Chapter 9:Unang pagtatagpo

Hapon at nagmamadali na sa pag-uwi si Felicie. Galing sa bukid nina Aling Yolanda. Katatapos lang nila mag-harvest ng mga talong doon ni Ernesto. Mukhang uulan dahil sa makulimlim na kalangitan. Napatalon pa ang dalaga nang biglang kumidlat nang pagkakalakas-lakas.

"Naku naman o! Mamaya ka na umulan. Wala akong dalang payong. Parang awa mo na. Maghapon ako sa initan, e! Hindi ako pwedeng mabasa," ani niya sa sarili habang nagmamadaling binabagtas ang baybayin ng tubigan.

Ilang hakbang na lang para makarating siya sa kabilang pangpang nang may masalubong siyang isang lalaki na tila nagmamadali ding makalampas sa pilapilang kanyang daraanan. Napatingin siya sa pinanggalingang pangpang. Malayo na siya para siya pa ang umatras at magbigay-daan sa lalaki.

Ang lalaki ay hindi pa naman ganoon nakakalayo sa pinanggalingan nito, kaya puwedeng ito na ang umatras para makadaan siya. Sa tingin niya ay dayo ang lalaki, base na rin sa suot nito. Muntik pa siyang bumunghalit ng tawa nang makita ang suot nito. Pormang-porma. Sino kaya pupurmahan nito dito sa kabukiran? Mga kalabaw at baka siguro. Sa isip-isip niya na natatawa. Abay, dinaig pa naman ang nasa siyudad. Pigil ang kanyang pagtawa habang papalapit sa lalaking kasalubong niya. Saglit siyang napakurap-kurap nang makita ang kabuuan nito sa malapitan.

Jusmiyo ang gwapo! Saan bang lupalop ng langit ito nanggaling? Marami na siyang nakitang gwapo. Katulad na lang ni Joaquin, na anak ng kapitan ng barangay nila, at ng mga modelong nakikita niya sa magazine. Pero kakaiba ang isang 'to. Sa tindig pa lang ay maaakit ka na. Bigla siyang nakaramdam ng pagka-uhaw nang pasimpleng pinasadahan ng tingin ang labi nito. Halos mag-rosas-rosas ang kulay noon. Animo'y kay lambot at kay sarap halikan. Ang mata nitong kulay hazel na kay pupungay kung tumingin. Napalunok siya. At biglang napangiwi nang makita ang kabuuan ng katawan ng lalaki.

"Tinamaan naman ng magaling, oh! Okay na sana, eh. Wala na sanang problema, perfect na sana. Kaso yung katawan... parang katawan ni Tarzan sa kagubatan. Sobra sa abs."

Muli, ay sa isip-isip niya saka napakamot sa ulo at saka inayos ang suot na salamin. Agad niyang ipinilig ang sariling ulo saka muling ipinagpatuloy ang paglalakad. Ngunit agad din siyang napahinto dahil sa lalaking kasalubong. Hindi sila pwedeng magsabay dahil sa liit ng daan. Napatitig sa kanya ang lalaking kasalubong at tila inis pa ito. Hindi lang iyon simpleng titig kundi titig na titig na ewan niya kung bakit, pero nagbibigay iyon ng kakaibang kilabot sa buo niyang katawan.

Wala sa sariling napakamot ulit siya sa sariling ulo. Abay, wala yatang balak umatras ang isang 'to. Alanganing ngiti ang kanyang ginawa dito, ngunit ang lalaking kanyang kasalubong ay nanatiling seryoso ang tingin sa kanya.

"Sir, pwede po ba kayo na ang umatras? Total naman po iilang hakbang pa lang kayo."

Nakangiting pakiusap niya sa binatang kasalubong, ngunit pinaningkitan pa siya ng tingin nito sabay taas ng kilay, marahil dahil sa kanyang sinabi rito.

"Abay, suplado ang kumag."

Saad niya sa isip. Hindi kumibo ang binatang kasalubong niya, bagkus ay nanatili lang itong nakaharang sa kanyang daraanan. At titig na titig pa rin sa kanya. Problema ng mukhang Tarzan na 'to.

"Anak ka ng tipaklong, kuya oh! Aabutin ako ng ulan sa ginagawa mo! Pwede, tumabi ka muna," muli ay sa isip-isip niya saka inayos ang kanyang nanlalabong salamin dahil sa hamog na rin.

"Sir, kako baka pwedeng pakiatras ka muna nang makadaan ako."

Ulit niya sa binatang wala yatang balak na magbigay-daan sa kanya. Makulimlim ang mukha nitong tumingin ulit sa kanya.

"Seryoso ka, Miss? Ako pa talaga ang magbibigay ng daan sa'yo? Para lang makadaan ka?!"

Masungit at taas-kilay nitong pagkakasabi saka inilagay ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa. Napangiwi pa ito na parang diring-diri sa maputik na pilapilang tinatapakan.