaniyang mga luha. "Nangako ako sa iyo na susuportahan kita sa lahat, na hindi kita iiwan." I see the pain the way he looked at me. He knew how much my heart was broken—he saw my scars yet he still tried to comfort me. But I am the one who's hurting the person who saved me. "A-And I'm really sorry, Dianna..." Tumulo ang panibagong luha sa aking mga mata. Hinawakan ko siya muli sa kaniyang mga braso."Sorry because I can't fullfil my promise anymore. Mahal na mahal kita, alam mo iyan. Pero masiyado na kasing masakit.""Ang sakit makita na iyong taong mahal mo ay hindi pa rin tuluyan makalimot sa lalaki na sinaktan lang siya. Ang sakit magmahal ng babae na tila hindi pa tapos mahalin ang unang lalaki na minahal niya kaysa sa akin." "Ang hirap makipag-kompetensya. Ang hirap-hirap, Dianna.""N-No, Dylan..." Mahigp
Ipinagpatuloy ko ang pagpapahirap sa kanila. Bawat araw ay naiibsan ang aking pagod sa tuwing nababalitaan ko ang mga bagong ganap sa kanilang buhay. Mula sa magandang bahay ay sa cheap na motel na sila tumitira. Ngunit sa lahat ng mga nangyari sa kanila ay ang balita na mayroon ninakaw si Roxanne sa isang tanyag na shop ang siyang hindi ko malilimutan. Ilan lamang iyon sa ebidensya na naghihirap na talagang naghihirap na sila. "Yaya, sino ba iyan?" tanong ko, pagkatapos ko lumabas sa opisina ko sa aking bahay at nakarinig ng ilang sigawan. "Ma'am, may dalawa po na tao na nagpupumilit kayo makausap." Nangunot ang aking noo. Sinulyapan ko ang relo sa aking kamay. Maga-alas-nuebe na ng gabi."Sige, yaya. Ako na ang bahala." Naglakad na ako patungo sa pintuan at doon ko naabutan si Lucas at Roxanne na nagtatalo pa. "Ano ang ginagawa niyo rito? Gabing-gabi na, hindi ba kayo nahihiya sa mga kapit-bahay ko at dito pa kayo naga-away?" "Sabi ko na sa iyo, Lucas. Hindi na dapat tayo pumun
Nasa daan na ako patungo sa aking kompanya. Ngayong araw ay balak ko muna pagtuunan ng pansin ang mga mahahalaga na meetings ko sa mga bagong investors. Muli ay sumulyap ako sa aking relo, may isang oras pa marahil bago ako makarating sa kompanya.Sa pagbalik ko muli ng aking tingin sa kalsada ay naging mabagal ang aking pagmamaneho ng mapansin ang kumpulan ng tao at ang traffic sa kabilang lane ng kalsada."Anong mayro'n?" bulong ko pa sa aking sarili. Ibinukas ko ang bintana at saka ko nakita ang isang pamilyar na kotse. It was Lucas' prized possession, a symbol of his former wealth.Itinabi ko sandali ang aking sasakyan pagkatapos ay pinanood ko kung paano makipag-away si Lucas sa repo man. Ang kaniyang mukha ay namumula na dahil sa galit, mataas din ang tono ng kaniyang boses na pati mga ibon ay napapalipad palayo. He was gesturing wildly at the car, clearly desperate to stop it from being taken away. Hindi ko napigilan na matawa sa kung ano ang aking nasisilayan ngayon. Ang lalak
"To what do I owe this unexpected visit?" Sinalubong ko ang madilim na tingin niya sa akin."Hayop ka, Dianna. Ikaw ang dahilan kung bakit naghihirap kami ngayon!" mahina ngunit madiin na sambit niya pagkatapos ay mahigpit ako na hinawakan sa aking braso. "Bitawan mo ako, Lucas," may banta na utos ko sa kaniya, ngunit hindi siya nakinig."Wala ka ba konsensya ha? Dahil sa mga pinaggagagawa mo ay nadadamay ang anak namin." Napakagat ako sa aking sarili ngipin, dahil ayaw niya ako bitawan ay ako na ang nag-alis ng kaniyang kamay sa aking braso."Ah, alam mo naman pala iyang salita na iyan. Bakit, Lucas? Kayo ba na konsensya sa lahat ng ginawa niyo sa akin? Hindi naman, so bakit ko ibibigay sa inyo ang tahimik at masarap na buhay na gusto niyo kung ipinagkait niyo iyon sa akin?""The tables have turned already. Ayaw niyo iyon, time niyo ito para mag-shine.""Hindi ako nagbibiro, Dianna." Tumaas ang aking kaliwang kilay. "Oh, bakit? Sino ba ang may sabi na nagbibiruan tayo rito, Lucas? W