Chapter 35

"Salamat sa paghatid, Von. Ikukumusta ba kita kay Max?" Biniro ko pa siya pagkababa ko ng sasakyan niya dahil ayokong ipahalata ang bigat ng dibdib ko. Kanina pang gustong tumulo ng luha ko.

Kaagad na akong nagpaalam sa lolo at daddy ni Niko pagkatapos naming mag-usap ng mommy niya at nagdahilan na lang ako na sumakit ang ulo ko. Hindi ko na din nakita ang ate ni Niko kaya hindi na ako nakapagpaalam sa kanya. Magtataxi na lang sana ako nang magpilit si Von na ihatid ako kaya hindi na ako nakatanggi.

Tipid lang itong ngumiti. "Hmm alam ko na kung saan kita papasyalan, Jazzy." Nakangiti niyang sabi habang nakatingin sa bahay ni tita Jelai.

"Oo naman, welcome ka dito. Pasok ka muna?"

"Hindi na para makapagpahinga ka na din. Oh paano? Mauuna na ako ha? Pasok ka na Jazzy." Hinintay pa niya akong makapasok bago tuluyang umalis.

Pagka-akyat ko ng kwarto ay bumuhos agad ang luhang kanina ko pa tinitimpi. Laking pasasalamat ko na lang na hindi ako bumigay kanina. Hindi ko maintindihan kung bakit ganoon na lang ang galit sa akin ng mommy niya kahit wala naman akong ginagawang masama sa kanya. At bakit niya ipagduduldulan sa iba ang anak niya kung may asawa na nga ito!

Hindi ko rin magawang tanggapin ang mga sinabi ni madame sa akin pero hindi dapat ako agad magpapadala sa mga sinabi niya. Ayoko 'tong nararamdaman ko pero hindi ko na maiwasang hindi magalit sa mommy niya dahil sumusobra na siya! Gusto pa talaga niya kaming maghiwalay ni Niko. Hindi ko 'yon kakayanin. Sigurado akong hindi ko kakayanin dahil ngayon lang ako nagmahal ng ganito katindi.

Nang kumalma ako ay agad akong naglinis ng katawan at tinignan ang cellphone ko kung may message ba si Niko pero wala. Hindi rin siya naka online kaya hinayaan ko na lang hanggang sa makatulog akong sobrang bigat ng dibdib.

"Ma'am Jazmin, parang namumutla ka ulit ah. Para ka nang babagsak!" Nag-aalalang sabi ni Bless, ang kasamahan kong nurse sa pedia ward.

Hindi ako nakaimik dahil talagang nahihilo ako. Napapikit ako ng mariin at napahawak sa upuan dahil pakiramdam ko ay babagsak na talaga ako.

"Magpahinga ka na at ako na muna ang bahala.." Sabi pa niya pero hindi ko na narinig ang iba pa niyang mga sinabi dahil bigla na lang nagdilim ang paningin ko.

"Salamat at nagising ka na ma'am! Kumusta ang pakiramdam mo?" Nag-aalalang mukha ni Bless ang bumungad sa akin pagmulat ko.

Sandali akong na disorient at hindi ko maisip ang dailan kung bakit ako nakahiga sa isang.. hospital bed? Muli akong napapikit dahil nakaramdam ako ng bahagyang pagkahilo.

"How is she?" Narinig kong tanong ni Doc Ethan.

"Kagigising niya doc pero mukhang nahihilo pa din. Check ko lang ang blood pressure niya doc." Kahit hindi ko siya nakikitang nagsasalita ay alam kong sobrang tamis na naman ng ngiti niya ngayon dahil kay Doc Ethan.

"Thanks, Bless." Sabi naman ni doc na sobrang swabe ang boses.

Hindi ko rin masisi si Bless na siguradong halos mamamatay na sa sobrang kilig ngayon dahil boses pa lang ni doc ay akala mo ay isang dj sa radio. At hindi lang basta mukhang dj dahil mas guwapo pa siya sa mga bigating artista. Siya ang resident physician namin dito sa pedia ward.

"How are you, Jazmin?" Tanong sa akin ni doc nang magmulat ako ng mata.

"Hmm medyo nahihilo pa doc." Sabi ko naman. Nahilo pala ako kanina at bigla na lang nagdilim ang paningin ko.

"100 over 70 doc." Sabi naman ni Bless nang makuhanan ako ng bp.

"Medyo mababa. Are you taking your vitamins?" Nakakunot noong tanong sa akin ni doc.

"Hmm dati na kasi akong anemic doc pero na stop ang pagti-take ko ng iron." Mahina ko namang sagot sa kanya.

"Uh-huh. We ran some tests and yes medyo mababa nga ang hemoglobin mo but I think that's just but normal with your condition. You have to take your vitamins religiously." Napakunot noo naman ako dahil sa sinabi niya kaya parang nagtaka din siya nang makita ang reaksyon ko. 

Anong kondiyson ang sinasabi niya? May sakit ba ako? Kinabahan tuloy ako.

Bahagya niya pang ikiniling ang ulo niya na tila nananantiya. "Don't you know?" Nakanunot noo niyang tanong.

Ang alin? Tumingin naman si doc Ethan kay Bless at tila naman nag-usap ang mga mata nila dahil napatikhim ang huli at nagpaalam na lalabas na muna.

"A-ang alin po doc?" Bigla tuloy akong kinabahan.

"You really have no idea? You're married, right?" Nagtataka nitong tanong kaya tumango ako. 

Kinutuban na ako nang marinig ang huli niyang tanong. Could it be? Oh god!

"Geez! Jazmin, you are pregnant." Para akong nanigas sa kinahihigaan ko at tila ito pasabog sa pandinig ko! "You have to set an appointment to your OB." Sabi pa nito pero napakurap lang ako dahil hindi pa din ako makapniwala!

"P-pregnant doc?"

"Yeah, pregnant." Bahagya siyang natawa sa naging reaksyon ko pero hindi ito umabot sa mga mata niya. Hindi ko maintindihan pero nakitaan ko siya ng pagkadismaya. Nagkakamali lang siguro ako.

"Ihahatid na kita sa inyo dahil pauwi na din naman ako. I won't take no for an answer." Sabi pa niya sa akin nang tuluyan nang bumuti ang pakiramdam ko.

Paano pa ako makakatanggi? Pangatlong beses na din 'to pero ang kaibahan nga lang ay wala si Bless ngayon. Nagpaalam na siya kanina dahil may kailangan pa daw siyang asikasuhin.

Hindi naman ako nailang kahit dalawa lang kami sa loob ng sasakyan niya dahil napakabait niya at magaling siyang magdala ng usapan. Kaya nga gustong gusto siya ng mga bata sa hospital at pati mga watchers ay hindi maiwasang magkagusto sa kanya. Bukod kasi sa napakagwapo at magaling siyang doctor ay matangkad din siya at mamula mula ang kutis na akala mo ay alaga talaga ng dermatologist. Hindi na rin nakakapagtaka na pati mga kapwa niya doctor ay patay na patay sa kanya lalo na ang mga nurses. Wala yatang hindi nahuhumaling sa kanya sa hospital! Pwera nalang siguro ako dahil may iba ng itinitibok ang puso ko pero hindi naman ibig sabihin noon ay hindi ako naga-gwapuhan sa kanya. Bulag na lang ang hindi makakapagsabi 'non.

Napabuntong hininga naman ako nang maalala ko na naman si Niko. Limang araw na siyang hindi nagpaparamdam sa akin mula noong nag birthday ang daddy niya. Kaya ilang gabi na din akong hindi nakakatulog ng maayos.

"Jazmin, I will refer you to my mom. Is it okay? O may iba ka ng OB?" Untag sa akin ni doc kaya napatingin ako sa kanya. Alam kong doctor ang mga magulang niya pero hindi ko alam na OB pala ang mommy niya.

"Hmm wala pa doc. Saan po ba ang clinic ng mommy niyo doc?" Tanong ko naman sa kanya.

"Huwag ng 'po', Jazmin. I feel old!" Nakangiti nitong sabi sa akin kaya napangiti din ako.

Nasa late 20s pa lang si doc pero syempre nakakahiya naman na maging casual lang ako sa pakikipag-usap sa kanya dahil siya pa din ang doctor namin.

"Sasamahan na lang kita. Off mo bukas, right?"

"Ha? Naku, hindi na doc! Makakaabala pa ako." Nagulat ako sa pagboboluntaryo niya at nakakahiya kaya tumanggi ako.

"I won't take no for an answer, Jazmin. I'll pick you up at around 10 o'clock in the morning." Napangiti na lang ako sa kakulitan ni doc at hindi na nga ako nakatanggi pa!

Pagkadating namin sa harap ng bahay ay kaagad itong bumaba at pinagbuksan pa ako ng pintuan at inalalayang bumaba.

"Salamat doc. Ingat ha?" Nakangiti kong paalam sa kanya.

"Don't mention it. So, see you tomorrow?" Sabi nito sa akin habang nakapamulsa ang dalawa niyang kamay sa jeans niya. Tumango na lang ako at bigla naman akong nagulat nang bigla niyang hawakan ang tiyan ko. "See you tomorrow, baby!" Masuyo niyang sabi at agad na itong nagpaalam sa akin.

Hindi pa din ako makapaniwalang buntis pala ako. Ito pala ang dahilan kung bakit dumalas ang pagkahilo at pagduduwal ko. Nakakahiya dahil nurse pa man din ako pero hindi ko talaga inakala. Irregular kasi ako at minsan ay umaabot pa ng apat na buwan na hindi ako dinadatnan kaya alam kong may hormonal imbalance ako at inisip kong mahihirapan din akong magbuntis.

Kinagabihan ay muli kong chineck kung naka online na si Niko at nagulat ako at kumabog ng malakas ang dibdib ko nang makitang online siya! Ilang gabi na akong hindi nakakatulog dahil sa pag-aalala dahil hindi man lang niya magawang tawagan ako. Hindi ko maiwasang hindi magtampo dahil pati mga messages ko ay hindi niya binabasa kahit sa mismong mobile number niya. Napabuntong hininga na lang ako at inisip na hindi rin naman biro ang pag-aaral niya doon.

Kahit sobra ang kabog ng dibdib ko ay hindi na ako nag dalawang isip na pindutin ang videocall. Kahit kinakabahan ako ay nanaig pa din ang kasiyahang nararamdaman ko dahil miss na miss ko na siya at gusto ko na din agad ibalita sa kanya na magkaka baby na kami. Napasapo ako sa impis ko pang tiyan at napangiti.

"Oh, Jaz! Hello." Halos manigas ako sa kinauupuan ko at hindi ko nagawang magsalita nang ang nakangiting si Gab ang bumungad sa akin!

Naka white robe lang siya at mukhang katatapos lang maligo! Naiwan ba ni Niko ang cellphone niya? Hindi ko na makontrol ang pagkabog ng puso ko! Hindi ko alam pero matindi ang kabang nararamdaman ko at parang pinipiga ang puso ko sa sakit.

Bago pa ako makapagsalita ay nakita ko ang paglabas ni Niko sa bathroom na nakatapis din lang ng puting tuwalya sa likuran ni Gab! Pagkalabas nito ay nakatungo siyang nagpupunas ng basa niyang buhok.

"Who's that, Gabby?" Malambing niyang tanong kay Gab. Napaawang ang mga labi ko at kaagad ko nang pinutol ang tawag! Hindi ko na kayang makita pa sila at baka hindi ko na kayanin pa!

Hindi ako nakakilos ng ilang sandali. Bakit sila magkasama sa iisang kwarto na halos walang saplot sa mga katawan? Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko dahil parang sinaksak ang puso ko pero gusto kong matawa!

Nag-alala ako at hindi nakatulog ng ilang gabi dahil sa pag-aalala pero malalaman ko lang na magkasama sila ni Gab? Tama ang pinagsasasabi ni madame, kung ganoon? Para akong kandilang naupos at nanghina ako bigla!

Napatutop naman ako sa aking bibig at kahit nanghihina dahil sa nakita ko ay agad akong tumakbo patungo sa bathroom at nagduwal. Halos inilabas ko lahat ng kinain ko kaya hinang hina ako pagkatapos. Hindi ko na din naawat ang mga luha kong nag-uunahan na sa pagbagsak nang tuluyan kong mapagtanto ang mga nangyari. Hindi ko akalaing magagawa sa akin 'to ni Niko. Umiyak ako nang umiyak hanggang sa makatulog ako.