#4

BELLA POV.

"Bakit mo ba ginagawa 'to Gina? Hindi ka naman ganito sa akin dati diba? Bakit ba ganito ka! Ano ba ang nagawa ko sayo!" Hindi ko mapigilan ang sakit na nararamdaman ko ngayon.

"Bella, Bella, Bella...." Sabay ilang beses na pagpalakpak niya. Hindi ko maintindihan ang ginagawa niya. Pero parang pinapahiwatig niya na wala akong halaga sa kaniya. Tila'y para sa kaniya ay wala kaming pinagsamahan.

"Masaya na ang buhay ko ngayon. Sobrang saya ko nang mawala ka. Pero, bakit ba bumalik ka pa ngayon???? Pwede bang lumayo ka kasama ang anak mo! Isa pa, pinagsasabihan kita ngayon na huwag na huwag kang lumapit kay Brent!" Galit na galit na boses nito. Kasabay nang pagtaas ng kilay niya.

"Bakit mo kilala si Brent? Bakit mo 'yan sinasabi? Ano bang meron kayong dalawa!" Gulong-gulo kong wika, kasabay ng paghagulhol ko sa pag-iyak.

"Bella! Asawa ako ni Brent! Masaya ako sa piling niya! Isa pa, ako ang nag-iisang kinikilala niyang Bella Monteverde! Kaya kung pwede lang umalis ka sa buhay niya! Kung gusto mong magka-ayos pa tayo, then gawin mo!" Halos nanlambot ang aking mga tuhod. Matatalis na punyal ang paulit-ulit na tumusok sa aking dibdib. Hindi ako makapaniwala sa mga naririnig ko. Anong asawa niya? Paano siya naging ako!

"Gina, pinagsasabi mo! Ako si Bella, huwag mong gamitin ang pangalan ko para lang makapanloko nang iba!" Bulalas ko rito.

"Hindi ko naman siya niloloko. Hindi ko rin kasalan na ako ang kinilala niyang Bella Monteverde. Malay ko ba na sobrang ganda ko kaysa sayo!" Ang lakas nang loob niyang sabihin ang lahat ng ito sa akin. Hindi ko na alam kung ano ang sasabihin ko, kaya napatahimik na lang ako. Ngunit sa isipan ko patuloy na umaandar ang mga ala-ala namin ni Brent.

"Bella, ikaw na si Gina. Forget your past and accept the present. Don't worry, masaya naman sa akin si Brent, at hindi ka niya paniniwalaan." Mataray niyang wika. Hindi man lang siya na kokonsensya sa mga sinasabi niya.

"Bella, siguro ang batang 'to anak mo sa ibang lalaki! Kung sa bagay sa sobrang tigas ng ulo mo kay Dad, naging malandi kang babae!" Gigil niyang boses. Parang gusto kong tumawa, ang sama niya. Akala ko ba siya ang palaging aalalay sa akin katulad ng pangako niya sa akin noon. Pero, ngayon nakikita ko na ang totoong ugali ni Gina.

Napatingin ako sa anak kong masarap ang tulog sa kama. Pilit pa rin akong ngumiti, habang kaharap siya.

Patawarin mo ako anak dahil kasalanan ko ang lahat.

"Bella, ngayon pa lang isipin mo na kung ano ang nararapat sayo. At 'yon ang maging mahirap kasama ang walang kwentang anak mo! Bumalik ka na kung saan ka nagtago noon! Dahil tahimik na ang buhay namin. Kahit nga si Dad, ayaw ka na rin niyang makita!" Halos maguho ang mundo ko. Hindi ko na alam kung makikinig ba ako. Subalit, biglang kumulo ang dugo nang dinamay niya ang anak ko.

"Labas dito ang anak ko! Wala kang karapatan para sabihin ang lahat ng 'yan! Gina, inagaw mo na ang lahat sa akin! Siguro na tuwa ka pa nang umalis ako sa bahay noon!"

"Yes of course dahil sa wakas wala na akong ka-agaw!"

"Walang hiya ka!" Pinilit kong tumayo ngunit, inunahan niya ako nang sabunot. Dahil wala akong sapat na lakas, madali akong natumba at natilapon.

"Wala ka nang magagawa pa! Tanggapin mo na lang ang lahat! Dahil 'yan ang kapalaran mo Bella!" Sigaw pa nito. Halos napakuyom na ang mga kamao ko.

Muli akong bumangon. Sa sobrang sakit bigla na lang akong napatakbo sa kaniya. Ngunit, nang hawakan ko siya bumukas na lang ang pinto. Sabay kaming napalingon at tumumbad sa amin si Brent.

"Aray! Tama na Gina! Pumunta ako rito para bisitahin ang anak mo! Please, ang sakit sakit tama na!" Ikinagulat ko ang ginawa niyang pagdrama. Tinawag pa niya ako sa mismong pangalan niya.

Agad ko siyang binitawan lalo na nanlilisik ang mga mata ni Brent na tumama sa akin.

"How dare you to do this to my wife!" Malakas na sigaw ni Brent, habang malalim na malalim ang paningin niya sa akin.

Mahigpit niya akong hinawakan sa balikat ko katulad nang ginawa niya kanina. Napa-iling-iling na lang ako at pilit na pinipigilan ang sobrang sakit. Ngunit, mas lalo lang akong nasasaktan. Hindi ko na alam kung ano ang sasabihin ko. Hindi ko alam kung ipaglalaban ko pa ba ang sarili ko. Dahil sa sitwasyon na nakikita ko ngayon. Mas pinapaniwalaan niya si Gina.

"Kanina lang, nagpanggap ka na ikaw si Bella! Then now! Makikita ko kung paano mo siya sinasaktan!" Mas lalong bumuhos ang mga luha ko.

"Gina? Gina right? Pwes! Ito lang ang masasabi ko sayo! Wala ka bang utak! Gumagawa ka nang masamang bagay sa harap ng anak mo! Bakit ano ba ang gusto mo! Turuan siya nang masama kagaya mo! Anong silbi kang ina para sa kaniya at anong silbi kang babae!" Halos makita ko na ang mga ugat niya sa leeg niya.

Sobrang sakit, sobrang sakit na marinig ang mga salitang 'to. Hindi ko 'to kaya, malayong malayo siya sa Brent na nakilala ko noon.

"Miss Gina! Magpasalamat ka pa rin dahil narito ako para sa lolo ko!" Sabay malakas na pagbitiw niya sa akin. Dahilan nang aking pagtumba. Hindi ko na rin magawang tumayo nang maayos dahil sa panginginig ng buong katawan ko.

"Babe, tama na. Hayaan mo na lang siya. Umuwi na lang tayo..." Mala-anghel na boses ni Gina. Isa naman siyang masamang tao.

"Wait. May sasabihin lang ako sa babaeng 'to." Kitang-kita ko kung gaano siya ka-alala kay Gina. Matapos niyang himasin ay ayusin ang buhok ni Gina, hinalikan pa niya sa noo. Mas lalong ikinadurog pa ito ng puso ko.

"Gina! Para mqpagbayaran mo ang ginawa mo sa asawa ko. Bukas na bukas uuwi ka sa bahay ko at magiging alipin ko! Tandaan mo 'rin 'to. Kahit na sino ay walang nakakatakas sa akin. Kaya, magbabayad ka sa mga ginawa mo!" Madiin na boses nito at galit na galit.

Nanatili lamang akong tahimik. Dahil umatras na ang dila ko. Inalalayan niyang lumabas si Gina. Subalit bago pa sila tuluyan na maglaho sa harap ko. Ngisi ang ibinigay sa akin ni, Gina.