"Ma! Wala namang gano'n eh!" Pahabol na sigaw ni Amber. Pulang-pulang ang pisngi nito dahilan upang matawa ng mahina si Ashton Blumentrint.
"Walang nakakatawa!" Gigil niyang tinampal sa braso ang lalaki.
Nagpigil naman ng tawa si Ashton at baka mapikon ang kanyang misis.
"We need to go outside now, the kids are already there."
"Kahit 'di mo sabihin lalabas na talaga ako." Lukot ang mukha nitong bumangon at nagpatiuna patungo sa pinto. Hindi naman nawala ang ngiti ni Ashton dahil sa misis niyang pikunin.
Kalalabas pa lamang nila nang silid ay nabungaran na niya agad ang kambal na nasa sala. Nang bumaling ang tingin ng dalawa sa kanya ay kitang-kita niya ang ningning sa kanilang mga mata.
"Mommy!"
"Mama!"
Sabay na nanakbo ang dalawa patungo sa kanya niyakap ang kanyang tuhod.
"We miss you so much, mommy."
Kaagad naman siyang naupo upang pantayan ang dalawa.
"Nakilala niyo na
Hello po. I just wanna extend my sincerest appreciation to all my readers. Sana samahan niyo po sina Ashton at Amber hanggang sa pinahuling kabanata. Special decidation to Rehan Jay, Kevyn Bautista, Liza, Noel Villamor, Judy Tanlo and MD Bernardo. Thank you so much for reading.
Sa loob ng isang linggong pananatili nila sa bahay ng mga Velez at kung anu-anong inutos ni Amaya Velez sa kanyang manugang. Naranasan ng lalaki ang mag-igib, magsibak ng kahoy, magluto, maglaba ng mano-mano at mag-construction worker sa renovation ng kusina ng mga Velez.Halos hilain na ni Amber ang araw para makauwi na sila. Dahil sa tuwing naaawa siya sa lalaki at sasabihin niyang uuwi na sila ay laging linyahan ni Ashton Bluementrint na ayos lamang siya."Siguro nagsisisi ka na ngayon, noh?" Nasaad ni Amber matapos tumabi ng higa sa kanyang mister.Nakasandal ang lalaki sa headboard ng kama at abala sa pagtitipa sa laptop na nasa kanyang kandungan. Tila modelo ito, prenteng nakasandal sa headboard habang walang pang-itaas na damit. Tumigil sa saglit sa ginagawa si Ashton at saka bumaling sa kanyang misis."Regret to what?" Muli nitong binalik ang atensiyon sa laptop. Sa isang linggong pananatili nila sa mga Velez ay natambakan na siya ng t
Nagising si Amber na wala na si Ashton Blumentrint sa kanyang tabi. Nang sipatin niya ang oras sa digital clock na nasa bedside table ay pasado alas syete na ng umaga. Duda niya ay pumunta na sa trabaho ang kanyang mister kaya naman hindi na siya nag-abalang hanapin pa ito. Naramdaman niya ang panlalagkit kaya naman dumeretso na siya sa banyo upang maglinis ng katawan. Matapos siyang maligo ay napili niyang isuot ang isang kulay mocha na bestida. "Amber?" Natigilan siya sa pagsuklay ng buhok nang marinig niya ang pagtawag ng kanyang mister mula sa silid. "Nandito ako, tanders." Malakas na saad niya. Maya-maya lamang ay nabungaran na niya ang pagpasok ni Ashton Blumentrint sa loob ng walk in closet. Sumilay ang ngiti ng lalaki nang humakbang ito palapit sa kanya. "Let me do that." Kinuha nito ang suklay na hawak niya na hinayaan lang naman niya. Nang tumalikod siya at humarap sa salamin ay marahang sinuklay ni Ashton ang
Isang linggong bakasyon. Sorpresa kung sorpresa. Matapos silang umalis sa House of Gabriel ay dumeretso sila sa airport. Sumakay sila sa private plane ng mga Villacorda. Mukhang plinano iyon ni Ashton dahil may bagahe na silang nakahanda sa loob ng eroplano.Hindi inakala ni Amber na mararanasan niya ito sa kanyang buhay. Pakiramdam niya ay tila nasa perpektong ayos ang lahat. Hindi man siya nakatapos ng pag-aaral pero masaya naman siya sa pagkakaroon ng dalawang anak. Maswerte rin siya kay Ashton Blumentrint dahil pinaparamdam nito kung gaano siya kaimportante.Hindi maganda ang kanilang naging simula kaya hindi niya inakalang aabot sila sa ganito. Kailangan lang pala niyang magpatawad, iyon pala ang daan para tuluyan na siyang maging masaya, tuluyang maging malaya sa sakit ng nakaraan.Hiling lamang niya, sana ay tuloy-tuloy na ito.Dinala sila ni Ashton sa Hongkong. Sobra nilang na-enjoy ang pamamasyal sa beach at ocean park. Sumakay din sila ng
Halos isang linggo na gano'n ang nangyari. Maagang umaalis ang kanyang mister patungo sa trabaho at gabi na rin kung ito ay umuwi. Pasalamat na lamang siya dahil ibinili siya nito ng cellphone. Kahit papaano ay tumatawag ito sa tuwing break niya sa trabaho. Gayunpaman, sa tuwing uuwi ito lagi pa rin nitong sinasabi na nami-miss siya nito. "How I wish pwede kitang isama sa trabaho." Mataman itong nakatitig sa kanya habang inaayos ng babae ang kanyang suot na kurbata. "Madi-distract ka lang sa kagandahan ko." Biro naman ng kanyang misis na nagpangiti sa kanya ng matamis. "You will never be a distraction to me, my Amber. Instead you are an inspiration to me." Napalabi naman ang babae sa narinig. "Weh? Talaga ba? Parang hindi true 'yan. Dito nga sa bahay kapag may dala kang trabaho, sa halip na 'yong documents ang gawin mo, mamaya niyan ako na ang trinatrabaho mo." Mahina namang natawa ang lalaki sa kanyang tinuran.
"Ashtonnn!" Pumalahaw siya ng iyak habang tila sasabog na ang kanyang puso. Patay na si Ashton Blumentrint. Ayon kay Indigo ay nasangkot sa aksidente ang kanyang mister. Halos hindi na makilala ang bangkay ng lalaki dahil sumabog ang sinakyan nito matapos tumaob. "Hindi totoo 'to! Buhay si Ashton. Sabihin niyong prank 'to!" Kulang na lamang ay maglupasay si Amber. Kausap lamang niya kaninang umaga ang lalaki pagkatapos ay biglang darating si Indigo at sasabihin nitong wala na ang kanyang mister. "Huminahon ka, Amber. Walang mababago kahit magwala ka pa." Bagama't makikita ang simpatya sa mga mata ng binata ay tila nagpanting pa rin ang tainga niya sa sinabi ni Indigo. Puno ng hinanakit na bumaling siya kay Dark Indigo. "Huminahon? Narinig mo ba ang sinabi mo? Nawalan ako ng asawa, Indigo. Nawalan ng ama ang mga anak ko, tapos sasabihin mong huminahon ako?" Dismayado siyang napailing. "That's not what I want to
Kahit anong pigil ni Amber ay hindi pa rin niya napigil ang sariling mapaluha. "Ashton." Mahinang usal niya kasabay ng pagyakap niya sa unan na ginagamit noon ng kanyang mister. Lalong bumuhos ang kanyang luha nang maalala niya ang mga araw na yakap-yakap siyang matulog ng lalaki. "Ang daya mo, tanders." Humihikbing turan. Pinipilit naman niyang iwaksi si Ashton sa kanyang isipan ngunit kahit saan siya tumingin ay may alaala ang kanyang kabiyak. "Awat na sa kaiiyak." Sumisinok niyang kinausap ang sarili. Pinunas niya ang kanyang luha at mahinang sinampal ang kanyang pisngi. "May baby ka sa tummy kaya dapat strong ka. Hindi ka dapat umiiyak." Iyan ang sabi niya sa sarili ngunit kusa namang tumulo ang kanyang luha. Kahit anong pang-aalo niya sa sarili ay hindi pa rin niya mapatahan ang sarili. Pinagsawa niya ang sariling lumuha. Hanggang sa nakatulugan niya ang pagod sa pag-iyak.
Maganda ang vacation house ng mga Villacorda. Isa iyong modern bungalow house. May floor to ceiling glass wall ang ikalawang palapag na tamang-tama para makita ang view ng dagat na walking distance lamang ang layo. Labis iyong nagustuhan ni Amber. Tila ba hindi kumpleto ang kanyang araw kung 'di siya pupunta sa dagat. Sa tuwing pinapanood niya kasi ang dagat ay tila nakakaramdam siya ng kapayapaan. Tuwing dumadampi ang malamig na hangin sa kanyang balat ay tila ba napapanatag siya. Pakiramdam niya ay tinatangay ng hangin ang kanyang mabigat na dalahin. Umupo siya sa upuang gawa sa kahoy. Pinagsawa niya ang kanyang mga mata sa kulay asul na dagat. Tulad ng araw-araw niyang ginagawa sa nakaraang dalawang linggo ng pamamalagi nila roon. Kahit papaano ay nabawasan ang kanyang pag-iyak. Hindi na katulad noon na kung pwede lang ay umiyak siya ng umiiyak hanggang sa wala na siyang mailuha. Nawala ang atensiyon niya sa dagat nang huminto sa 'di kala
Umuwi si Amber na may baong ngiti. Hiling niya, sana ay masilayan niyang muli ang lalaki. Pakiramdam niya kasi ay si Ashton Blumentrint ang kanyang nasisilayan. Naging magana rin siyang kumain ng hapunan. Hindi napalis ang kanyang ngiti hanggang sa humiga na siya sa kama. "Huwag ko na lang titigan 'yong mata niya." Mahina niyang turan kasabay ng pagyakap niya sa malaking unan. Nang ipikit niya ang kanyang mga mata ay gumuhit sa kanyang balintataw ang mukha nito. Ang medyo kulot nitong buhok, matangos nitong ilong at tila may umbok nitong labi. Aniya sa sarili, kahit trenta uno anyos na ito ay napakakisig pa rin nito. "Gwapo naman ang asawa ko. Pinakagwapo sa balat ng earth." Usal pa ng babae. Nanatili itong nakapikit ngunit sumilay ang munting ngiti sa labi nito. Nakatulugan na niya iyon. At mula nang mawala ang kanyang mister ay ngayon lamang siya nakatulog ng mahimbing. Paggising ni Amber kinab