LOGINPa-like, comment and gem votes po. Maraming salamat!
Ximena“Ready?” tanong ni Azael sa akin, kaswal pero halatang may halong excitement sa boses niya. Nasa opisina pa kami, papunta sa conference room kung saan naghihintay ang mga shareholders. Kakalabas lang ni Sir Simon at sinabing, ‘Kumpleto na ang lahat, kayo na lang dalawa ang kulang.’Napataas ako ng kilay. “Bakit ako ang tinatanong mo niyan?” tugon ko, sabay ayos ng suot kong blazer. “Ikaw, ready ka na ba? Baka mamaya, ikaw ‘yung manginig sa meeting, hindi ako.”Ngumisi siya ng pilyo, ‘yung tipong alam mong may binabalak. “I was born ready, baby…” sabi niya, tapos huminga nang malalim, parang actor sa pelikulang paalis na ng eksena.Bago pa siya tuluyang makalabas ng silid, mabilis kong hinawakan ang braso niya. “Wait.”Lumingon siya sa akin, bahagyang naguguluhan. “What?”Ngumiti ako nang bahagya, pinipigilan ang sarili kong hindi kiligin sa titig niya. Dahan-dahan kong inangat ang kamay ko papunta sa kanyang necktie. Medyo nakalaylay kasi ito, and being me, hindi ako makakatiis
Ximena“Pwede mo nang padalhan ng invitation ang lahat para sa shareholders’ meeting.”Napangiti ako sa sinabi ni Azael. Finally. Heto na talaga, matapos ang ilang araw naming halos hindi na umuuwi sa kakaplano, sa kakahanap ng butas, at sa countless overtime, panahon na para i-execute ang plano.“Yes, Sir,” sagot ni Sir Simon at kita ko rin sa mukha niya ang confidence. Yung tipong ‘this is it’ look. Kasama siya ni Azael sa buong plano, at siya pa nga ang may pinakamalaking ambag sa pagkuha ng mga ebidensiyang pwedeng sumira sa mga plano ni Danilo bago pa man siya makalusot sa kumpanya.“Baby,” tawag sa akin ni Azael na may halong pag-aalala sa boses, “if ever, ‘wag kang aalis sa tabi ko kapag nagsisimula na ang meeting. Lalo na kung hinahain na namin ni Simon ang mga dapat naming ihain. Ayokong magwala si Danilo at ikaw ang una niyang maabutan.”Napairap ako nang bahagya, pero may ngiti pa rin sa labi. “You don’t have to worry about me. Promise, magtatago agad ako sa likod mo,” tugo
Ximena Tahimik ang buong opisina matapos naming maghiwa-hiwalay. Parang biglang naging mabigat ang hangin. Nanatili kami sa opisina at tanging ugong lang ng aircon at bawat tipa niya sa keyboard ng kanyang laptop ang maririnig. 9:47 PM na pala. Seryoso si Azael na tapusin na ang palabas ni Danilo. At bilang girlfriend niya, nandito lang ako upang alalayan siya at suportahan. Kahit papaano ay kilala ko na siya. At ang itsura niya ngayon, ang bigat ng kanyang paghinga ay alam kong dulot pa rin ng naging pag-uusap namin kanina. Dahan-dahan akong lumapit, bitbit ang dalawang tasa ng kape na tinimpla ko. Ang aroma ng kapeng barako ay pumuno sa silid, pero tila wala ring bisa para buhayin ang pagod naming dalawa. “Black coffee for the night owl,” sabi ko, pilit na pinagaan ang tono ng boses ko. Inabot ko sa kanya ang tasa. Ngumiti siya nang tipid. ‘Yung ngiti na halos hindi na umabot sa mata. “Thanks, baby,” aniya, sabay dampi ng kamay niya sa kamay ko bago niya kunin ang kape. “Pero b
Ximena “Dahil napatunayan na natin na magkasabwat talaga sila, kailangan na nating palabasin sila sa mga lungga nila. Permanente,” mariing sabi ni Azael, malamig ang tono pero halatang may halong galit. Napalingon ako sa kanya. Ramdam ko ang tension sa hangin, parang kahit ang paghinga naming lahat ay sabay-sabay na huminto. Nasa opisina ulit kami ni Azael, kasama sina Devin, Ronel, at Sir Simon. Isang linggo na rin mula nung huli kaming nag-meeting tungkol dito, pero ngayon... parang mas mabigat na ang plano. “Sigurado ka ba d’yan, Azael?” tanong ni Devin, nakakunot ang noo habang naglalaro ng ballpen sa mga daliri. “I mean, this is a big move. Once we start this, there’s no turning back. Anong bait ang gagamitin natin?” Nagpalitan ng tingin sina Azael at Sir Simon, iyong tipong isang sulyap lang pero parang may malalim na kasunduan na agad. Napalunok ako. So napag-usapan na pala nila ‘to without us? Huminga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang sarili. Pero habang nakatingin
XimenaAng mga sumunod na araw ay sobrang hectic para sa akin. As in, halos wala na akong pahinga. Si Sir Simon ay abala sa pag-aayos ng issue kina Natasha at Danilo. Mismong si Azael na ang nagsabing hindi pwedeng mawala sa radar nila ang dalawa, lalo na at kumpirmadong magkasabwat at mag-ama sila. Kita mo talaga sa kilos niya na personal na niyang gustong tapusin ‘tong gulong ‘to.Kaya ayun, ako ang naging “one-woman team” sa office. Lahat ng pending reports, schedules, at coordination, ako na ang gumagawa para makapag-focus si Sir Simon sa imbestigasyon. Hindi lang naman si Azael ang determinado, ako rin.Gusto kong matapos na ang lahat.Gusto kong maging malaya kami ni Azael.Gusto kong dumating ‘yung araw na hindi ko na kailangang magtago sa likod ng pinto ng opisina niya.Hindi naman sa nagmamadali ako, pero sino ba naman ang ayaw ipagmalaki ng taong mahal niya, ‘di ba? Lalo na kung si Azael ‘yung taong ‘yon. Kahit tahimik siya, ramdam ko kung gaano siya ka-protective. Pero mins
XimenaI can’t believe it! Hiyang-hiya talaga ako dahil hindi ko akalain na magagawa ko ang bagay na ‘yon sa office ni Azael! Ilang araw na ang nakalipas pero sariwa parin sa isipan ko ang mga pangyayari. I pulled him to the sofa and gave him a head.Alam kong dala iyon ng kakaibang damdamin na nabuhay sa akin dulot ng nakita kong sakit sa kanyang mga mata ng mapag-usapan ang tungkol sa kanyang ina. No matter how tough he looks like, hindi niya naitago sa akin yung pain ng pagiging mag-isa. Pain ng pagiging neglected ng sarili niyang ina.Kaya hindi ko na rin napigilan ang sarili ko. Ginawa ko ang inakala kong pwedeng makapagpagaan ng loob niya na tanging ako lang ang maaaring magbigay sa kanya. Of course I won’t let any woman do that to him. Ako lang ang may karapatan dahil akin lang siya.Hmp. Bakit ba ako mahihiya eh kami na? Kasal na lang ang kulang sa amin at mangyayari yon once na maging okay na ang lahat. Kapag nahuli na ang kasabwat ni Natasha para pagbayarin sa pagnanakaw sa







